Επί ρυμοτομούμενου ακινήτου δυνατή η σύσταση δουλείας ως δουλεύοντος ακινήτου, της οποίας θα επέλθει απόσβεση με τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης, ο κάθε συγκύριος, όταν προσβάλλεται στο δικαίωμα συγκυριότητας δια της νομής του πράγματος από τρίτο, έχει κατά αυτού την διεκδικητική αγωγή για την μερίδα του, αίτημα της αγωγής θα είναι όχι η παράδοση του όλου πράγματος, αλλά η συννομή κατά την ιδανική μερίδα του συγκύριου, δικαιούται, επίσης, χωρίς να επιβάλλεται υποχρέωση προς τούτο (άρθρο 1116 ΑΚ), εάν το πράγμα το κατέχει ολόκληρο τρίτος, να διεκδικήσει όλο το πράγμα υπέρ των συγκύριων, οπότε έχει υποχρέωση να απαιτήσει την απόδοση τούτου προς όλους τους συγκύριους, η παράνομη και υπαίτια κατάληψη ξένου ακινήτου και η ανέγερση σε αυτό κατασκευασμάτων, που προκαλούν ζημία στον κύριο του ακινήτου, παρέχει στον τελευταίο, εκτός από τη διεκδικητική αγωγή και αγωγή αποζημίωσης κατά τις διατάξεις των άρθρων 1099, 297, 298, 914, 932 ΑΚ, η αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, οφειλόμενη κατ’ αρχή σε χρήμα (άρθρο 297 παρ.1 Α.Κ.), μπορεί να ζητηθεί να γίνει in natura (άρθρο 297 παρ.2 Α.Κ.), δηλαδή με την υποχρέωση αποκατάστασης των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, δια της κατεδαφίσεως και απομακρύνσεως των κατασκευασμάτων, ο ψιλός κύριος κοινού πράγματος για το ιδανικό του μερίδιο, το οποίο παρανόμως κατακρατεί τρίτος, δικαιούται να απαιτήσει την απόδοσή του από τον τρίτο κάτοχο μη επικαρπωτή και εν γένει από τον μη έχοντα έναντι του ψιλού κυρίου δικαίωμα νομής ή κατοχής του διεκδικουμένου ακινήτου.
ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΗΛΕΙΑΣ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 2/2024
[αριθμός έκθεσης κατάθεσης δικογράφου αγωγής ΠΤ …./….9.2022 ]
ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΗΛΕΙΑΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές, Πανωραία Σπανού, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Βασιλική Ρέππα, Πρωτοδίκη – Εισηγήτρια, Αικατερίνη-Μαρία Μπελδέκου, Πρωτοδίκη, και από τη Γραμματέα Σοφία Καφήρα.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του, στις 24 Απριλίου 2023, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
Των εναγόντων : 1) Α…. Σ….. του Ι…. και της Φ…., κατοίκου Πύργου Ηλείας, Συνοικισμός Καβασιλάκια, Α.Φ.Μ. 0….., Δ.Ο.Υ. Πύργου Ηλείας, 2) Δ…. Σ….. του Ι….. και της Φ…., κατοίκου Πύργου Ηλείας, επί της οδού Αγίου Γεωργίου και Παπαγεωργίου, Α.Φ.Μ. 0….., Δ.Ο.Υ. Πύργου Ηλείας, 3) Α…. Ν…. του Σ…. και της Α…., κατοίκου Πύργου Ηλείας, Συνοικισμός Καβασιλάκια, Α.Φ.Μ. 1….., Δ.Ο.Υ. Πύργου Ηλείας, γεννηθέντος στις 21.12.2004, ο οποίος λόγω της ανηλικότητάς του κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής νομίμως αντιπροσωπεύεται από τους γονείς του Σ… Ν…. του Α…., ΑΦΜ 0…., ΔΟΥ Πύργου Ηλείας, και Α…. Σ…. του Ι…., ΑΦΜ 0….., κατοίκους ομοίως, ενώ κατά τον χρόνο συζήτησης της αγωγής είχε ενηλικιωθεί, 4) Ι…. Ν….. του Σ…. και της Α….., κατοίκου Πύργου Ηλείας, Συνοικισμός Καβασιλάκια, Α.Φ.Μ. 1….., Δ.Ο.Υ. Πύργου Ηλείας, γεννηθέντος στις 17.9.2008, ο οποίος λόγω της ανηλικότητάς του νομίμως αντιπροσωπεύεται από τους γονείς του Σ…. Ν…. του Α…., ΑΦΜ 0……, ΔΟΥ Πύργου Ηλείας, και Α….. Σ….. του Ι…., ΑΦΜ 0….., ΔΟΥ Πύργου Ηλείας, κατοίκους ομοίως, οι οποίοι, δυνάμει των από 29.12.2022 έγγραφων εξουσιοδοτήσεων και της από 30.12.2022 έγγραφης εξουσιοδότησης, με θεώρηση αρμοδίως του γνησίου της υπογραφής των 1ης, 2ου, 3ου και 4ου των εναγόντων, αντίστοιχα, όπως ο τελευταίος (4ος) νόμιμα αντιπροσωπεύεται από τους συνασκούντες τη γονική μέριμνα αυτού, δια του πληρεξούσιου Δικηγόρου τους Δημητρίου Δημητρουλόπουλου [Δικηγορικός Σύλλογος Ηλείας, ΑΜ 107, γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων ΔΣΗΛ με αριθμό Η…../….12.2022] νομοτύπως και εμπροθέσμως, στις 02 Ιανουαρίου του έτους 2023 [02.01.2023] προκατέθεσαν προτάσεις και στις 17 Ιανουαρίου του έτους 2023 [17.01.2023] κατέθεσαν προσθήκη στις προτάσεις, κατά τη διάταξη του άρθρου 237 παρ.1 και 2 ΚΠολΔ, όπως το άρθρο αυτό, που είχε τροποποιηθεί από τα άρθρα 23 Ν.3994/2011, 8 παρ.1 Ν.4055/2012 και 1 άρθρο δεύτερο παρ.2 Ν.4335/2015, αντικαταστάθηκε από το άρθρο 12 του Ν.4842/2021, ΦΕΚ Α 190/13.10.2021, με έναρξη ισχύος την 01η.01.2022 κατά το άρθρο 120 Ν. 4842/2021, και παραστάθηκαν κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο δια του ίδιου ως άνω πληρεξούσιου Δικηγόρου τους.
Των εναγομένων : 1) Ι…. Θ…. του Β…. και της Δ….., κατοίκου Δημοτικής Κοινότητας Πύργου του ομώνυμου Δήμου της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας, επί της οδού Α…. Γ….. αρ….., Α.Φ.Μ. 0…., Δ.Ο.Υ. Πύργου Ηλείας και 2) Ν…. Θ….. του Β….. και της Δ….., κατοίκου Δημοτικής Κοινότητας Πύργου του ομώνυμου Δήμου της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας, επί της οδού Α….. Γ….. αρ….., Α.Φ.Μ. 0……, Δ.Ο.Υ. Πύργου Ηλείας, οι οποίοι, δυνάμει της από 30.12.2022 έγγραφης εξουσιοδότησης, με θεώρηση αρμοδίως του γνησίου της υπογραφής, παραστάθηκαν δια των πληρεξούσιων Δικηγόρων τους, Αντωνίου Λαμπρόπουλου [Δικηγορικός Σύλλογος Ηλείας, ΑΜ 61, γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων ΔΣΗΛ με αριθμό Η…../….01.2023] και Αμαλίας – Σπυριδούλας Αγγελοπούλου [Δικηγορικός Σύλλογος Ηλείας, ΑΜ 179, γραμμάτιο προκαταβολής εισφορών και ενσήμων ΔΣΗΛ με αριθμό Η…../….01.2023] νομοτύπως και εμπροθέσμως, στις 02 Ιανουαρίου του έτους 2023 [02.01.2023] προκατέθεσαν προτάσεις και στις 17 Ιανουαρίου του έτους 2023 [17.01.2023] κατέθεσαν προσθήκη στις προτάσεις, κατά τη διάταξη του άρθρου 237 παρ.1 και 2 ΚΠολΔ, όπως το άρθρο αυτό, που είχε τροποποιηθεί από τα άρθρα 23 Ν.3994/2011, 8 παρ.1 Ν. 4055/2012 και 1 άρθρο δεύτερο παρ.2 Ν.4335/2015, αντικαταστάθηκε από το άρθρο 12 του Ν.4842/2021, ΦΕΚ Α 190/13.10.2021, με έναρξη ισχύος την 01η .01.2022 κατά το άρθρο 120 Ν.4842/2021, και παραστάθηκαν κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο δια των ίδιων ως άνω πληρεξούσιων Δικηγόρων τους.
Οι ενάγοντες ζητούν να γίνει δεκτή η από 01η.9.2022 αγωγή, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου, με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ΠΤ…../01.9.2022, και, κατά τη διάταξη του άρθρου 237 παρ.5 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει, με την υπ’αριθμ…../02.02.2023 πράξη της Αναπληρώτριας Διευθύνουσας του παρόντος Πρωτοδικείου, Προέδρου Πρωτοδικών, προσδιορίστηκε να συζητηθεί στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφηκε στο οικείο πινάκιο με αριθμό [….].
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης, ότε εκφωνήθηκε κατά τη σειρά εγγραφής της στο οικείο πινάκιο, οι πληρεξούσιοι Δικηγόροι των διαδίκων ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις και στη προσθήκη – αντίκρουση που προκατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά τη διάταξη του άρθρου 286 ΚΠολΔ, η διακόπτεται αν, έως ότου τελειώσει η συζήτηση, μετά την οποία εκδίδεται η οριστική απόφαση : α) πεθάνει κάποιος διάδικος ή συμβεί άλλη μεταβολή στο πρόσωπό του, η οποία επηρεάζει την ικανότητα δικαστικής παράστασής του. Μεταξύ των μεταβολών στο πρόσωπο ορισμένου διαδίκου, που επηρεάζουν την ικανότητά του δικαστικής παράστασης, είναι και η ενηλικίωσή του που συνεπάγεται τη παύση της γονικής μέριμνας. Ο ανήλικος διάδικος, ως μη έχων ικανότητα δικαστικής παράστασης και εξουσία επιχείρησης διαδικαστικών, εκπροσωπείται, σύμφωνα με το άρθρο 64 παρ.1 ΚΠολΔ, από τους νόμιμους αντιπροσώπους τους, οι οποίοι κατά κανόνα είναι οι ασκούντες τη γονική μέριμνα γονείς, κατά τη διάταξη του άρθρου 1510 ΑΚ. Με την ενηλικίωση παύει αυτοδίκαια η αντιπροσωπευτική εξουσία του νομίμου αντιπροσώπου χωρίς τη μεσολάβηση διακοπής, την επιχείρηση δε των διαδικαστικών πράξεων αναλαμβάνει ο ενηλικιωθείς ανήλικος και η διαδικασία συνεχίζεται με τη συμμετοχή του τελευταίου στη δίκη [Απαλαγάκη Χ.-Σταματόπουλος Στ. Ο Νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερμηνεία κατ’ άρθρο μετά τους Ν.4842 & 4855/2021, τόμος 1ος, εκδ.2022, (-Πλεύρη Αν.), υπό άρθρο 286, παρ.4, 1065-1064, ΑΠ 1436/2010, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1626/2011, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ].
Στη προκειμένη περίπτωση, ο τρίτος ενάγων, Α….. Ν…. του Σ…. και της Α….., κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής [κατάθεση δικογράφου την 01η.9.2022, επίδοση στις 29.9.2022], επειδή ήταν ανήλικος, καθώς γεννήθηκε στις 21.12.2004, εκπροσωπείτο από τους ασκούντες τη γονική μέριμνα αυτού, γονείς του. Κατά τον χρόνο κατάθεσης των προτάσεων στις 02.01.2023, ο τρίτος ενάγων είχε ενηλικιωθεί και συνεπώς είχε παύσει η αντιπροσωπευτική εξουσία των νόμιμων αντιπροσώπων και, χωρίς να επέλθει η διακοπή της δίκης, κατά την τελολογικά ορθότερη για την οικονομία της δίκης άποψη, η διαδικαστική πράξη της κατάθεσης των προτάσεων έγινε από τον ενηλικιωθέντα διάδικο προς συνέχιση της δίκης.
[Ι] Ρυμοτομική απαλλοτρίωση είναι η απαλλοτρίωση που λαμβάνει χώρα χάριν έγκρισης ή τροποποίησης πολεοδομικών σχεδίων κατ’ εφαρμογή της πολεοδομικής νομοθεσίας. Η ρυμοτομική απαλλοτρίωση επιβάλλεται για τη δημιουργία ή την επέκταση κοινόχρηστων χώρων, όπως οδών, πλατειών, χώρων πρασίνου, καθώς και τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων αναγκαίων για την ανέγερση δημόσιων κτιρίων και την εκτέλεση έργων κοινής ωφελείας. Σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ.1 του Ν. 2882/2001 «Κώδικας Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων», οι ειδικές διατάξεις του οποίου εφαρμόζονται στη ρυμοτομική απαλλοτρίωση συμπληρωματικά και μόνο όταν διαπιστώνονται κενά, η αναγκαστική απαλλοτρίωση της κυριότητας ακινήτου επιφέρει αυτοδικαίως και την απαλλοτρίωση κάθε κτίσματος, κατασκευής, δέντρου, που υπάρχει μέσα σε αυτό, και κάθε άλλου συστατικού και παραρτήματος του πράγματος, κατά τα άρθρα 953 επ. του ΑΚ, ανεξάρτητα από τη μνεία τους στη πράξη κήρυξης της απαλλοτρίωσης. Αντικείμενο της απαλλοτρίωσης είναι το σύνολο των συστατικών του πράγματος, τα οποία υφίστανται κατά τον χρόνο κήρυξης της απαλλοτρίωσης και κατά τον δικαστικό προσδιορισμό της αποζημίωσης. Κατά τις διατάξεις των άρθρων 953, 954 και 955 του ΑΚ, α) συστατικό που δεν μπορεί να αποχωρισθεί από το κύριο πράγμα χωρίς βλάβη αυτού του ίδιου ή του κυρίου πράγματος ή χωρίς αλλοίωση της ουσίας ή του προορισμού του, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο κυριότητας ή άλλου εμπράγματου δικαιώματος, β) συστατικά ακινήτου με την έννοια του προηγούμενου άρθρου είναι, εκτός των άλλων, τα πράγματα, που έχουν συνδεθεί σταθερώς με το έδαφος, ιδίως τα οικοδομήματα, καθώς και το νερό κάτω από το έδαφος και η πηγή, ενώ συστατικά οικοδομήματος είναι όλα τα κινητά που χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση ή τα προσαρμοσμένα με αυτό για σκοπό μόνιμο και όχι παροδικό. Το άρθρο 4 του Ν.2882/2001 έχει στενότερη διατύπωση από εκείνη του άρθρου 953 ΑΚ καθώς αναφέρεται σε μόνιμα κτίσματα, δέντρα, φυτείες. Η συντέλεση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, κατά τη διάταξη του άρθρου 7 του Ν.2882/2001, επέρχεται με την καταβολή στον δικαστικώς αναγνωρισθέντα ή στον αληθινό δικαιούχο της αποζημίωσης που προσδιορίστηκε οριστικά ή προσωρινά. Εάν υπόχρεο για τη καταβολή είναι το Δημόσιο, τότε η αναγκαστική απαλλοτρίωση συντελείται και με την έκδοση χρηματικού εντάλματος πληρωμής υπέρ του δικαστικώς αναγνωρισθέντος. Εάν όμως υπόχρεος για τη καταβολή της αποζημίωσης είναι Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης η αναγκαστική απαλλοτρίωση συντελείται και με τη δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως γνωστοποίησης του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων ότι κατ’ εντολή και για λογαριασμό του υπόχρεου παρακατέθεσε το ίδιο την αποζημίωση. Η ρυμοτομική απαλλοτρίωση ακινήτου συνεπιφέρει αυτοδίκαια και την απαλλοτρίωση παντός επί αυτού υπάρχοντος κτίσματος [Καλλιόπη Ευαγγέλου, Διπλωματική Εργασία με θέμα « Ρυμοτομική Απαλλοτρίωση», Νομική Σχολή ΕΚΠΑ, Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, Κατεύθυνση Δίκαιο Περιβάλλοντος, Πανεπιστημιακό Έτος 2016-2017, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα pergamos. lib. uoa.gr, ΑΠ (ΟΛΟΜ) 5/2002, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ].
[II]. Mέχρι την συντέλεση της αναγκαστικής απαλλοτριώσεως με την καταβολή της αποζημίωσης εκείνος στον οποίο ανήκει το πράγμα δεν παύει να είναι ιδιοκτήτης αυτού και επομένως να έχει ακέραιες τις ανήκουσες κατά το δίκαιο στον κύριο εξουσίες νομής και απόλαυσης κάθε είδους ωφέλειας που μπορεί να παραγάγει τούτο. Επομένως, εάν πριν από τη συντέλεση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης το Δημόσιο ή ο Δήμος, παρά την από τις μνημονευόμενες διατάξεις απαγόρευση, καταλάβει το απαλλοτριωθέν πράγμα, ιδρύεται κατά τα άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ ευθύνη του Δημοσίου ή του Δήμου αντιστοίχως προς αποζημίωση του καθ’ ου η απαλλοτρίωση (ΑΠ 356/1968, 208/1969). Η αποζημίωση περιλαμβάνει, σύμφωνα με το άρθρο 298 ΑΚ, τη μείωση της υπάρχουσας περιουσίας του καθ’ ου η απαλλοτρίωση (θετική ζημία) και το διαφυγόν κέρδος (αποθετική ζημία). Προς απαλλοτρίωση εξομοιούται και η μερική ή ολική ρυμοτόμηση ακινήτου, δηλαδή ο χαρακτηρισμός του ως κοινόχρηστου χώρου, με την πράξη έγκρισης, αναθεώρησης, τροποποίησης ή επέκτασης ρυμοτομικού σχεδίου ή έγκρισης πολεοδομικής μελέτης (ΣτΕ Ολομ. 488/1991, ΣτΕ 1421/2014, 1737/2012, 1988/2010, 3117/2004, 2753/1994). Όταν, εξάλλου, το ακίνητο ρυμοτομείται κατά την ανωτέρω έννοια ή έστω δεσμεύεται για λόγους πολεοδομικούς, δηλαδή για την ανέγερση κτιρίων κοινής ωφέλειας, τότε η ιδιοκτησία υφίσταται ένα πολεοδομικό βάρος, του οποίου η διατήρηση, προκειμένου να μην αντιβαίνει προς τη συνταγματική προστασία της ιδιοκτησίας, μπορεί να διατηρείται μόνο για εύλογο χρόνο. Το εν λόγω πολεοδομικό (νομικό και οικονομικό) βάρος, το οποίο συνεπάγεται για την ιδιοκτησία η κήρυξη της απαλλοτρίωσης, υφίσταται για όσο χρονικό διάστημα καθυστερεί η καταβολή της αποζημίωσης, ανεξαρτήτως εάν έχει λάβει χώρα ή όχι και κατάληψη του ακινήτου, η δε υποχρέωση συντέλεσης της απαλλοτρίωσης δεν εξαρτάται από τις τυχόν σχετικές ενέργειες του ενδιαφερόμενου ιδιοκτήτη καθόσον το βάρος για τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης και για την καταβολή της αποζημίωσης το φέρει η Διοίκηση (πρβλ. ΣτΕ 2482/2009, 3856/2008). Την κρίση περί του κατά πόσον ο χρόνος διατήρησης του πολεοδομικού βάρους υπερβαίνει τον εύλογο, εκφέρουν, καταρχήν, τα αρμόδια, κατά τον νόμο, τακτικά διοικητικά δικαστήρια (άρθρο 11 του Κ.Α.Α.Α.), ενώπιον των οποίων ο ιδιοκτήτης έχει τη δυνατότητα να προσφύγει, ισχυριζόμενος ότι ο χρόνος δέσμευσης του ακινήτου του έχει, στη συγκεκριμένη περίπτωση, υπερβεί τον εύλογο, ζητώντας την αποδέσμευση της ιδιοκτησίας του, εφόσον, όμως, προηγουμένως απευθύνει αίτηση προς άρση της δέσμευσης στη Διοίκηση. Αν η προσφυγή του ιδιοκτήτη του ακινήτου γίνει δεκτή, η Διοίκηση οφείλει, κατ’ αρχήν, να προβεί στην άρση της απαλλοτρίωσης, που δεν έχει συντελεσθεί με την καταβολή πλήρους αποζημίωσης, ή του ρυμοτομικού βάρους, οπότε ο ιδιοκτήτης ανακτά όλο το εύρος των δικαιωμάτων του επί του ακινήτου, χωρίς, βεβαίως, να αποκλείεται η επαναδέσμευσή του, στην οποία η Διοίκηση δικαιούται να προβεί υπό προϋποθέσεις [ΤρΔΠρΑθ 2782/2023, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΑΠ (ΟΛΟΜ) 5/2002 ο.π.].
Η δημοσίευση της πράξης κήρυξης στο ΦΕΚ αποτελεί συστατικό τύπο της νόμιμης υπόστασης της πράξης απαλλοτρίωσης, η παράλειψη του οποίου συνεπάγεται το ανυπόστατο αυτής. Η κήρυξη της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης δεν συνεπάγεται καμία μεταβολή στα δικαιώματα του ιδιοκτήτη ή του τρίτου στο απαλλοτριούμενο πράγμα. Ο ιδιοκτήτης εξακολουθεί να είναι κύριος του πράγματος, ήτοι να έχει την άμεση, απόλυτη, καθολική εξουσία πάνω στο πράγμα, ως πραγματικό δικαίωμα, και δύναται ακόμα και να το εκποιήσει, γιατί δύναται να ανακληθεί η πράξη της απαλλοτρίωσης [Γεωργιάδης Απ. Εγχειρίδιο Εμπραγμάτου Δικαίου, 2015, σελ. 323, Μιχαλέλης Δημ. Διπλωματική Εργασία με θέμα «Ρυμοτομική Απαλλοτρίωση : η Σχέση της με την Αναγκαστική Απαλλοτρίωση και η Δικαστική Προστασία», 2021, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, Σχολή Διοικητικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων, ΠΜΣ «Δημόσια Διοίκηση-Δημόσιο Μάνατζμεντ»].
Η αναγκαστική απαλλοτρίωση αποτελεί μια μορφή ολοκληρωτικής στέρησης της ιδιοκτησίας ενός προσώπου με πράξη της πολιτείας, έναντι καταβολής δικαστικά καθοριζόμενης αποζημίωσης και πάντοτε για δημόσια ωφέλεια. Η κτήση της ιδιοκτησίας με την αναγκαστική απαλλοτρίωση έχει αντικείμενο τα εμπράγματα δικαιώματα, ήτοι κυριότητα και γενικά δουλείες, και αποκτάται κατά πρωτότυπο τρόπο ήτοι απαλλαγμένη από βάρη. Το χρονικό σημείο απώλειας της ιδιοκτησίας από τον έως τότε κύριο και οριστικής κτήσης αυτής από το Δημόσιο ή τον ΟΤΑ συνιστά η συντέλεση της απαλλοτρίωσης κατά το άρθρο 7 του Ν. 2882/2001, η οποία επέρχεται με τη καταβολή της αποζημίωσης στον δικαιούχο. Από εκεί και ύστερα το Δημόσιο αποκτά την κυριότητα με πρωτότυπο τρόπο ενώ τα περιορισμένα εμπράγματα δικαιώματα αποσβήνονται. Έως τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης η κυριότητα και τα λοιπά εμπράγματα δικαιώματα επί του απαλλοτριωθέντος ακινήτου εξακολουθούν να υφίστανται [ ΜΠθες 9721/2013, ΕλλΔνη 2017.244-246 παρατηρήσεις Τσιλιγγερίδου Μαγδαληνής]. Η τροπή μιας ιδιωτικής περιουσίας σε κοινόχρηστη δεν είναι δυνατόν να επέλθει πριν τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης με την καταβολή της αποζημίωσης. Για αυτό ο υπέρ ου η απαλλοτρίωση (Δήμος), εάν παρανόμως καταλάβει το ακίνητο, δεν μπορεί να επικαλεστεί κτήση κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία. Εξάλλου έως τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης το ακίνητο δεν αποκτά την ιδιότητα του κοινόχρηστου. Ένα ακίνητο αποκτά την ιδιότητα του κοινόχρηστου με τους κάτωθι τρόπους : πρώτον με την ένταξή του στο ρυμοτομικό σχέδιο και τον χαρακτηρισμό του ως κοινόχρηστο, υπό την προϋπόθεση της καταβολής της αποζημίωσης, δεύτερον από τη βούληση των ιδιοκτητών, η οποία πρέπει να γίνει με νομότυπη δικαιοπραξία (όπως διαθήκη ή δωρεά), ή και με παραίτηση από την κυριότητα, με σκοπό να καταστεί το συγκεκριμένο ακίνητο κοινόχρηστο, η οποία όμως παραίτηση πρέπει να γίνει με συμβολαιογραφικό έγγραφο, που θα υποβληθεί σε μεταγραφή, και γ) με την αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα, την οποία προέβλεπε το προϊσχύσαν βυζαντινό ρωμαϊκό δίκαιο (ν.3 παρ.2 πανδ. 43.7), και σύμφωνα με την οποία η χρήση του πράγματος από κοινότητα ή δήμο ή από τους δημότες αυτών μπορούσε να προσδώσει σε ακίνητο την ιδιότητα του κοινοχρήστου, εφόσον η αρχαιότητα στην ως άνω χρήση υπήρξε συνεχής επί δύο γενεές, η καθεμία εκ των οποίων εκτείνεται σε σαράντα έτη και είχε συμπληρωθεί πριν από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα (23-2-1946), ενόψει του ότι ο Κώδικας αυτός δεν αναγνωρίζει τον θεσμό της αμνημόνευτου χρόνου αρχαιότητας [ΑΠ 800/2006, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, Λαδοπούλου Α. Κτήση κυριότητας με χρησικτησία επί ακινήτου στο οποίο έχει λάβει χώρα απαλλοτρίωση ή πράξη εφαρμογής, Επιθεώρηση Ακινήτων, τεύχος 3, 2021, σελ. 520].
[ΙΙΙ]. Με το Ν.4315/2014 τροποποιήθηκαν προγενέστεροι νόμοι αφορώντες την άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης. Κατά το άρθρο 3 παρ.2 του Ν.4315/2014, το άρθρο 62 παρ.7 του Ν.4067/2012 αντικαθίσταται ως ακολούθως, Διαδικασία τροποποίησης εγκεκριμένων ρυμοτομικών σχεδίων μετά από άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή δέσμευσης : Μετά την παρέλευση δεκαπενταετίας από την έγκριση του ρυμοτομικού σχεδίου με το οποίο επιβλήθηκε για πρώτη φορά η ρυμοτομική απαλλοτρίωση ή δέσμευση του ακινήτου, ή την παρέλευση πενταετίας από την κύρωση της σχετικής πράξης εφαρμογής ή της πράξης αναλογισμού, επέρχεται αυτοδίκαια άρση της απαλλοτρίωσης, εφόσον αιτείται ο ιδιοκτήτης την τροποποίηση εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, χωρίς να απαιτείται η έκδοση σχετικής διαπιστωτικής απόφασης (πρώτη καινοτομία). Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, εφόσον δεν έχει ασκηθεί αίτηση για το δικαστικό καθορισμό της αποζημίωσης ή έχει παρέλθει δεκαοκτάμηνο από τη δημοσίευση είτε της απόφασης προσωρινού καθορισμού της αποζημίωσης είτε της απόφασης οριστικού καθορισμού της αποζημίωσης ή δεν έχει καθορισθεί αποζημίωση εξωδίκως, αιτείται προς τον οικείο δήμο ή τον κατά περίπτωση αρμόδιο για την απαλλοτρίωση φορέα την τροποποίηση του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, προκειμένου το ακίνητο να καταστεί οικοδομήσιμο. Κατά την παρ. 3 του άρθρου 3 Ν. 4315/2014, η τροποποίηση εγκεκριμένων ρυμοτομικών σχεδίων σε συμμόρφωση δικαστικής απόφασης για την άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή δέσμευσης γίνεται
με υποβολή σχετικού αιτήματος στον οικείο δήμο ή την αρμόδια υπηρεσία από τον ιδιοκτήτη του ακίνητου στο οποίο ανακλήθηκε ή ήρθη η απαλλοτρίωση ή δέσμευση, εφόσον αιτείται ο ιδιοκτήτης την τροποποίηση εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, χωρίς να απαιτείται η έκδοση σχετικής διαπιστωτικής απόφασης (καινοτομία του νόμου) και συνοδεύεται υποχρεωτικά από τα στοιχεία α’ και β’ της παρ. 2 του παρόντος άρθρου και από τη δικαστική απόφαση του αρμόδιου δικαστηρίου. Για δε την επανεπιβολή της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης διαλαμβάνει η παρ. 4 του άρθρου 3 του Ν.4315/2014 : Ο οικείος δήμος ή ο κατά περίπτωση αρμόδιος για την απαλλοτρίωση φορέας κατ’ εξαίρεση δύναται να εισηγηθεί εκ νέου επιβολή της ανακληθείσας ή αρθείσας ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή δέσμευσης του χώρου για τον ίδιο και μόνο σκοπό, μόνο εφόσον συντρέχει η πρόθεση και η οικονομική δυνατότητα του οικείου δήμου ή άλλου αρμόδιου φορέα για την άμεση καταβολή της προσήκουσας αποζημίωσης στους δικαιούχους, η οποία αποδεικνύεται με την εγγραφή αυτής σε ειδικό κωδικό στον προϋπολογισμό του οικείου δήμου ή του εκάστοτε αρμόδιου φορέα, και μόνον στις ακόλουθες περιπτώσεις : α) το ακίνητο αποτελεί τμήμα και δεν καλύπτει ολόκληρη την απαιτούμενη έκταση του προβλεπόμενου κοινόχρηστου ή κοινωφελούς χώρου με αποτέλεσμα μέσω της άρσης να επέρχεται απώλεια του αρχικού σκοπού του χώρου, ή β) το ακίνητο δεσμεύτηκε για τη δημιουργία κοινόχρηστου χώρου εκ της αρχικής εγκρίσεως του ρυμοτομικού σχεδίου και όχι εκ μεταγενέστερης τροποποιήσεως αυτού, ή γ) ο κοινόχρηστος χώρος προβλέπεται επιπρόσθετα στη θέση αυτή από ΓΠΣ, ΣΧΟΟΑΠ, ΤΠΣ, ΕΠΣ ή άλλο ίδιου επιπέδου σχεδιασμό. Σε περίπτωση δρόμων απαγορεύεται η εκ νέου επιβολή της ανακληθείσας ή αρθείσας ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ή δέσμευσης του χώρου, εκτός αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της περίπτωσης γ’. Εφόσον ισχύουν οι προϋποθέσεις της περίπτωσης γ’ αλλά δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα του οικείου δήμου ή άλλου αρμόδιου φορέα για την άμεση καταβολή της προσήκουσας αποζημίωσης στους δικαιούχους, ο οικείος δήμος δύναται να αιτηθεί χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο. Εφόσον εντός εξαμήνου από το αίτημα για την άρση δεν προβλεφθεί και εγκριθεί η σχετική χρηματοδότηση, η διαδικασία συνεχίζεται και θεωρείται ότι δεν συντρέχει η οικονομική δυνατότητα.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 87 παρ.3 Ν.4759/2020 « Άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης», η άρση του ρυμοτομικού βάρους ή δέσμευσης που έχει επιβληθεί στο ακίνητο λόγω παρέλευσης εύλογου χρόνου χωρίς να καταβληθεί αποζημίωση. Η άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης γίνεται είτε αυτοδικαίως είτε κατόπιν δικαστικής απόφασης [Ν.4759/2020 8 παρ.3].
Ο N. 4759/2020 (κεφάλαιο Η Ν.4759/2020, ΦΕΚ 245/Α/09.12.2020) προβλέπει πλέον την αυτοδίκαιη άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, χωρίς να απαιτείται η έκδοση σχετικής διαπιστωτικής πράξης, εάν παρέλθουν : α. δεκαπέντε (15) έτη από την έγκριση του ρυμοτομικού σχεδίου, με το οποίο αυτή επιβλήθηκε για πρώτη φορά, ή β. πέντε (5) έτη από την κύρωση της σχετικής πράξης εφαρμογής ή πράξης αναλογισμού, ή γ. δεκαοκτώ (18) μήνες από τον καθορισμό τιμής μονάδας, σύμφωνα με τα άρθρα 18 έως 20 του Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων (Ν. 2882/2001). Τα ως άνω τίθενται διαζευκτικά για λόγους προφανείς. Η [γ] περίπτωση είναι καινούρια και δεν συναντάται ευθέως στο Ν. 4315/2014. Κομβικό επίσης σημείο είναι η ακόλουθη πρόβλεψη περί επανεπιβολής της απαλλοτρίωσης: Έτσι, η ολική ή μερική επανεπιβολή της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης είναι δυνατή μόνο, όταν συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις (περιοριστικώς αναφερόμενες): α) σοβαροί πολεοδομικοί λόγοι επιβάλλουν τη διατήρηση του ακινήτου ή μέρους αυτού ως κοινόχρηστου ή κοινωφελούς χώρου, και β) ο οικείος δήμος διαθέτει την οικονομική δυνατότητα για την άμεση καταβολή της προσήκουσας αποζημίωσης στους δικαιούχους, που αποδεικνύεται με την εγγραφή της προσήκουσας αποζημίωσης σε ειδικό κωδικό στον προϋπολογισμό του οικείου δήμου. Εναλλακτικά, το Δημοτικό Συμβούλιο μπορεί, σταθμίζοντας τις πολεοδομικές ανάγκες και τις οικονομικές δυνατότητες του δήμου, είτε να προτείνει τη μερική επανεπιβολή της αρθείσας απαλλοτρίωσης είτε να αποφασίσει την τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου, σύμφωνα με την αίτηση του ιδιοκτήτη. Οι διατάξεις των άρθρων 86 έως 89 του νέου νόμου εφαρμόζονται και επί ρυμοτομικών απαλλοτριώσεων που έχουν κηρυχθεί πριν από τη δημοσίευση του Ν. 4759/2020. Άρα ο νόμος καθιστά σαφή την εφαρμογή τους στις κηρυχθείσες, αλλά μη συντελεσθείσες ρυμοτομικές απαλλοτριώσεις. Οι διατάξεις των άρθρων 86 έως 89 (άρθρο 88, άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης) εφαρμόζονται και σε περίπτωση άρσης της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, σε συμμόρφωση με δικαστική απόφαση που έχει εκδοθεί πριν από τη δημοσίευση του Ν. 4759/2020 ή που θα εκδοθεί επί προσφυγής με αίτημα την άρση ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης που έχει κατατεθεί και συζητηθεί πριν από την έναρξη ισχύος του [Γαλάνης Παν. Η αναδιοργάνωση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης υπό το φως του Ν.4759/2020. 13.5.2022 ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ – ΕΣΔΙ, Βλάχου Μ. Διπλωματική Εργασία με θέμα « Άρση της απαλλοτρίωσης (αναγκαστικής και ρυμοτομικής) στο πεδίο του Εθνικού Κτηματολογίου», 2022, Νομική Σχολή Α.Π.Θ. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών Κτηματολόγιο : Νομικές, Τεχνικές και Περιβαλλοντικές Διαστάσεις Ακαδημαϊκό Έτος : 2020-2021, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα ikee. Lib.auth.gr ].
[ΙV] Από τη διάταξη του άρθρου 1108 ΑΚ, που ορίζει : « Αν η κυριότητα προσβάλλεται με άλλο τρόπο εκτός από αφαίρεση ή κατακράτηση του πράγματος, ο κύριος δικαιούται να απαιτήσει από εκείνον που προσέβαλε την κυριότητα, να άρει την προσβολή και να την παραλείπει στο μέλλον», προκύπτει, ότι η αρνητική αγωγή ασκείται στην περίπτωση μερικής και όχι ολικής προσβολής της κυριότητας, δηλαδή όταν ο κύριος διαταράσσεται στη νομή που ασκεί επί του πράγματος και όχι όταν προσβάλλεται με άλλον τρόπο, όπως με αφαίρεση ή κατακράτηση του πράγματος, οπότε προστατεύεται με τη διεκδικητική αγωγή κατά αυτού που κατέχει το πράγμα. Προϋποθέσεις της αρνητικής αγωγής είναι : α) η κυριότητα του ενάγοντος πάνω στο επίδικο πράγμα, β) η διατάραξη της κυριότητάς του και γ) το παράνομο της διατάραξης. Πέραν αυτών δεν απαιτείται υπαιτιότητα του διαταράσσοντος, ούτε αντιποίηση από αυτόν δικαιώματος πάνω στο πράγμα. Κάθε πράξη που αποτελεί διατάραξη της νομής είναι συγχρόνως και διατάραξη της κυριότητας, δηλαδή αποτελεί επέμβαση στην κυριότητα, η οποία δικαιολογεί την έγερση της αρνητικής αγωγής, με αίτημα την άρση της προσβολής (εκτελούμενη κατά τον τρόπο που ορίζουν οι διατάξεις των άρθρων 945-946 ΚΠολΔ) ή την παράλειψη της προσβολής (διατάραξης) στο μέλλον (εκτελούμενη κατά τον τρόπο που προβλέπει η διάταξη του άρθρου 947 ΚΠολΔ) ή και τα δύο μαζί. Διατάραξη της κυριότητας αποτελεί κάθε έμπρακτη εναντίωση στο θετικό ή αποθετικό περιεχόμενο της κυριότητας, δηλαδή όταν ο εναγόμενος ενεργεί στο πράγμα πράξεις, τις οποίες μόνο ο κύριος δικαιούται να ενεργήσει ή όταν εμποδίζει τον κύριο να ενεργήσει στο δικό του πράγμα, η δε διατάραξη αυτή έχει ως συνέπεια τη μη ελεύθερη και ανενόχλητη χρησιμοποίηση, εκμετάλλευση και απόλαυση ορισμένων μόνο εξουσιών εκ της κυριότητας επί του πράγματος (ΟλΑΠ 4/2016, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 228/2017, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών NOMOΣ, ΑΠ 228/2017, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ,
ΑΠ 901/2015, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1351/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1105/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1003/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 49/1998 ΕλλΔνη 39, 1271, ΕφΛαρ 44/2018, ηλεκτρονική έκδοση νομολογίας ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΕφΘες 913/2010 Αρμ 2011, 1316, ΕφΔωδ 171/2007, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Η διατάραξη της κυριότητας πρέπει να είναι παράνομη, δηλαδή να μην δικαιολογείται από το δικαίωμα του προσβολέα. Τούτο συνάγεται, εμμέσως πλην σαφώς, από τη δεύτερη παράγραφο του άρθρου 1108 ΑΚ, κατά την οποία η αρνητική αγωγή δεν παρέχεται «αν εκείνος που έκανε την προσβολή ενήργησε δυνάμει δικαιώματος». Τέτοιο δικαίωμα είναι συνήθως το περιορισμένο εμπράγματο δικαίωμα δουλείας (ΑΠ 116/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 841/2009, ηλεκτρονική έκδοση νομολογίας ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»). Με την αρνητική αγωγή μπορεί να σωρευθεί και αναγνωριστική αγωγή του δικαιώματος κυριότητας του ενάγοντος, εάν αυτή αμφισβητείται από τον εναγόμενο, που προβάλλει ότι είναι αποκλειστικός κύριος του επίδικου ακινήτου, οπότε η αγωγή έχει χαρακτήρα αρνητικής αγωγής κυριότητας του άρθρου 1108 ΑΚ, στην οποία έχει σωρευθεί παραδεκτά και αναγνωριστική αγωγή του δικαιώματος κυριότητας (ΑΠ 228/2017, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1351/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 621/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1347/2010, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 1/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑιγ 68/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΔωδ (μεταβ. Κω) 60/2013, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 4395/2010 ΕλλΔνη 2011, 174, ΕφΑθ 90/2009 ΕλλΔνη 2009, 790, ΕφΑθ 5316/2007 ΕλλΔνη 2009, 187, ΕφΔωδ 306/2004, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
Ενάγων στην αρνητική αγωγή δύναται να είναι ο κύριος, ο συγκύριος [ΑΚ 1116], ο επικαρπωτής προς προστασία της επικαρπίας [ΑΚ 1173] και ο ενεχυρούχος δανειστής προς προστασία του ενεχύρου [ΑΚ 1236]. Εναγόμενος στην αρνητική αγωγή είναι όποιος με πράξη ή παράλειψη επηρεάζει την άσκηση της κυριότητας του ενάγοντος. Είναι αδιάφορο αν είναι κύριος, νομέας ή κάτοχος του ακινήτου, από το οποίο προήλθε η διατάραξη, και αν αντιποιείται οποιοδήποτε εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα. Επίσης εναγόμενος μπορεί να είναι και εκείνος, που, χωρίς να αντιποιείται δικαίωμα, από τη βούλησή του εξαρτάται, έστω και έμμεσα, η διατήρηση της βλαπτικής κατάστασης. Αν η διατάραξη έγινε μετά από εντολή άλλου μπορούν να εναχθούν εκείνος που έχει διαταράξει και εκείνος που έδωσε την εντολή για διατάραξη, διότι έχουν υποχρέωση και οι δύο να παύσουν τη διατάραξη (ΕφΠατρ 1/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑιγ 39/2020, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 372/2012, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
Κατά τη σαφή έννοια του άρθρου 1108 του ΑΚ η αρνητική αγωγή βάση έχει την κυριότητα του ενάγοντος και την προσβολή αυτής με πράξεις διαταράξεως ή επεμβάσεως, ο δε εναγόμενος με την αγωγή αυτή μπορεί αφ’ ενός μεν να αμφισβητήσει την κυριότητα του ενάγοντος, ο οποίος στην περίπτωση αυτή πρέπει να αποδείξει την, κυριότητά του, αφ’ ετέρου δε να αντιτάξει ότι την επέμβαση ενήργησε δυνάμει ενοχικού ή εμπραγμάτου δικαιώματος που ανήκει σ’ αυτόν, οπότε, και σε περίπτωση αποδείξεως του, καταλύεται η αρνητική αγωγή. Τέτοιο δικαίωμα μπορεί να είναι και η πραγματική δουλεία, με βάση την οποία αποκτάται εμπράγματο δικαίωμα σε βάρος ακινήτου υπέρ του εκάστοτε κυρίου άλλου ακινήτου, όπως είναι και η δουλεία οδού, η οποία συνιστάται, όπως συνάγεται από τις διατάξεις των άρθρων 1118, 1119, 1120 και 1121 ΑΚ, και με έκτακτη χρησικτησία, εφόσον, σύμφωνα με τις αναλόγως εφαρμοζόμενες διατάξεις των άρθρων 1045 επ. ΑΚ, σε συνδυασμό και με εκείνες των άρθρων 974, 975 του ίδιου Κώδικα, επί του δουλεύοντος ακινήτου, ασκήθηκε, υπέρ του δεσπόζοντος ακινήτου από τον κύριο αυτού επί συνεχή εικοσαετία, μερική φυσική εξουσία, η οποία περιλαμβάνει μία ή περισσότερες χρησιμότητες του πράγματος, οι οποίες αποτελούν περιεχόμενο τέτοιας δουλείας, με διάνοια δικαιούχου (ΑΠ 399/2009, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 637/2010, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
[V]. Η παράνομη και υπαίτια κατάληψη ξένου ακινήτου και η ανέγερση σε αυτό κατασκευασμάτων, που προκαλούν ζημία στον κύριο του ακινήτου, παρέχει στον τελευταίο, εκτός από τη διεκδικητική αγωγή και αγωγή αποζημίωσης κατά τις διατάξεις των άρθρων 1099, 297, 298, 914, 932 ΑΚ. Η αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, οφειλόμενη κατ’ αρχή σε χρήμα (άρθρο 297 παρ.1 Α.Κ.), μπορεί να ζητηθεί να γίνει in natura (άρθρο 297 παρ.2 Α.Κ.), δηλαδή με την υποχρέωση αποκατάστασης των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση, δια της κατεδαφίσεως και απομακρύνσεως των κατασκευασμάτων [ΑΠ (ΟΛ) 4/2016, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου www.areiospagos.gr].
[VΙ]. Με το άρθρο 25 του Ν. 1577/1985 «Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός» (ΓΟΚ) (βλ. και άρθρο 9 του Ν. 4067/2012) ορίζονται σε σχέση με τις δουλείες σε ακίνητο, τα εξής: «1. Απαγορεύεται η σύσταση δουλειών, οι οποίες συνεπάγονται περιορισμό της δυνατότητας ανέγερσης ή επέκτασης των κτιρίων ή εγκαταστάσεων, σύμφωνα με τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις. Από την απαγόρευση αυτή εξαιρείται η δουλεία διόδου, εφόσον αποτελεί τη μοναδική δίοδο προς κοινόχρηστο χώρο οικοπέδου ή κτιρίου ή αυτοτελούς από πλευράς δόμησης ορόφου. Δικαιοπραξίες που αντιβαίνουν στις διατάξεις της παραγράφου αυτής είναι απολύτως άκυρες. 2. Δουλείες που έχουν συσταθεί έως τη δημοσίευση του νόμου αυτού δεν εμποδίζουν την έκδοση οικοδομικής αδείας, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Οι δουλείες αυτές καταργούνται κατά τη διαδικασία των επομένων παραγράφων, αν εκδοθεί νόμιμη οικοδομική άδεια για να γίνουν στο δουλεύον ακίνητο κατασκευές ή εγκαταστάσεις που καθιστούν αδύνατη, εν όλω ή εν μέρει, την άσκηση της δουλείας. Κατʼ εξαίρεση δεν υπάγονται στην παράγραφο αυτή η δουλεία κοινού σκελετού και η δουλεία διόδου, όπως αυτή ορίζεται στην προηγούμενη παράγραφο. 3. Στο δικαιούχο της καταργούμενης δουλείας καταβάλλεται αποζημίωση. Ο καθορισμός του ποσού της αποζημίωσης, ανεξάρτητα από την αξία του αντικειμένου της διαφοράς, γίνεται από το Ειρηνοδικείο, στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το δουλεύον ακίνητο, που δικάζει κατά τις διατάξεις της πολιτικής δικονομίας, ύστερα από αίτηση του δικαιούχου της δουλείας ή εκείνου, στον οποίο έχει χορηγηθεί νόμιμη οικοδομική άδεια για την εκτέλεση εργασιών ασυμβίβαστων με την άσκηση της δουλείας. 4. Η δουλεία καταργείται με την καταβολή ή κατάθεση στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων της αποζημίωσης. Μετά την κατάργηση επιτρέπεται να εκτελεστούν, σύμφωνα με την οικοδομική άδεια, οι εργασίες τις οποίες εμπόδιζε η δουλεία”. Με τη διάταξη του άρθρου 1136 ΑΚ ορίζεται ότι «Η δουλεία αποσβήνεται, εφόσον για λόγους πραγματικούς ή νομικούς η άσκησή της γίνεται αδύνατη». Από τις προπαρατεθείσες διατάξεις, οι οποίες ρυθμίζουν διαφορετικά νομικά ζητήματα, σαφώς προκύπτει ότι οι προϋποθέσεις κατάργησης υφιστάμενης δουλείας κατά τους όρους και την διαδικασία του άρθρου 25 Ν. 1577/1985 (ΓΟΚ) είναι διαφορετικές από τις προϋποθέσεις για την απόσβεση της δουλείας κατά το άρθρο 1136 ΑΚ. Ειδικότερα, από την ως άνω διάταξη του άρθρου 25 Ν.1577/1985 (ΓΟΚ, ήδη άρθρο 261 του κωδικοποιητικού διατάγματος από 14-7-1999, ΦΕΚ Δ΄ 580/1999), η οποία επαναλαμβάνει στα βασικά τους σημεία τις ρυθμίσεις που υπήρχαν σε προϊσχύσαντες ΓΟΚ (και συγκεκριμένα των άρθρων 142 § 2 του ΓΟΚ του 1929, 75 του ΓΟΚ του 1955 και 100 του ΓΟΚ του 1973) και αποσκοπεί στην επίτευξη δόμησης με βάση ορθολογικούς πολεοδομικούς κανόνες χάριν της απρόσκοπτης οικονομικής ανάπτυξης, αφού η σύσταση ή η διατήρηση προϋφισταμένων δουλειών που συνεπάγονται περιορισμούς της δυνατότητας ανέγερσης ή επέκτασης κτιρίων ή εγκαταστάσεων θεωρούνται αναχρονισμός στη σύγχρονη πολεοδόμηση, συνάγεται ότι μόνο σε ορισμένες εξαιρετικές και ακραίες περιπτώσεις άφευκτης ανάγκης είναι ανεκτή η ύπαρξη σχέσεων, όπως είναι οι δουλείες, που περιορίζουν την κυριότητα του δουλεύοντος ακινήτου κατά την οικοδόμησή του. Συνεπώς, μόνο κατ’ εξαίρεση είναι επιτρεπτή κατά τον Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό η σύσταση ή διατήρηση δουλείας διόδου υπέρ δεσπόζοντος ακινήτου, όταν δηλαδή αυτό στερείται παντελώς προσπελάσεως σε κοινόχρηστο χώρο και συγκεκριμένα όταν η επικοινωνία του ακινήτου αυτού με τον κοινόχρηστο χώρο είναι παντελώς αδύνατη από λόγους τεχνικούς ή όταν απαιτεί δυσανάλογα μεγάλη δαπάνη, την οποία δεν είναι σε θέση να καταβάλει ο ιδιοκτήτης του, τότε δε συντρέχει η κατά τα ανωτέρω περίπτωση άφευκτης ανάγκης. Τέτοια περίπτωση, διατήρησης δηλαδή της δουλείας διόδου, δεν συντρέχει, άρα συντρέχει περίπτωση κατάργησης της δουλείας αυτής, όταν η προσπέλαση στον κοινόχρηστο χώρο μπορεί να επιτευχθεί με κάποιες δυσχέρειες ή θυσίες του ιδιοκτήτη του δεσπόζοντος ακινήτου, τούτο δε κατά μείζονα λόγο, εφόσον παρέχεται αντάλλαγμα στον τελευταίο για την κατάργηση της υφισταμένης δουλείας με την μορφή της αποζημίωσης, στην οποία υπολογίζονται και οι τυχόν απαιτούμενες τέτοιες θυσίες. Συνεπώς, σύμφωνα με το άρθρο 25 του Ν.1577/1985 (ΓΟΚ) είναι δυνατή η στο μεταξύ κατάργηση της ως άνω δουλείας διόδου υπέρ του δεσπόζοντος κατά το άρθρο 1136 ΑΚ, εάν το τελευταίο εξυπηρετείται πλέον στο ίδιο μέτρο και κατά τον ίδιο τρόπο από άλλη οδό ή με απευθείας πρόσβαση σε σχηματισθείσα κοινόχρηστη οδό, οπότε η ρύθμιση του άρθρου 25 Ν.1577/1985 δεν έχει πλέον πεδίο εφαρμογής [ΑΠ 38/2011, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 659/2016, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»].
[VIΙ]. Κατά την κρατούσα άποψη, αρμόδιο καθ’ ύλην Δικαστήριο προς εκδίκαση της αρνητικής αγωγής είναι, σύμφωνα με το άρθρο 18 ΚΠολΔ, το Πολυμελές Πρωτοδικείο, διότι το αντικείμενό της δεν είναι δεκτικό χρηματικής αποτίμησης, αφού σκοπός της αγωγής είναι η άρση της προσβολής της κυριότητας του ενάγοντος και η παράλειψή της στο μέλλον, πράγμα που αποβλέπει αποκλειστικά στην ομαλή λειτουργία της ίδιας της κυριότητας, χωρίς να ενδιαφέρεται για τα αποτελέσματα της προσβολής επάνω στο δικαίωμα ή στην υλική υπόστασή του ( ΕφΠατρ 256/2006, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 2067/2005 ΕλλΔνη 47, 534, ΕφΔωδ 306/2004 ,Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 5518/2003 ΕλλΔνη 45, 181, ΕφΑθ 1115/2000 ΕλλΔνη 41, 797, ΕφΑθ 1530/1989 Αρμ 1989, 1123, Παπαδόπουλος, Αγωγές Εμπραγμάτου Δικαίου, εκδ. 1989, § 155 αριθμ. 2, Απ. Γεωργιάδης σε Γεωργιάδη Σταθόπουλου, Αστικός Κώδιξ, άρθρο 1108, αριθμ. 28).
[VIII]. Από τις διατάξεις των άρθρων 1094, 1113 και 1116 του ΑΚ προκύπτει ότι όταν υπάρχει συγκυριότητα, ο κάθε συγκύριος, όταν προσβάλλεται στο δικαίωμα συγκυριότητας δια της νομής του πράγματος από τρίτο, έχει κατά αυτού την διεκδικητική αγωγή για την μερίδα του. Αίτημα της αγωγής αυτής θα είναι όχι η παράδοση του όλου πράγματος, αλλά η συννομή κατά την ιδανική μερίδα του συγκύριου. Δικαιούται, επίσης, χωρίς να επιβάλλεται υποχρέωση προς τούτο (άρθρο 1116 ΑΚ), εάν το πράγμα το κατέχει ολόκληρο τρίτος, να διεκδικήσει όλο το πράγμα υπέρ των συγκύριων, οπότε έχει υποχρέωση να απαιτήσει την απόδοση τούτου προς όλους τους συγκύριους. Ο συγκύριος, ο οποίος ασκεί αξίωση από την κυριότητα για ολόκληρο το πράγμα, οφείλει να εκθέσει στο δικόγραφο της αγωγής τα θεμελιωτικά αυτής γεγονότα τόσο για την δική του συγκυριότητα όσο και για την συγκυριότητα των λοιπών συγκύριων. Από τα προεκτεθέντα ακολουθεί ότι η αοριστία της αγωγής ως προς την έκθεση των γεγονότων που απαιτούνται κατά νόμο για την παραγωγή του αγωγικού δικαιώματος των συγκύριων που δεν μετέχουν στην δίκη, δεν καθιστά την αγωγή απαράδεκτη και ως προς τους ενάγοντες, αλλά τούτο θα έχει ως αποτέλεσμα την απόρριψη της αγωγής, λόγω αοριστίας, κατά το μέρος του ακινήτου, που υπερβαίνει την ιδανική μερίδα των εναγόντων και την απόδοση στους ενάγοντες της νομής αυτού κατά το ιδανικό μέρος, κατά το οποίο αποδεικνύεται η συγκυριότητα αυτών (ΑΠ 438/2001, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, Εφ Λαρ 211/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
[IX]. Από τη διάταξη του άρθρου 1094 ΑΚ σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 1113, 1142, 1143, 1147, 1161 και 1173 του ίδιου Κώδικα συνάγεται ότι διεκδικητική αγωγή νομιμοποιείται να ασκήσει και ο ψιλός κύριος κοινού πράγματος για το ιδανικό του μερίδιο, το οποίο παρανόμως κατακρατεί τρίτος, δικαιούμενος να απαιτήσει την απόδοσή του από τον τρίτο κάτοχο μη επικαρπωτή και εν γένει από τον μη έχοντα έναντι του ψιλού κυρίου δικαίωμα νομής ή κατοχής του διεκδικουμένου ακινήτου [ΑΠ 405/2009, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ].
[XI]. Με το άρθρο 42 του Ν. 4640/2019 [ΦΕΚ Α 192/30.11.2019], ορίζεται ότι «Η παράγραφος 3 του άρθρου 7 του ν.δ. 1544/1942 (Α` 189), όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 70 του ν. 3994/2011 (Α` 165), το άρθρο 21 του ν. 4055/2012 (Α` 51) και το άρθρο 33 του ν. 4446/2016 (Α` 240), αντικαθίσταται ως εξής: «3. Στο τέλος, που επιβάλλεται κατά το άρθρο 2 του ν. ΓΠΝ/1912, δεν υπόκεινται οι αναγνωριστικές αγωγές για όλες τις διαφορές που υπάγονται στην καθ’ ύλην αρμοδιότητα των ειρηνοδικείων και των μονομελών πρωτοδικείων, καθώς και οι αγωγές για την εξάλειψη υποθήκης και προσημείωσης και εκείνες που αφορούν την ακύρωση πλειστηριασμού». Εκ της διατάξεως αυτής καθίσταται σαφές ότι στις κατατεθείσες μετά τη δημοσίευση του ως άνω νόμου, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, αναγνωριστικές αγωγές, καθώς και στις καταψηφιστικές που ετράπησαν ακολούθως σε αναγνωριστικές, απαιτείται η καταβολή τέλους δικαστικού ενσήμου, κατ’ άρθρο 2 του Ν. ΓΠΝ/1912. Η προκαταβολική, όμως, είσπραξη του τέλους εκ μέρους του Δημοσίου, ήδη σε πρώιμο στάδιο της διαδικασίας της δίκης και επί ποσού κατά κανόνα μείζονος του τελικώς επιδικαζομένου, αντίκειται στις αρχές του κράτους δικαίου και της παροχής πλήρους και αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας στους πολίτες, που θεμελιώνονται στις διατάξεις των άρθρ. 20 παρ.1, 26 παρ. 3, 94 παρ. 4, 95 παρ. 5 του Συντάγματος, 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, 1 του πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου αυτής, 2 παρ. 3 και 14 παρ. 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Η εξαίρεση των αναγνωριστικών αγωγών από το τέλος δικαστικού ενσήμου καθιερώθηκε και διατηρήθηκε επί μακράν στην υπηρεσία των δικαιωμάτων ελεύθερης πρόσβασης σε δικαστήριο και ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου. Είναι σαφές ότι η επιβάρυνση του διαδίκου με δικαστικό ένσημο, πριν την αναγνώριση του δικαιώματος του, δηλαδή σε ένα επισφαλέστατο για τον ίδιο στάδιο της διαδικασίας, μόνον τους οικονομικά αδυνάτους αποτρέπει από την άσκηση της αγωγής, ενώ οι οικονομικά ισχυροί αναλαμβάνουν ευκολότερα τον κίνδυνο απόρριψης. Η επιβολή του δικαστικού ενσήμου σε πρώιμο και επισφαλές για τον διάδικο στάδιο δεν συνδέεται με τη λειτουργία της δικαιοσύνης και δεν εξυπηρετεί παρά μόνο το ταμειακό συμφέρον του Δημοσίου, το οποίο όμως δεν μπορεί να προτάσσεται των ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων. Άλλωστε, το δικαίωμα του πολίτη για παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια αποτελεί θεμελιώδες συνταγματικό δικαίωμα (άρθρο 20 παρ. 1 Συντάγματος), το οποίο κατοχυρώνεται και από την κυρωθείσα με το ν.δ. 53/1974Ευρωπαϊκή Σύμβαση της Ρώμης του 1950 για τα δικαιώματα του ανθρώπου (ΕΣΔΑ άρθρα 6 και 13) και αποτελεί θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου. Ο ουσιαστικός νόμος καθορίζει τις ειδικότερες προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος προσφυγής στη Δικαιοσύνη θεσπίζοντας δικονομικές προϋποθέσεις, δαπανήματα και γενικότερα διατυπώσεις για την πρόοδο της δίκης, πλην όμως ο κοινός νομοθέτης δεν έχει απεριόριστη εξουσία προσδιορισμού των προϋποθέσεων αυτών. Οι ρυθμίσεις του ουσιαστικού νόμου πρέπει να συνάπτονται προς τη λειτουργία των Δικαστηρίων και την ανάγκη αποτελεσματικής απονομής της Δικαιοσύνης και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να θέτουν αδικαιολόγητους δικονομικούς φραγμούς στην παροχή έννομης προστασίας από τα Δικαστήρια, οι οποίοι ισοδυναμούν με κατάργηση, άμεση ή έμμεση, του σχετικού δικαιώματος, άλλως οι ρυθμίσεις αυτές είναι προδήλως αντισυνταγματικές και αντίκεινται στο άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ. Επιπλέον, η επιβολή φορολογικού βάρους με τη μορφή του τέλους δικαστικού ενσήμου μόνο στις καταψηφιστικές αγωγές δεν συνιστούσε στέρηση του δικαιώματος αυτού, καθώς συναρτάτο με την εκτελεστότητα της απόφασης και όχι με την προσφυγή στη Δικαιοσύνη, δεδομένου ότι το δικαίωμα προσφυγής στη Δικαιοσύνη προστατευόταν επαρκώς με δυνατότητα άσκησης αναγνωριστικής αγωγής. Η διαφορετική αντιμετώπιση της καταψηφιστικής από την αναγνωριστική αγωγή στο θέμα του δικαστικού ενσήμου είχε επαρκή δικαιοπολιτική εξήγηση, καθώς οι αποφάσεις επί καταψηφιστικών αγωγών είναι το δίχως άλλο εκτελεστές, ενώ οι αποφάσεις επί των αναγνωριστικών αγωγών δεν είναι εκτελεστές, το δε Δημόσιο δεν στερείται του αναλογούντος δικαστικού ενσήμου που καταβάλλεται, όταν η αναγνωριστική απόφαση γίνει, με τους όρους που στον νόμο προβλέπονται, εκτελεστή. Η επέκταση του δικαστικού ενσήμου, όμως, και στις αναγνωριστικές αγωγές σημαίνει ότι πλέον καθίσταται δικονομική προϋπόθεση του παραδεκτού της παράστασης του διαδίκου, γεγονός προδήλως αντισυνταγματικό, καθώς, καθιστώντας δυσβάσταχτη οικονομικά την προσφυγή στη Δικαιοσύνη περιορίζει και σε πολλές περιπτώσεις στερεί το συνταγματικό δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας. Στο πλαίσιο αυτό, ο Άρειος Πάγος με την υπ` αριθμ. 675/2010 απόφασή του έκρινε ότι η υποχρέωση καταβολής αναλογικού τέλους δικαστικού ενσήμου στις καταψηφιστικές αγωγές δεν αναιρεί το ατομικό δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας του διαδίκου «λαμβανομένου υπόψη ότι το εν λόγω δικαίωμα ικανοποιητικά προστατεύεται με την άσκηση αναγνωριστικού χαρακτήρα αγωγής». Είναι προφανές ότι η νομική παραδοχή του Αρείου Πάγου περί της συνταγματικότητας του δικαστικού ενσήμου προϋπέθετε την απωλεσθείσα πλέον δυνατότητα του πολίτη να προσφύγει στα Δικαστήρια με αναγνωριστική αγωγή, η άσκηση της οποίας, χωρίς υποχρέωση καταβολής δικαστικού ενσήμου, προστατεύει ικανοποιητικά το συνταγματικό δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας. Ο πολίτης, ιδίως ο οικονομικά αδύναμος, προσέφευγε στην άσκηση αναγνωριστικής αγωγής, εφόσον δεν απαιτείτο η καταβολή τέλους δικαστικού ενσήμου και, ακολούθως, σε περίπτωση επιδικάσεως συγκεκριμένου ποσού από το Δικαστήριο, προέβαινε συνήθως στην έκδοση διαταγής πληρωμής, όπου κατέβαλε πλέον το απαιτούμενο, με βάση, όμως, το επιδικασθέν και όχι το αιτηθέν ποσό, τέλος δικαστικού ενσήμου, καθόσον είχε αρθεί η υφιστάμενη αβεβαιότητα περί της ύπαρξης του δικαιώματος ή της έκτασής του. Συνεπώς, η υποχρεωτική προσκομιδή δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, λαμβανομένου υπόψη του ότι στην καθ’ ύλην αρμοδιότητά του υπάγονται αγωγές με αντικείμενο άνω των 250.000 ευρώ, κατ’ άρθρο 14 παρ. 2 σε συνδυασμό με το άρθρο 18 ΚΠολΔ, ως προϋπόθεση προσφυγής στη Δικαιοσύνη, αποτελεί συνταγματικά ανεπίτρεπτο περιορισμό που παρεμποδίζει την ανοιχτή πρόσβαση κάθε πολίτη στη Δικαιοσύνη ισοδυναμώντας με έμμεση κατάργηση του προστατευόμενου και από την ΕΣΔΑ δικαιώματος παροχής έννομης προστασίας, καθώς προσβάλλει την ίδια την υπόσταση του δικαιώματος [ΠΠΘες 1530/2022, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ ΠΠΑθ 1768/2020, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», αντιθέτως περί συνταγματικότητας της επιβολής τέλους δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές με την ανωτέρω διάταξη ΕφΑθ 2407/2023, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 804/2023, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΠΠΛαμ 46/2020, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»].
Στη προκειμένη περίπτωση, με την κρινόμενη αγωγή, οι ενάγοντες εκθέτουν ότι οι πρώτος και δεύτερος εξ αυτών είναι συγκύριοι, συννομείς και συγκάτοχοι, κατά ποσοστό [3/4] και [1/4] εξ αδιαιρέτου, αντίστοιχα, ενός οικοπέδου, εκτάσεως 233,75 τ.μ., κατά τον τίτλο κτήσης, και, σύμφωνα με νεότερη καταμέτρηση, εκτάσεως 230 τ.μ., (εφεξής θα αποκαλείται ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1), το οποίο βρίσκεται στη πόλη του Πύργου Ηλείας, επί της οδού Π…., εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλεως του Πύργου, όπως το οικόπεδο αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία Υ-Ξ-Ν-Κ-Μ-a-I-Y και την ένδειξη ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ Ι στο από Μαρτίου 2022 τοπογραφικό διάγραμμα συμπερασμάτων του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Χ… Χ…. και συνορεύει γύρωθεν βορειοδυτικά με τη δημοτική οδό Παπαγεωργίου, δυτικά με οικόπεδο που ανήκει στη ψιλή συγκυριότητα των τρίτου και τέταρτου εναγόντων και στην επικαρπία της πρώτης ενάγουσας, κατά την ειδικότερη περιγραφή του ακινήτου στο αγωγικό δικόγραφο κατά θέση, έκταση και όρια. Ότι ολόκληρη η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1 εμπίπτει σε εγκεκριμένο κοινόχρηστο χώρο, πλάτους 10 μέτρων, που διέρχεται ανάμεσα στα οικοδομικά τετράγωνα 453 και 453α, ο οποίος όμως ουδέποτε τέθηκε σε κοινή χρήση και παραμένει στην ιδιοκτησία τους. Ότι σύμφωνα με το εγκεκριμένο, δυνάμει του από 09.02.1940 πδ (ΦΕΚ 63Α/17.02.1940), σχέδιο της πόλης του Πύργου, η ανωτέρω ιδιοκτησία τους προβλεπόταν να ρυμοτομηθεί εξ ολοκλήρου, με σκοπό τη διάνοιξη οδού πλάτους 10 μέτρων, που θα διερχόταν ανάμεσα στα οικοδομικά τετράγωνα 453 και 453 α, ωστόσο η ρυμοτομική απαλλοτρίωση δεν έχει ακόμα συντελεστεί έχοντας παρέλθει χρονικό διάστημα πλέον των ογδόντα (80) ετών, με αποτέλεσμα η απαλλοτρίωση να έχει αρθεί αυτοδικαίως. Ότι η εν λόγω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1 αρχικά άνηκε στην αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή του Ι…. Σ….. του Δ…., πατέρα των δύο πρώτων εναγόντων, κατοίκου εν ζωή Πύργου, ο οποίος απεβίωσε την 01η.10.2015 και κατέλειπε την από 23.3.1993 ιδιόγραφη διαθήκη του, δημοσιευθείσα με το υπ’αριθμ. …./1996 πρακτικό του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηλείας, δυνάμει της οποίας ο κληρονομούμενος εγκατέστησε κληρονόμους του στο ανωτέρω ακίνητο κατά ποσοστό (¼) εξ αδιαιρέτου τη σύζυγό του Φ…. χήρα Ι… Σ…. το γένος Γ…. και Δ…. Κ…. και κατά τα λοιπά (¾) εξ αδιαιρέτου έκαστο από τα τέκνα του, ήτοι κατά ποσοστό (¼) αδιαιρέτως την πρώτη ενάγουσα, κατά ποσοστό (¼) αδιαιρέτως τον δεύτερο ενάγοντα και κατά ποσοστό (¼) αδιαιρέτως τον υιό του Κ….. Ότι άπαντες οι ανωτέρω κληρονόμοι αποδέχθηκαν την κληρονομία δυνάμει της υπ’αριθμ. 4…./16.4.1999 πράξης αποδοχής κληρονομίας της Συμβολαιογράφου Πύργου Ηλείας Μ…. Α…., νομίμως μεταγραμμένης στο τόμο … και με αύξοντα αριθμό …. των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πύργου. Ότι ο ως άνω άμεσος δικαιοπάροχός του είχε αποκτήσει την πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή της ανωτέρω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 από άτυπη παραχώρηση από τον πατέρα του συντελεσθείσα προ εικοσιπενταετίας και πλέον από τον θάνατό του, κατόπιν συνεχούς, αδιατάρακτης και με διάνοια αποκλειστικού κυρίου άσκησης της νομής για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της εικοσιπενταετίας. Ότι στις 30.9.2014 απεβίωσε ο αδερφός τους Κ…. Σ…. του Ι…. καταλείποντας μοναδικούς πλησιέστερους συγγενείς του την μητέρα του Φ….. χήρα Ι….. Σ….., η οποία, δυνάμει της υπ’ αριθμ. …../….01.2015 έκθεσης καταχώρησης αποποίησης κληρονομίας του Ειρηνοδικείου Πύργου Ηλείας, αποποιήθηκε την κληρονομία του, ενώ και ο δεύτερος ενάγων αποποιήθηκε την κληρονομία του αδερφού του, δυνάμει της υπ’αριθμ…../…..01.2015 έκθεσης καταχώρησης αποποίησης κληρονομίας του Ειρηνοδικείου Πύργου Ηλείας. Ότι η πρώτη ενάγουσα αποδέχθηκε την κληρονομία του αποβιώσαντος αδερφού της, δυνάμει της υπ’ αριθμ…../14.6.2017 πράξης αποδοχής κληρονομίας της Συμβολαιογράφου Πύργου Μ…. Χ…., νόμιμα καταχωρημένης στα βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Πύργου Ηλείας, με αριθμό καταχώρισης ….. Ότι στις 04.3.2020 απεβίωσε η Φ….. χήρα Ι…. Σ….., το γένος Γ…. και Δ…. Κ…., η οποία, δυνάμει της από ….01.2020 ιδιόγραφης διαθήκης της, νομίμως δημοσιευθείσας με το υπ’αριθμ…../2020 πρακτικό του Ειρηνοδικείου Πύργου Ηλείας, εγκατέστησε κληρονόμο της στο ανωτέρω ακίνητο, κατά το ποσοστό συγκυριότητά της του ¼ εξ αδιαιρέτου, την πρώτη ενάγουσα, η οποία αποδέχτηκε την κληρονομία δυνάμει της υπ’αριθμ…../….12.2020 πράξης αποδοχής κληρονομίας της Συμβολαιογράφου Πύργου Ηλείας Μ…. Χ…., νομίμως καταχωρημένης στο βιβλίο του Κτηματολογικού Γραφείου Πύργου, με αριθμό καταχώρησης ….. Ότι τόσο οι δικαιοπάροχοι τους, αδερφός και μητέρα τους, όσο και οι ίδιοι οι δύο πρώτοι ενάγοντες, κατά το ποσοστό της συγκυριότητας, συννομής και συγκατοχής τους εξ αδιαιρέτου στην ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, νέμονταν τούτη καλόπιστα, με νόμιμο τίτλο και διάνοια συγκύριων, συνεχώς και αδιαλείπτως, ασκώντας όλες τις προσιδιάζουσες στη φύση της διακατοχικές πράξεις, όπως αυτές ειδικότερα περιγράφονται στο αγωγικό δικόγραφο, με αποτέλεσμα έκαστος κατά την ιδανική του μερίδα, προσμετρουμένου στον χρόνο χρησικτησίας του και εκείνου του δικαιοπαρόχου του, να αποκτήσει την συγκυριότητά του με τακτική άλλως έκτακτη χρησικτησία. Περαιτέρω, οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι οι τρίτος και τέταρτος εξ αυτών, κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου έκαστος, έχουν την ψιλή κυριότητα και η πρώτη εξ αυτών την επικαρπία ενός οικοπέδου (εφεξής θα αναφέρεται ως ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2), εκτάσεως κατά τον τίτλο κτήσης 742,82 τ.μ. και σύμφωνα με νεότερη καταμέτρηση 714 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στη πόλη του Πύργου, επί της οδού Π…., εντός σχεδίου πόλεως, στο οικοδομικό τετράγωνο …., όπως το οικόπεδο αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία Υ-Ξ-Ν-Π-Ψ-Χ-Φ-Υ και την ένδειξη ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2 στο ως άνω από Μαρτίου 2022 τοπογραφικό διάγραμμα συμπερασμάτων του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Χ…. Χ…. και συνορεύει βορειοδυτικά με δημοτική οδό Π…., ανατολικά με την ανωτέρω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, νοτιοανατολικά εν μέρει με ιδιοκτησία αγνώστου και εν μέρει με ιδιοκτησία Β…. Φ…. και δυτικά επί πλευράς χ-φ, μήκους 28,65 μ., με ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2, κατά την ειδικότερη περιγραφή του οικοπέδου κατά θέση, έκταση και όρια στο αγωγικό δικόγραφο. Ότι η ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2 περιήλθε κατά ψιλή κυριότητα και κατά ποσοστό ½ αδιαιρέτως σε καθέναν από τους τρίτο και τέταρτο των εναγόντων, αιτία γονικής παροχής από τη μητέρα τους, πρώτη ενάγουσα, δυνάμει της υπ’αριθμ……/….5.2017 πράξης γονικής παροχής ακινήτου με παρακράτηση δικαιώματος επικαρπίας της Συμβολαιογράφου Πύργου Ηλείας Μ…. Χ…., νομίμως καταχωρημένης στο κτηματολογικό φύλλο του Κτηματολογικού Γραφείου Πύργου, με αριθμό καταχώρησης ….. Ότι η εν λόγω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2 περιήλθε κατά πλήρη και αποκλειστική κυριότητα στην πρώτη ενάγουσα, αιτία κληρονομικής διαδοχής, από τον πατέρα της, Ι…. Σ…. του Δ…., δυνάμει της από 23.3.1993 ιδιόγραφης διαθήκης του, δημοσιευθείσας με το υπ’αριθμ…../1996 πρακτικό του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ηλείας, την κληρονομία του οποίου αποδέχτηκε με την υπ’αριθμ…../1999 πράξη αποδοχής κληρονομίας της Συμβολαιογράφου Πύργου ., νομίμως μεταγραμμένη στο τόμο ….. και με αύξοντα αριθμό …. των βιβλίων μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πύργου. Ότι ο ως άνω άμεσος δικαιοπάροχός της είχε αποκτήσει τη πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή της ανωτέρω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2 από άτυπη παραχώρηση από τον πατέρα του συντελεσθείσα προ εικοσιπενταετίας και πλέον από τον επισυμβάντα την 01.10.1995 θάνατό του, κατόπιν συνεχούς, αδιατάρακτης και με διάνοια αποκλειστικού κυρίου άσκησης της νομής για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της εικοσιπενταετίας. Ότι η πρώτη ενάγουσα νεμόταν τούτη καλόπιστα, με νόμιμο τίτλο και διάνοια κυρίας, συνεχώς και αδιαλείπτως, ασκώντας όλες τις προσιδιάζουσες στη φύση της διακατοχικές πράξεις, όπως αυτές ειδικότερα περιγράφονται στο αγωγικό δικόγραφο, με αποτέλεσμα, προσμετρουμένου στο χρόνο χρησικτησίας της και εκείνου του δικαιοπαρόχου της, να αποκτήσει την συγκυριότητά της με τακτική άλλως έκτακτη χρησικτησία. Ακολούθως ο δεύτερος ενάγων ισχυρίζεται ότι είναι αποκλειστικός κύριος, νομέας και κάτοχος της υπό στοιχεία «Γ3» οριζόντιας ιδιοκτησίας – διαμερίσματος του τρίτου (Γ) πάνω από το ισόγειο ορόφου της ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ 1, επιφάνειας 134,50 τ.μ., ποσοστό συνιδιοκτησίας στο όλο οικόπεδο καθώς και επί των κοινόκτητων χώρων, μερών, πραγμάτων και εγκαταστάσεων της όλης οικοδομής 45,79/1000 αδιαιρέτως, το οποίο συνορεύει ανατολικά εν μέρει με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου και εν μέρει με την υπό στοιχεία Γ2 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ίδιου ορόφου, δυτικά με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, βόρεια και βορειοανατολικά με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου και νότια εν μέρει με την υπό στοιχεία Γ2 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ιδίου ορόφου, εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο ορόφου και εν μέρει με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, όπως αυτή περιγράφεται ειδικότερα στο αγωγικό δικόγραφο, της υπό στοιχεία «Α1» οριζόντιας ιδιοκτησίας-διαμερίσματος του πρώτου πάνω από το ισόγειο ορόφου της ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ 2, επιφάνειας 88,50 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο όλο οικόπεδο καθώς και επί των κοινόκτητων χώρων, μερών, πραγμάτων και εγκαταστάσεων της όλης οικοδομής 29,78/1000 αδιαιρέτως, η οποία συνορεύει ανατολικά με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, δυτικά εν μέρει με την υπό στοιχεία Α2 οριζόντια ιδιοκτησία – διαμέρισμα του ιδίου ορόφου και εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο ορόφου και κλιμακοστάσιο, βόρεια με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου και νότια εν μέρει με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου και εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο του ιδίου ορόφου, της υπό στοιχεία «Α3» οριζόντιας ιδιοκτησίας-διαμερίσματος του πρώτου (Α) πάνω από το ισόγειο ορόφου της ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ 2, επιφάνειας 88,50 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο όλο οικόπεδο καθώς και επί των κοινόκτητων χώρων, μερών, πραγμάτων και εγκαταστάσεων της όλης οικοδομής 29,78/1000 αδιαιρέτως, το οποίο συνορεύει ανατολικά εν μέρει με την υπό στοιχεία Α2 οριζόντια ιδιοκτησία του ιδίου ορόφου της εν λόγω πολυκατοικίας και εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο ορόφου, δυτικά με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, βόρεια με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου και νότια εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο ορόφου και εν μέρει με την υπό στοιχεία Α4 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ιδίου ορόφου, της υπό στοιχεία «Β1» οριζόντιας ιδιοκτησίας-διαμερίσματος του δεύτερου (Β) πάνω από το ισόγειο ορόφου της ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ 2, επιφάνειας 88,50 τ.μ., ποσοστό συνιδιοκτησίας στο όλο οικόπεδο καθώς και επί των κοινόκτητων χώρων, μερών, πραγμάτων και εγκαταστάσεων της όλης οικοδομής 29,78/1000 αδιαιρέτως, η οποία συνορεύει ανατολικά με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, δυτικά εν μέρει με την υπό στοιχεία Β2 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ιδίου ορόφου και εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο ορόφου και κλιμακοστάσιο, βόρεια με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου και νότια με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου. Επιπλέον ότι ο δεύτερος ενάγων είναι συγκύριος, συννομέας και συγκάτοχος, κατά ποσοστό 63,15/1000 εξ αδιαιρέτου, της υπό στοιχείο «Γ2» οριζόντιας ιδιοκτησίας-διαμερίσματος, επιφανείας 43,99 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο οικόπεδο καθώς και επί των κοινόκτητων χώρων, μερών, πραγμάτων και εγκαταστάσεων της όλης οικοδομής 12,82 /1000 εξ αδιαιρέτου, η οποία συνορεύει ανατολικά με ακάλυπτο χώρο οικοπέδου, δυτικά εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο ορόφου, εν μέρει με την υπό στοιχείο Γ-3 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ιδίου ορόφου και εν μέρει με την υπό στοιχείο Γ-1 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ιδίου ορόφου, βόρεια με την υπό στοιχείο Γ3 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ιδίου ορόφου και νότια με την υπό στοιχείο Γ1 οριζόντια ιδιοκτησία-διαμέρισμα του ιδίου ορόφου και της υπό στοιχεία «ΥΠΟΣΤΑΘ.ΔΕΗ» οριζόντιας ιδιοκτησίας – υποσταθμού ΔΕΗ του υπογείου ορόφου της ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ 2, επιφανείας 29,16 τ.μ., με ποσοστό συνιδιοκτησίας στο όλο οικόπεδο καθώς και επί των κοινόκτητων χώρων, μερών, πραγμάτων και εγκαταστάσεων της όλης οικοδομής 4,58/1000 εξ αδιαιρέτου, η οποία συνορεύει ανατολικά με υπέδαφος ακάλυπτου χώρου οικοπέδου, δυτικά εν μέρει με κοινόχρηστο διάδρομο ορόφου και εν μέρει με κλιμακοστάσιο, βόρεια με την υπό στοιχείο ΥΠ1 αποθήκη του υπογείου ορόφου και νότια με υπέδαφος ακάλυπτου χώρου οικοπέδου. Ότι οι ανωτέρω υπό στοιχεία Α1α και Α2α οριζόντιες ιδιοκτησίες έχουν συσταθεί σε πολυώροφη οικοδομή, η οποία αποτελεί κάθετη ιδιοκτησία με την ένδειξη ΟΙΚΟΔΟΜΗ 1, ενώ οι υπό στοιχεία Α1β, Α1γ, Α1δ, Α2β οριζόντιες ιδιοκτησίες έχουν συσταθεί σε πολυώροφη οικοδομή, η οποία αποτελεί αυτοτελή κάθετη ιδιοκτησία με την ένδειξη ΟΙΚΟΔΟΜΗ 2. Ότι αμφότερες οι ανωτέρω κάθετες ιδιοκτησίες έχουν ανεγερθεί σε οικόπεδο, άρτιο και οικοδομήσιμο, κείμενο εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλεως του Πύργου, στη συνοικία «……», επί της συμβολής των δημοτικών οδών Α…. Γ….. και Π…. στο με αριθμό ….. Ο.Τ., επιφανείας 1.669,41 τ.μ. κατά τον τίτλο κτήσης και 1547 τ.μ. κατά νεότερη καταμέτρηση, όπως το οικόπεδο αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-a-Μ-Κ-Α και την ένδειξη ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 3 στο ως άνω από Μαρτίου 2022 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Χ….. Χ…. και συνορεύει γύρωθεν βορειοδυτικά με τη δημοτική οδό Π…., βορειοανατολικά με τις δημοτικές οδούς ….., ανατολικά με τη δημοτική οδό Α…. Γ…., νότια με ιδιοκτησία εναγομένων, δυτικά εν μέρει με ιδιοκτησία αγνώστου και εν μέρει με ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, ήτοι με συνιδιοκτησία των ανωτέρω δύο εναγόντων. Ότι το ανωτέρω οικόπεδο προήλθε από τη συνένωση τριών μικρότερων όμορων οικοπέδων, δυνάμει του υπ’ αριθμ. …../06.6.2006 συμβολαίου ανταλλαγής ποσοστών εξ αδιαιρέτου όμορων οικοπέδων προς ενοποίηση του Συμβολαιογράφου Αμαλιάδας Δημητρίου Μαρίνου. Ότι δυνάμει της υπ’ αριθμ…../18.10.2006 πράξης του Συμβολαιογράφου Αμαλιάδας Δ….Μ…., οι ανωτέρω υπ’αριθμ.Α1α,Α1β, Α1γ, Α1δ οριζόντιες ιδιοκτησίες (Γ3 οριζ.ιδ. 3ορ. Οικοδ.1, Α1 οριζ.ιδ. 1ορ. Οικοδ.2, Α3 οριζ.ιδ. 1ορ. Οικοδ.2, Β1 οριζ.ιδ. 2ορ. Οικοδ.2, αντίστοιχα) περιήλθαν στη πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή του δεύτερου ενάγοντος ενώ οι ανωτέρω Α2α (Γ2 οριζ.ιδ. 3ορ. Οικοδ.1) και Α2β (ΥΠΟΣΤ.ΔΕΗ) οριζόντιες ιδιοκτησίες περιήλθαν στη συγκυριότητα, συννομή και συγκατοχή του κατά ποσοστό 63,15/100 εξ αδιαιρέτου. Ότι ο δεύτερος ενάγων έχει τη συγκυριότητα, συννομή και συγκατοχή κατά το ποσοστό των 144,63/1000 εξ αδιαιρέτου του ανωτέρω ενιαίου οικοπέδου, εντός του οποίου βρίσκονται οι ανωτέρω δύο πολυώροφες οικοδομές, εκάστη των οποίων αποτελεί κάθετη ιδιοκτησία και επί των οποίων έχουν συσταθεί οι ως άνω αυτοτελείς και ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες. Ότι ο ένας εκ των συγκύριων Ν…. Β…. είχε, πριν τη συνένωση, την αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή ενός οικοπέδου, επιφανείας 105 τ.μ., κείμενου εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλεως του Δημοτικού Διαμερίσματος Πύργου του ομώνυμου Δήμου Νομού Ηλείας, στη συνοικία «…..», επί της δημοτικής οδού Α…. Γ….., στο υπ’αριθμ…. α ΟΤ, επιφανείας 105 τ.μ., όπως αυτό εμφαίνεται περιμετρικά στο από μηνός Μαΐου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού Δ…. Β….., το οποίο περιήλθε σε αυτόν, αιτία γονικής παροχής, δυνάμει του υπ’αριθμ…../27.3.2006 συμβολαίου του Συμβολαιογράφου Αμαλιάδας Δ….. Μ…., που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πύργου, στον τόμο …. και αριθμό ….. Ότι η Β…. Δ…. είχε, πριν την συνένωση, την αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή ενός οικοπέδου, επιφανείας 510,17 τ.μ., κείμενου εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως του δημοτικού διαμερίσματος Πύργου του ομώνυμου Δήμου Νομού Ηλείας, στη θέση «…..», επί της δημοτικής οδού Α….. Γ…., στο υπ’αριθμ. ….α Ο.Τ., όπως το οικόπεδο αυτό εμφαίνεται με τα κεφαλαία αλφαβητικά στοιχεία Κ-Μ-Η-Ζ-Ε-Δ-Ρ-Π-Ο-Κ στο από μηνός Μαΐου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού Πύργου Δ…. Β….. και περιγράφεται ειδικότερα κατά θέση, έκταση και όρια στο αγωγικό δικόγραφο. Ότι στην ανωτέρω οικοπεδούχο περιήλθε το ανωτέρω ακίνητο δυνάμει του υπ’αριθμ…../…..7.2003 συμβολαίου γονικής παροχής της Συμβολαιογράφου Πύργου Μ…. Α…., νομίμως αναπληρωμένης από τη Συμβολαιογράφο Πύργου Β…. Π…. Τ….., που νόμιμα έχει μεταγραφεί στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πύργου στον τόμο …. και αριθμό …., σε συνδυασμό με την υπ’αριθμ……/2006 διορθωτική πράξη του Συμβολαιογράφου Αμαλιάδας Δ…. Μ…., που έχει νόμιμα μεταγραφεί στα οικεία βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Πύργου. Περαιτέρω, όσον αφορά την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, οι δύο πρώτοι των εναγόντων ισχυρίζονται ότι στις αρχές Ιουνίου του έτους 2008 οι εναγόμενοι αυθαίρετα, παράνομα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη και τη συναίνεσή τους και των εν ζωή τότε δικαιοπαρόχων της πρώτης εξ αυτών, Κ…. Σ….. και Φ….. χας Σ…., καθαίρεσαν την υφιστάμενη έως τότε συρματοπερίφραξη που βρισκόταν στο νοτιανατολικό όριο του ακινήτου και διαχώριζε αυτή από την όμορη ιδιοκτησία, εισήλθαν εντός του ανωτέρω οικοπέδου και κατέλαβαν εδαφικό τμήμα, επιφανείας 13,85 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στο νότιο τμήμα του και τοποθέτησαν σιδερένια κιγκλιδώματα με βάσεις από τσιμέντο επί γραμμής μήκους 10,33 μ., τοποθέτησαν σιδερένια πόρτα και κάλυψαν με τσιμέντο όλη την εδαφική επιφάνεια. Ότι στις αρχές Ιουλίου του έτους 2018 επεξέτειναν ομοίως παράνομα και αυθαίρετα το εδαφικό τμήμα του ακινήτου τους, το οποίο διαμόρφωσαν με τσιμέντο και μετέφεραν βορειότερα εντός της ιδιοκτησίας τους τα κιγκλιδώματα και τη σιδερένια πόρτα που είχαν τοποθετήσει προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό την κυριότητά τους επί μεγαλύτερης εδαφικής έκτασης. Ότι ειδικότερα οι εναγόμενοι προέβησαν στη τσιμεντόστρωση ενός εδαφικού τμήματος, συνολικής έκτασης 17,00 τ.μ., όπως εμφαίνεται στο επισυναπτόμενο από Μαρτίου 2022 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Χ…. Χ….. με τα στοιχεία Ξ-Ν-Κ-Μ-Ξ και συνορεύει γύρωθεν, σύμφωνα με το τοπογραφικό διάγραμμα αυτό, βορειοδυτικά επί πλευρών Ξ-i μήκους 2,69 μ., i-h μήκους 3,58 μ. και h-M μήκους 4,04 μ. με το υπόλοιπο του ανωτέρω περιγραφόμενου ακινήτου της συνιδιοκτησίας των δύο πρώτων εναγόντων, ανατολικά επί πλευρών Μ-z1 μήκους 0,29 μ. και z1-Κ μήκους 1,91 μ. με ακάλυπτο χώρο πολυώροφης οικοδομής (πρώην ιδιοκτησίες Δ…. Σ…., Β…. Ν…. και Δ…. Β…… – ανωτέρω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 3), νοτιοανατολικά επί πλευράς Κ-Ν μήκους 10,11 μ. με ιδιοκτησία αγνώστου και δυτικά επί πλευράς Ν-Ξ μήκους 1,16 μ. με οικόπεδο της ψιλής συγκυριότητας των τρίτου και τέταρτου εναγόντων, η επικαρπία του οποίου ανήκει στην πρώτη ενάγουσα. Ότι στη συνέχεια και στον ίδιο χρόνο επί του εν λόγω εδαφικού τμήματος οι εναγόμενοι παράνομα και αυθαίρετα τοποθέτησαν κατά μήκος της γραμμής που εμφαίνεται με τα στοιχεία Ξ-y-z στο ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα, συνολικού μήκους 10,40 μ., σταθερή περίφραξη με σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν καθώς και σιδερένια συρόμενη πόρτα, η οποία εμφαίνεται ως γραμμή με τα στοιχεία y-t στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα, συνολικού μήκους 4,66 μ. Ότι επί του ως άνω εδαφικού τμήματος της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, εκτάσεως 17 τ.μ., όπως εμφαίνεται στο ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Ξ-Ν-Κ-Μ-Ξ, και κατά μήκος της γραμμής που εμφαίνεται στο εν λόγω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Ξ-y-z έχουν τοποθετηθεί από τους εναγόμενους η προαναφερθείσα σταθερή περίφραξη με σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν καθώς και η ανωτέρω σιδερένια συρόμενη πόρτα, την οποία οι εναγόμενοι διατηρούν κλειστή και κλειδωμένη χωρίς αυτοί (ενάγοντες) να έχουν κλειδί της και την ανοιγοκλείνουν ανάλογα με τις ανάγκες τους, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό αδύνατη την πρόσβασή τους στο εκτεινόμενο προς νότο τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, επιφανείας 15,35 τ.μ., το οποίο οι εναγόμενοι παράνομα κατέλαβαν και το οποίο εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ και το οποίο συνορεύει γύρωθεν, σύμφωνα με το τοπογραφικό διάγραμμα αυτό, βορειοδυτικά επί πλευρών Ξ-y μήκους 2,45 μ., y- t μήκους 4,66 μ. και t-z1 μήκους 3,14 μ. με το υπόλοιπο της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, ανατολικά επί πλευράς z1-Κ μήκους 1,91 μ. με ακάλυπτο χώρο πολυώροφης οικοδομής κείμενης εντός της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3, νοτιοανατολικά επί πλευράς Κ-Ν μήκους 10,11 μ. με ιδιοκτησία αγνώστου και δυτικά επί πλευράς Ν-Ξ μήκους 1,16 μ. με ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2. Ότι περί τα τέλη του έτους 2018 οι εναγόμενοι διαμόρφωσαν το υπόστεγο β, όπως τούτο εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα, το οποίο καλύπτεται με πανί τέντας και στηρίζεται σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν, έχει συνολική επιφάνεια 84 τ.μ., με θέσεις στάθμευσης, και του οποίου τμήμα επιφάνειας 4,35 τ.μ. εκτείνεται αυθαίρετα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εναγόντων εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος με τα στοιχεία Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ. Ότι οι αντίδικοι έως τον χρόνο άσκησης της αγωγής κατέχουν και χρησιμοποιούν το ανωτέρω εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ, που κατέλαβαν παράνομα και αυθαίρετα, και αρνούνται να τους το αποδώσουν παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις προς τούτο τόσο των δύο πρώτων εξ αυτών (εναγόντων) όσο και των δικαιοπαρόχων της πρώτης εξ αυτών (ενάγουσας), Κ….. Σ…. και Φ…. Σ….., μέχρι του επισυμβάντος θανάτου εκάστου εξ αυτών. Ότι με τον τρόπο αυτό οι εναγόμενοι απέβαλαν παράνομα και αυθαίρετα έκαστο από τους δύο πρώτους ενάγοντες από την ιδανική μερίδα της συγκυριότητας, συννομής και συγκατοχής τους στο επίδικο καταληφθέν τμήμα με στοιχεία Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ, όπως αυτό περιγράφεται ανωτέρω, η αξία του οποίου ανέρχεται στο ποσό των 2.586,17 ευρώ και συνεπώς η αξία του ιδανικού μεριδίου εκάστου εξ αυτών ανέρχεται στο ποσό των 1.939,63 ευρώ για την πρώτη ενάγουσα και στο ποσό των 646,54 ευρώ για τον δεύτερο ενάγοντα. Ότι το έτος 2015 οι εναγόμενοι χωρίς την έγκριση των δύο πρώτων εξ αυτών [εναγόντων] και της εν ζωή τότε δικαιοπαρόχου της πρώτης ενάγουσας, Φ…. χας Ι….. Σ….., παράνομα και αυθαίρετα, προέβησαν στη τοποθέτηση γλαστρών και άλλων ογκωδών αντικειμένων καθώς και στη φύτευση δέντρων εντός της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 και ειδικότερα σε εδαφικά τμήματα που βρίσκονταν βορείως του εδαφικού τμήματος που είχαν αρχικώς τότε καταλάβει. Ότι από τον Ιούλιο του έτους 2018 περίπου και μετά οι εναγόμενοι άρχισαν να διευρύνουν αυτά τα εδαφικά τμήματα στα οποία διενεργούσαν τέτοιου είδους παρεμβάσεις, μεταφέροντας παράνομα και αυθαίρετα γλάστρες και άλλα ογκώδη αντικείμενα και φυτεύοντας δέντρα και σε άλλα εδαφικά τμήματα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, ενέργειες τις οποίες ολοκλήρωσαν περί τα τέλη του δεύτερου εξαμήνου του 2018, διαταράσσοντας με τον τρόπο αυτό την κυριότητά τους επί μεγαλύτερης εδαφικής έκτασης του ακινήτου αυτού. Ότι πρόκειται για δύο συνεχόμενα εδαφικά τμήματα, τα οποία αποτυπώνονται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία a- b- c- d- e- u- a και u-e-f-g-h-M-u, με επιφάνεια 15 τ.μ. και 18 τ.μ., αντίστοιχα, και τα οποία βρίσκονται στο ανατολικό μέρος της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 και βορείως του ως άνω περιγραφόμενου τσιμεντοστρωμένου εδαφικού τμήματος, καθώς και για ένα επιπλέον εδαφικό τμήμα, το οποίο αποτυπώνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία p – q – Ξ – i – j – k – l – m – n- o – p, επιφανείας 12 τ.μ., και βρίσκεται στο δυτικό μέρος της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 και ομοίως βορείως του ως άνω περιγραφόμενου εδαφικού τμήματος που οι εναγόμενοι έχουν τσιμεντοστρώσει. Ότι όσον αφορά το εδαφικό τμήμα, εμβαδού 15 τ.μ., όπως το τμήμα αυτό αποτυπώνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία a- b- c- d- e- u- a, συνορεύει γύρωθεν βορειοδυτικά επί πλευράς a – b, μήκους 2,02 μ., με το υπόλοιπο της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, δυτικά επί πλευρών b- c μήκους 3,78 μ., c – d μήκους 3,69 μ. και d – e μήκους 2,51 μ. με το υπόλοιπο προς δύση τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, νοτιοανατολικά επί πλευράς e-u μήκους 3,45 μ. με το εδαφικό τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, με τα στοιχεία u-e-f-g-h-M-u, που οι αντίδικοι έχουν ομοίως καταπατήσει, και ανατολικά επί πλευράς u – a μήκους 8,59 μ. με ακάλυπτο χώρο πολυώροφης οικοδομής εντός της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3. Ότι εντός του τμήματος αυτού, συνολικού εμβαδού 15 τ.μ., οι εναγόμενοι παράνομα και αυθαίρετα τοποθέτησαν μεγάλες γλάστρες με καλλωπιστικά φυτά, φύτευσαν καλλωπιστικά δέντρα και τοποθέτησαν μεγάλους ογκόλιθους, των οποίων το μέγεθος και το βάρος καθιστούν αδύνατη τη μετακίνησή τους χωρίς μηχανοκίνητα μέσα. Ότι νοτίως του ανωτέρω εδαφικού τμήματος του ακινήτου τους και συνεχόμενο με αυτό βρίσκεται το εδαφικό τμήμα εμβαδού 18 τ.μ., όπως το τμήμα αυτό αποτυπώνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία u-e-f-g-h-M-u και συνορεύει γύρωθεν, σύμφωνα με το τοπογραφικό διάγραμμα αυτό, βορειοδυτικά επί πλευράς e–u μήκους 3,45 μ. με το ανωτέρω εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία a- b- c- d- e- u- a, δυτικά επί πλευρών e-f, μήκους 1,12 μ, f-g, μήκους 1,44 μ., και g-h, μήκους 2,70 μ., με το υπόλοιπο προς δύση τμήμα ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, νοτιοανατολικά επί πλευράς h-Μ, μήκους 4,04 μ., με το ανωτέρω τσιμεντοστρωμένο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία Ξ-Ν-Κ-Μ-Ξ και ανατολικά επί πλευράς Μ-u μήκους 4,02 μ. με ακάλυπτο χώρο πολυώροφης οικοδομής εντός της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3. Ότι εντός του τμήματος αυτού, συνολικού εμβαδού 18 τ.μ., οι εναγόμενοι παράνομα και αυθαίρετα τοποθέτησαν πέτρινες πλάκες με διαστάσεις 0,20 μ. x 0,20 μ., τοποθέτησαν μεγάλες γλάστρες με καλλωπιστικά φυτά, φύτευσαν καλλωπιστικά δέντρα με κορμούς διαμέτρων από 10 εκ. έως 25 εκ., ενώ επίσης τοποθέτησαν μεγάλους ογκόλιθους. Ότι όσον αφορά το ανωτέρω εδαφικό τμήμα, εμβαδού 12 τ.μ., όπως το τμήμα αυτό αποτυπώνεται στο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία p – q – Ξ – i – j – k – l – m – n- o – p, συνορεύει γύρωθεν βορειοδυτικά επί πλευράς p-q μήκους 0,53 μ. με το υπόλοιπο της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, δυτικά επί πλευράς q–Ξ, μήκους 14,39 μ., με οικόπεδο της ψιλής συγκυριότητας των 3ου και 4ου εναγόντων, η επικαρπία του οποίου ανήκει στην ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2, νοτιοανατολικά επί πλευράς Ξ–i μήκους 2,69 μ. με το ανωτέρω εδαφικό τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 με τα στοιχεία Ξ-Ν-Κ-Μ-Ξ, που οι αντίδικοι έχουν παρανόμως τσιμεντοστρώσει, και ανατολικά επί πλευρών i-j μήκους 0,95 μ., j-k μήκους 0,42 μ., k-l μήκους 1,32 μ., επί τεθλασμένης πλευράς με τα στοιχεία l-m-n-o συνολικού μήκους 2,71 μ. και επί πλευράς ο-p μήκους 9,67 μ. με το υπόλοιπο προς ανατολή τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1. Ότι εντός του τμήματος αυτού, συνολικού εμβαδού 12 τ.μ., οι εναγόμενοι παράνομα και αυθαίρετα τοποθέτησαν μεγάλες γλάστρες με καλλωπιστικά φυτά και μεγάλες ζαρντινιέρες και φύτευσαν καλλωπιστικό δέντρο με κορμό διαμέτρου 20 εκ. Ότι εντός του ίδιου εδαφικού τμήματος οι εναγόμενοι παράνομα και αυθαίρετα τοποθέτησαν μεγάλους ογκόλιθους, μία πήλινη διακοσμητική γλάστρα ύψους 2,5 μ., ένα άγαλμα σε σχήμα αλόγου και μία κόκκινη τσιμεντένια στήλη ύψους 3μ, όπως αυτά αποτυπώνονται και στο ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού Χ…. Χ…… Ότι οι εναγόμενοι εισέρχονται στα ως άνω εδαφικά τμήματα για να ποτίζουν τα φυτά που τοποθέτησαν και τα δέντρα που φύτεψαν, συχνά δε εναποθέτουν στα εδαφικά τμήματα διάφορα αντικείμενα της κυριότητάς τους, όπως ελαστικά αυτοκινήτων, εργαλεία, σάκους με πράγματα κα. Ότι το έτος 2015 οι εναγόμενοι παράνομα και αυθαίρετα προέβησαν στην χαλικόστρωση όλης της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, ήτοι πλην του εδαφικού τμήματος που είχαν αρχικώς τότε καταλάβει και πλην των τμημάτων στα οποία είχαν αρχικώς τότε τοποθετήσει γλάστρες και άλλα ογκώδη αντικείμενα και είχαν φυτεύσει δέντρα. Το χαλικοστρωμένο τμήμα αυτό, το οποίο αποτελεί όλο το υπόλοιπο, πλην του ως άνω περιγραφόμενου καταληφθέντος τμήματος και των ως άνω τμημάτων όπου διαταράσσεται η συγκυριότητά των εναγόντων, ελεύθερο τμήμα του οικοπέδου, έχει επιφάνεια 168 τ.μ. και αποτυπώνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό διάγραμμα τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Υ-Ι-a-b-c-d-e-f-g-h-i-j-k-l-m-n-o-p-q-Y, συνορεύει γύρωθεν, σύμφωνα με το τοπογραφικό διάγραμμα αυτό, βορειοδυτικά επί πλευράς Υ-Ι μήκους 10 μ. με τη δημοτική οδό Παπαγεωργίου, ανατολικά εν μέρει επί πλευράς Ι-a μήκους 7,44 μ. με ακάλυπτο χώρο πολυώροφης οικοδομής εντός της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3), εν μέρει επί πλευρών a-b μήκους 2,02 μ., b-c μήκους 3,78 μ., c-d μήκους 3,69 μ. και d-e μήκους 2,51 μ. με το ανωτέρω περιγραφόμενο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία a- b- c- d- e- u- a και εν μέρει επί πλευρών e-f μήκους 1,12 μ, f-g μήκους 1,44 μ. και g-h μήκους 2,70 μ. με το ανωτέρω περιγραφόμενο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία u-e-f-g-h-M-u, νοτιοανατολικά επί πλευράς h-I μήκους 3,58 μ. με το ανωτέρω τσιμεντοστρωμένο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία Ξ-Ν-Κ-Μ-Ξ, και δυτικά εν μέρει επί πλευρών i-j μήκους 0,95 μ., j-k μήκους 0,42 μ., k-l μήκους 1,32 μ., επί τεθλασμένης πλευράς με τα στοιχεία l-m-n-o συνολικού μήκους 2,71 μ., επί πλευράς ο-p μήκους 9,67 μ. και επί πλευράς p-q μήκους 0,53 μ. με το ανωτέρω εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία p – q – Ξ – i – j – k – l – m – n- o – p και εν μέρει επί πλευράς q-Y μήκους 8,18 μ.. με ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2. Ότι οι εναγόμενοι διέρχονται από το χαλκοστρωμένο αυτό εδαφικό τμήμα με τα οχήματά τους είτε για να τα σταθμεύουν σε αυτό είτε για να μεταβαίνουν στο ως άνω αναφερόμενο εδαφικό τμήμα που έχουν παρανόμως καταλάβει και τσιμεντοστρώσει. Ότι κατά αυτό τον τρόπο οι εναγόμενοι διαταράσσουν τη συννομή και τη συγκυριότητά τους στο υπόλοιπο – πλην του καταληφθέντος – τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, ήτοι στο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Μ-Ξ) και εμβαδόν 1,65 τ.μ., που οι εναγόμενοι παρανόμως τσιμεντόστρωσαν, στα εδαφικά τμήματα με τα στοιχεία a- b- c- d- e- u- a, u-e-f-g-h-M-u και p – q – Ξ – i – j – k – l – m – n- o – p καθώς και στο υπόλοιπο ελεύθερο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία Υ-Ι-a-b-c-d-e-f-g-h-i-j-k-l-m-n-o-p-q-Y της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1. Ότι μετά την αυθαίρετη και παράνομη αποβολή τους από τη συγκυριότητα, συννομή και συγκατοχή του ανωτέρω τμήματος του ακινήτου τους, επιφανείας 15,35 τ.μ., που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ), οι εναγόμενοι εξακολουθούν να βρίσκονται στη νομή και κατοχή του, αμφισβητώντας την επί του τμήματος αυτού συγκυριότητά τους. Ότι με τις λοιπές παράνομες και αυθαίρετες πράξεις τους οι εναγόμενοι διαταράσσουν την συγκυριότητά τους και προσβάλλουν την ανεπίληπτη νομή τους κατά την ιδανική μερίδα καθενός από αυτούς επί του υπολοίπου – πλην του ως άνω καταληφθέντος – τμήματος της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, ήτοι επί των εδαφικών τμημάτων που εμφαίνονται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Μ-Ξ), (a- b- c- d- e- u- a), (u-e-f-g-h-M-u), (p – q – Ξ – i – j – k – l – m – n- o – p) και (Υ-Ι-a-b-c-d-e-f-g-h-i-j-k-l-m-n-o-p-q-Y). Ότι η αξία της ανωτέρω ιδιοκτησίας ανέρχεται στο ποσό των 38.750,40 € και επομένως η αξία του ιδανικού μεριδίου εκάστου των εναγόντων ανέρχεται στο ποσό των 29.062,8 € για την ενάγουσα και στο ποσό των 9.687,60 € για τον ενάγοντα. Περαιτέρω, όσον αφορά την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2, συνιδιοκτησίας κατά τη ψιλή κυριότητα των τρίτου και τέταρτου εναγόντων και επικαρπίας της πρώτης ενάγουσας, οι ενάγοντες ισχυρίζονται ότι στις αρχές Ιουνίου του 2008 οι εναγόμενοι αυθαίρετα, παράνομα και χωρίς την συναίνεση της τότε αποκλειστικής κυρίας του ως άνω οικοπέδου, πρώτης εξ αυτών, εισήλθαν εντός της ως άνω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2, εκ της οποίας κατέλαβαν εδαφικό τμήμα, που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό μέρος αυτής, εκτάσεως 4,00 τ.μ., όπως αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού Χ….. Χ….., που επισυνάπτεται στο αγωγικό δικόγραφο, και συνορεύει γύρωθεν βορειοδυτικά επί πλευρών Ξ-s μήκους 1,31 μ. και s-Ο μήκους 3,46 μ. με το υπόλοιπο της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2, ανατολικά επί πλευράς Ν-Ξ μήκους 1,16 μ. με ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, νοτιοανατολικά επί πλευράς Π-Ν μήκους 4,62 μ. με ιδιοκτησία αγνώστου και δυτικά επί πλευράς Ο-Π μήκους 0,59 μ. με το υπόλοιπο της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2. Ότι ακολούθως οι εναγόμενοι τοποθέτησαν εντός της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2, κατά μήκος της γραμμής που εμφαίνεται με τα στοιχεία Π-Ο-s-Ξ στο ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα, συνολικού μήκους 5,36 μ., σταθερή περίφραξη με σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν καθώς και σιδερένια συρόμενη πόρτα, επιπλέον δε κάλυψαν με τσιμέντο όλο το ως άνω καταληφθέν εδαφικό τμήμα, επιφάνειας 4 τ.μ. Ότι επί του εδαφικού αυτού τμήματος της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2, εκτάσεως 4 τ.μ., που εμφαίνεται στο ανωτέρω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ και κατά μήκος της γραμμής Π-Ο-s-Ξ, οι εναγόμενοι τοποθέτησαν την ανωτέρω σταθερή περίφραξη με σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν καθώς και σιδερένια συρόμενη πόρτα, την οποία διατηρούσαν κλειστή και κλειδωμένη χωρίς οι ίδιοι [ενάγοντες] να έχουν το κλειδί της, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό αδύνατη την πρόσβαση αρχικά στην πρώτη εξ αυτών και μετά τη μεταβίβαση της ψιλής κυριότητας δυνάμει γονικής παροχής επιπλέον στους δύο τελευταίους ενάγοντες στο εκτεινόμενο προς τα νoτιοανατολικά τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2, επιφανείας 4 τ.μ., το οποίο οι εναγόμενοι παράνομα κατέλαβαν. Ότι από τον Ιούλιο του έτους 2018 οι εναγόμενοι απομάκρυναν την ως άνω σιδερένια συρόμενη πόρτα, στη θέση της οποίας τοποθέτησαν σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν, και πλέον καθόλο το μήκος της ως άνω γραμμής με τα στοιχεία Π-Ο-s-Ξ , συνολικού μήκους 5,36 μ., υπάρχει σταθερή περίφραξη με σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό αδύνατη την πρόσβασή τους στο εκτεινόμενο προς νοτιοανατολικά τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2. Ότι οι εναγόμενοι από τις αρχές του μηνός Ιουνίου του έτους 2008 διαμόρφωσαν το υπόστεγο α, όπως τούτο εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα, το οποίο καλύπτεται από κεραμίδια και στηρίζεται σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν και σε μανδρότοιχο, επιφάνειας 13 τμ, με χρήση ψησταριάς, και του οποίου τμήμα επιφανείας 2 τ.μ. εκτείνεται αυθαίρετα και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εναγόντων εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος με τα στοιχεία Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ. Ότι, εν συνεχεία, οι εναγόμενοι περί τα τέλη του έτους 2018 διαμόρφωσαν το υπόστεγο β, όπως τούτο εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα, το οποίο είναι καλυμμένο από πανί τέντας και στηρίζεται σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν, έχει συνολική επιφάνεια 84 τμ και χρήση θέσεις στάθμευσης και του οποίου τμήμα επιφανείας 1 τ.μ. εκτείνεται αυθαίρετα εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος με τα στοιχεία Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ. Ότι οι εναγόμενοι κατέχουν και χρησιμοποιούν το ως άνω εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ, που κατέλαβαν παράνομα και αυθαίρετα, με αποτέλεσμα να έχει καταστεί πλέον αδύνατη η μετάβαση της πρώτης, του τρίτου και του τέταρτου των εναγόντων στο ως άνω καταληφθέν τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2, που εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ, συνολικής εκτάσεως 4 τ.μ. Ότι με τον τρόπο αυτό οι εναγόμενοι έχουν αποβάλει παράνομα και αυθαίρετα έκαστο από τους τρίτο και τέταρτο ενάγοντες από το ιδανικό μερίδιο της ψιλής συγκυριότητάς του και την πρώτη ενάγουσα από την οιονεί νομή και κατοχή στο καταληφθέν τμήμα, η αξία του οποίου ανέρχεται στο ποσό των 748,80 € και επομένως η αξία του ιδανικού μεριδίου εκάστου από τους ψιλούς συγκύριους, τρίτο και τέταρτο των εναγόντων, ανέρχεται στο ποσό των 187,20 € και στο ποσό των 374,40 € για την επικαρπώτρια, πρώτη ενάγουσα. Εν συνεχεία, όσον αφορά την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 3, ο δεύτερος ενάγων ισχυρίζεται ότι στις αρχές Ιουνίου του έτους 2008 οι εναγόμενοι αυθαίρετα και χωρίς τη συναίνεση τη δική του και των λοιπών συγκύριων εισήλθαν εντός του ανωτέρω οικοπέδου και κατέλαβαν εδαφικό τμήμα αυτού, εμβαδού 22 τ.μ., το οποίο βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα του και τοποθέτησαν σιδερένια κιγκλιδώματα με βάσεις από τσιμέντο επί γραμμής συνολικού μήκους 10,54 μ. ενώ στη συνέχεια κάλυψαν με τσιμέντο όλη την ως άνω εδαφική επιφάνεια, επιπλέον δε τοποθέτησαν εντός του εδαφικού τμήματος που κατέλαβαν, κάτω ακριβώς από τα μπαλκόνια της υπερκείμενης οικοδομής, υπαίθρια ψησταριά (barbeque), την οποία απομάκρυναν μετά από σύντομο χρονικό διάστημα. Ότι στη συνέχεια, περί το έτος 2016, οι αντίδικοι καθαίρεσαν τα σιδερένια κιγκλιδώματα που είχαν τοποθετήσει κατά τα ανωτέρω εντός της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3, διατηρούν ωστόσο έως τον χρόνο άσκησης της αγωγής τη τσιμεντόστρωση του εδαφικού τμήματος που είχαν καταλάβει. Ότι πρόκειται για ένα εδαφικό τμήμα, εκτάσεως 22 τ.μ., το οποίο εμφαίνεται στο επισυναπτόμενο στο αγωγικό δικόγραφο ως άνω από Μάρτιο 2022 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου και τοπογράφου μηχανικού … με τα στοιχεία Α-Β-Λ-Λ1-Μ-Α και συνορεύει γύρωθεν βόρεια επί καμπύλης πλευράς Μ-z-r-v-Λ1-w-Λ, συνολικού μήκους 6,51 μ., με το υπόλοιπο προς βορρά τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3, ανατολικά επί πλευράς Λ-Β μήκους 3,74 μ. με την ως άνω πολυώροφη οικοδομή – πολυκατοικία με την ένδειξη ΟΙΚΟΔΟΜΗ ΔΥΟ (2) που έχει αναγερθεί επί της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3, νότια επί πλευράς Β-Α μήκους 5,22 μ. με ακίνητο ιδιοκτησίας των εναγομένων και δυτικά εν μέρει επί πλευράς Α-Κ μήκους 3,50 μ. με ιδιοκτησία αγνώστου και εν μέρει επί πλευράς Κ-Μ μήκους 2,20 μ. με ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1. Ότι οι εναγόμενοι περί τις αρχές Δεκεμβρίου του έτους 2015 διαμόρφωσαν το υπόστεγο γ, όπως τούτο εμφαίνεται στο ως άνω προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα, το οποίο καλύπτεται από κεραμίδια και στηρίζεται σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν και πάνω σε μανδρότοιχο της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3, έχει συνολική επιφάνεια 14 τμ και εκτείνεται αυθαίρετα εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος με τα στοιχεία Α-Β-Λ-Λ1-Μ-Α. Ότι, εν συνεχεία, οι αντίδικοι περί τα τέλη του έτους 2018 διαμόρφωσαν το υπόστεγο β, όπως τούτο εμφαίνεται στο προσαρτώμενο στο αγωγικό δικόγραφο τοπογραφικό διάγραμμα, το οποίο καλύπτεται με πανί τέντας και στηρίζεται σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν, έχει συνολική επιφάνεια 84 τμ και χρήση θέσεις στάθμευσης και του οποίου τμήμα επιφανείας 6,19 τ.μ. εκτείνεται αυθαίρετα εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος με τα στοιχεία Α-Β-Λ-Λ1-Μ-Α. Ότι οι εναγόμενοι διαταράσσουν τη συννομή και την συγκυριότητά του κατά το ανωτέρω ιδανικό του μερίδιο, 144,63/1000 αδιαιρέτως, επί του ανωτέρω τμήματος της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3, ήτοι στο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία Α-Β-Λ-Λ1-Μ-Α, καθόσον αφενός μεν αυθαίρετα εισήλθαν σε αυτό κατ’ επανάληψη μεταφέροντας μάλιστα μηχανήματα που χρησιμοποίησαν για την τσιμεντόστρωσή του αφετέρου δε τσιμεντόστρωσαν το εν λόγω εδαφικό τμήμα και διαμόρφωσαν εντός αυτού το ανωτέρω υπόστεγο γ και τμήμα του ανωτέρω υποστέγου β. Ότι με τις ανωτέρω αυθαίρετες πράξεις οι εναγόμενοι διαταράσσουν την συγκυριότητά του και προσβάλλουν την συννομή του κατά το ιδανικό του μερίδιο επί της ανωτέρω ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 3, ήτοι επί του εδαφικού τμήματος που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Α-Β-Λ-Λ1-Μ-Α και έχει επιφάνεια 22 τ.μ.
Με βάση το ιστορικό αυτό οι ενάγοντες ζητούν :
A) Να αναγνωρισθούν :
1] Η πρώτη και ο δεύτερος των εναγόντων συγκύριοι, συννομείς και συγκάτοχοι κατά το ιδανικό μερίδιο καθενός εξ αυτών, ήτοι κατά ποσοστό 3/4 εξ αδιαιρέτου η πρώτη ενάγουσα και κατά ποσοστό 1/4 εξ αδιαιρέτου ο δεύτερος ενάγων, του επίδικου ακινήτου, ήτοι ενός οικοπέδου, εκτάσεως 233,75 τ.μ., κατά τον τίτλο κτήσης και σύμφωνα με νεότερη καταμέτρηση εκτάσεως 230 τ.μ., που βρίσκεται στον Πύργο Ηλείας, επί της οδού Παπαγεωργίου, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεως Πύργου, όπως το οικόπεδο αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία (Υ-Ξ-Ν-Κ-Μ-a-Ι-Υ) και την ένδειξη ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1 στο από Μαρτίου 2022 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου και τοπογράφου μηχανικού Χ….. Χ…., και δη του επίδικου παρανόμως καταληφθέντος εδαφικού τμήματος, που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ), εμβαδού 15,35 τ.μ. ως και του υπολοίπου – πλην του καταληφθέντος – τμήματος του εν λόγω ακινήτου τους, που διαταράσσεται η συγκυριότητά τους, ήτοι επί των εδαφικών τμημάτων που εμφαίνονται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Μ-Ξ) και εμβαδόν 1,65 τμ., με τα στοιχεία (a- b- c- d- e- u- a) και εμβαδόν 15 τ.μ., με τα στοιχεία (u-e-f-g-h-M-u) και εμβαδόν 18 τ.μ., με τα στοιχεία (p-q-Ξ-i-j-k-l-m-n-o-p) και εμβαδόν 12 τ.μ. και με τα στοιχεία (Υ-Ι-a-b-c-d-e-f-g-h-i-j-k-l-m-n-o-p-q-Y) και εμβαδόν 168 τ.μ.
2] Ο τρίτος και ο τέταρτος των εναγόντων ψιλοί συγκύριοι κατά το ιδανικό μερίδιο καθενός από αυτούς, ήτοι κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου έκαστος, και η πρώτη ενάγουσα επικαρπώτρια του επιδίκου παρανόμως καταληφθέντος εδαφικού τμήματος, εμβαδού 4 τ.μ., που εμφαίνεται στο από Μαρτίου 2022 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου και τοπογράφου μηχανικού Χ…. Χ….. με τα στοιχεία (Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ), το οποίο αποτελεί τμήμα του ακινήτου, που ανήκει κατά ψιλή συγκυριότητα και κατά ποσοστό 1/2 εξ αδιαιρέτου σε καθέναν από τους τρίτο και τέταρτο των εναγόντων και κατ’ επικαρπία στην πρώτη ενάγουσα, ήτοι ενός οικοπέδου εκτάσεως 742,82 τ.μ. κατά τον τίτλο κτήσης και σύμφωνα με νεότερη καταμέτρηση εκτάσεως 714 τ.μ., που βρίσκεται στον Πύργο Ηλείας, επί της οδού ….., εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλεως του Πύργου, και συγκεκριμένα στο οικοδομικό τετράγωνο …., άρτιου και οικοδομήσιμου, όπως το οικόπεδο αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία (Υ-Ξ-Ν-Π-Ψ-Χ-Φ-Υ) και την ένδειξη ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2 στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα.
Β) Να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να αποδώσουν:
1] Στην πρώτη ενάγουσα και στον δεύτερο ενάγοντα, κατά το ιδανικό μερίδιο εκάστου εξ αυτών, ήτοι κατά ποσοστό 3/4 εξ αδιαιρέτου στην πρώτη ενάγουσα και κατά ποσοστό 1/4 εξ αδιαιρέτου στον δεύτερο ενάγοντα, το ανωτέρω καταληφθέν εδαφικό τμήμα του ακινήτου τους, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, εμβαδού 15,35 τ.μ., που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ).
2] Στην πρώτη ενάγουσα την επικαρπία και στους τρίτο και τέταρτο των εναγόντων την ψιλή συγκυριότητα κατά το ιδανικό μερίδιο καθενός εξ αυτών επί του ανωτέρω καταληφθέντος εδαφικού τμήματος του ακινήτου τους, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2, εμβαδού 4 τ.μ., που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ).
Γ) Να διαταχθεί :
1] Η αποβολή των εναγομένων από τη νομή και κατοχή του επιδίκου εδαφικού τμήματος του ακινήτου, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, που ανήκει κατά συγκυριότητα στη πρώτη και στο δεύτερο των εναγόντων, εμβαδού 15,35 τ.μ., που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ) και το οποίο έχει παρανόμως καταληφθεί, καθώς και παντός τρίτου έλκοντος εξ αυτού δικαιώματα και η εγκατάστασή της πρώτης ενάγουσας και του δεύτερου ενάγοντος σε αυτό.
2] Η αποβολή των εναγομένων από τη νομή και κατοχή του επιδίκου εδαφικού τμήματος του ακινήτου, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2, που ανήκει κατ’ επικαρπία στην πρώτη ενάγουσα και κατά ψιλή συγκυριότητα στους τρίτο και τέταρτο των εναγόντων, εμβαδού 4 τ.μ., το οποίο εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ και έχει παρανόμως καταληφθεί, καθώς και παντός τρίτου έλκοντος εξ αυτού δικαιώματα και η εγκατάστασή της πρώτης ενάγουσας ως επικαρπώτριας και των τρίτου και τέταρτου εναγόντων ως ψιλών συγκύριων σε αυτό.
Δ) Να διαταχθεί η επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση:
1] Στο καταληφθέν εδαφικό τμήμα του ακινήτου της πρώτης και του δεύτερου των εναγόντων, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, που ανήκει κατά συγκυριότητα στην πρώτη και στον δεύτερο των εναγόντων, όπως εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Κ-Ν-Ξ), δια της κατεδαφίσεως και απομάκρυνσης της σταθερής περίφραξης με σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν και της σιδερένιας συρόμενης πόρτας που οι εναγόμενοι έχουν παρανόμως τοποθετήσει, δια καθαίρεσης της τσιμεντόστρωσης του εν λόγω εδαφικού τμήματος, δια κατεδάφισης του τμήματος του υποστέγου β, καλυμμένου από πανί τέντας και στηριζόμενου σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν, που αυθαίρετα εκτείνεται σε επιφάνεια 4,35 τ.μ. εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος και δια απομάκρυνσης οποιουδήποτε αντικειμένου έχουν παρανόμως τοποθετήσει οι εναγόμενοι στο καταληφθέν, άλλως και, σε περίπτωση αρνήσεως των εναγομένων να προβούν στις ανωτέρω υλικές ενέργειες, να επιτραπούν αυτές στη πρώτη και στον δεύτερο των εναγόντων με δαπάνη των αντιδίκων, την οποία θα πρέπει να υποχρεωθούν να τους προκαταβάλουν.
2] Στο καταληφθέν εδαφικό τμήμα του ακινήτου της πρώτης και των τρίτου και τέταρτου εναγόντων, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2, που ανήκει κατ’ επικαρπία στην πρώτη ενάγουσα και κατά ψιλή συγκυριότητα στους τρίτο και τέταρτο των εναγόντων, όπως εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ), δια της κατεδαφίσεως και απομάκρυνσης της σταθερής περίφραξης με σιδερένια κάγκελα πακτωμένα σε μπετόν που οι εναγόμενοι έχουν παρανόμως τοποθετήσει, δια καθαίρεσης της τσιμεντόστρωσης του εν λόγω εδαφικού τμήματος, δια κατεδαφίσεως αφενός του τμήματος του υποστέγου α, καλυμμένου από κεραμίδια και στηριζομένου σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν και σε μανδρότοιχο που αυθαίρετα εκτείνεται σε επιφάνεια 2 τμ εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος αφετέρου του τμήματος του υποστέγου β, καλυμμένου από πανί τέντας και στηριζομένου σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν, που αυθαίρετα εκτείνεται σε επιφάνεια 1 τμ εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος, και δια απομάκρυνσης οποιουδήποτε αντικειμένου έχουν παρανόμως τοποθετήσει οι εναγόμενοι στο καταληφθέν, άλλως, σε περίπτωση αρνήσεως των τελευταίων να προβούν στις ανωτέρω υλικές ενέργειες, να επιτραπούν αυτές στην πρώτη ενάγουσα και στους τρίτο και τέταρτο των εναγόντων με δαπάνη των εναγομένων, την οποία θα πρέπει να υποχρεωθούν να τους προκαταβάλουν.
Ε) Να υποχρεωθούν ο εναγόμενοι να παύσουν οποιαδήποτε ενέργεια διατάραξης και εν γένει προσβολής :
1] Της συγκυριότητας, συννομής και συγκατοχής της πρώτης ενάγουσας και του δεύτερου ενάγοντος κατά το ιδανικό μερίδιο καθενός εξ αυτών επί των υπολοίπων περιγραφομένων τμημάτων του οικοπέδου τους, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, ήτοι επί των εδαφικών τμημάτων που εμφαίνονται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Μ-Ξ), (a- b- c- d- e- u-a), (u-e-f-g-h-M-u), (p-q-Ξ-i-j-k-l-m-n-o-p) και (Υ-Ι-a-b-c-d-e-f-g-h-i-j-k-l-m-n-o-p-q-Y) και συγκεκριμένα να παύσουν να εισέρχονται καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στο οικόπεδό τους, να καθαιρέσουν την τσιμεντόστρωση του εδαφικού τμήματος με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Μ-Ξ) και να επαναφέρουν το οικόπεδό τους στην προτέρα κατάσταση, να απομακρύνουν τις γλάστρες με καλλωπιστικά φυτά και τους ογκόλιθους που τοποθέτησαν εντός των εδαφικών τμημάτων με τα στοιχεία (a- b- c- d- e- u-a), (u-e-f-g-h-M-u) και (p-q-Ξ-i-j-k-l-m-n-o-p), να αποκόψουν και να απομακρύνουν τα δέντρα που φύτευσαν εντός αυτών, να καθαιρέσουν τις πέτρινες πλάκες από το εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία (u-e-f-g-h-M-u), να απομακρύνουν την πήλινη διακοσμητική γλάστρα, το άγαλμα σε σχήμα αλόγου και την κόκκινη τσιμεντένια στήλη, που έχουν τοποθετήσει στο εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία (p-q-Ξ-i-j-k-l-m-n-o-p), και οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο έχουν τοποθετήσει εντός του ακινήτου, να καθαιρέσουν τη χαλικόστρωση από το εδαφικό τμήμα με τα στοιχεία (Υ-Ι-a-b-c-d-e-f-g-h-i-j-k-l-m-n-o-p-q-Y) και να παύσουν να χρησιμοποιούν αυτό είτε ως χώρο στάθμευσης είτε για τη διέλευσή τους, άλλως και σε περίπτωση αρνήσεως των εναγομένων να προβούν στις ανωτέρω υλικές ενέργειες να επιτραπούν αυτές στην πρώτη ενάγουσα και στον δεύτερο ενάγοντα με δαπάνη των εναγομένων, την οποία θα πρέπει να υποχρεωθούν να τους προκαταβάλουν.
2] Της συγκυριότητας, συννομής και συγκατοχής του δεύτερου ενάγοντος κατά το ιδανικό μερίδιο του-ποσοστό 144,63/1000 εξ αδιαιρέτου- επί του επίδικου εδαφικού τμήματος, εμβαδού 22 τ.μ., που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Α-Β-Λ-Λ1-Μ-Α), το οποίο αποτελεί τμήμα του ακινήτου της συγκυριότητάς του, ήτοι ενός οικοπέδου εκτάσεως 1.669,41 τ.μ. κατά τον τίτλο κτήσης και σύμφωνα με νεότερη καταμέτρηση εκτάσεως 1.547 τ.μ., κείμενου στον Πύργο Ηλείας, στη συνοικία «…..» και επί της συμβολής των δημοτικών οδών….., εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλεως του Πύργου, στο οικοδομικό τετράγωνο …..α, άρτιου και οικοδομήσιμου, όπως το οικόπεδο αυτό εμφαίνεται με τα στοιχεία (Α-Β-Γ-Δ-Ε-Ζ-Η-Θ-Ι-a-Μ-Κ-Α) και την ένδειξη ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 3 στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα, και συγκεκριμένα να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να παύσουν να εισέρχονται καθ’ οποιονδήποτε τρόπο στο ανωτέρω οικόπεδο της συγκυριότητάς του και δη στο ανωτέρω εδαφικό τμήμα αυτού, να καθαιρέσουν την τσιμεντόστρωση του ως άνω εδαφικού τμήματος, να κατεδαφίσουν αφενός το υπόστεγο γ καλυμμένο από κεραμίδια και στηριζόμενο σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν και επάνω σε μανδρότοιχο, που αυθαίρετα εκτείνεται σε επιφάνεια 14 τ.μ. εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος, αφετέρου το τμήμα του υποστέγου β, καλυμμένου από πανί τέντας και στηριζόμενου σε σιδερένιους δοκούς πακτωμένους σε μπετόν που αυθαίρετα εκτείνεται σε επιφάνεια 6,19 τμ εντός του ως άνω εδαφικού τμήματος και να απομακρύνουν οποιοδήποτε αντικείμενο έχουν τοποθετήσει εντός του εν λόγω οικοπέδου της συγκυριότητας του δεύτερου ενάγοντος, άλλως, σε περίπτωση αρνήσεως των εναγομένων, να προβούν στις ανωτέρω υλικές ενέργειες, να επιτραπούν αυτές στον δεύτερο ενάγοντα με δαπάνη των εναγόμενων, την οποία θα πρέπει να υποχρεωθούν να τους προκαταβάλουν.
ΣΤ) Να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να απέχουν από κάθε μελλοντική προσβολή :
1] Της συγκυριότητας, συννομής και συγκατοχής της πρώτης ενάγουσας και του δεύτερου ενάγοντος επί των υπολοίπων τμημάτων του οικοπέδου τους, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, ήτοι επί των εδαφικών τμημάτων, που εμφαίνονται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Ξ-y-t-z1-Μ-Ξ), (a- b- c- d- e- u-a), (u-e-f-g-h-M-u), (p-q-Ξ-i-j-k-l-m-n-o-p) και (Υ-Ι-a-b-c-d-e-f-g-h-i-j-k-l-m-n-o-p-q-Y).
2] Της συγκυριότητας, συννομής και συγκατοχής του δεύτερου ενάγοντος επί του ανωτέρω τμήματος του ως άνω οικοπέδου, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 3, ήτοι επί του εδαφικού τμήματος που εμφαίνεται στο ως άνω τοπογραφικό διάγραμμα με τα στοιχεία (Α-Β-Λ-Λ1-Μ-Α).
Ζ) Να απειληθεί σε βάρος εκάστου των εναγομένων χρηματική ποινή ποσού 3.000,00 ευρώ υπέρ καθενός εξ αυτών και προσωπική κράτησή του διάρκειας ενός (1) έτους για κάθε ημέρα της τυχόν παράβασης εκ μέρους των εναγόμενων της απόφασης που θα εκδοθεί.
Η) Να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή.
Θ) Να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στην πληρωμή της δικαστικής τους δαπάνης.
Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα είναι σαφές ότι, επί της πλειονότητας αντικειμένων δίκης, καθώς κατάγονται προς διάγνωση περισσότερα του ενός αιτήματα παροχής δικαστικής προστασίας, στο αγωγικό δικόγραφο αντικειμενικώς σωρεύονται : α) αναγνωριστική αγωγή κυριότητας ακινήτου (εδαφικά τμήματα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, πλην του καταληφθέντος επιφανείας 15,35 τ.μ.), β) διεκδικητική αγωγή, γ) αγωγή in natura αποκατάστασης της ζημίας που υπέστησαν οι ενάγοντες από τις επικαλούμενες παράνομες κατασκευές επί του εδαφικού τμήματος με στοιχεία [ Ξ-y-t-z1-K-N-Ξ] της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 (1ος & 2ος ενάγοντες) και επί του εδαφικού τμήματος με στοιχεία (Ξ-s-Ο-Π-Ν-Ξ) της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2 (1η, 3ος, 4ος ενάγοντες), [ βλ. σχετ. ανωτέρω νομική σκέψη της παρούσας όπου αναφορά στην υπ’αριθμ. 4/2016 απόφαση του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία παραδεκτά σωρεύεται στη διεκδικητική αγωγή αίτημα κατεδάφισης και απομάκρυνσης κατασκευών ως αξίωση in natura αποκατάστασης ζημίας] και γ) αρνητική αγωγή. Η αρνητική αγωγή αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου [ΚΠολΔ 18, 29 παρ.1], καθώς, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην ανωτέρω νομική σκέψη της παρούσας, η αρνητική αγωγή υπάγεται, ανεξαρτήτως της αξίας του αντικειμένου της, στην αρμοδιότητα του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, ως ανεπίδεκτη χρηματικής αποτίμησης. Όσον αφορά, όμως, τις λοιπές σωρευόμενες αγωγές αυτές είναι αποτιμητές σε χρήμα και κατ’εκτίμηση της αξίας του αντικειμένου της διαφοράς δεν υπάγονται στην καθ’ύλην αρμοδιότητα του παρόντος Δικαστηρίου αλλά στην αρμοδιότητα είτε του Ειρηνοδικείου είτε του Μονομελούς Πρωτοδικείου, καθώς, κατά τα εκτιθέμενα στο αγωγικό δικόγραφο, η συνολική αξία της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 ανέρχεται στο ποσό των 38.750,40 ευρώ και της αξίας του ιδανικού μεριδίου της πρώτης ενάγουσας στο ποσό των 29.062,08 ευρώ και του δεύτερου ενάγοντος στο ποσό των 9.687,60 ευρώ ενώ η συνολική αξία του επίδικου εδαφικού τμήματος της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2, επιφανείας 4 τ.μ., ανέρχεται στο ποσό των 748,80 ευρώ, και επομένως η αξία του ιδανικού μεριδίου εκάστου από τους ψιλούς συγκύριους ανέρχεται στο ποσό των 187,20 ευρώ και της επικαρπίας στο ποσό των 374,40 ευρώ [ΚΠολΔ 7,8, 9, 10, 11 αρ.1, 4, 14 παρ.1 α και 2, 18]. Σημειωτέον ότι η ύπαρξη καθ’ ύλην αρμοδιότητας ως προς μια από τις σωρευόμενες κατά το άρθρο 218 ΚΠολΔ αξιώσεις δεν καθιδρύει αρμοδιότητα και για τις λοιπές (ΕφΑθ 6197/2009 ΕλλΔνη 2010, 512), καθώς εξετάζεται η υλική αρμοδιότητα αυτοτελώς και χωριστά για κάθε αξίωση (ΠΠΘες 18605/2003 Αρμ 2004, 579). Επίσης, επί αρνητικής αγωγής, που ασκείται εναντίον περισσοτέρων, λαμβάνεται υπόψη η αξία ολόκληρου του δικαιώματος [Απαλλαγάκη Χ.-Σταματόπουλος Στ. Ο Νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας τομ.1ος, εκδ.2022, (-Μπαλογιάννη), υπό άρθρο 9, σελ. 50]. Επίσης επί αγωγής του άρθρου 1116 ΑΚ, εάν ζητείται η απόδοση του πράγματος κατά το ιδανικό μερίδιο του ενάγοντος, για τον καθορισμό της καθ’ύλην αρμοδιότητας κρίσιμη είναι η αξία του μεριδίου αυτού και όχι ολόκληρου του ακινήτου [Καράσης σε ΑΚ Γεωργιάδη – Σταθόπουλου, άρθρο 1116 αρ. 6-9]. Επί εμπράγματων αγωγών, σε περίπτωση συνύπαρξης ενεργητικής και παθητικής ομοδικίας η καθύλην αρμοδιότητα προσδιορίζεται από το αίτημα κάθε ενάγοντος έναντι κάθε εναγομένου. Η αξία της διαφοράς προκύπτει μετά από τη διαίρεση της αξίας του πράγματος δια του αριθμού των εναγόντων και εν συνεχεία το πηλίκο που προκύπτει διαιρείται δια του αριθμού των εναγομένων [ Νίκας σε Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα, ΕρμΚΠολΔ Ι, άρθρο 9 αριθ. 7]. Κατά την άποψη όμως που θεωρεί ορθότερη το παρόν Δικαστήριο, όταν ενάγονται περισσότεροι με αίτημα την απόδοση του πράγματος το οποίο κατέχουν, παρότι πρόκειται για το διαιρετό δικαίωμα της κυριότητας ή της νομής, καθοριστικό στοιχείο συνιστά ο χαρακτήρας της υποχρέωσης σωματικής παράδοσης του επίδικου πράγματος, οπότε πρόκειται για αδιαίρετη παροχή, άρα η καθ΄ ύλην αρμοδιότητα προσδιορίζεται από τη συνολική αξία του πράγματος [ΕφΘες 3862/1990 Αρμ.1991,276 ]. Ωστόσο, το παρόν Δικαστήριο, λόγω της συνάφειας των σωρευομένων αγωγών (άρθρο 31 §§ 2, 3 ΚΠολΔ, το οποίο καθιερώνει την ειδική δωσιδικία της συνάφειας, η οποία κάμπτει τη ρύθμιση του άρθρου 218 του ΚΠολΔ και διέπει τόσο την καθ’ ύλην όσο και την κατά τόπο αρμοδιότητα, ΕφΠειρ 459/2016, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 317/2015, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ) αλλά και για την οικονομία της δίκης και προς αποφυγή έκδοσης αντιφατικών αποφάσεων, θα κρατήσει ως ανώτερο και θα δικάσει κατά την τακτική διαδικασία και τις σωρευόμενες στην αρνητική αγωγή λοιπές αγωγές (άρθρο 31 §§ 2,3 ΚΠολΔ), [βλ. αντιθέτως ΕφΑιγ 11/2022, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, σύμφωνα με την οποία επί απλής ομοδικίας στην περίπτωση διαιρετών δικαιωμάτων, όπως το δικαίωμα κυριότητας, η υλική αρμοδιότητα του Δικαστηρίου καθορίζεται από την αξία του εξ αδιαιρέτου μεριδίου εκάστου συγκύριου και ως εκ τούτου η σωρευθείσα στην αρνητική αγωγή αναγνωριστική κυριότητας αγωγή, βάσει της αξίας του (εκεί) επίδικου εδαφικού τμήματος, υπαγόταν στην υλική αρμοδιότητα του Μονομελούς Πρωτοδικείου, στο οποίο έπρεπε να παραπεμφθεί προς συζήτηση, εσφαλμένως δε κρατήθηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο και συνεκδικάστηκε με την αρνητική αγωγή κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 31 ΚΠολΔ, που καθιερώνει τη δωσιδικία της συνάφειας]. Οι ενάγοντες [οι δύο πρώτοι εξ αυτών] παραδεκτώς σωρεύουν στο αυτό δικόγραφο της αρνητικής αγωγής του άρθρου 1108 ΑΚ το αίτημα αναγνώρισης της κυριότητάς τους κατά τη διάταξη του άρθρου 70 του ΑΚ επί των εδαφικών τμημάτων της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, επιφανείας 1,65 τ.μ., 15 τ.μ., 18 τ.μ., 12 τ.μ., 168 τ.μ., που συνιστούν αντικείμενο της διατάραξης, δεδομένου ότι από τη στιγμή που προσβάλλονται στην κυριότητά τους με πράξεις φυσικού εξουσιασμού, που συνιστούν διατάραξη νομής και μόνο σε κύριο αρμόζουν, έχουν έννομο συμφέρον να ζητήσουν τη δικαστική αναγνώριση της ύπαρξης του αμφισβητούμενου από τους εναγόμενους εμπράγματου δικαιώματός τους επί του επίδικου ακινήτου, καθόσον από τις πράξεις προσβολής μπορεί να συναχθεί η πρόθεση ιδιοποίησης, ήτοι η βούλησή του να νέμεται το ακίνητο με διάνοια κυρίου [άρθρο 974 ΑΚ, ΑΠ 1351/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑιγ 68/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΠατρ 1/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΔωδ 97/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ], δεδομένου και του ότι για την άσκηση της αρνητικής αγωγής αρκεί η ύπαρξη έννομου συμφέροντος, που δικαιολογεί τη ζητούμενη αναγνώριση, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος, ο οποίος απειλεί βλάβη στα συμφέροντα του ενάγοντος και προέρχεται από την αβεβαιότητα στις έννομες σχέσεις τους [ΑΠ 155/2002, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΠΠΑθ 1036/2002, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ].Η αντικειμενική σώρευση της διεκδικητικής αγωγής με την αρνητική αγωγή, η πρώτη εκ των οποίων αφορά καθολική ενώ η δεύτερη μερική προσβολή της κυριότητας, είναι παραδεκτή, καθώς δεν προκύπτει αντίφαση, δεδομένου ότι αφορούν διαφορετικά εδαφικά τμήματα [ΑΠ 884/2021, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου www.areiospagos.gr, ΑΠ 1347/2010, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑιγ 118/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ]. Η αγωγή, η οποία επιδόθηκε στους εναγόμενους εντός προθεσμίας τριάντα [30] ημερών από την κατάθεσή της στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου την 01η Σεπτεμβρίου 2022 [01η.9.2022], όπως προκύπτει από τις υπ’αριθμ…../29.9.2022 και …../29.9.2022 εκθέσεις επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πατρών, με έδρα το Πρωτοδικείο Ηλείας, Α…. Λ…., που προσκομίζουν με επίκληση οι ενάγοντες, και καταχωρήθηκε νόμιμα στις 26.09.2022 και με αριθμό καταχώρισης …. στο βιβλίο του Κτηματολογικού Γραφείου Δυτικής Ελλάδας και στο τηρούμενο κτηματολογικό φύλλο των ακινήτων με ΚΑΕΚ 1……/0/0, 1…../0/0, 1…../1/18, 1…../2/8, 1…../2/10, 1…./2/8, 1…../2/10, 1…../2/12, 1……/1/19 και 1……/2/4, όπως προκύπτει από το υπ’αριθμ.πρωτ…../26.9.2022 πιστοποιητικό καταχώρισης εγγραπτέας πράξης του Αναπληρωτή Προϊσταμένου του Υποκαταστήματος Πύργου του Κτηματολογικού Γραφείου Δυτικής Ελλάδας, που προσκομίζουν και επικαλούνται οι ενάγοντες [άρθρα 220 ΚΠολΔ, 12 παρ.1 περ.ιβ Ν. 2664/1998], είναι ορισμένη [ στο αγωγικό δικόγραφο αναφέρεται η [επικαλούμενη] κυριότητα των εναγόντων στηριζόμενη σε παράγωγο άλλως πρωτότυπο τρόπο κτήσης, με αναφορά στις δηλωτικές εξουσίασης εκ μέρους της ενάγουσας υλικές πράξεις νομής επί των επίδικων συνολικών εδαφικών εκτάσεων, των οποίων γίνεται ακριβής περιγραφή, με προσδιορισμό εκάστου κατά θέση, έκταση, όρια, ιδιότητα, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία ως προς την ταυτότητά τους, ενώ εκ περισσού αναφέρονται οι πλευρικές τους διαστάσεις, και η αμφισβήτηση και η διατάραξη της κυριότητάς τους στα επίδικα εδαφικά τμήματα κατά τις διακρίσεις της αγωγής [πρβλ. ΑΠ 115/2022, ΕφΑθ 1313/2020, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ]. Επιπλέον τα επίδικα εδαφικά τμήματα αποτυπώνονται στο από Μαρτίου 2022 τοπογραφικό διάγραμμα συμπερασμάτων του αγρονόμου και τοπογράφου μηχανικού Χ…. Χ…. [ΑΠ 1052/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 479/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ]. Επιπλέον, χωρίς να αμφισβητείται από τους εναγόμενους η κυριότητα των δικαιοπαρόχων των εναγόντων στην επίδικη εδαφική έκταση, οι ενάγοντες παραδεκτά στην αγωγή καθ’ υποφορά και με τις προτάσεις τους κατά παραδεκτή συμπλήρωση της αγωγής [ΚΠολΔ 224 εδ.β] αναφέρουν τα παραγωγικά της κυριότητας των άμεσων και απώτερων δικαιοπαρόχων τους γεγονότα μέχρι την πρωτότυπη κτήση δια εκτάκτου χρησικτησίας [πρβλ.σχετ. ΕφΛαρ 335/2015, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ]. Επιπλέον, όσον αφορά την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2 και την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 3 είναι νόμιμη στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297 παρ.2, 914, 369, 999, 1000, 1001, 1033, 1142, 1173, 1509, 1710, 1712, 1814,1846, 1847, 1193, 1199, 1094, 1108 ΑΚ, 70, 176, 191 παρ. 2, 943, 945 ( όσον αφορά το αίτημα της αρνητικής αγωγής να αρθεί η προσβολή), 947 (όσον αφορά το αίτημα παράλειψης της προσβολής (διατάραξης) στο μέλλον) ΚΠολΔ και επικουρικώς στις διατάξεις των άρθρων 1041 επ. άλλως 1045 επ. ΑΚ, ενώ, όσον αφορά την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, η νομική βασιμότητά της θα κριθεί μετά τη κατάφαση του έννομου συμφέροντος των εναγόντων προς άσκηση της αγωγής κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα κατωτέρω. Το παρεπόμενο αίτημα να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή είναι μη νόμιμο ως προς τη σωρευόμενη αναγνωριστική αγωγή, λόγω του αναγνωριστικού της χαρακτήρα, καθώς προσωρινά εκτελεστές κηρύσσονται μόνο οι καταψηφιστικές διατάξεις της απόφασης, καθώς ως προς αυτές και μόνο η τελευταία συνιστά εκτελεστό τίτλο, και όχι οι αναγνωριστικές ή αμιγώς διαπλαστικές διατάξεις αυτής (ΕφΑθ 628/2003, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, Κεραμεύς/ Κονδύλης/ Νίκας (-Νικολόπουλος), ΚΠολΔ ΙΙ, 2000, άρθρο 904, αρ. 6 και 907, αρ. 3). Το αίτημα να διαταχθεί η αποβολή των εναγομένων από τα καταληφθέντα εδαφικά τμήματα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 και της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 2 αλυσιτελώς προβάλλεται καθότι η αποβολή από ακίνητο συνιστά ενέργεια του δικαστικού επιμελητή κατά την εκτέλεση της απόφασης που διατάζει τη παράδοσή του κατά τη διάταξη του άρθρου 973 ΚΠολΔ. Επίσης, το αίτημα να απειληθεί κατά των εναγομένων χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για κάθε μελλοντική παράβαση της απόφασης που θα εκδοθεί, είναι νόμιμο όσον αφορά την αρνητική αγωγή, καθώς η διάταξη του άρθρου 947 παρ.1 του ΚΠολΔ προϋποθέτει κύριο αίτημα παράλειψης κάθε μελλοντικής διατάραξης της κυριότητας, όπως επί αρνητικής αγωγής ή αγωγής περί προστασίας της νομής, ενώ δεν είναι τέτοιο το αίτημα της διεκδικητικής ή αναγνωριστικής αγωγής (ΑΠ 25/1978, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Σημειωτέον ότι κατά τα αναφερόμενα στην ανωτέρω νομική σκέψη της παρούσας, επί αρνητικής αγωγής ενάγων δύναται να είναι ο συγκύριος του ακινήτου [ΑΠ 1197/2014, δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του Αρείου Πάγου www.areiospagos.gr, ΑΠ 665/1981, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαρ 211/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ ] ενώ δεν απαιτείται η προσεπίκληση των λοιπών συγκύριων στη δίκη [ΜΠΗΛ 166/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ]. Επίσης η ενάγουσα παραδεκτά ασκεί ως επικαρπώτρια τη διεκδικητική αγωγή [ΑΚ 1173] προς προστασία της επικαρπίας. Εξάλλου, για το παραδεκτό της συζήτησής της, ενόψει του ότι πρόκειται για αστική υφιστάμενη διαφορά, τα διάδικα μέρη έχουν την εξουσία να διαθέσουν το αντικείμενο αυτής, κατά τις διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου, και η αγωγή κατατέθηκε, ως προεκτέθηκε, στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου μετά την 30.11.2019, έχει προσκομιστεί, κατ’ άρθρο 7 παρ. 4 του Ν. 4640/2019 (ΦΕΚ Α` 190/30.11.2019), το από 29.12.2022 πρακτικό περάτωσης αρχικής υποχρεωτικής συνεδρίας της Διαπιστευμένης Διαμεσολαβήτριας Υ.Δ.Δ.Α.Δ., ΑΜ ΔΣΗΛ/192, ΑΜ ΥΔΔΑΔ/890, Δήμητρας Διαμαντοπούλου, το οποίο υπογράφεται από την τελευταία και τον νομικό παραστάτη των επισπευδόντων – εναγόντων ως άνω πληρεξούσιο Δικηγόρο τους, [ οι εναγόμενοι δεν παραστάθηκαν], σε συνδυασμό με τις από 29.8.2022 έγγραφες ενημερώσεις για τη δυνατότητα επίλυσης διαφοράς με διαμεσολάβηση κατά το άρθρο 3 παρ.2 Ν.4640/2019 ΦΕΚ Α 190/30.11.2019]. Επίσης, η υπό κρίση αγωγή, που κατατέθηκε μετά τη δημοσίευση του Ν. 4640/2019, ως προς τα αναγνωριστικά αιτήματά της, υπόκειται, σύμφωνα με το άρθρο 42 του ανωτέρω νόμου, στην καταβολή τέλους δικαστικού ενσήμου, ωστόσο οι ρυθμίσεις του εν λόγω νόμου κρίνονται, σύμφωνα με τα σχετικά διαλαμβανόμενα στη μείζονα πρόταση της παρούσας, ως αντικείμενες στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ και ως εκ τούτου είναι μη εφαρμοστέες. Μετά ταύτα, ως προς τα καταψηφιστικά αιτήματα της αγωγής καταβλήθηκε από τους ενάγοντες το τέλος δικαστικού ενσήμου με τις υπέρ τρίτων προσαυξήσεις [ κωδικός παραβόλου ……(1η ενάγουσα), …….(2ος ενάγων), ……(3ος ενάγων) και ……(4ος ενάγων), βλ. εκτυπώσεις e-παραβόλου της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων σε συνδυασμό με τις αντίστοιχες βεβαιώσεις συναλλαγής της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «ALPHA BANK Α.Ε.», που προσκομίζουν με επίκληση οι ενάγοντες]. Τέλος, κατά την άποψη που το παρόν Δικαστήριο προκρίνει ως ορθότερη, δεν απαιτείται η προσκομιδή πιστοποιητικού ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων ΕΝΦΙΑ (Ν.4223/2013) για το παραδεκτό της συζήτησης της κρινόμενης αγωγής, καθώς η διάταξη της παρ.5 του άρθρου 54 Α του Ν.4174/2013, όπως είχε αντικατασταθεί με την παράγραφο Γ.4 άρθρου τρίτου Ν. 4254/2014 (ΦΕΚ Α 85/7.4.2014) και αντικαταστάθηκε ως άνω με το άρθρο 13 παρ.5 Ν.4474/2017 (ΦΕΚ Α 80/6.6.2017), που καθιερώνει το απαράδεκτο της συζήτησης της αγωγής αν δεν προσκομιστεί από τον διάδικο πιστοποιητικό μη οφειλής ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων (ΕΝΦΙΑ), παραβιάζει και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τη διάταξη του άρθρου 6 παρ.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (Ε.Σ.Δ.Α.) και τις διατάξεις των άρθρων 17, 20 και 25 του Συντάγματος, που κατοχυρώνουν αντίστοιχα το δικαίωμα ιδιοκτησίας, το δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας και την αρχή της αναλογικότητας (ΕφΚρητ 19/2016, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Άλλωστε δεν είναι δυνατόν μία καθαρά φορολογική διάταξη, που δεν αφορά την προστασία των συναλλασσόμενων σε σχέση με τα ακίνητα ή δεν επιδιώκει την παροχή δικαστικής προστασίας, να αποτελεί ειδική διαδικαστική προϋπόθεση μιας εμπράγματης αγωγής και προαπαιτούμενο προκειμένου να εκδοθεί απόφαση επί της ουσίας της διαφοράς, καθόσον οι διαδικαστικές προϋποθέσεις της δίκης πρέπει να εξασφαλίζουν την ομαλή και απρόσκοπτη ροή της διαδικασίας και να αποτελούν εγγυήσεις ορθής δικαστικής απόφασης (ΠΠΘεσ15203/2014, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
Οι εναγόμενοι με τις προτάσεις τους και με την προσθήκη αντίκρουση σε αυτές ουδόλως αμφισβητούν τους πραγματικούς ισχυρισμούς των εναγόντων και ουδέν ισχυρισμό προβάλουν προς αντίκρουση των όσων αναφέρονται στο αγωγικό δικόγραφο σχετικά με τις ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ 2 και 3 και τα εντός αυτών εδαφικά τμήματα ώστε ως προς αυτά να μπορεί να συναχθεί (σιωπηρή) δικαστική ομολογία της ιστορικής βάσης της αγωγής, η οποία συνιστά πλήρη απόδειξη [ΑΠ 1388/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ», ΑΠ 450/2015, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΔΣΑ «ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ»].
[Ι] Κατά τις διατάξεις των άρθρων 1118, 1119 και 1121 ΑΚ επί ακινήτου μπορεί να αποκτηθεί εμπράγματο δικαίωμα υπέρ του εκάστοτε κυρίου άλλου ακινήτου, που να του παρέχει κάποια ωφέλεια δηλαδή πραγματική δουλεία. Η σύσταση του εμπράγματου αυτού δικαιώματος μπορεί να γίνει και με έκτακτη χρησικτησία, ως προς την οποία εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις για την κτήση της κυριότητας ακινήτων με έκτακτη χρησικτησία, εφαρμοζομένου αναλόγως και του άρθρου 1051 ΑΚ, έτσι ώστε εκείνος που επικαλείται κτήση πραγματικής δουλείας με έκτακτη χρησικτησία, μπορεί να συνυπολογίσει τον χρόνο της οιονεί νομής του στο χρόνο της οιονεί νομής του δικαιοπαρόχου του. Από τις διατάξεις αυτές σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 1045, 974 και 975 ΑΚ συνάγεται, ότι η φυσική εξουσία επί ακινήτων για μια συνεχή εικοσαετία επιφέρει την κτήση μεν κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία αν είναι καθολική, περιλαμβάνει δηλαδή όλες τις χρησιμότητες του πράγματος και ασκείται με διάνοια κυρίου (νομή), την κτήση δε πραγματικής δουλείας αν είναι μερική, περιλαμβάνει δηλαδή μια ή ορισμένες μόνο χρησιμότητες του πράγματος, που αποτελούν περιεχόμενο τέτοιας δουλείας, και ασκείται υπέρ του δεσπόζοντος ακινήτου από τον κύριο αυτού με διάνοια δικαιούχου (οιονεί νομή). Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ακόμα ότι, για την κτήση πραγματικής δουλείας με τον πρωτότυπο τρόπο της έκτακτης χρησικτησίας απαιτείται εκείνος που ασκεί την οιονεί νομή δουλείας στο δουλεύον ακίνητο να είναι κύριος του δεσπόζοντος ακινήτου και συνεπώς, αν ασκεί χρησικτησία και επί του ακινήτου αυτού, η έναρξη της χρησικτησίας για την απόκτηση της πραγματικής δουλείας δεν μπορεί να γίνει πριν από τη συμπλήρωση στο πρόσωπο του χρησιδεσπόζοντος εικοσαετούς με διάνοια κυρίου νομής αυτού επί του δεσπόζοντος ακινήτου (ΑΠ 299/2020, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 24/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 383/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 501/2019,Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 903/2015, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 422/2016, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
Κατά το άρθρο 25 παρ.1 Ν.1577/1985 (ΓΟΚ) απαγορεύεται η σύσταση δουλειών, οι οποίες συνεπάγονται περιορισμό της δυνατότητας ανέγερσης ή επέκτασης των κτηρίων ή εγκαταστάσεων, σύμφωνα με τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις. Από την απαγόρευση αυτή εξαιρείται η δουλεία διόδου, εφόσον αποτελεί τη μοναδική δίοδο προς κοινόχρηστο χώρο οικοπέδου ή κτιρίου ή αυτοτελούς από πλευράς δόμησης ορόφου (ΑΠ 659/2016, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 143/2015, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
[ΙΙ]. Κατά το άρθρο 1095 ΑΚ, ο νομέας μπορεί να αρνηθεί την απόδοση του πράγματος αν έχει έναντι του κυρίου δικαίωμα να νέμεται ή να κατέχει το πράγμα. Με τη διάταξη αυτή παρέχεται στον εναγόμενο διεκδικητικής (όχι αναγνωριστικής) αγωγής γνήσια αναβλητική ένσταση κατά του αιτήματος απόδοσης του πράγματος, δηλαδή με τον ισχυρισμό αυτό ο εναγόμενος δεν αρνείται τη βάση της αγωγής, που είναι το δικαίωμα κυριότητας του ενάγοντος, αλλά αντιτάσσει ένα γεγονός, που μπορεί να έχει ως έρεισμα εμπράγματο (π.χ. επικαρπία, οίκηση) ή ενοχικό (π.χ. χρησιδάνειο) δικαίωμα και του παρέχει τη δυνατότητα να κατέχει ή να νέμεται το πράγμα με αντίστοιχη την υποχρέωση του ενάγοντος να ανεχθεί αυτό και έτσι παρέχει σε αυτόν το δικαίωμα να αρνηθεί την απόδοση του πράγματος. Η ένσταση αυτή πρέπει να προταθεί από τον εναγόμενο της διεκδικητικής αγωγής (ΑΠ 613/2007, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΔωδ 166/2018,Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 19/2017, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
Στη προκειμένη περίπτωση, οι εναγόμενοι, με τις νομοτύπως κατατεθείσες προτάσεις τους, ισχυρίζονται ότι τόσο ο άμεσος δικαιοπάροχος τους, Β…. Θ…., όσο και οι ίδιοι, έχουν το δικαίωμα διελεύσεως μέσα από την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1 προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στη δυτική πλευρά του ακινήτου τους, όπου η κύρια είσοδός του. Ότι η δίοδος από την οποία διέρχονται έχει πλάτος 4,00 μέτρων και συνολικό εμβαδό 89,10 τ.μ., όπως αποτυπώνεται με τα αριθμητικά στοιχεία «1-2-3-4-» και επισημαίνεται με κόκκινη διαγράμμιση στην από μηνός Δεκεμβρίου του έτους 2022 επισημείωση του πολιτικού μηχανικού Δ….. Β….. στο από μηνός Μαρτίου του έτους 2022 τοπογραφικό διάγραμμα του τοπογράφου μηχανικού Χ….. Χ…., το οποίο ενσωματώνεται στο δικόγραφο της αγωγής, και συνορεύει βόρεια με την οδό Π….., ανατολικά με το εδαφικό τμήμα του ρυμοτομούμενου ακινήτου ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, νότια με ιδιοκτησία αγνώστου και δυτικά με το υπόλοιπο εδαφικό τμήμα της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, όπως περιγράφεται ειδικότερα κατά θέση, έκταση και όρια στο αγωγικό δικόγραφο. Ότι από την εν λόγω ρυμοτομούμενη εδαφική λωρίδα διέρχονται πεζή και με τροχοφόρα μέσα, όπως και ο δικαιοπάροχός τους, προκειμένου να αποκτήσουν πρόσβαση στο ακίνητο τους και δη στην κύρια είσοδο αυτού, συνεχώς και αδιατάρακτα τουλάχιστον από το έτος 1980 και εφεξής, με διάνοια δικαιούχων δουλείας. Ότι επενέβησαν στην ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1 επί τη βάση δικαιώματος συνιστάμενου σε πραγματική δουλεία διόδου.
Ο ισχυρισμός αυτός συνιστά ένσταση δικαιωματικής κατοχής της επίδικης ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 974, 975, 1045, 1046, 1094, 1095, 1120, 1121 ΑΚ και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική βασιμότητά της. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί ότι παρά τη ρυμοτομική απαλλοτρίωση του ακινήτου, εν προκειμένω της ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1, που συνιστά εμπράγματο βάρος σε αυτό, είναι δυνατή έως τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης η άσκηση νομής εκ μέρους τρίτου και η χρησικτησία και κατ’επέκταση η σύσταση πραγματικής δουλείας διόδου, η οποία μετά τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης αποσβήνεται, καθότι η κυριότητα, νομή και κατοχή εξακολουθεί να παραμένει στους ιδιοκτήτες αυτού, εν προκειμένω στους δύο πρώτους ενάγοντες.
[ΙΙΙ]. Με το άρθρο 281 του ΑΚ ορίζεται ότι, η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται, αν υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, που αποσκοπεί στην πάταξη της κακοπιστίας και της ανηθικότητας στις συναλλαγές, για να θεωρηθεί η άσκηση του δικαιώματος καταχρηστική, πρέπει η προφανής υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο οικονομικός ή κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος, να προκύπτει από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου και του υπόχρεου ή από την πραγματική κατάσταση που δημιουργήθηκε ή από τις περιστάσεις που μεσολάβησαν ή από άλλα περιστατικά, τα οποία, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν τη γέννηση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή την άσκησή του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, ως αντιτιθέμενη στο περί δικαίου αίσθημα και την ηθική τάξη και προκαλούσα έντονη εντύπωση αδικίας. Απαιτείται, δηλαδή, για να χαρακτηρισθεί καταχρηστική η άσκηση δικαιώματος, να έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο, από τη συμπεριφορά του δικαιούχου, σε συνάρτηση και με εκείνη του υπόχρεου και, μάλιστα ευλόγως, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του. Μόνη η μακροχρόνια αδράνεια του δικαιούχου δεν αρκεί για να καταστήσει καταχρηστική τη μεταγενέστερη άσκησή του, αλλά απαιτείται να συντρέχουν επιπρόσθετα ειδικές συνθήκες και περιστάσεις, προερχόμενες κυρίως από την προηγηθείσα συμπεριφορά του δικαιούχου, ενόψει των οποίων και της αδράνειας του δικαιούχου, η επακολουθούσα άσκηση του δικαιώματος, που τείνει σε ανατροπή της κατάστασης που δημιουργήθηκε υπό τις παραπάνω ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε επί μακρό χρόνο, να εξέρχεται των ορίων που τίθενται με την παραπάνω διάταξη της ΑΚ 281. Στην περίπτωση αυτή η επιχειρούμενη από τον δικαιούχο ανατροπή της κατάστασης προκαλεί συνέπειες για τον υπόχρεο. Το ζήτημα δε, αν οι συνέπειες που επάγεται η άσκηση του δικαιώματος είναι επαχθείς για τον υπόχρεο, πρέπει να αντιμετωπίζεται και σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες συνέπειες που μπορεί να επέλθουν σε βάρος του δικαιούχου από την παρακώλυση της ικανοποίησης του δικαιώματός του. Για την κατάφαση της καταχρηστικότητας δεν είναι απαραίτητο η άσκηση του δικαιώματος να προκαλεί αφόρητες ή δυσβάστακτες συνέπειες για τον υπόχρεο, θέτοντας σε κίνδυνο την οικονομική του υπόσταση, αλλά αρκεί να έχει δυσμενείς απλώς επιπτώσεις στα συμφέροντά του (ΟλΑΠ 6/2016, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 126/2019, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΛαμ 5/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΠειρ 3/2021, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 1277/2021,Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).
Οι εναγόμενοι, με τις νομοτύπως κατατεθείσες προτάσεις τους, επικουρικώς, σε περίπτωση κατά την οποία απορριφθεί ως αβάσιμη η ένσταση ασκήσεως οιονεί νομή δουλείας, όσον αφορά την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, προβάλουν τον ισχυρισμό περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος έγερσης της κρινόμενης αγωγής από τους δύο πρώτους ενάγοντες καθώς, ενώ για μακρύ χρονικό διάστημα διέρχονταν ανενόχλητοι από το ανωτέρω ακίνητο, εις γνώση των εναγόντων και των δικαιοπαρόχων τους, αυτοί αντιδρούν το πρώτον με την κρινόμενη αγωγή και δη για εξ ολοκλήρου ρυμοτομούμενο ακίνητο προς διάνοιξη δημοτικής οδού, γεγονός το οποίο επιτείνει τον καταχρηστικό χαρακτήρα άσκησης του δικαιώματός τους.
Η ένσταση αυτή περί κατάχρησης δικαιώματος, ως γενικός περιορισμός της κυριότητας, είναι μη νόμιμος και συνεπώς απορριπτέος διότι το δικαίωμα διελεύσεως από γειτονικό ακίνητο αποκτάται είτε με δουλεία διόδου είτε με παροχή διόδου με δικαστική απόφαση κατ’άρθρο 1012 επ.ΑΚ, που συνιστούν ειδικούς περιορισμούς της κυριότητας.
Στο σημείο αυτό σε σχέση με την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, η οποία κατά τα εκτιθέμενα στο αγωγικό δικόγραφο, όπως δεν αμφισβητείται από τους εναγόμενους, ανήκει στη συγκυριότητα των δύο πρώτων εναγόντων θα πρέπει να επισημανθούν τα κάτωθι, σε συνάρτηση με το έννομο συμφέρον αυτών να ασκήσουν την κρινόμενη αγωγή [διεκδικητική αγωγή-αναγνωριστική κυριότητας αγωγή (ως προς τα λοιπά πλην του καταληφθέντος εδαφικά τμήματα αυτής)- αποζημιωτική αγωγή με in natura αποκατάσταση των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση-αρνητική αγωγή] θα πρέπει να επισημανθούν τα κάτωθι : Κατά τη διάταξη του άρθρου 68 ΚΠολΔ, δικαστική προστασία έχει δικαίωμα να ζητήσει όποιος έχει άμεσο έννομο συμφέρον, το οποίο συνεπάγεται ότι για την παροχή δικαστικής προστασίας δεν αρκεί η ύπαρξη ουσιαστικού δικαιώματος, την αναγνώριση και προστασία του οποίου ζητεί ο ενάγων με την αγωγή του. Με αυτό το δεδομένο, η ύπαρξη έννομου συμφέροντος δικαιολογεί την ανάγκη κίνησης του δικαστικού μηχανισμού, προκειμένου να προστατευθεί το ως άνω ουσιαστικό δικαίωμα. Η επιχειρούμενη διαδικαστική πράξη θα πρέπει να αξιολογείται ως αντικειμενικά πρόσφορη για την ικανοποίηση των σκοπών της πολιτικής δίκης, οι οποίοι συνίστανται στην ικανοποίηση των συμφερόντων του προσφεύγοντος, στη πραγμάτωση του δικαίου και στην αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης. Το έννομο συμφέρον υφίσταται όταν η αβεβαιότητα που προκαλείται ως προς ορισμένη έννομη σχέση του ενάγοντος δημιουργεί κίνδυνο για τα συμφέροντά του, για την αποτροπή του οποίου ζητείται, ως πρόσφορη και αναγκαία δικαιοδοτική πράξη, η έκδοση δικαστικής απόφασης [Απαλαγάκη Χ. – Σταματόπουλος Στ. Ο Νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, ερμηνεία κατ’άρθρο μετά τους Ν.4842 και 4855/2021, (-Γεωργιάδης Γ-Α), υπό άρθρο 68].ΑΠ 974/2017, Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ]. Στη προκειμένη περίπτωση για ολόκληρη την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1 έχει κηρυχθεί ρυμοτομική απαλλοτρίωση, η οποία κατά τον χρόνο συζήτησης της ένδικης αγωγής δεν έχει συντελεστεί, καθώς δεν έχει καταβληθεί η αποζημίωση, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην ανωτέρω νομική σκέψη της παρούσας, με αποτέλεσμα η κυριότητα, νομή και κατοχή επί αυτής να συνεχίζει να παραμένει στους ενάγοντες. Πλην όμως από τη συντέλεση της απαλλοτρίωσης με την καταβολή της αποζημίωσης, οι ενάγοντες θα απωλέσουν την κυριότητά τους ενώ τα συστατικά και τα παραρτήματα επί αυτού, όπως οι επικαλούμενες κατασκευές των εναγομένων επί του επίδικου, θα περιέλθουν στη κυριότητα του Δήμου. Κατά τα εκτιθέμενα στο αγωγικό δικόγραφο, δυνάμει του από 09.02.1940 πδ [ΦΕΚ 63Α/17.02.1940] σχεδίου της πόλεως του Πύργου, η επίδικη ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1 κηρύχθηκε εξ ολοκλήρου υπό ρυμοτομική απαλλοτρίωση με σκοπό τη διάνοιξη οδού πλάτους 10 μέτρων, που θα διερχόταν ανάμεσα στα οικοδομικά τετράγωνα …. και …., ωστόσο η ρυμοτομική απαλλοτρίωση δεν έχει συντελεστεί καθώς δεν συντάχθηκε πράξη αναλογισμού ώστε να προκύπτουν οι δικαιούχοι της αποζημίωσης και ως εκ τούτου δεν καταβλήθηκε στους δικαιούχους, ενάγοντες, η προβλεπόμενη αποζημίωση (βλ. σχετ. τις προσκομιζόμενες με επίκληση από τους ενάγοντες υπ’αριθμ. πρωτ. …./14.11.2005, …../10.11.2008, …./13.02.2014, …../20.02.2015 βεβαιώσεις του Δήμου Πύργου Ηλείας] . Ωστόσο, παρά την μακροχρόνια επιβολή της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης για χρονικό διάστημα πλέον των ογδόντα ετών, η ύπαρξη του ρυμοτομικού βάρους, ακόμα και εάν έχει αυτοδικαίως αρθεί λόγω παρέλευσης χρονικού διαστήματος δεκαπέντε ετών από την υποβολή της απαλλοτρίωσης, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην ανωτέρω νομική σκέψη της παρούσας,, θέτει υπό αμφισβήτηση το έννομο συμφέρον των εναγόντων να εγείρουν εμπράγματες αξιώσεις από την κυριότητά τους στην ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, ενόψει του ότι μετά την άρση της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης ο Δήμος διατηρεί το δικαίωμα επανυποβολής εάν αυτό απαιτείται από τις πολεοδομικές ανάγκες. Συνεπώς, πρέπει να διασαφηνιστεί το ζήτημα του βάρους της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης επί της επίδικης ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ 1 και συγκεκριμένα εάν έχει αρθεί η ρυμοτομική απαλλοτρίωση αυτής και δεν υφίσταται ενδεχόμενο επανυποβολής της από τον Δήμο, προκειμένου το Δικαστήριο να προχωρήσει στην εξέταση της βασιμότητας της αγωγής.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να αναβληθεί η έκδοση οριστικής απόφασης και να διαταχθεί η επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, κατ’άρθρο 254 του ΚΠολΔ, ως προς άπαντα τα κεφάλαια της αγωγής, ήτοι και για τις τρείς ιδιοκτησίες [ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 2, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 3], για το ενιαίο της κρίσεως και την ενότητα του δικαστικού τίτλου, προκειμένου στη μετά από επανάληψη συζήτηση της υπόθεσης, σε δικάσιμο που θα οριστεί κατόπιν κλήσεως των εναγόντων, να προσκομιστεί από τους τελευταίους απόφαση του Δήμου Πύργου Ηλείας, περί της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης του επίδικου ακινήτου και εκκίνησης της διαδικασίας τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου άλλως επανυποβολής της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, επί αιτήσεως που θα υποβάλουν οι δύο πρώτοι των εναγόντων, σχετικά με την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, όπως ειδικότερα ορίζεται στην αγωγή. Διάταξη περί δικαστικής δαπάνης δεν θα περιληφθεί στο διατακτικό της παρούσας καθότι πρόκειται για μη οριστική απόφαση.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΝΑΒΑΛΛΕΙ την έκδοση οριστικής απόφασης επί της εκκρεμούσας ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου ΠΤ…./01.9.2022 αγωγής.
ΔΙΑΤΑΖΕΙ την επανάληψη της συζήτησης στο ακροατήριο κατά τη διάταξη του άρθρου 254 ΚΠολΔ προκειμένου στη μετά από επανάληψη συζήτηση της υπόθεσης, σε δικάσιμο που θα οριστεί κατόπιν κλήσεως των εναγόντων, να προσκομιστεί απόφαση του Δήμου Πύργου Ηλείας, περί της ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης του επίδικου ακινήτου, ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1, και εκκίνησης της διαδικασίας τροποποίησης του ρυμοτομικού σχεδίου άλλως επανυποβολής ρυμοτομικής απαλλοτρίωσης, επί αιτήσεως που θα υποβάλουν οι δύο πρώτοι των εναγόντων, σχετικά με την ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ 1.
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίστηκε στον Πύργο Ηλείας, στις 03 Απριλίου του έτους 2024 , και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριο του, στον ίδιο τόπο, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 03 Απριλίου του έτους 2024.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
