Αριθμός 471/2022
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
E’ ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ – ΣΕ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Μαρία Βασδέκη, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Ζαμπέτα Στράτα- Εισηγήτρια, Μαρία Λεπενιώτη, Σοφία Οικονόμου και Κωστούλα Πρίγγουρη, Αρεοπαγίτες.
Με την παρουσία και της Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Βιργινίας Σακελλαροπούλου (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου) και του Γραμματέως Γεράσιμου Βάλσαμου.
Συνήλθε σε Συμβούλιο στο Κατάστημά του στις 18 Φεβρουαρίου 2022, προκειμένου να αποφανθεί για την αίτηση του αναιρεσείοντα – κατηγορουμένου B. Β. N.-N. του Μ., κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Νιγρίτας Σερρών, ο οποίος δεν εμφανίστηκε, περί αναιρέσεως της υπ’ αριθμ. 58/2016 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου (σε δεύτερο βαθμό)-Μεταβατική Έδρα Χίου.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ’ αυτή, και ο αναιρεσείων – κατηγορούμενος ζητεί τώρα την αναίρεση της απόφασης αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην υπ’ αριθ. 52/14-10-2021 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1184/2021.
Έπειτα η Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βιργινία Σακελλαροπούλου εισήγαγε για κρίση στο Συμβούλιο τη σχετική δικογραφία με την πρόταση του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αχιλλέα Ζήση, με αριθμό πρωτ. 324/29.12.2021, στην οποία αναφέρονται τα ακόλουθα:
“Εισάγω, σύμφωνα με τα άρθρα 476 παρ.1 και 512 ΚΠΔ, την με αριθμ. κατάθεσης 52/14-10-2021 αίτηση αναίρεσης του-B. B. N.-N. του M., κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Νιγρίτας Σερρών, κατά της με αρ.58/13-12-2016 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου (Μεταβατικό Χίου).
Κατά τη διάταξη του άρθρου 473 παρ. 1 και 2 του προϊσχύσαντα ΚΠΔ, που εφαρμόζεται και στην κρινόμενη περίπτωση (άρθρο 589 ΚΠΔ), η προθεσμία για την άσκηση του ένδικου μέσου της αναίρεσης, όταν ο κατηγορούμενος είναι παρών κατά την απαγγελία της απόφασης και διαμένει στην ημεδαπή είναι δέκα ημέρες και αρχίζει από την καταχώριση της απόφασης καθαρογραμμένης στο ειδικό βιβλίο του άρθρου 473 παρ. 3 του πιο πάνω Κώδικα, ενώ, κατά την παρ. 2 του ίδιου άρθρου, η αναίρεση κατά της καταδικαστικής απόφασης μπορεί να ασκηθεί από εκείνον που καταδικάστηκε και με δήλωση που περιέχει όσα ορίζονται στην παρ. 2 του επόμενου άρθρου και επιδίδεται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου μέσα σε προθεσμία είκοσι ημερών, η οποία αρχίζει σύμφωνα με την παρ. 1. Εξάλλου, κατά το άρθρο 476 παρ.1 του ΚΠΔ, “όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε από πρόσωπο που δεν είχε το δικαίωμα ή εναντίον απόφασης ή βουλεύματος για τα οποία δεν προβλέπεται ή όταν ασκήθηκε εκπρόθεσμα το δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο (ως συμβούλιο) που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, ύστερα από πρόταση του εισαγγελέα και αφού ακούσει τους διαδίκους που εμφανιστούν, κηρύσσει απαράδεκτο το ένδικο μέσο…”, ενώ, κατά το άρθρο 512 παρ. 1 εδ. α’ ιδίου, ισχύοντα ΚΠΔ, ” Αν υπάρχει περίπτωση απαραδέκτου η αίτηση αναίρεσης απορρίπτεται κατά τη διαδικασία του άρθρου 476…
Περαιτέρω, κατά τη γενική αρχή του δικαίου, κατά την οποία ουδείς υποχρεούται στα αδύνατα, είναι επιτρεπτή η εκπρόθεσμη άσκηση του ενδίκου μέσου, όταν συντρέχει λόγος ανωτέρας βίας ή ανυπερβλήτου κωλύματος. Στην περίπτωση όμως αυτή εκείνος που ασκεί το ένδικο μέσο οφείλει, όπως συνάγεται από τα άρθρα 474 παρ.2 και 509 του ΚΠΔ, να διαλάβει στη έκθεση ασκήσεώς του περιστατικά ανωτέρας βίας ή ανυπερβλήτου κωλύματος, τα οποία ήταν γνωστά σ’ αυτόν όταν άσκησε την αναίρεση, καθώς και τα αποδεικτικά μέσα που αποδεικνύουν τα περιστατικά αυτά, διαφορετικά το ένδικο μέσο είναι εκπρόθεσμο και απορρίπτεται ως απαράδεκτο. Ως ανωτέρα βία νοείται κάθε απρόβλεπτο και εξαιρετικό γεγονός είτε αντικειμενικό είτε σχετικό με το πρόσωπο του δικαιούχου, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούσε να αποτραπεί ακόμη και με μέτρα εξαιρετικής επιμέλειας και συνέσεως. Ανυπέρβλητο δε κώλυμα θεωρείται εκείνο, το οποίο, οπωσδήποτε, δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα του διαδίκου που ασκεί το ένδικο μέσο και δεν μπορούσε να υπερνικηθεί από αυτόν με κανένα τρόπο.
Στην κρινόμενη περίπτωση, η προσβαλλομένη με την ένδικη αναίρεση με αριθμό αρ.58/13-12-2016 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου (Μεταβατικό Χίου) εκδόθηκε παρόντος του αναιρεσείοντα και έκρινε αυτόν ένοχο για τέλεση της παράνομης μεταφοράς στην Ελληνική Επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών, που δεν είχαν δικαίωμα εισόδου στο Ελληνικό έδαφος, από κερδοσκοπία, καθ’ υποτροπή και κατά συρροή και του επέβαλε ποινή κάθειρξης είκοσι πέντε (25) ετών και Χ.Π. 82.000 e. Η απόφαση, σύμφωνα με την σ’ αυτή βεβαίωση της γραμματέως, καταχωρήθηκε καθαρογραμμένη στο ειδικό βιβλίο στις 16-5-2017, με αριθμό καταχωρήσεως 58. Η κατ’ αυτής αίτηση αναίρεσης ασκήθηκε στις 4-10-2021 ενώπιον του Διευθυντή του Καταστήματος Κράτησης Νιγρίτας Σερρών, (βλ. …/2021 έκθεση), δηλαδή μετά την πάροδο της κατά νόμο δεκαήμερης προθεσμίας από την καταχώρηση στο ειδικό βιβλίο της προσβαλλόμενης απόφασης, χωρίς ο αναιρεσείων να επικαλείται οποιοδήποτε λόγο ανωτέρας βίας ή άλλου ανυπέρβλητου κωλύματος που τον εμπόδισε στην εμπρόθεσμη άσκησή της. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση αναίρεσης, είναι απαράδεκτη ως ασκηθείσα εκπροθέσμως. Αλλά απαράδεκτη είναι η κρινόμενη αναίρεση και γιατί στη δήλωση άσκησής της ουδόλως περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο οι λόγοι για τους οποίους ασκείται, όπως τούτο επιβάλλεται από τις συνδυασμένες διατάξεις των άρθρων 148 έως 153, 474, 476 παρ. 1, 509 παρ. 1 και 510 του ΚΠΔ.
Συνεπώς, πρέπει ν’ απορριφθεί η αναίρεση και να καταδικαστεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρα 476 παρ. 1 και 583 παρ. 1 ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Προτείνεται : 1. Ν’ απορριφθεί η με αρ. κατάθεσης 52/14-10-2021 αίτηση αναίρεσης του-B. B. N.-N. του M., κρατούμενου στο Κατάστημα Κράτησης Νιγρίτας Σερρών, κατά της με αρ.58/13-12-2016 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου (Μεταβατικό Χίου). 2. Και Να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Ο Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αχιλλέας Ζήσης”
Αφού άκουσε την Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που αναφέρθηκε στην παραπάνω εισαγγελική πρόταση
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Όπως προκύπτει από το από 31-12-2021 αποδεικτικό επιδόσεως του Γ. Β., γραμματέως του Κ.Κ. Νιγρίτας Σερρών, επιδόθηκε στον B. B. N. – N. του M., κρατούμενο στο εν λόγω κατάστημα κράτησης η υπ’ αριθ. …/2021 ειδοποίηση του Γραμματέα της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, προκειμένου αυτός να προσέλθει στο Συμβούλιο και να εκθέσει τις απόψεις του. Όμως, ο τελευταίος δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε από το οικείο έκθεμα.
Σύμφωνα με τις παραγράφους 2 & 3 του άρθρου 473 του ΚΠοινΔ, η προθεσμία για την άσκηση αναίρεσης από τον κατηγορούμενο είναι είκοσι (20) ημερών και αρχίζει από τότε που η τελεσίδικη απόφαση θα καταχωριστεί καθαρογραμμένη στο Ειδικό Βιβλίο που τηρείται από τη γραμματεία του ποινικού δικαστηρίου. Περαιτέρω, όπως ρητά ορίζεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 474 του ΚΠοινΔ “Με την επιφύλαξη της διάταξης της παρ. 2 του άρθρου 473, το ένδικο μέσο ασκείται με δήλωση στον γραμματέα του δικαστηρίου που εξέδωσε την απόφαση (ή το βούλευμα) ή στον γραμματέα του ειρηνοδικείου ή στον προϊστάμενο της προξενικής αρχής που βρίσκεται στο εξωτερικό και στην περιφέρεια των οποίων κατοικεί ή διαμένει προσωρινά ο δικαιούμενος. Αν αυτός κρατείται στη φυλακή η δήλωση μπορεί να γίνει και σε εκείνον που τη διευθύνει”.
Κατά το άρθρο 476 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, όταν το ένδικο μέσο ασκήθηκε εκπρόθεσμα, το Δικαστικό Συμβούλιο ή το Δικαστήριο, ως Συμβούλιο που είναι αρμόδιο να κρίνει σχετικά, κηρύσσει το ένδικο μέσο απαράδεκτο.
Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 148 έως 153, 474 παρ. 4, 476 παρ. 1, 510 και 512 παρ. 1 του Κ.Π.Δ. προκύπτει ότι για το κύρος και κατ’ ακολουθία για το παραδεκτό της αίτησης αναίρεσης κατ’ αποφάσεων πρέπει στη δήλωση άσκησής της να περιέχονται κατά τρόπο σαφή και ορισμένο, οι λόγοι για τους οποίους ασκείται. Απλή επανάληψη των διατάξεων του άρθρου 510 του Κ.Π.Δ., που προβλέπουν τους λόγους αναίρεσης χωρίς αναφορά των περιστατικών που θεμελιώνουν την επικαλούμενη αιτίαση και χωρίς προσδιορισμό της νομικής πλημμέλειας, δεν αρκεί. Εάν δεν περιέχεται σε αυτήν ένας τουλάχιστον ορισμένος λόγος, από τους αναφερόμενους περιοριστικώς στο άρθρο 510 του Κ.Π.Δ. λόγους αναίρεσης, η αίτηση είναι απαράδεκτη και ως τέτοια απορρίπτεται, κατά τα άρθρα 476 παρ. 1 και 512 παρ.1 του Κ.Π.Δ. (Ολ. ΑΠ 19/2001, 262/2020, 900/2020). Η αοριστία της έκθεσης της αίτησης αναίρεσης ως προς τους αναιρετικούς λόγους, δεν μπορεί να θεραπευθεί με παραπομπή σε άλλα έγγραφα ή με το υποβαλλόμενο μετά τη συζήτηση υπόμνημα ή με την άσκηση προσθέτων λόγων αναίρεσης, οι οποίοι προϋποθέτουν, σύμφωνα με το άρθρο 509 του Κ.Π.Δ., την ύπαρξη παραδεκτής άσκησης αναίρεσης (Ολ. ΑΠ 2/2002). Εξάλλου σύμφωνα με το άρθρο 474 παρ. 4 του ΚΠοινΔ οι περιεχόμενοι στην δήλωση περί ασκήσεως του ενδίκου μέσου της αιτήσεως αναιρέσεως κατά αποφάσεων λόγοι, πρέπει να περιλαμβάνονται στο σώμα της συντασσόμενης κατά τις διατάξεις του άρθρου 148 του αυτού κώδικα σχετικής εκθέσεως, από το δικαστικό γραμματέα ή, επί κρατουμένου αναιρεσείοντος, από το διευθυντή των φυλακών (ΑΠ 474/2019).
Στην προκείμενη περίπτωση, η κρινόμενη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 52/14-10-2021 αίτηση αναίρεσης του B. B. N.- N. του M., ήδη κρατουμένου στο Κ.Κ. Νιγρίτας Σερρών, στρέφεται κατά της υπ’ αριθμ. 58/13-12-2016 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου (Μεταβατικό Χίου), το οποίο κήρυξε τον αναιρεσείοντα B. B. N. – N. του M., ένοχο του εγκλήματος της παραλαβής από τα εσωτερικά σύνορα πολιτών τρίτων χωρών που δεν είχαν δικαίωμα εισόδου στη χώρα, με σκοπό την προώθησή τους στο εσωτερικό της χώρας, ενεργώντας από κερδοσκοπία και κατά συρροή, το οποίο προβλέπεται και τιμωρείται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 26 παρ. 1 εδάφ. α, 27 παρ. 1, 47 παρ. 1, 94 παρ. 1, 2 Π.Κ. και 30 παρ. 1 περίπτ. β του Ν. 4251/2014, και του επιβλήθηκε συνολική ποινή κάθειρξης εξήντα δύο (62) ετών (εκτιτέα 25) και συνολική χρηματική ποινή ογδόντα δύο χιλιάδων (82.000) ευρώ.
Κατά της αποφάσεως αυτής, η οποία εκδόθηκε παρόντος του αναιρεσείοντος – κατηγορουμένου και καταχωρήθηκε στο Ειδικό Βιβλίο στις 16-05-2017, ο ως άνω καταδικασθείς, στις 14-10-2021, με σχετική δήλωσή του ενώπιον του Διευθυντή του Καταστήματος Κράτησης Νιγρίτας Σερρών, δήλωσε ο ίδιος ότι ασκεί αναίρεση “…για τους λόγους που επιφυλάσσεται να εκθέσει επί αυτής νομίμως… με αντίστοιχο έγγραφό του ή σχετιζόμενο συμπληρωματικό υπόμνημα…”. Η εν λόγω αναίρεση τυγχάνει απαράδεκτη για τους εξής δύο λόγους: Αρχικά αυτή ασκήθηκε κατά τα προαναφερθέντα την 14-10-2021, ήτοι μετά τη συμπλήρωση της ως άνω προβλεπόμενης από το Νόμο εικοσαήμερης προθεσμίας, δεδομένου ότι η απόφαση καταχωρήθηκε καθαρογεγραμμένη στο Ειδικό Βιβλίο την 16-05-2017 ο δε αναιρεσείων ουδόλως επικαλείται ή με οποιονδήποτε τρόπο αναφέρει ή από οπουδήποτε αλλού προκύπτει η συνδρομή στο πρόσωπό του οποιουδήποτε κωλύματος ή άλλου λόγου ανωτέρας βίας που καθιστούσαν ανέφικτη την εμπρόθεσμη υποβολή της υπό κρίση αναιρέσεως, με αποτέλεσμα αυτή να είναι απαράδεκτη λόγω του εκπροθέσμου της ασκήσεώς της. Περαιτέρω, από το παραπάνω περιεχόμενο της κρινόμενης αιτήσεως αναιρέσεως, προκύπτει ότι δεν περιέχεται σε αυτήν κανένας λόγος αναιρέσεως από τους περιοριστικώς αναφερόμενους στο άρθρο 510 του ΚΠοινΔ, ούτε διατυπώνεται κάποια αναιρετικώς ελεγχόμενη πλημμέλεια της προσβαλλόμενης αποφάσεως, ούτε περιέχεται αίτημα εξαφάνισης της προσβαλλόμενης απόφασης ως αποτέλεσμα αποδοχής κάποιου λόγου αναιρέσεως, ο οποίος να διατυπώνεται, έστω και με απλή επανάληψη του κειμένου της οικείας νομικής διάταξης ή με τον χαρακτηρισμό που ο λόγος αυτός είναι γνωστός στη νομική ορολογία.
Συνεπώς, η κρινόμενη υπ. αρ. κατάθεσης 52/14-10-2021 αίτηση αναίρεσης κατά της υπ’ αριθμ. 58/13-12-2016 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου (Μεταβατική Έδρα Χίου) είναι απαράδεκτη και πρέπει να απορριφθεί, και να καταδικασθεί ο αναιρεσείων στα δικαστικά έξοδα (άρθρ. 578 παρ.1 ΚΠΔ), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την υπ’ αριθ. 52/14-10-2021 αίτηση αναίρεσης του B. B. N. – N. του M., κρατουμένου στο Κατάστημα Κράτησης Νιργίτας Σερρών, κατά της υπ’ αριθ. 58/13-12-2016 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Βορείου Αιγαίου (σε δεύτερο βαθμό).
Καταδικάζει τον αναιρεσείοντα στα δικαστικά έξοδα εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 11 Μαρτίου 2022.
Εκδόθηκε στην Αθήνα την 1η Απριλίου 2022.
Η ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
