Αγωγή 105 ΕισΝΑΚ – Χορήγηση δανείου με εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου – Αναγωγική αξίωση κατά του τριτεγγυητή – Δικαιοδοσία πολιτικών δικαστηρίων
ΔΠΑ 15299/2020, 18ο Τμήμα
«[…] 9. Επειδή, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες στη μείζονα σκέψη διατάξεις το Ελληνικό Δημόσιο δύναται κατόπιν σχετικής αποφάσεως της Νομισματική Επιτροπής να εγγυηθεί τη χρηματοδότηση, μεταξύ άλλων, και ημεδαπών επιχειρήσεων από Τράπεζες για την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών τους σκοπών. Η σχετική σύμβαση εγγυήσεως συνάπτεται μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της εκάστοτε Τράπεζας, χωρίς όμως από τη σύμβαση αυτή να προκύπτει υπερέχουσα θέση του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση με τις υποχρεώσεις του για την εξόφληση του δανειοδοτούμενου χρέους στην Τράπεζα. Αντιθέτως, προβλέπεται ότι εφ’ όσον δεν εξυπηρετηθεί το χρέος το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να το εξοφλήσει άμεσα υποκαθιστάμενο στις σχέσεις της Τράπεζας με τον πρωτοφειλέτη. Περαιτέρω, προβλέπεται ότι άμα τη εξοφλήσει του δανείου το Ελληνικό Δημόσιο στρέφεται για την είσπραξη του καταβληθέντος ποσού τόσο κατά του πρωτοφειλέτη όσο και κατά των λοιπών προσώπων που έχουν εγγυηθεί στη δανειακή σύμβαση.
Η δε είσπραξη των ποσών αυτών διενεργείται από τις αρμόδιες Δ.Ο.Υ., οι οποίες εκδίδουν σχετικές ταμειακές βεβαιώσεις, ενώ αιτία για την είσπραξη της οφειλής αποτελεί η χορήγηση δανείου από το «Κεφάλαιον Ασφαλίσεως Χρηματοδοτήσεων εκ Κεφαλαίων ή Εγγυήσει του Ελληνικού Δημοσίου».
Με δεδομένο ότι, στην υπό κρίση περίπτωση, η ενάγουσα, όπως η ίδια συνομολογεί, εγγυήθη προσωπικώς στη δανειακή σύμβαση που συνήφθη μεταξύ της εταιρείας […] και της […] Τραπέζης για τη χρηματοδότηση της εταιρείας, στην οποία δανειακή σύμβαση είχε συμβληθεί επίσης και το Ελληνικό Δημόσιο σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 747/1945 ως εγγυητής για την αποπληρωμή του χορηγηθέντος δανείου, το δε Ελληνικό Δημόσιο προέβη στην εξόφληση του δανείου αυτού τουλάχιστον πριν από την 31η.05.1983 (ημερομηνία κατά την οποία εξεδόθησαν οι επίδικες ταμειακές βεβαιώσεις), εστράφη δε για την εξόφληση του ποσού αυτού κατά της ενάγουσας λόγω της ιδιότητάς της του τριτεγγυητού στην επίδικη δανειακή σύμβαση μεταξύ της εταιρείας […] και της […] Τραπέζης (γεγονός που δεν αρνείται η ενάγουσα), η υποκείμενη σχέση του νομίμου τίτλου, βάσει του οποίου εξεδόθησαν οι 596, 597, και 598/1983 ταμειακές βεβαιώσεις, είναι η δανειακή σύμβαση μεταξύ της ανωτέρω εταιρείας και της Εμπορικής Τραπέζης, η οποία για την εξασφάλιση του παρεχόμενου δανείου έλαβε εγγύηση τόσο από το Ελληνικό Δημόσιο όσο και από την ενάγουσα.
Ως εκ τούτου, η σχετική διαφορά ανήκει κατά δικαιοδοσία στα πολιτικά δικαστήρια, σύμφωνα με όσα προεξετέθησαν στην 3η σκέψη της παρούσας υποθέσεως, διότι η επίδικη δανειακή σύμβαση ούτε για την εξυπηρέτηση δημοσίου σκοπού έχει συναφθεί ούτε με τους ορούς της λαμβάνει το Ελληνικό Δημόσιο έναντι των συμβληθέντων προσώπων υπερέχουσα θέση, προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν σωρευτικώς για να χαρακτηρισθεί μία σύμβαση δημόσια, με περαιτέρω αποτέλεσμα την απόρριψη της υπό κρίση αγωγής κατ’ άρθρο 12 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ. […]».
