Περίπου 120.000 ασφαλισμένοι μπορούν να αποχωρήσουν πρόωρα και μετά το 2022, που εκπνέει το μεταβατικό διάστημα της ισχύουσας νομοθεσίας. Πρόκειται κυρίως για παλαιούς ασφαλισμένους πριν από το 1983 – έχουν ήδη κατοχυρώσει μετά το 2015 ή κατοχυρώνουν το 2021 δικαίωμα, ώστε να συνταξιοδοτηθούν σε ηλικία πριν από τα 62 ή πριν από τα 67, την οποία όμως συμπληρώνουν μετά το 2022.
Σημειώνεται ότι από το 2022 και μετά το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης αναπροσαρμόζεται – υπό προϋποθέσεις – στα 67 έτη με 15 έτη ασφάλισης και στα 62 με 40 έτη ασφάλισης.
Στην ομάδα των 120.000 ασφαλισμένων οι οποίοι γλιτώνουν τις ανατροπές από το νέο έτος συμπεριλαμβάνονται: μητέρες ανηλίκων στον ιδιωτικό τομέα, γονείς στο Δημόσιο, ασφαλισμένοι με 35ετίες στο Δημόσιο και ΔΕΚΟ – Τράπεζες κ.α. που «πιάνουν» τα μεταβατικά όρια ηλικίας σύμφωνα με τους πίνακες του νόμου 4336 του 2015, ώστε να φύγουν πριν από τα 62 ή τα 67.
Τα παραδείγματα
Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω παραδείγματα:
Μητέρα ανηλίκου με 5.500 ένσημα (το 2012) στον ιδιωτικό τομέα, η οποία ήταν 52 ετών το 2017, έχει το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί στα 58 και 5 μήνες. Το όριο ηλικίας της συμπληρώνεται το 2023, δηλαδή μετά την 1η Ιανουαρίου 2022. Επομένως διατηρεί το δικαίωμά της να βγει στη σύνταξη πριν από τα 62.
Ασφαλισμένη με 5.500 ένσημα, που ήταν 52 ετών το 2018, έχει δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί σε ηλικία 60 ετών και 2 μηνών. Το όριό της συμπληρώνεται το 2026.
Ασφαλισμένος του Δημοσίου που έχει συμπληρώσει 25ετία το 2010 και 35ετία φέτος, το 2020 σε ηλικία 58 ετών έχει δικαίωμα να συνταξιοδοτηθεί με πλήρη σύνταξη σε ηλικία 61 ετών, το 2023. Επομένως διατηρεί το δικαίωμά του να βγει σε πλήρη σύνταξη πριν από τα 62 και μετά το 2022.
Διευκρινίσεις
Σύμφωνα με τις διευκρινίσεις που δίνει στα «ΝΕΑ» ο αρμόδιος υφυπουργός Εργασίας Πάνος Τσακλόγλου «για τους ασφαλισμένους που κατά τη μεταβατική περίοδο από 19/8/2015 έως 31/12/2021 συμπληρώνουν τόσο τον θεμελιωτικό χρόνο ασφάλισης όσο και τα παλαιά όρια ηλικίας, δηλαδή αυτά που ίσχυαν μέχρι 18/8/2015, προβλέφθηκαν νέα μεταβατικά όρια ηλικίας». Ο καθένας από αυτούς τους ασφαλισμένους, προσθέτει ο Π. Τσακλόγλου, κατοχυρώνει το νέο μεταβατικό όριο ηλικίας που του αντιστοιχεί με βάση το ημερολογιακό έτος κατά το οποίο συμπληρώνει αθροιστικά το παλαιό όριο ηλικίας και τον απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης, περιλαμβανομένου και του πλασματικού χρόνου που θα αναγνωρίσει έως τότε, και μπορεί να πάρει σύνταξη οποτεδήποτε συμπληρώσει το κατοχυρωθέν αυτό μεταβατικό όριο ηλικίας.
Επισημαίνεται ότι:
1 Στο Δημόσιο το δικαίωμα συνταξιοδότησης θεμελιώνεται με 25ετία, 35ετία, 36ετία ή 37ετία έως το 2021, ενώ από το 2022 τα έτη αυξάνονται στα 40 και το όριο ηλικίας ανεβαίνει στα 62. Επισημαίνεται ότι η βασική θεμελιωτική προϋπόθεση είναι η 25ετία και πρέπει να συμπληρώνεται για όλους ανεξαιρέτως τους παλαιούς έως το 1992 ασφαλισμένους έως το 2012. Για 25ετία που θα συμπληρωθεί από 1ης/1/2013 και μετά (παλαιού ή νέου μετά το 1993 ασφαλισμένου) το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι το 67ο έτος για πλήρη σύνταξη με 25ετία ή το 62ο έτος με 40ετία και το 62ο για μειωμένη σύνταξη.
2 Στο πρώην ΙΚΑ η έξοδος για σύνταξη προϋποθέτει να έχουν οι παλαιοί ασφαλισμένοι 35 έτη έως το 2012 και οι μητέρες με ανήλικο 5.500 ένσημα έως το 2012 για να κατοχυρώσουν πλήρη ή μειωμένη σύνταξη.
Η επιστροπή Πισσαρίδη
Υπογραμμίζεται ότι η ανησυχία για το φρένο στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις που ισχύουν, ως μεταβατικό καθεστώς, εντάθηκε από την έκθεση της Επιτροπής Πισσαρίδη όπου αναφέρεται ότι «χρήζει ιδιαίτερης προσοχής» και επισημαίνει ότι «έως το 2022, οι επιλογές πρόωρης συνταξιοδότησης θα έχουν καταργηθεί και θα ισχύει μια γενική ηλικία συνταξιοδότησης των 67 ετών» ή των 62 ετών με εισφορές 40 ετών. Οι σοφοί της Επιτροπής Πισσαρίδη ζητούν να αυξηθούν τα χρόνια εντός της εργασίας προκειμένου να μειωθούν οι συνταξιοδοτικές δαπάνες αλλά και να διευρυνθεί η οικονομική δραστηριότητα.
Στο στόχαστρο της επιτροπής μπαίνουν κυρίως οι γυναίκες άνω των 55 οι οποίες έχουν ισχνή συμμετοχή στην αγορά εργασίας, καθώς μπορούν ακόμα να συνταξιοδοτηθούν με τα μεταβατικά όρια ηλικίας. Μάλιστα οι σοφοί της επιτροπής «κουνούν το δάχτυλο» στις μελλοντικές κυβερνήσεις ότι για κανέναν λόγο δεν πρέπει να επανεισαγάγουν εξαιρέσεις από τους καθολικούς κανόνες συνταξιοδότησης που είναι το 67ο έτος ή το 62ο με 40 χρόνια ασφάλισης, με δεδομένη τη δυσμενή εξέλιξη των δημογραφικών μεγεθών.
