Τμήμα 5ο (Μονομελές)
Πρόεδρος : Ερσιλία Καζαντζίδου, Πρωτοδίκης ΔΔ
Αγωγή αποζημίωσης 105,106 ΕισΝΑΚ κατά Δήμου – Ευθύνη του Δήμου από παραλείψεις υλικών ενεργειών των οργάνων του- Αποζημίωση λόγω τραυματισμού από πτώση σε πεζόδρομο, όπου εκτελούνταν έργα επισκευής – διαμόρφωσης του ανωτέρω πεζοδρόμου από εργολάβο του εναγομένου Δήμου.
Κρίση ότι η πτώση της ενάγουσας και ο συνακόλουθος τραυματισμός της [κάταγμα δεξιού χεριού (κατάγματα πυραμοειδούς οστού και βάσης πρώτου μετακάρπιου, όπως και βάσης πρώτης φάλαγγας δεξιού αντίχειρα δεξιάς πηχεοκαρπικής άρθρωσης), εκτεταμένη εκχύμωση κατά τον πώγωνα με συνοδό μικρό θλαστικό τραύμα, εκχύμωση κατά το κάτω χείλος του στόματος, εκδορές κατά την αριστερή παλαμιαία χώρα, εκδορές κατά την αριστερά έξω λαγόνιο άκανθα, εκχύμωση κατά το δεξιό και αριστερό μηρό και εκχύμωση με συνοδές εκδορές κατά το αριστερό γόνατο, αναφορά ζάλης και διάχυτων μυϊκών αλγών] οφείλονται αποκλειστικά στην παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του εναγομένου Δήμου, δια της τεχνική υπηρεσίας του, κατά την επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου ανάπλασης του πεζοδρόμου της οδού …. και ειδικότερα των εργασιών τοποθέτησης κυβολίθων – πλακών πεζοδρομίου επί της ανωτέρω οδού, στον αριθμό 17, από τον προαναφερθέντα εργολάβο, να μεριμνήσουν ώστε να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα ασφαλείας (ιδίως κατάλληλη σήμανση στην εν λόγω περιοχή), προκειμένου να αποτραπεί η ζημία τρίτων ιδιωτών, η παράλειψη δε αυτή συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ζημιογόνου αποτελέσματος. Κατόπιν τούτων, στοιχειοθετείται ευθύνη του εναγομένου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 105 – 106 του Εισ.Ν.Α.Κ., για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη η ενάγουσα από την ανωτέρω αιτία, απορριπτομένων ως αβασίμων των περί του αντιθέτου προβαλλομένων ισχυρισμών
. […] λόγω της κατάστασης της υγείας της ενάγουσας κατά το χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών μετά το ατύχημα, είχε, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 144 παρ. 3 του Κ.Δ.Δ.), αλλά και σύμφωνα με την προαναφερθείσα ιατροδικαστική έκθεση, ανάγκη αυξημένης φροντίδας και περιποίησης τρίτου προσώπου, αφού η φύση του τραυματισμού της δημιουργούσε σε αυτήν δυσχέρεια στην αυτοεξυπηρέτησή της και στην αντιμετώπιση των καθημερινών της αναγκών, το Δικαστήριο κρίνει, σύμφωνα και με όσα έχουν γίνει δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας ότι πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να καταβάλει στην ενάγουσα, ως αποζημίωση, το ποσό που θα είχε καταβάλει ως δαπάνη για υπηρεσίες οικιακής βοηθού, αν δεν είχε δεχτεί τη φροντίδα της μητέρας και της αδελφής της, εκ περιτροπής.
[…] Τέλος, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις συνθήκες υπό τις οποίες συνέβη το ένδικο ατύχημα και ο τραυματισμός της ενάγουσας, τη ηλικία της, κατά το χρόνο του τραυματισμού της (55 ετών), τον βαθμό πταίσματος των οργάνων του εναγομένου Δήμου (αποκλειστική υπαιτιότητα), το είδος, τη διάρκεια και τη βαρύτητα της προκληθείσας από το ατύχημα σωματικής βλάβης της, όπως περιγράφεται στις προεκτεθείσες ιατροδικαστική έκθεση και, εκτιμώμενη ελεύθερα, ιατρική γνωμάτευση, η οποία αποτυπώνει την κατάσταση της υγείας της ενάγουσας ένα (1) περίπου έτος μετά το ατύχημά της, το αναφερόμενο δε σε αυτήν ποσοστό αναπηρίας της (20%) δεν επικουρείται από γνωμάτευση Υγειονομικής Επιτροπής, την επίδραση στην οικογενειακή, επαγγελματική και κοινωνική της ζωή καθώς και τη σωματική και ψυχική ταλαιπωρία που υπέστη, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να αναγνωριστεί η υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να καταβάλει στην ενάγουσα, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από τον ένδικο ατύχημα, κατά τη διάταξη του άρθρου 932 του Α.Κ., το εύλογο, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, ποσό των δέκα χιλιάδων (10.000,00) ευρώ, κατά μερική παραδοχή του σχετικού αιτήματος της αγωγής.
