Δεκτή έγινε προσφυγή κατά απορριπτικής απόφασης της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών επί ενδικοφανούς προσφυγής για βεβαιωθείσες σε βάρος του νομίμου εκπροσώπου οφειλές της ΑΕ
Δεκτή έγινε από το διοικητικό δικαστήριο προσφυγή κατά απορριπτικής απόφασης του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών επί ενδικοφανούς προσφυγής για βεβαιωθείσες σε βάρος νομίμου εκπροσώπου οφειλές ανώνυμης εταιρείας (ΜΔΠρΠειρ 2600/2024).
Συγκεκριμένα, το δικαστήριο έκρινε ότι στο πρόσωπο του προσφεύγοντος νομίμου εκπροσώπου δεν συντρέχουν οι (νομικές και πραγματικές) προϋποθέσεις που ορίζονται στις περιπτώσεις α’, β’ και γ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 34 του ν. 4646/2019, και δεν θεμελιώνεται προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του για την καταβολή των επίδικων οφειλών, λόγω μη συνδρομής υπαιτιότητας στο πρόσωπό του.
Πιο αναλυτικά, ο προσφεύγων με το υπόμνημά του ισχυρίστηκε ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προϋποθέσεις του άρθρου 50 του Κ.Φ.Δ., επικαλούμενος την Ε2173/2020 σχετική εγκύκλιο και προβάλλοντας ότι, σε κάθε περίπτωση, κατά τον χρόνο που διενεργήθηκε ο έλεγχος, αποκλειστικά υπεύθυνος για την προσκόμιση των βιβλίων και στοιχείων της εταιρίας ήταν ο σύνδικος της πτώχευσης. Αντιθέτως, το Ελληνικό Δημόσιο με την έκθεση απόψεών του ζήτησε την απόρριψη της προσφυγής προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ότι δεν συντρέχει περίπτωση έλλειψης υπαιτιότητάς του ούτε καταλαμβάνεται από τις διατάξεις της Α.1082/07.04.2021 ΚΑ του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε..
Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, με τη μεταβατική διάταξη της παραγράφου 29 του άρθρου 66 του ν. 4646/2019 επεκτάθηκε η εφαρμογή των νεωτέρων ευμενέστερων ρυθμίσεων και σε εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών, όπως η κρινόμενη, και παρασχέθηκε στον φερόμενο ως ευθυνόμενο για την εξόφληση των βεβαιωμένων έως 12-12-2019 οφειλών του νομικού προσώπου, προθεσμία υποβολής αίτησης στην φορολογική διοίκηση, με την οποία δύναται να προβάλει ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προβλεπόμενες από το άρθρο 34 του ν. 4646/2019 προϋποθέσεις.
Από τη γραμματική διατύπωση του νόμου, συνάγεται ότι η αίτηση υποβάλλεται από τον φερόμενο ως συνευθυνόμενο για την εξόφληση των χρεών του νομικού προσώπου ασύνδετα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης ατομικά σε βάρος του. Η ερμηνεία αυτή συμβαδίζει προς τη φύση και τον σκοπό των αντίστοιχων διατάξεων που κατατείνουν προεχόντως στην απαλλαγή από την ευθύνη του ανωτέρω προσώπου, με περαιτέρω συνέπεια την άρση μέτρων που τυχόν έχουν ληφθεί σε βάρος του.
Εν προκειμένω, το δικαστήριο διαπίστωσε πως η φορολογική αρχή αναγνώρισε τον προσφεύγοντα ως αλληλεγγύως συνευθυνόμενο για τις επίμαχες οφειλές της εν λόγω εταιρείας, της οποίας ετύγχανε διευθύνων σύμβουλος, λαμβάνοντας ατομικά μέτρα διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου σε βάρος του, κατ’ άρθρο 46 του ν. 4174/2013. Στη συνέχεια, οι ένδικες οφειλές καταχωρίστηκαν ως δημόσιο έσοδο σε βάρος της εταιρείας με τις επίδικες ταμειακές βεβαιώσεις, προκειμένου να επιδιωχθεί η είσπραξή τους.
Το δικαστήριο διαπίστωσε, επίσης, ότι οι παραβάσεις που οδήγησαν στον εξωλογιστικό προσδιορισμό των οικονομικών αποτελεσμάτων της εταιρείας και, βάσει αυτού, σε προσδιορισμό του Φ.Π.Α. και των λοιπών φόρων για τις επίδικες χρήσεις 2008-2010, δεν διαπράχθηκαν καθ’ ον χρόνο ο προσφεύγων είχε την ιδιότητα του Διευθύνοντος Συμβούλου και του εκτελεστικού μέλους, αλλά μεταγενέστερα, σε χρόνο κατά τον οποίο τη διοίκηση της εταιρείας είχε αναλάβει ο σύνδικος της πτώχευσης.
Απόσπασμα απόφασης
10. Επειδή, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι με τη μεταβατική διάταξη της παραγράφου 29 του άρθρου 66 του ν. 4646/2019 επεκτάθηκε η εφαρμογή των νεωτέρων ευμενέστερων ρυθμίσεων και σε εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών, όπως η κρινόμενη, και παρασχέθηκε στον φερόμενο ως ευθυνόμενο για την εξόφληση των βεβαιωμένων έως 12-12-2019 οφειλών του νομικού προσώπου, προθεσμία υποβολής αιτήσεως στην φορολογική διοίκηση, με την οποία δύναται να προβάλει ότι δεν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι προβλεπόμενες από το άρθρο 34 του ν. 4646/2019 προϋποθέσεις. Από τη γραμματική διατύπωση του νόμου συνάγεται ότι η αίτηση υποβάλλεται από τον φερόμενο ως συνευθυνόμενο για την εξόφληση των χρεών του νομικού προσώπου ασύνδετα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης ατομικά σε βάρος του. Η ερμηνεία αυτή συμβαδίζει προς τη φύση και τον σκοπό των αντίστοιχων διατάξεων που κατατείνουν προεχόντως στην απαλλαγή από την ευθύνη του ανωτέρω προσώπου, με περαιτέρω συνέπεια την άρση μέτρων που τυχόν έχουν ληφθεί σε βάρος του. Εν προκειμένω, η φορολογική αρχή αναγνώρισε τον προσφεύγοντα ως αλληλεγγύως συνευθυνόμενο για τις επίμαχες οφειλές της εν λόγω εταιρείας, της οποίας ετύγχανε διευθύνων σύμβουλος, λαμβάνοντας ατομικά μέτρα διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου σε βάρος του, κατ’ άρθρο 46 του ν. 4174/2013. Στη συνέχεια οι ένδικες οφειλές καταχωρίστηκαν ως δημόσιο έσοδο σε βάρος της εταιρείας με τις ως άνω ταμειακές βεβαιώσεις (βλ. σκέψη 8 της παρούσης), προκειμένου να επιδιωχθεί η είσπραξή τους. Περαιτέρω, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι οι παραβάσεις που οδήγησαν στον εξωλογιστικό προσδιορισμό των οικονομικών αποτελεσμάτων της εταιρείας και, βάσει αυτού, σε προσδιορισμό του Φ.Π.Α. και των λοιπών φόρων για τις χρήσεις 2008-2010, δεν διαπράχθηκαν καθ’ ον χρόνο ο προσφεύγων είχε την ιδιότητα του Διευθύνοντος Συμβούλου και του εκτελεστικού μέλους, αλλά μεταγενεστέρως, σε χρόνο κατά τον οποίο τη διοίκηση της εταιρείας είχε αναλάβει ο σύνδικος της πτώχευσης (πρβλ. ΣτΕ 1129/2023 σκ. 6, 978/2020 σκ. 9, ΔΕφΘεσ 899/2022 σκ. 8, ΔΕφΑθ 1867/2021 σκ. 7). Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι στο πρόσωπο του προσφεύγοντος δεν συντρέχουν οι (νομικές και πραγματικές) προϋποθέσεις που ορίζονται στις περιπτώσεις α’, β’ και γ’ της παραγράφου 1 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 34 του ν. 4646/2019, και δεν θεμελιώνεται προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη του για την καταβολή των ως άνω οφειλών για τις χρήσεις 2008-2010, λόγω μη συνδρομής υπαιτιότητας στο πρόσωπό του. Επομένως, μη νόμιμα ο Προϊστάμενος της Δ.Ε.Δ. απέρριψε με την ……../2021 απόφασή του την ……./2021 ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος, κατ’ αποδοχή του σχετικού ισχυρισμού του ως βάσιμου και απορριπτομένων ως αβάσιμων όσων περί του αντιθέτου προβάλλει το καθ’ ου με την έκθεση απόψεών του.
11. Επειδή, κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη η προσφυγή και να ακυρωθεί η ……../2021 απόφαση του Προϊσταμένου της Δ.Ε.Δ. που απέρριψε την ……/2021 ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος. Περαιτέρω, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στον προσφεύγοντα του καταβληθέντος παραβόλου (άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α’ του Κ.Δ.Δ.) ενώ, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, πρέπει να απαλλαγεί το καθ’ ου Δημόσιο από τα δικαστικά έξοδα του προσφεύγοντος (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. τελ. Κ.Δ.Δ.).
Δείτε αναλυτικά την απόφαση στο dsanet.gr.
