Αριθμός απόφασης 323/2021
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ (AYTOKINHTIKΩΝ) ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης 323/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών, και από τη Γραμματέα, Τ.Λ..
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις …………………., για να δικάσει τις υποθέσεις μεταξύ:
Α.Του εκκαλούντος, ………….. ο οποίος παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου του, Θωμά Σταμόπουλου, με δήλωση κατ’άρθρο 242 § 2 του ΚΠολΔ).
Των εφεσιβλήτων : 1) …………. 2) …………., οι οποίοι παραστάθηκαν δια του πληρεξουσίου δικηγόρου τους, Γεωργίου Μανουσάκη, με δήλωση κατ’άρθρο 242 § 2 του ΚΠολΔ.
Β. 1) Της εκκαλούσας, ……….., 2) ………., οι οποίοι παραστάθηκαν ως ανωτέρω.
Του εφεσίβλητου, ……….., ο οποίος παραστάθηκε όπως παραπάνω.
Ο ενάγων άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 7-6-2019 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………../18-6-2019) αγωγή του και ζήτησε να γίνει αυτή δεκτή.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 1675/2020 οριστική απόφαση του ανωτέρω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή αυτή ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου, ο πρώτος ενάγων με την από 4-8-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ………./10-9-2020) υπό στοιχ. Α΄ έφεσή του, και οι εναγόμενοι, με την από 31-10-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. …………/9-12-2020) υπό στοιχ. Β΄ έφεσή τους, οι οποίες προσδιορίστηκαν για να συζητηθούν κατά την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, και γράφτηκαν στο πινάκιο.
Κατά τη δικάσιμο αυτή οι υποθέσεις εκφωνήθηκαν με τη σειρά του οικείου πινακίου και συζητήθηκαν. Κατά τη συζήτησή τους στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι όλων των διαδίκων δεν εμφανίστηκαν αλλά παραστάθηκαν με δήλωσή τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 § 2 του ΚΠολΔ, και προκατέθεσαν τις προτάσεις τους.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Στην κρινόμενη περίπτωση, φέρονται προς συζήτηση οι : Α) : Από 4-8-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ………../10-9-2020) υπό στοιχ. Α΄ έφεση του πρώτου ενάγοντος, και Β) Από 31-10-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ………../9-12-2020) υπό στοιχ. Β΄ έφεση των εναγομένων, ως εν μέρει ηττηθέντων πρωτοδίκως διαδίκων, κατά της υπ’αριθμ. 1675/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών και έκανε εν μέρει δεκτή την από 7-6-2019 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………./18-6-2019) αγωγή των εναγόντων, περί αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης, συνεπεία τροχαίου ατυχήματος, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της μεταξύ τους συνάφειας, αφού στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης και αναφέρονται στο ίδιο βιοτικό συμβάν, και, επιπρόσθετα, διότι με αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρα 246, 591 § 1, 614 αρ. 6 του ΚΠολΔ). Οι εφέσεις αυτές έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 § § 1 και 2, 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 2 του ΚΠολΔ, όπως η τελευταία αυτή διάταξη ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού), δηλαδή πριν την παρέλευση διετίας από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης, ενώ έχει κατατεθεί και το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή τους (υπ’αριθμ. ………….. e-παράβολο της Γ.Γ.Π.Σ και από 19/9/2020 αποδεικτικό πληρωμής της Εθνικής Τράπεζας, όσον αφορά την υπό στοιχ. Α΄έφεση και υπ’αριθμ. ………… e-παράβολο και από 29-10-2020 αποδεικτικό πληρωμής της Εθνικής Τράπεζας, όσον αφορά την υπό στοιχ. Β΄έφεση). Επομένως, πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν ακολούθως ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 522 και 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 § 7 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Ο ενάγων ισχυρίστηκε με την αγωγή του-την οποία άσκησε από κοινού με την …………, μη διάδικο στην προκείμενη δίκη-ότι ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας την υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……… δίκυκλη μοτοσικλέτα, η οποία ήταν ασφαλισμένη για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στη δεύτερη εναγομένη, ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε από υπαιτιότητά του (αμέλεια) αυτοκινητικό ατύχημα, στον τόπο, κατά τον χρόνο και με τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του και την καταστροφή προσωπικών αντικειμένων του. Ακολούθως, κατόπιν επιτρεπτής τροπής του αιτήματός της εξ ολοκλήρου σε αναγνωριστικό, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι του οφείλουν εις ολόκληρον το ποσό των 2.050 ευρώ, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη και των 30.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεώς της και μέχρι την εξόφληση και να επιβληθούν σε βάρος των εναγομένων τα δικαστικά του έξοδα.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, η οποία δέχθηκε αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου στην πρόκληση του ατυχήματος, και συνυπαιτιότητα του ενάγοντος στην έκταση του τραυματισμού του και, ακολούθως, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και αναγνώρισε ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των 3.630 ευρώ, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη συνεπεία του ατυχήματος, και των 1.800 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, και επέβαλε σε βάρος τους τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων, τα οποία καθόρισε στο ποσό των 450 ευρώ συνολικά.
Κατά της οριστικής αυτής αποφάσεως παραπονούνται ο πρώτος ενάγων και οι εναγόμενοι με τις ένδικες εφέσεις τους, για τους λόγους που εκθέτουν σε αυτές και ανάγονται στο σύνολό τους σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνιση άλλως τη μεταρρύθμισή της, με σκοπό να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή και να απορριφθεί, αντίστοιχα, η αγωγή.
Από την εκτίμηση της ανωμοτί εξέτασης του πρώτου ενάγοντος, ενώπιον του ακροατηρίου του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Την 1-9-2018 και περί ώρα 23.000 έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα στη διασταύρωση των οδών Ερμουπόλεως και Ζακύνθου στην περιοχή των Καμινίων στον Πειραιά, στο οποίο ενεπλάκησαν η υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……….. δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο πρώτος ενάγων και η υπ’αριθμ. κυκλοφορίας . … δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος, που ήταν ασφαλισμένη για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη δεύτερη εναγομένη, ασφαλιστική εταιρία, με αποτέλεσμα την ανατροπή του πρώτου οχήματος, την πτώση του ενάγοντος στο οδόστρωμα και τον τραυματισμό του, ο οποίος εντοπίζεται εξ ολοκλήρου στην περιοχή του κεφαλιού. Η ένδικη σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα και δη αμέλεια του πρώτου εναγομένου, ο οποίος δεν επέδειξε την επιμέλεια και προσοχή που μπορούσε και έπρεπε να καταβάλει, ως μέσος συνετός οδηγός, κάτω από τις ίδιες συνθήκες, της αμέλειάς του συνιστάμενης στο ότι επιχείρησε να εισέλθει στη διασταύρωση των ανωτέρω οδών, από την οδό Ζακύνθου, όπου κινείτο προηγουμένως, χωρίς να συμμορφωθεί προς τη ρυθμιστική πινακίδα (STOP), που υπήρχε στην πορεία του και τον υποχρέωνε σε διακοπή αυτής, ακινητοποιώντας τη δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε, προ της διασταυρώσεως, ώστε να ελέγξει εάν μπορεί να το πράξει με ασφάλεια και να παραχωρήσει προτεραιότητα στα οχήματα που τυχόν κινούνταν επί της οδού Ερμουπόλεως, αλλά εισήλθε ανέλεγκτα σε αυτήν, με αποτέλεσμα να επακολουθήσει σύγκρουση των παραπάνω οχημάτων, όπως ήδη κρίθηκε με την εκκαλουμένη-οριστική-απόφαση, η οποία δεν πλήττεται ως προς το κεφάλαιό της περί υπαιτιότητας, με αποτέλεσμα να μεταβιβάζονται στο παρόν Δικαστήριο μόνον τα κεφάλαια της αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης που προσβάλλονται με σχετικούς λόγους έφεσης (ΟλΑΠ 10/2015 ΧΡΙΔ 2015.574). Αμέσως μετά το ατύχημα ο πρώτος ενάγων μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Π.Γ.Ν «Αττικόν», και εξετάστηκε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, όπου διαπιστώθηκαν κακώσεις κεφαλής με συνοδό πτώση του επιπέδου συνείδησης. Υποβλήθηκε σε κλινικό και απεικονιστικό έλεγχο που κατέδειξε κεφαλαιμάτωμα ινιακά, κατάγματα ρινικών οστών, και εκδορές χειλέων, και εξήλθε αυθημερόν με οδηγίες και τη σύσταση αντιβιοτικής και αντιαναλγητικής φαρμακευτικής αγωγής, ανάπαυσης επί πενθήμερον και επανεκτίμησης από ωτορινολαρυγγολόγο σε τακτική βάση και νευροχειρουργό, σε περίπτωση συμπτωμάτων. Επί δίμηνο μετά το ατύχημα εμφάνιζε πονοκεφάλους και ζαλάδες. Επίσης, όπως ο ίδιος συνομολόγησε τόσο κατά την ανωμοτί εξέτασή του αλλά και εξεταζόμενος ενώπιον προανακριτικών υπαλλήλων, στο πλαίσιο διενεργηθείσας προανάκρισης (σχετ. η από 2-11-2018 έκθεση ένορκης εξέτασής του), δεν φορούσε προστατευτικό κράνος. Με βάση το είδος και την έκταση του τραυματισμού του, ο οποίος αφορούσε μόνον στην περιοχή του κεφαλιού, το Δικαστήριο κρίνει, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας ότι η χρήση προστατευτικού κράνους θα είχε ως αποτέλεσμα οι σωματικές του βλάβες να είναι περιορισμένες, συνεπώς, τυγχάνει συνυπαίτιος του τραυματισμού του, σε ποσοστό 70 %. Επομένως, καταλήγοντας στην ίδια κρίση το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, κατά μερική παραδοχή της παραδεκτώς προταθείσας από τους εναγομένους ένστασης συνυπαιτιότητας του πρώτου ενάγοντος στην έκταση του τραυματισμού του, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει ο συναφής λόγος περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων, της υπό στοιχ.Α έφεσης, ως προς το συγκεκριμένο σκέλος του να απορριφθεί ως αβάσιμος. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι συνεπεία της βίαιης πτώσης του στο οδόστρωμα καταστράφηκαν το κινητό το κινητό του τηλέφωνο, μάρκας SAMSUNG, τα αθλητικά υποδήματά του, μάρκας NIKE, το ρολόϊ χειρός, μάρκας CITIZEN και το τύπου «τζην» παντελόνι του, μάρκας LEVIS, που έφερε και φορούσε ο άνω ενάγων. Παρά το γεγονός ότι δεν προέκυψε επακριβώς η παλαιότητα, ποιότητα και κατάστασή τους, ώστε να γίνει αποτίμηση της αξίας τους, ως μεταχειρισμένων, κατά τον χρόνο του ατυχήματος, και όχι ανάλογα με τη δαπάνη που απαιτείται για την απόκτηση άλλου όμοιου πράγματος (ΟλΑΠ 38/1996 ΕλλΔνη 1997.41, ΑΠ 576/2016 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), το Δικαστήριο κρίνει ότι αυτή πρέπει να προσδιοριστεί στο ποσό των 120, 80, 100 και 100 ευρώ, αντίστοιχα, που ανταποκρίνεται στην αξία αντίστοιχων ειδών μέσης παλαιότητας και ποιότητας, όπως ορθώς δέχθηκε και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, απορριπτομένου του συναφούς δεύτερου λόγου της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, περί αοριστίας του συγκεκριμένου κονδυλίου για τον λόγο ότι δεν αναφέρεται στο δικόγραφο της αγωγής η παλαιότητα των ειδών αυτών, η κατάστασή τους ούτε αν το αιτούμενο ποσό αφορά την αξία τους κατά τον χρόνο του ατυχήματος ή τη δαπάνη αντικατάστασής τους, διότι τα στοιχεία αυτά αποτελούν περιγραφικά στοιχεία της ζημίας, που προκύπτουν από τις αποδείξεις, άλλως περί ουσιαστικής αβασιμότητας του σχετικού κονδυλίου. Συνεπώς, η αποκαταστατέα ζημία που ο ενάγων υπέστη εκ της παραπάνω αιτίας, ανέρχεται σε 120 (400 ευρώ Χ 30 %) ευρώ, με βάση το γενόμενο δεκτό ποσοστό συνυπαιτιότητάς του, δοθέντος ότι, παρ’ότι η καταστροφή των ειδών αυτών δεν συνδέεται αιτιωδώς με τη συνυπαιτιότητα του ενάγοντος από τη μη χρήση προστατευτικού κράνους, όπως δέχθηκε η εκκαλουμένη, δεν προβάλλεται σχετικός λόγος –της υπό στοιχ.Α΄-έφεσης περί εσφαλμένης δηλαδή μείωσης της αποκαταστατέας ζημίας του άνω ενάγοντος με βάση την άνω συνυπαιτιότητά του στην έκταση του τραυματισμού του.
Κατά τα γενόμενα, επίσης, δεκτά από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δεν αμφισβητήθηκαν, ο πρώτος ενάγων, κατά τον χρόνο που έλαβε χώρα το επίδικο ατύχημα εργαζόταν με σύμβαση παροχής εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, ως διανομέας εδεσμάτων στην επιχείρηση (ψητοπωλείο) με την επωνυμία «…………» που εδρεύει και λειτουργεί στην συνοικία των Καμινίων του Πειραιά. Οι μηνιαίες (μικτές) αποδοχές του ανέρχονταν στο ποσό των 780 ευρώ. Συνεπεία του ένδικου ατυχήματος και του τραυματισμού του, παρέμεινε αναγκαστικά εκτός εργασίας για χρονικό διάστημα 15 ημερών, και έτσι απώλεσε τα εισοδήματα που μετά βεβαιότητας και κατά τη συνήθη των πραγμάτων πορεία θα αποκέρδαινε αν δεν είχε μεσολαβήσει ο τραυματισμός του, ανερχόμενα στο ποσό των 390 ευρώ, ενώ δεν έλαβε καμία επιδότηση εξ αυτού του λόγου από τον ΕΦΚΑ. Συνακόλουθα, η αποκαταστατέα ζημία του για την αιτία αυτή ανέρχεται, με βάση το ποσοστό συνυπαιτιότητάς του στην έκταση αυτής, κατά τα άνω, στο ποσό των 117 (390 Χ 30 %) ευρώ και όχι των 3.510 ευρώ, που κατ’εσφαλμένο ουσιαστικά μαθηματικά υπολογισμό δέχθηκε η εκκαλουμένη, δεκτού γενομένου του πρώτου λόγου της υπό στοιχ. Β΄έφεσης.
Αποδείχθηκε, τέλος, ότι ο ενάγων εξαιτίας του τραυματισμού του στενοχωρήθηκε και ταλαιπωρήθηκε. Έτσι, πέραν της περιουσιακής ζημίας του, υπέστη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, το είδος και τον βαθμό υπαιτιότητας του πρώτου εναγομένου στην πρόκληση του ατυχήματος, τη συνυπαιτιότητά του στην έκταση του τραυματισμού του, την ηλικία του (20 ετών), την έκταση, το είδος και τη σοβαρότητα του τραυματισμού του, το ψυχικό και σωματικό άλγος, που δοκίμασε, λόγω της σωματικής του βλάβης, την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων, ιδιωτικών υπαλλήλων του πρώτου ενάγοντος και του πρώτου εναγομένου, πλην της δεύτερης εναγομένης, ασφαλιστικής εταιρείας, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, πρέπει να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 1.800 ευρώ, που κρίνεται εύλογο και δίκαιο, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, καταλήγοντος στην ίδια κρίση το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει οι αντίστοιχοι λόγοι αμφοτέρων των εφέσεων να απορριφθούν ως αβάσιμοι.
Κατόπιν αυτών και μη υπάρχοντος άλλου λόγου εφέσεως, πρέπει : 1) Να απορριφθεί η υπό στοιχ. Α΄έφεση, και 2) Να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό στοιχ. Β΄έφεση, κατά παραδοχή του πρώτου λόγου της, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, ακολούθως δε, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη οριστική απόφαση στο σύνολο της, κατ’άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ, δηλαδή και κατά τις διατάξεις της, που δεν πλήττονται με την έφεση και δεν ανατρέπονται με την παρούσα, λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της δικαστικής κρίσης, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει να γίνει αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον στον πρώτο ενάγοντα το συνολικό ποσό των 2.037 (117 + 120 + 1.800) ευρώ.
Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή και η επιστροφή του παραβόλου, που κατέθεσε ο εκκαλών της υπό στοιχ. Α΄έφεσης και οι εκκαλούντες της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, αντίστοιχα, κατά την άσκησή τους, λόγω της ήττας και εν μέρει νίκης τους, αντίστοιχα (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε΄του ΚΠολΔ) και να κατανεμηθούν τα δικαστικά έξοδα των νυν διαδίκων, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, σε αυτούς, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183, 189, 191 § 2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 63 § 1iα), 68 § 1 και 69 § 1 και Παράρτημα ΙΙ στο άρθρο 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις από 4-8-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. ………/10-9-2020) υπό στοιχ. Α΄ έφεση του πρώτου ενάγοντος και από 31-10-2020 (αριθ. εκθ. καταθ. …………/9-12-2020) υπό στοιχ. Β΄ έφεση των εναγομένων, κατά της υπ’αριθμ. 1675/2020 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά αυτές.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ κατ’ουσίαν την υπό στοιχ. Α΄έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του παραβόλου που κατέθεσε ο πρώτος ενάγων κατά την άσκησή της.
ΔΕΧΕΤΑΙ κατ’ουσίαν την υπό στοιχ. Β΄έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στους εκκαλούντες του παραβόλου που κατέθεσαν κατά την άσκησή της.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και τη δικάζει κατ’ουσίαν.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 7-6-2019 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………./18-6-2019) αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον στον πρώτο ενάγοντα το ποσό των δύο χιλιάδων τριάντα επτά (2.037) ευρώ.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγομένων, μέρος των δικαστικών εξόδων του πρώτου ενάγοντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των εκατόν πενήντα (150) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 18-6-2021.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
