ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το Εφετείο Πειραιά σχετικά με έφεση που άσκησε το Ελληνικό Δημόσιο κατά της απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Οι εφεσίβλητοι, γονείς ανηλίκων τέκνων, ζητούσαν την ακύρωση πλασματικών αποδοχών κληρονομίας που υπήρξαν λόγω χρεών του θείου τους, ο οποίος είχε αποβιώσει. Ο θείος αυτός, χωρίς διαθήκη, δημιούργησε χρέη προς τις τράπεζες και το Δημόσιο. Οι γονείς, ασκώντας γονική μέριμνα, δεν προέβησαν σε αποποίηση της κληρονομίας για λογαριασμό των ανήλικων τέκνων τους λόγω πλάνης σχετικά με τις νομικές διαδικασίες.
Το Εφετείο επιβεβαίωσε την προηγούμενη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, η οποία ακύρωσε τις πλασματικές αποδοχές κληρονομίας των ανηλίκων, κρίνοντας ότι ο ισχυρισμός του Ελληνικού Δημοσίου περί μη νόμιμης επίδοσης της αγωγής απορρίπτεται, καθώς υπήρχε η δυνατότητα επίδοσης είτε στον Υπουργό Οικονομικών είτε στον Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε.
Το Εφετείο επικύρωσε ότι οι ανήλικοι κληρονόμοι δεν είχαν πραγματικά αποδεχθεί την κληρονομία λόγω της πλάνης των γονέων για το νομικό καθεστώς που αφορά την αποδοχή κληρονομίας από ανηλίκους. Έτσι, η έφεση του Ελληνικού Δημοσίου απορρίφθηκε.
Αριθμός 450/2024
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Τμήμα 2o
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Βασίλειο Παπανικόλα, Πρόεδρο Εφετών, Ιωάννη Μάμαλη, Εφέτη και Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο του την …………, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των:
ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: Ελληνικού Δημοσίου, νομίμως εκπροσωπούμενου από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Φ.Μ. ………), ως εκπροσώπου του Δημοσίου, η οποία εδρεύει στην Αθήνα, όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον Διοικητή αυτής, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα (οδός …………….) και στην προκειμένη περίπτωση και από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Α’ Πειραιά, που εδρεύει στον Πειραιά (οδός …………….) [άρθρα 1 παρ. 1, 36 παρ. 1, 41 παρ. 4 και 43 ν. 4389/2016, σε συνδ. με άρθρο 85 εδ. α ΚΕΔΕ], το οποίο εκπροσωπήθηκε από τον Δικαστικό Πληρεξούσιο Ν.Σ.Κ., Ηλία Βασιλειάδη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ: 1)…………… και 2) …………….., οι οποίοι εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιό τους Δικηγόρο, Νικόλαο Καλαϊτζίδη (με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.)
Οι εφεσίβλητοι άσκησαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών την από 19.6.2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2018) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ 414/2021 απόφαση του προαναφερόμενου Δικαστηρίου, που κήρυξε εαυτό αναρμόδιο και παράπεμψε την κρινόμενη αγωγή προς εκδίκαση στο κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο, ήτοι στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, το οποίο, συζητήσεως γενομένης, εξέδωσε την υπ΄ αριθμ. 1033/2023 απόφασή του, που δέχθηκε τα σε αυτήν αναφερόμενα.
Την τελευταία αυτή απόφαση προσέβαλε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου το πρώτο εκ των εναγομένων και ήδη εκκαλούν με την από 2.5.2023 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ΠΡΩΤ ……../2023 -ΓΑΚ/ΕΑΚ ΕΦΕΤ ………/2023) έφεσή του, της οποίας δικάσιμος ορίσθηκε η αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν με δήλωση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, ανέπτυξαν τις απόψεις τους με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσαν.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η με αριθμό κατάθεσης στην γραμματεία του Εφετείου Πειραιώς ……../2023 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 1033/2023 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η εκκαλουμένη απόφαση δημοσιεύτηκε στις 27-03-2023, επιδόθηκε στις 3-4-2023 (βλ επισημείωση του δικαστικού επιμελητή ………….. επί του σώματος της εκκαλουμένης και υπ΄αριθμόν ……./2023 έκθεση επίδοσης του αυτού δικαστικού επιμελητή) και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιά στις 2-05-2023 (άρθρα 495, 511, 513, 516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1 και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γινει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής κατά την αυτή διαδικασία χωρίς ν΄απαιτείται η καταβολή παραβόλου καθώς το Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται της σχετικής υποχρεώσεως. Πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι δεν απαιτείται κλήτευση των συνεναγομένων του εκκαλούντος ανώνυμων τραπεζικών εταιρειών καθώς τυγχάνουν μεταξύ τους, λόγω της φύσης της διαφοράς, (δανειστές του κληρονομούμενου) απλοί ομόδικοι.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1711 εδαφ. β΄, 1846, 1847, 1848, 1849,1850, 1851 και 1856 του ΑΚ συνάγεται ότι ο κληρονόμος είτε καλείται από διαθήκη, είτε εξ αδιαθέτου, αποκτά αυτοδίκαια την κληρονομία με μόνο το θάνατο του κληρονομουμένου, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε ενέργεια από μέρους του, ακόμα και χωρίς τη γνώση ή θέλησή του. Το δικαίωμα, όμως, αυτό της αυτοδίκαιης κτήσης της κληρονομιάς είναι προσωρινό και μετακλητό, γιατί τελεί υπό την τιθέμενη από το νόμο διαλυτική αίρεση της εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομίας (άρθρο 1847 του ΑΚ), δηλαδή δικαιούται ο κληρονόμος να αποποιηθεί κατά βούληση την κληρονομία, που έχει επαχθει σ’αυτόν από διαθήκη ή εξ αδιαθέτου, οπότε η κτήση αναιρείται εξαρχής και θεωρείται σαν να μην έγινε ποτέ. Η αποποίηση της κληρονομίας είναι δήλωση του προσωρινού κληρονόμου ότι αποκρούει – δεν δέχεται – την κληρονομία που έχει επαχθεί σ’αυτόν από διαθήκη ή εξ αδιαθέτου. (ΑΠ 725/2014 ΤΝΠ Νόμος). Ειδικότερα, το δικαίωμα αποποίησης της κληρονομίας είναι διαπλαστικό και υπόκειται σε τετράμηνη αποσβεστική προθεσμία, μετά την άπρακτη πάροδο της οποίας η άσκηση του δικαιώματος αποποιήσεως είναι άκυρη, η ακυρότητα δε επέρχεται αυτοδικαίως και είναι οριστική και αθεράπευτη και, ως εκ τούτου, δεν απαιτείται, ούτε είναι λογικώς νοητή άσκηση αγωγής για την κήρυξη της ακυρότητας. Ωστόσο, προς άρση της αβεβαιότητας για την τύχη της προς τον κληρονόμο επαγωγής μετά την πάροδο απράκτου της 4μηνης αποσβεστικής προθεσμίας προς αποποίηση της κληρονομίας η διάταξη του άρθρου 1850 εδαφ. β΄του ΑΚ καθιερώνει υπό μορφή νομίμου αμάχητου τεκμηρίου, το πλάσμα δήλωσης του κατά τη διάρκεια της προθεσμίας αυτής άπρακτου κληρονόμου για αποδοχή της κληρονομιάς. Για το λόγο αυτό η εν λόγω αποδοχή χαρακτηρίζεται ως πλασματική αποδοχή κληρονομιάς και ως μία από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η σιωπή επέχει θέση δήλωσης βούλησης.
Εξάλλου, γνώση της επαγωγής, ως γεγονός της έναρξης της τετράμηνης προθεσμίας, νοείται η γνώση από τον κληρονόμο του θανάτου του κληρονομούμενου, γνώση δε του λόγου επαγωγής συνιστά η εκ διαθήκης ή κατά την εξ αδιαθέτου διαδοχή κλήση του κληρονόμου στην κληρονομία. Οταν δε πρόκειται για εξ αδιαθέτου διαδοχή, οπότε η συγγενική σχέση μεταξύ κληρονόμου και κληρονομουμένου είναι από την αρχή δεδομένη και γνωστός στον κληρονόμο ο χρόνος του θανάτου του κληρονομούμενου, η τετράμηνη προς αποποίηση προθεσμία αρχίζει κατά κανόνα (εκτός συνδρομής μεταγενέστερων της επαγωγής γεγονότων, όπως έκπτωση του προηγουμένου, αποποίηση κλπ) από τότε που ο κληρονόμος έλαβε γνώση του θανάτου του κλήρονομουμένου συγγενούς του. (ΑΠ 189/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
Τέλος, από τις διατάξεις των άρθρων 1847 παρ. 1 εδ. α’ , 1850, 1857, 140 και 141 του Α.Κ. προκύπτει ότι η αποδοχή της κληρονομίας που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας αποποιήσεώς της μπορεί να προσβληθεί από τον κληρονόμο λόγω πλάνης, όταν η αποδοχή που συνάγεται με τον τρόπο αυτόν κατά πλάσμα του νόμου δεν συμφωνεί με τη βούληση του κληρονόμου από ουσιώδη πλάνη, δηλαδή από άγνοια ή εσφαλμένη γνώση της καταστάσεως που διαμόρφωσε τη βούλησή του, όταν αυτή αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομίας, ώστε αν ο κληρονόμος γνώριζε την αληθή κατάσταση ως προς το σημείο αυτό δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία της αποποίησης. Η δε εσφαλμένη αυτή γνώση ή άγνοια που δημιουργεί τη διάσταση μεταξύ βουλήσεως και δηλώσεως, η οποία όταν είναι ουσιώδης θεμελιώνει δικαίωμα προσβολής της δηλώσεως λόγω πλάνης, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομίας (Ολ. Α.Π. 3/1989).
Στην προκειμένη περίπτωση με την αγωγή επί της οποίας εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση, την οποία αρχικά οι ενάγοντες είχαν απευθύνει στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών το οποίο κήρυξε εαυτό κατά τόπο αναρμόδιο και παρέπεμψε αυτή στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά, οι ενάγοντες ως ασκούντες την γονική μέριμνα των ανηλίκων τέκνων τους, ……….. και ………… ιστορούσαν ότι στις 16-8-2017 απεβίωσε ο θείος του πρώτου εξ αυτών αφήνοντας χρέη προς το πρώτο εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο και τις λοιπές εναγόμενες ανώνυμες τραπεζικές εταιρείες συνεπεία των οποίων προέβησαν σε αποποίηση της κληρονομιαίας περιουσίας αρχικώς τα τέκνα του, ακολούθως, τ΄αδέρφια του και εν συνεχεία τα ανήψια του μεταξύ των οποίων και ο πρώτος των εναγόντων. Λόγω των αποποιήσεων αυτών η κληρονομιαία περιουσία περιήλθε στα ανήλικα τέκνα των εναγόντων για λογαριασμό των οποίων οι τελευταίοι παρέλειψαν να προβούν σε αποποίηση από πλάνη ως προς τις ενδεδειγμένες, λόγω της ανηλικότητάς τους, ενέργειες και την έναρξη της προθεσμίας αποποίησης με συνέπεια να θεωρείται πλασματικά ότι έχουν αποδεχτεί τα ανήλικα την κληρονομιαία περιουσία του αποθανόντος και να βαρύνονται με τα χρέη αυτής παρά την αντίθετη βούληση των γονέων τους ως ασκούντων την γονική μέριμνα αυτών. Ζήτησαν δε, την ακύρωση των πλασματικών αποδοχών κληρονομίας των ανηλίκων τέκνων τους καθώς και την παροχή αδείας για καταχώριση των δηλώσεων αποποιήσεως των ανηλίκων. Επί της αγωγής αυτής εξεδόθη αρχικά η υπ΄αριθμόν 414/2021 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία παραπέμφθηκε η αγωγή προς εκδίκαση ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά το οποίο εξέδωσε την εκκαλουμένη απόφαση με την οποία απορρίφθηκε το δεύτερο εκ των ανωτέρω αιτημάτων της αγωγής και κατά παραδοχή του πρώτου αιτήματος ακυρώθηκαν οι πλασματικές αποδοχές των ανηλίκων τέκνων των εναγόντων.
Ήδη, κατά της αποφάσεως αυτής βάλλει το πρώτο των εναγομένων, Ελληνικό Δημόσιο παραπονούμενο για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απόρριψη της αγωγής των αντιδίκων του.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο ισχυρίστηκε ότι δεν έχει λάβει χώρα νομότυπη επίδοση της αγωγής καθώς η αγωγή επιδόθηκε στον Υπουργό Οικονομικών και όχι στον Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε. όπως θα έπρεπε βάσει της διατάξεως του άρθρου 36 παρ. 1 του ν 4389/2016 στην οποία αναφέρεται ότι ο Διοικητής της Α.Α.Δ.Ε. εκπροσωπεί το Δημόσιο σε κάθε είδους δίκες που έχουν αντικείμενο έννομες σχέσεις που αφορούν την Α.Α.Δ.Ε. με συνέπεια να θεωρείται ως μη ασκηθείσα η αγωγή, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 215 παρ 2 ΚΠολΔ. Ο ισχυρισμός αυτός είναι απορριπτέος είναι ως μη νόμιμος καθόσον στην περίπτωση της αγωγής αναγνώρισης ακυρότητας πλασματικής αποδοχής κληρονομίας υπάρχει η δυνατότητα λόγω του χαρακτήρα του αντικειμένου της διαζευκτικής εκπροσώπησης του Ελληνικού Δημοσίου και αντιστοίχως επίδοσης του δικογράφου της αγωγής είτε στον Υπουργό των Οικονομικών, είτε στον Διοικητή της ΑΑΔΕ (ΑΠ 1498/2023 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε ότι νομίμως επιδόθηκε η αγωγή στον Υπουργό Οικονομικών και προχώρησε σε περαιτέρω στην έρευνα της αγωγής, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και όλα όσα αντίθετα υποστηρίζονται με σχετικό λόγο της έφεσης είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
Από την επανεκτίμηση όλων των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 16-8-2017 απεβίωσε στην …….. Αίγινας Αττικής, χωρίς ν΄αφήσει διαθήκη, ο γεννηθείς στις 10-1-1953 θείος του πρώτου των εναγόντων, ………….. , ο οποίος όσο ζούσε διατηρούσε κατάστημα ηλεκτρικών ειδών στην Αίγινα. Από την δραστηριότητα του αυτή είχε δημιουργήσει χρέη σε Τράπεζες και στο Ελληνικό Δημόσιο και συγκεκριμένα στην Τράπεζα Alpha Bank όφειλε το ποσό 400.000 ευρώ, στην Τράπεζα Eurobank το ποσό των 80.000 ευρώ, στην Αγροτική Τράπεζα το ποσό των 30.000 ευρώ και στο Δημόσιο 3776,48 ευρώ. Ο αποβιώσας άφησε εξ αδιαθέτου κληρονόμους του την σύζυγό του ………… και τα τέκνα του α) ………. και β) ………., οι οποίοι λόγω των ανωτέρω χρεών προέβησαν σε αποποίηση της κληρονομιαίας περιουσίας δυνάμει των υπ΄αριθμούς …./4-10-2017, …./4-10-2017 και …./4-10-2017 εκθέσεων αποποίησης κληρονομίας του Γραμματέα του Ειρηνοδικείου Αίγινας. Μετά την αποποίηση των ανωτέρω πρώτου βαθμού συγγενών του αποβιώσαντος κλήθηκαν ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι συγγενείς του δεύτερου βαθμού και συγκεκριμένα τα αδέρφια του θανόντος, α)………. (μητέρα του πρώτου των εναγόντων) β)……… και γ) ………., οι οποίοι προέβησαν για την αυτή αιτία σε αποποίηση της κληρονομιαίας περιουσίας δυνάμει των υπ΄αριθμούς …/12-10-2017, ../25-10-2017, ../6-11-2017 εκθέσεων αποποίησης κληρονομίας του Γραμματέα του Ειρηνοδικείου Αίγινας. Ακολούθως, κλήθηκαν ως εξ αδιαθέτου κληρονόμοι συγγενείς του τρίτου βαθμού και συγκεκριμένα τα ανήψια του α) …….. (πρώτος των εναγόντων), β) ……….., γ) …….. και δ) ………. οι οποίοι, επίσης, προέβησαν, λόγω των χρεών της κληρονομίας, σε αποποίηση της κληρονομιαίας περιουσίας δυνάμει των υπ΄αριθμούς …./22-11-2017, …/29-11-2017,…./29-11-2017 και …/29-11-2017 εκθέσεων αποποίησης κληρονομίας του Γραμματέα του Ειρηνοδικείου Αίγινας. Συνεπεία της αποποίησης αυτής η κληρονομιαία περιουσία περιήλθε κατά το ποσοστό που ανήκε στον πρώτο των εναγόντων στα ανήλικα τέκνα του α) ………. που γεννήθηκε στις 28-9-2011 και β) ………. που γεννήθηκε στις 27-5-2016. Ωστόσο, οι ενάγοντες ως ασκούντες την γονική μέριμνα αυτών δεν προέβησαν για λογαριασμός τους σε αποποίηση της κληρονομιαίας περιουσίας μολονότι η βούλησή τους ήταν να μην αποδεχτούν τα ανήλικα τέκνα την περιουσία αυτή, καθώς τελούσαν σε πλάνη περί των νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομίας από ανηλίκους αφού πίστευαν ότι η ενέργεια αυτή δεν απαιτείται να γίνει προ της ενηλικιώσεώς αυτών. Ως εκ τούτου, θεωρείται πλασματικά, λόγω της παράλειψης αυτής, ότι τα ανήλικα τέκνα έχουν αποδεχτεί την κληρονομιαία περιουσία του αποβιώσαντος συγγενούς τους και επομένως, ευθύνονται και για τα ανωτέρω χρέη της κληρονομίας. Εκ των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι η μη εμπρόθεσμη δήλωση αποποίησης για λογαριασμό των ανηλίκων τέκνων των εναγόντων οφείλεται σε πλάνη των γονέων αυτών ως ασκούντων την γονική μέριμνα αυτών και δεν εκφράζει την αληθινή βούλησή τους για αποδοχή της κληρονομιαίας περιουσίας του αποβιώσαντος από μέρους των τελευταίων δοθέντος ότι η πλάνη μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομίας κατά τα αναφερόμενα στην προεκτιθέμενη μείζονα σκέψη. Εξάλλου, το γεγονός ότι και οι ίδιοι δεν αποδέχτηκαν την κληρονομία λόγω των χρεών της οδηγεί στο αναμφίβολο συμπέρασμα ότι η βούλησή τους ήταν να μην αποδεχτούν την κληρονομία ούτε για λογαριασμό των τέκνων τους απορριπτομένου αντίθετου ισχυρισμού του εκκαλούντος ως αβάσιμου. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι οι ενάγοντες γονείς έλαβαν γνώση της επαγωγής της κληρονομιαίας περιουσίας στα τέκνα τους και του λόγου αυτής στις 10-6-2018 που πληροφορήθηκαν τυχαία την προθεσμία αποποίησης που ισχύει για τα ανήλικα τέκνα. Άμεσα δε, απευθύνθηκαν σε δικηγόρο και στις 21-6-2018 άσκησαν την κρινόμενη αγωγή διώκοντας την ακύρωση της πλασματικής αποδοχής κληρονομίας από μέρους των τέκνων τους, ήτοι προ της παρόδου της προβλεπόμενης από την διάταξη του άρθρου 1857 ΑΚ εξάμηνης προθεσμίας από της εκλείψεως της πλάνης αυτών. Συνακόλουθα, πρέπει να ακυρωθούν οι πλασματικές δηλώσεις των ανηλίκων για αποδοχή της κληρονομίας περιουσίας του αποβιώσαντος στις 16-8-2017 συγγενούς τους, …………… Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και ακύρωσε τις πλασματικές αυτές δηλώσεις, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και χωρίς πλημμέλεια εκτίμησε τις αποδείξεις και όλα όσα αντίθετα υποστηρίζονται με τον σχετικό λόγο της έφεσης είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Κατόπιν αυτών πρέπει ν΄απορριφθεί η έφεση στο σύνολό της. Τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου λόγω της ήττας αυτού (άρθρα 176,183,191 παρ 2 ΚΠολΔ). Πρέπει δε, να καταλογιστούν μειωμένα κατά την διάταξη του άρθρου 22 παρ 1 του ν.3693/1957 που διατηρήθηκε σε ισχύ με το άρθρο 52 αρ. 18 Εισ.Ν.Κ.ΠολΔ, άρθρο 5 παρ 12 του ν 1738/1987 και 2 της ΥΑ 134423/1992 (Οικονομικών και Δικαιοσύνης). Διάταξη περί εισαγωγής του παραβόλου άσκησης έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο δεν πρέπει να περιληφθεί στην απόφαση καθώς το Ελληνικό Δημόσιο δεν κατέβαλε παράβολο όπως προαναφέρθηκε.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση και την απορρίπτει ουσία.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας σε βάρος του εκκαλούντος τα οποία ορίζει σε τριακόσια (300) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 18η Ιουλίου 2024 και δημοσιεύθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών δικηγόρους.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
