ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Δ΄ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Περίληψη
Η πλασματική αποδοχή της κληρονομίας που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας αποποίησης, μπορεί να προσβληθεί από τον κληρονόμο λόγω πλάνης, όταν η με τον τρόπο αυτό συναγόμενη αποδοχή δεν συμφωνεί με τη βούλησή του από ουσιώδη πλάνη, δηλαδή από άγνοια ή εσφαλμένη γνώση της κατάστασης που διαμόρφωσε τη βούλησή του, όταν αυτή αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομίας, ώστε, αν ο κληρονόμος γνώριζε την αληθινή κατάσταση ως προς το σημείο αυτό, δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αποποίησης. Η πλάνη δε αυτή, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομίας, ενώ, τέλος η αγωγή προς ακύρωση της αποδοχής της κληρονομίας είναι δυνατό να στραφεί και κατά του δανειστή της κληρονομίας.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ 613/2024
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τους Δικαστές Θεώνη Μπούρη, Πρόεδρο Εφετών, Ελένη Σκριβάνου – Εισηγήτρια, Σοφία Καλούδη, Εφέτες και από τη Γραμματέα Κ.Σ.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στον Πειραιά στις ………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:
ΤΟΥ ΑΙΤΟΥΝΤΟΣ – ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ -ΑΣΚΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤHΣ ΕΦΕΣΗΣ: Ελληνικού Δημοσίου, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από τον Υπουργό Οικονομικών, με Α.Φ.Μ. …………, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα, και ήδη, από 1-1-2017, από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε), με Α.Φ.Μ. ………., που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόµιµα από τον Διοικητή της, εν προκειμένω δε και από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ Καλλιθέας, που κατοικοεδρεύει στην Καλλιθέα, το οποίο εκπροσωπήθηκε από τη δικαστική πληρεξούσια του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, Βασιλική Τζίφα (με δήλωση, κατ΄ άρθρο 242 παρ.2 ΚΠολΔ).
ΤΩΝ ΚΑΘ΄ΩΝ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ – ΚΛΗΣΕΙΣ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ – ΚΑΘΏΝ ΟΙ ΠΡΟΣΘΕΤΟΙ ΛΟΓΟΙ Της ΕΦΕΣΗΣ: 1) ………….., ατομικά και ως εξ αδιαθέτου κληρονόµου του ………….., 2) ……….., ατομικά και ως εξ αδιαθέτου κληρονόµου του ………….., 3) ……….., ατομικά και ως εξ αδιαθέτου κληρονόµων του ………….., οι οποίοι δεν εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Οι καθ΄ών οι αιτήσεις – κλήσεις – εφεσίβλητοι – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, άσκησαν, ως πρώτος, τρίτος και τέταρτος των εναγόντων, μαζί με τον δεύτερο των εναγόντων …………., ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατά του εναγόμενου – ήδη αιτούντος – καλούντος – εκκαλούντος – ασκούντος τους πρόσθετους λόγους της έφεσης, την από 30-5-2017, με Γενικό Αριθμό Κατάθεσης και Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης αντίστοιχα (Γ.Α.Κ/Ε.Α.Κ) …………/2017 αγωγή. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την υπ’αρ. 2634/2018 οριστική απόφασή του, δικάζοντας κατά την τακτική διαδικασία, έκανε δεκτή την αγωγή.
Την απόφαση αυτή πρόσβαλε το εναγόμενο – εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, με την κρινόμενη από 13-6-2019 έφεσή του απευθυνόμενη στο παρόν Δικαστήριο, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του Πρωτοδικείου Πειραιώς με αριθμό έκθ. κατάθεσης (Γ.Α.Κ/Ε.Α.Κ) ………./14-6-2019, αντίγραφο της οποίας κατατέθηκε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου με αριθμό έκθ. κατάθεσης (Γ.Α.Κ/Ε.Α.Κ) ………../30-9-2020, που προσδιορίστηκε αρχικά για τη δικάσιμο της 20ης-5-2021. Επί πλέον το εκκαλούν, άσκησε τους από 5-4-2021 πρόσθετους λόγους έφεσης, που κατατέθηκαν στη Γραμματεία του Δικαστηρίου τούτου, με αρ. έκθ. κατάθεσης (Γ.Α.Κ/Ε.Α.Κ) ………../14-4-2021, που προσδιορίστηκαν αρχικά για την ως άνω δικάσιμο (20-5-2021). Κατά τη δικάσιμο αυτή, η συζήτηση τόσο της έφεσης όσο και των πρόσθετων λόγων αυτής, αναβλήθηκε για τις 7-4-2022 και κατόπιν για τις 3-11-2022, οπότε επήλθε βίαιη διακοπή της δίκης ως προς τον δεύτερο ενάγοντα …………, κάτοικο εν ζωή …. του Δήμου …… Θεσπρωτίας, λόγω θανάτου του, που έλαβε χώρα στις 26-5-2021, έπειτα από σχετική προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του, ενώπιον του ακροατηρίου του Δικαστηρίου τούτου, ενώ ως προς τους λοιπούς εφεσίβλητους – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, αναβλήθηκε η εκδίκασή τους για τις 2-11-2023, οπότε αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.
Ήδη με τις ένδικες από 1-11-2023 αιτήσεις – κλήσεις του προς τους ανωτέρω καθ΄ών οι αιτήσεις – κλήσεις – εφεσίβλητους – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμους του ως άνω θανόντος αδερφού τους ……., το αιτούν – καλούν – εκκαλούν – ασκούν τους πρόσθετους λόγους της έφεσης, προβαίνει σε αναγκαστική επανάληψη της δίκης, κατ΄ άρθρο 291 ΚΠολΔ, επαναφέροντας προς συζήτηση, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, την κρινόμενη έφεση (με την υπό στοιχ. Α και με αρ. έκθ. κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ……../2-11-2023 αίτηση – κλήση), καθώς και τους πρόσθετους λόγους αυτής (με την υπό στοιχ. Β και με αρ. έκθ. κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ………./2-11-2023 αίτηση – κλήση), που προσδιορίστηκαν για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης και γράφτηκαν στο πινάκιο με αριθμό: 2 (η Α΄ αίτηση – κλήση), 3 (η Β΄ αίτηση – κλήση), 5 (η έφεση) και 6 (οι πρόσθετοι λόγοι αυτής).
ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ της υπόθεσης και κατά την εκφώνηση των ανωτέρω δικογράφων από το πινάκιο, η δικαστική πληρεξούσια του αιτούντος – καλούντος – εκκαλούντος – ασκούντος τους πρόσθετους λόγους της έφεσης, ύστερα από δήλωσή της, που έγινε σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 242 παρ.2 ΚΠολΔ, δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο του δικαστηρίου, αλλά προκατέθεσε προτάσεις.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με τις αναφερόμενες στην αρχή της παρούσας ένδικες από 1-11-2023 αιτήσεις – κλήσεις του αιτούντος – καλούντος – εκκαλούντος – ασκούντος τους πρόσθετους λόγους της έφεσης Ελληνικού Δημοσίου, νόμιμα επαναφέρονται προς συζήτηση, μετά την, από το τελευταίο, αναγκαστική επανάληψη της δίκης, κατ΄αρθρο 291 ΚΠολΔ, η οποία έλαβε χώρα με τις ίδιες αιτήσεις – κλήσεις, που επιδόθηκαν προς τους ανωτέρω καθ΄ών οι αιτήσεις – κλήσεις – εφεσίβλητους – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμους του καλούντος – εκκαλούντος – καθ΄ού οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, η επίσης αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας έφεση (με την υπό στοιχ. Α και με αρ. έκθ. κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) …………/2-11-2023 αίτηση – κλήση), καθώς και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής (με την υπό στοιχ. Β και με αρ. έκθ. κατάθεσης (Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ.) ………./2-11-2023 αίτηση – κλήση). Τα ως άνω δικόγραφα πρέπει να συνεκδικαστούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας (άρθρα 31, 246 ΚΠολΔ).
Η ανωτέρω υπό κρίση έφεση κατά της υπ΄αρ. 2634/2018 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρα 495 επ., 511, 513, 516 παρ.1 ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα, καθώς δεν προκύπτει, ούτε επικαλείται το εκκαλούν, ότι έλαβε χώρα επίδοση της εκκαλουμένης και από τη δημοσίευσή της έως την άσκηση της έφεσης, δεν έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της διετίας (άρθρο 518 παρ.2 ΚΠολΔ). Εξάλλου, το εκκαλούν Ελληνικό δημόσιο δεν υποχρεούται στην κατάθεση του προβλεπόμενου από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 εδ.α ΚΠολΔ παραβόλου (άρθρο 19 παρ. 1 του καν. δ/τος της 26 Ιουνίου/10 Ιουλίου 1944 ‘’περί κώδικος των νόμων περί δικών του Δημοσίου’’). Επίσης, νομότυπα και εμπρόθεσμα ασκήθηκαν από το εκκαλούν, με ιδιαίτερο δικόγραφο, οι προαναφερθέντες πρόσθετοι λόγοι αυτής (άρθρο 520 παρ.2 ΚΠολΔ), καθώς αντίγραφό τους επιδόθηκε, κατ΄ άρθρο 143 ΚΠολΔ, στον πληρεξούσιο δικηγόρο των καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης – εφεσίβλητων, στις 15-4-2021, ήτοι τουλάχιστον προ 30 ημερών από την αρχικά ορισθείσα συζήτηση της έφεσης στις 20-5-2021 (βλ. υπ΄αρ. ……….΄/15-4-2021 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Πειραιώς ……………).
Πρέπει, επομένως, η ανωτέρω έφεση και οι πρόσθετοι λόγοι της, που αφορούν τα προβληθέντα με την έφεση κεφάλαια της εκκαλουμένης και όσα συνέχονται αναγκαστικά με αυτά (άρθρο 520 παρ. 2 ΚΠολΔ), να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί περαιτέρω, από το Δικαστήριο τούτο, που είναι καθ΄ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο, στην ουσία της, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρα 19, 533 παρ.1,2 ΚΠολΔ) και μέσα στα πλαίσια που καθορίζονται από αυτούς (άρθρο 522 ΚΠολΔ), ερήμην των καθ΄ών οι αιτήσεις/κλήσεις – εφεσίβλητων – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από τις υπ΄αρ. …../15-4-2021 και ….΄/15-4-2021 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιµελητή στο Εφετείο Πειραιώς …………, που επικαλείται και προσκομίζει το εκκαλούν – ασκούν τους πρόσθετους λόγους, ακριβές αντίγραφο των δικογράφων της ένδικης έφεσης και των πρόσθετων λόγων αυτής, αντίστοιχα, µετά της πράξης προσδιορισµού δικασίµου και κλήσης προς συζήτηση για την αρχικά ορισθείσα δικάσιµο της 20-5-2021, επιδόθηκε νομότυπα και εµπρόθεσµα, (κατ΄ άρθρο 143 ΚΠολΔ, σε συνδ. με το άρθρο 6Α του διατ/τος της 26.6/10-7-1944 ‘’περί κώδικος νόµων περί δικών του Δηµοσίου’’, όπως το τελευταίο προστέθηκε µε το άρθρο 46 παρ.3 του ν. 4305/2014) προς τον πληρεξούσιο δικηγόρο των εφεσίβλητων – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, …………. Κατά τη δικάσιμο αυτή, η συζήτηση τόσο της έφεσης όσο και των πρόσθετων λόγων αυτής, αναβλήθηκε για τις 7-4-2022 και κατόπιν για τις 3-11-2022, οπότε επήλθε βίαιη διακοπή της δίκης ως προς τον δεύτερο εφεσίβλητο – δεύτερο καθ΄ού οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης – δεύτερο ενάγοντα ………, κάτοικο εν ζωή ….. του Δήμου …. Θεσπρωτίας, λόγω θανάτου του, στις 26-5-2021 (βλ. την υπ΄αρ. ……../2021 ληξιαρχική πράξη θανάτου αυτού, της Δ.Ε. Παραμυθιάς του Δήμου ……. Ν. Θεσπρωτίας), έπειτα από σχετική προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου του, ενώπιον του ακροατηρίου του Δικαστηρίου τούτου, ενώ ως προς τους λοιπούς εφεσίβλητους – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης – ενάγοντες, αναβλήθηκε η εκδίκασή τους για τις 2-11-2023, οπότε αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Όλες δε οι ανωτέρω αναβολές έλαβαν χώρα με σχετική επισημείωση στο πινάκιο, που ισχύει ως νέα κλήτευση των διαδίκων και ειδικότερα εν προκειμένω των εφεσίβλητων- καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης.
Περαιτέρω, το εκκαλούν – ασκούν τους πρόσθετους λόγους της έφεσης, προέβη σε αναγκαστική συνέχιση της δίκης, τόσο όσον αφορά στην έφεση όσο και στους πρόσθετους λόγους της, με τις προαναφερθείσες από 1-11-2023 αιτήσεις – κλήσεις του (με αριθμό έκθ. κατάθεσης …………/2-11-2023 και ………../2-11-2023 αντίστοιχα), προς τους εξ αδιαθέτου κληρονόμους του δεύτερου εφεσίβλητου – λοιπούς εφεσίβλητους (αμφιθαλείς αδερφούς του), οι οποίοι δεν αποποιήθηκαν την κληρονομία (βλ. σχετικά υπ΄αρ. πρωτ. ………/3-6-2021 πιστοποιητικό πλησιέστερων συγγενών του Δήμου ……….. Ν. Θεσπρωτίας, υπ΄αρ. ………../1-11-2023 πιστοποιητικό του Γραμματέα του Τμήματος Διαθηκών του Ειρηνοδικείου Ηγουμενίτσας και υπ΄αρ. …/2023 πιστοποιητικό της Γραμματέα του Τμήματος εκουσίας δικ/σίας του ίδιου Ειρηνοδικείου, περί μη αποποίησης της κληρονομίας του ανωτέρω αποβιώσαντος). Ακόμη, όσον αφορά στην υπ΄αρ. Γ.Α.Κ. …../2023 ως άνω αίτηση – κλήση, με την οποία επαναφέρεται προς συζήτηση η ένδικη έφεση, ως προς τους καθ΄ών η κλήση κληρονόμους του δεύτερου εφεσίβλητου – λοιπούς εφεσίβλητους, αντίγραφό της με πράξη κατάθεσης, ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, επιδόθηκε νομότυπα κι εμπρόθεσμα: α) στον πρώτο των εφεσιβλήτων – καθ’ ων η κλήση, όπως προκύπτει από την προσκοµιζόµενη και επικαλούµενη από το αιτούν – καλούν – εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, υπ΄αρ. ………/14-12-2023 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιµελήτριας του Εφετείου Πειραιώς µε έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών ………, β) στον Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά για τους τρίτο και τέταρτο των εφεσιβλήτων (δεύτερο και τρίτο των καθ΄ών η κλήση), αγνώστου διαµονής στο εξωτερικό (………… Γερµανίας), µε δηµοσίευση σε µία ηµερήσια εφηµερίδα της πρωτεύουσας και σε µία ηµερήσια εφηµερίδα της έδρας του Δικαστηρίου, όπως προκύπτει από τις υπ΄αρ. …./12-7-2024 και …./12-7-2024 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιµελητή του Εφετείου Αθηνών, µε έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ……….. και τα φύλλα µε αρ. …. της 27-7-2024 και …. της 27-7-2024, των Εφημερίδων ‘…. και ‘….., αντίστοιχα. Όσον αφορά δε στην υπ΄αρ. Γ.Α.Κ. …../2023 ως άνω αίτηση – κλήση, με την οποία επαναφέρονται προς συζήτηση οι πρόσθετοι λόγοι της ένδικης έφεσης, ως προς τους καθ΄ών η κλήση, κληρονόμους του δεύτερου εφεσίβλητου – λοιπούς εφεσίβλητους, αντίγραφό της με πράξη κατάθεσης, ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας δικάσιμο, επιδόθηκε νομότυπα κι εμπρόθεσμα: α) στον πρώτο των εφεσιβλήτων – καθ’ ων η κλήση, όπως προκύπτει από την προσκοµιζόµενη και επικαλούµενη από το αιτούν – καλούν – εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο, υπ΄αρ. ………./14-12-2023 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιµελήτριας του Εφετείου Πειραιώς µε έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών . ……., β) στον Εισαγγελέα Εφετών Πειραιά για τους τρίτο και τέταρτο των εφεσιβλήτων (δεύτερο και τρίτο των καθ΄ών η κλήση), αγνώστου διαµονής στο εξωτερικό (… Γερµανίας), µε δηµοσίευση σε µία ηµερήσια εφηµερίδα της πρωτεύουσας και σε µία ηµερήσια εφηµερίδα της έδρας του Δικαστηρίου, όπως προκύπτει από τις υπ΄αρ. …./12-7-2024 και ……/12-7-2024 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιµελητή του Εφετείου Αθηνών, µε έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ……… και τα φύλλα µε αρ. ………. της 27-7-2024 και …. της 27-7-2024, των Εφημερίδων ‘… και ‘…., αντίστοιχα (σχετικά με την άγνωστη διαµονή στο εξωτερικό των παραπάνω, βλ. το προσκοµιζόµενο και επικαλούµενο από το Ελληνικό Δημόσιο µε αρ.πρωτ. …../30-11-2023 έγγραφο του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ Ηγουμενίτσας, σε απάντηση του συν/νου σε αυτό εγγράφου του ΝΣΚ/ΓΝΣ Πειραιώς). Ωστόσο, όλοι οι ανωτέρω καθ΄ών οι κλήσεις – εφεσίβλητοι – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, δεν εμφανίσθηκαν κατά την παραπάνω δικάσιμο, κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε με τον προσήκοντα τρόπο από τη σειρά του οικείου πινακίου, ούτε εκπροσωπήθηκαν από πληρεξούσιο δικηγόρο. Πρέπει, επομένως, να δικασθούν ερήμην, αλλά η διαδικασία θα προχωρήσει σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι (άρθρο 524 παρ.4 εδ.α΄ ΚΠολΔ).
Ι. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1711 εδ. β`, 1846, 1847, 1848, 1849, 1850, 1851 και 1856 ΑΚ συνάγεται ότι, ο κληρονόμος, είτε καλείται από διαθήκη είτε εξ αδιαθέτου, αποκτά αυτοδίκαια την κληρονομία με μόνο το θάνατο του κληρονομουμένου, χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε ενέργεια από μέρους του, ακόμα και χωρίς τη γνώση ή θέλησή του. Το δικαίωμα όμως αυτό της αυτοδίκαιης κτήσης της κληρονομίας είναι προσωρινό και μετακλητό, γιατί τελεί υπό την τιθέμενη από το νόμο διαλυτική αίρεση της εμπρόθεσμης αποποίησης της κληρονομίας (άρθρο 1847 ΑΚ), δηλαδή δικαιούται ο κληρονόμος να αποποιηθεί κατά βούληση την κληρονομία που έχει επαχθεί σ` αυτόν από διαθήκη ή εξ αδιαθέτου, οπότε η κτήση αναιρείται εξαρχής και θεωρείται σαν να μην έγινε ποτέ. Κατά το άρθρο δε 1854 ΑΚ, το δικαίωμα για αποποίηση της κληρονομίας μεταβαίνει στους κληρονόμους του κληρονόμου. Η αποποίηση της κληρονομίας είναι δήλωση του προσωρινού κληρονόμου ότι αποκρούει ήτοι δεν δέχεται την κληρονομία που έχει επαχθεί σ` αυτόν από διαθήκη ή εξ αδιαθέτου. Η αποποίηση συνιστά μονομερή δικαιοπραξία διαπλαστικού χαρακτήρα, μη απευθυντέα σε τρίτο, υποκείμενη σε συστατικό τύπο και είναι ανεπίδεκτη οποιασδήποτε αίρεσης ή προθεσμίας, χάριν της ασφάλειας των συναλλαγών (άρθρο 1851 εδ. β` ΑΚ). Η σχετική δήλωση αποποίησης γίνεται ενώπιον του γραμματέα του δικαστηρίου της κληρονομίας, μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών (με τη διαφοροποίηση του άρθρου 1847 παρ.2 ΑΚ) που αρχίζει από τότε που ο κληρονομούμενος έλαβε γνώση της επαγωγής και του λόγου αυτής (ΑΠ 725/2014, Εφ.Πειρ. 73/2020 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Αν περάσει η προθεσμία, η κληρονομία θεωρείται ότι έχει γίνει αποδεκτή. Γνώση της επαγωγής, ως γεγονός της έναρξης της τετράμηνης προθεσμίας, νοείται η γνώση από τον κληρονόμο του θανάτου του κληρονομούμενου, γνώση δε του λόγου επαγωγής συνιστά η εκ διαθήκης ή κατά την εξ αδιαθέτου διαδοχή κλήση του κληρονόμου στην κληρονομιά. Εξάλλου, όταν πρόκειται για εξ αδιαθέτου διαδοχή, οπότε η συγγενική σχέση μεταξύ κληρονόμου και κληρονομουμένου είναι από την αρχή δεδομένη και γνωστός στον κληρονόμο ο χρόνος του θανάτου του κληρονομούμενου, η τετράμηνη προς αποποίηση προθεσμία αρχίζει κατά κανόνα (εκτός συνδρομής μεταγενέστερων της επαγωγής γεγονότων, όπως έκπτωση του προηγουμένου, αποποίηση κ.λπ.) από τότε που ο κληρονόμος έλαβε γνώση του θανάτου του κληρονομούμενου συγγενούς του. Όταν ο κληρονόμος αποποιηθεί νομίμως και εμπροθέσμως την επαχθείσα σε αυτόν κληρονομία, θεωρείται η προς τον αποποιηθέντα επαγωγή ότι δεν έγινε και η κληρονομία επάγεται σ` εκείνον, ο οποίος θα καλούνταν αν ο αποποιηθείς δεν ζούσε κατά το χρόνο του θανάτου του κληρονομούμενου. Στην περίπτωση αυτή η προθεσμία της αποποίησης της κληρονομίας στη μερίδα εκείνου που αποποιήθηκε δεν αρχίζει από τη γνώση του θανάτου του κληρονομούμενου, αλλά από τη γνώση της αποποίησης, διότι στην περίπτωση αυτή η επαγωγή της κληρονομίας συνδέεται με γεγονότα μεταγενέστερα του θανάτου του κληρονομουμένου (αποποίηση). Και ναι μεν και πάλι κατά πλάσμα του νόμου ο χρόνος επαγωγής ανατρέχει στο χρόνο του θανάτου του κληρονομουμένου σαν να μην υπήρχε εκείνος που αποποιήθηκε, όμως, όπου ο νόμος απαιτεί για κάποια νομική ενέργεια γνώση της επαγωγής εννοεί και τα μεταγενέστερα αυτά γεγονότα, προ της γνώσης των οποίων η προς αποποίηση προθεσμία δεν αρχίζει (ΑΠ 1534/2011, ΑΠ 1570/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ Εφ.Πειρ. 73/2020 ό.π., Εφ.Θεσ. 1920/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 1857 εδ. β` περ. α`, γ` και δ` του ΑΚ, η αποδοχή της κληρονομιάς που οφείλεται σε πλάνη κρίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις για τις δικαιοπραξίες. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται και σε αποδοχή που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας για αποποίηση. Η πλάνη σχετικά με το ενεργητικό ή το παθητικό της κληρονομιάς δεν θεωρείται ουσιώδης. Κατά τα άρθρα δε 140 και 141 ΑΚ, αν κάποιος καταρτίζει δικαιοπραξία και η δήλωσή του δε συμφωνεί, από ουσιώδη πλάνη, με τη βούληση του, έχει δικαίωμα να ζητήσει την ακύρωση της δικαιοπραξίας. Η πλάνη είναι ουσιώδης όταν αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την όλη δικαιοπραξία, ώστε αν το πρόσωπο γνώριζε την πραγματική κατάσταση, δε θα επιχειρούσε τη δικαιοπραξία. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει ότι η αποδοχή της κληρονομίας που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας αποποίησης, μπορεί να προσβληθεί από τον κληρονόμο ή από τον κληρονόμο του κληρονόμου, κατ΄ άρθρο 1854 ΑΚ, κατά τα προαναφερόμενα, λόγω πλάνης, όταν η με τον τρόπο αυτό συναγόμενη κατά πλάσμα του νόμου αποδοχή δε συμφωνεί με τη βούλησή του, όταν αυτή αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομίας, ώστε ο κληρονόμος αν γνώριζε την αληθινή κατάσταση ως προς το σημείο αυτό, δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αποποίησης. Η εσφαλμένη δε γνώση ή άγνοια, που δημιουργεί τη μεταξύ βούλησης και δήλωσης διάσταση, η οποία όταν είναι ουσιώδης θεμελιώνει δικαίωμα προσβολής της δήλωσης λόγω πλάνης, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των προαναφερόμενων νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομίας (Ολ.ΑΠ 3/1989, ΑΠ 1497/2023, ΑΠ 189/2017, ΑΠ 496/2013 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 1534/2011, ΑΠ 1570/2010 ό.π.). Υπάρχει δε πλάνη περί το δίκαιο της αποδοχής της κληρονομιάς και όταν ο κληρονόμος τελεί σε άγνοια που ανάγεται: α) στο σύστημα της κτήσης της κληρονομίας κατά τον ΑΚ που επέρχεται αμέσως μετά το θάνατο του κληρονομούμενου, οπότε η προθεσμία του άρθρου 1847 ΑΚ δεν αρχίζει γιατί η άγνοια αποκλείει την γνώση της επαγωγής της κληρονομίας και β) σε άγνοια μόνο της ύπαρξης της προθεσμίας του άρθρου 1847 ΑΚ προς αποποίηση ή της κατά το άρθρο 1850 ΑΚ νομικής σημασίας της παρόδου της προθεσμίας αυτής άπρακτης (ΑΠ 842/2022, ΑΠ 827/2017, ΑΠ 572/2016, ΑΠ 1041/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Έτσι ο κληρονόμος κατά την άνω διάταξη 1847 παρ. 1 εδ. α` ΑΚ μπορεί να αποποιηθεί την κληρονομία μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών, που αρχίζει από τότε που έμαθε την επαγωγή και το λόγο της (ΑΠ 1087/2011 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, απαιτούμενης θετικής γνώσης της επαγωγής και του λόγου της και μη αρκούσης της υπαίτιας άγνοιας αυτής, η κίνηση της πιο πάνω προθεσμίας δεν άρχεται σε περίπτωση πλάνης του κληρονόμου ως προς την επαγωγή και το λόγο της, ως γεγονότων που αφετηριάζουν την εν λόγω προθεσμία. Ειδικότερα η από τον κληρονόμο μη γνώση της προς αυτόν επαγωγής και του λόγου της εξ αιτίας άγνοιας ή εσφαλμένης γνώσης των νομικών ρυθμίσεων περί αποδοχής κληρονομιάς, αποτρέπει την έναρξη της κρίσιμης προθεσμίας (Εφ.Πειρ. 73/2020, Εφ.Θεσ.(Μον). 2120/2015, ό.π.). Εάν έχει χωρήσει πλασματική αποδοχή της κληρονομίας, λόγω της προαναφερθείσας πλάνης, η έναρξη της προθεσμίας αποποίησης προϋποθέτει την ακύρωση της πλασματικής αποδοχής τελεσιδίκως, ώστε η, εν συνεχεία, αποποίηση να επιφέρει τα έννομα αποτελέσματά της. Η αγωγή προς ακύρωση της αποδοχής της κληρονομίας είναι δυνατόν να στραφεί κατά του δανειστή της κληρονομίας (ΑΠ 842/2022, ΑΠ 827/2017 ό.π.). Αποποίηση που γίνεται ενώ έχει επέλθει πλασματική αποδοχή λόγω πλάνης, επιφέρει τις έννομες συνέπειές της, μόνο, στην περίπτωση ακύρωσης της πλασματικής αποδοχής, καθώς πρόκειται για αποποίηση με νομική αίρεση (condicio juris), ήτοι προϋπόθεση που τίθεται από το νόμο, καθώς η εκ των υστέρων ακύρωση ανατρέχει αναδρομικά στο χρόνο επαγωγής (ΑΠ 1497/2023, ΑΠ 572/2016, ΑΠ 1534/2011 ό.π.).
ΙΙ. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 126 παρ.1 εδ. δ` ΚΠολΔ, η επίδοση για το Δημόσιο γίνεται σε εκείνους που το εκπροσωπούν σύμφωνα με το νόμο, ενώ στη διάταξη του άρθρου 5 του ‘’Κώδικα των νόμων περί Δικών του Δημοσίου’’ (διάταγμα 26.6/10-7-1944), ορίζεται ότι μόνο οι κοινοποιήσεις προς τον Υπουργό Οικονομικών οποιουδήποτε δικογράφου επί δικών του Δημοσίου παράγουν νόμιμες συνέπειες και ότι η διάταξη αυτή εφαρμόζεται και όταν το Δημόσιο εκπροσωπείται δικαστικώς από άλλον, εκτός του Υπουργού των Οικονομικών, είτε από τους διευθυντές των ταμείων ή Οικονομικούς εφόρους ή τελώνες ή άλλο οποιοδήποτε κρατικό όργανο, οπότε η επίδοση προς τον Υπουργό των Οικονομικών απαιτείται προσθέτως, με συνέπεια, στην περίπτωση παράλειψής της, την ακυρότητα, που ερευνάται αυτεπαγγέλτως. Επιπρόσθετα, κατά τη διάταξη του άρθρου 6 παρ. 1 του ως άνω διατάγματος, αι προς τον Υπουργόν των Οικονομικών κατά τους κειμένους νόμους επιδόσεις γίνονται εν τω οικήματι εν ω εδρεύει η Διεύθυνσις Νομικών Υπηρεσιών (ήδη Νομικό Συμβούλιο του Κράτους). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 85 παρ.1 του ΚΕΔΕ (ν.δ. 356/1974), επί δικών του νομοθετήματος αυτού το Δημόσιο εκπροσωπεί ο Διευθυντής του Δημόσιου Ταμείου (ήδη Προϊστάμενος Δ.Ο.Υ.), κατά του οποίου στρέφεται και κοινοποιείται κάθε δικόγραφο με ποινή απαραδέκτου. Σε κάθε, όμως περίπτωση, με την ίδια ως άνω κύρωση, απαιτείται κοινοποίηση του δικογράφου και στον Υπουργό των Οικονομικών. Ήδη, όμως, στις διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 4389/2016 ορίζεται : ” 1. Συνιστάται Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή χωρίς νομική προσωπικότητα με την επωνυμία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) (στο εξής η “Αρχή”), με σκοπό τον προσδιορισμό, τη βεβαίωση και την είσπραξη των φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών δημοσίων εσόδων, που άπτονται του πεδίου των αρμοδιοτήτων της”… “4. Από την έναρξη λειτουργίας της Αρχής καταργείται η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών […]”, στο άρθρο 2 ορίζεται ότι “1. Η Αρχή ασκεί όλες τις αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (Γ.Γ.Δ.Ε.) του Υπουργείου Οικονομικών, που προβλέπονται, κατά την ημερομηνία έναρξης λειτουργίας της, στις διατάξεις της Υποπαραγράφου Ε2 της παραγράφου Ε` του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 (Α` 222), σε οποιαδήποτε άλλη διάταξη της κείμενης νομοθεσίας […] καθώς και τις αρμοδιότητες που της ανατίθενται με τον παρόντα νόμο και με οποιαδήποτε άλλη γενική ή ειδική διάταξη. 2. […]”, στο άρθρο 17 ότι “1. Η Αρχή συγκροτείται από όλες τις οργανικές μονάδες που υπάγονται, κατά την ημερομηνία έναρξης της λειτουργίας της, στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, σύμφωνα με τις διατάξεις του π.δ. 111/2014 (Α` 178, διορθ. σφαλμ. Α` 25/24-2-2015) “Οργανισμός του Υπουργείου Οικονομικών” […]. 2. […]”, στο άρθρο 36 ότι “1. Η Αρχή εκπροσωπείται δικαστικώς και εξωδίκως από τον Διοικητή της και παρίσταται αυτοτελώς, εκπροσωπώντας το Δημόσιο, σε κάθε είδους δίκες που έχουν ως αντικείμενο πράξεις ή παραλείψεις της ή τις έννομες σχέσεις που την αφορούν. Οι επιδόσεις των δικογράφων στις δίκες αυτές γίνονται σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις προς τον Διοικητή αντί του Υπουργού των Οικονομικών. Ειδικώς για την εκπροσώπηση και την επίδοση των δικογράφων σε δίκες που αφορούν σε φορολογικές εν γένει διαφορές και σε διαφορές που αναφύονται κατά είσπραξη των δημοσίων εσόδων, εφαρμόζονται, κατά περίπτωση, οι διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 1 περίπτωση α`, σε συνδυασμό προς το άρθρο 49 (παράγραφοι 2 και 4) και 219 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999, Α` 97) και 85 παρ. 1, εδάφιο πρώτο του ν.δ. 356/1974 (Α` 90). Η προβλεπόμενη στο άρθρο 85 παρ. 1 εδάφιο δεύτερο του ν.δ. 356/1974 κοινοποίηση στον Υπουργό Οικονομικών γίνεται προς τον Διοικητή, στην Κεντρική Υπηρεσία του ΝΣΚ”, […]”, στο άρθρο 41 ότι “1. […] 2. Από την έναρξη λειτουργίας της Αρχής: α) Οι οργανικές μονάδες Κεντρικές, Ειδικές Αποκεντρωμένες και Περιφερειακές, που υπάγονται στη Γ.Γ.Δ.Ε., όπως καθορίζονται στις διατάξεις του π.δ. 111/2014 (Α` 178 και 25) και τα συλλογικά όργανα της Γ.Γ.Δ.Ε. μεταφέρονται στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων και αποτελούν στο σύνολό τους υπηρεσίες και συλλογικά όργανα της Αρχής. […]”, στο δε άρθρο 43 ότι “Οι διατάξεις του παρόντος Κεφαλαίου [άρθρα 1-43] ισχύουν από 1η Ιανουαρίου 2017, εκτός και αν ορίζεται διαφορετικά σε επιμέρους διατάξεις του”. Έτσι, η Δ.Ο.Υ. ως περιφερειακή υπηρεσία της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογικής Διοίκησης της Γ.Γ.Δ.Ε. (άρθρα 2 παρ. 2 περ. γ υποπερ. ιι, 69 παρ. 2 περ. Γ, 80 π.δ. 111/2014, Α` 178) αποτελεί ήδη περιφερειακή υπηρεσία της Α.Α.Δ.Ε. και το Ελληνικό Δημόσιο εκπροσωπείται, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις, που παρατίθενται παραπάνω, από τον Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε. (ΣτΕ 1215/2017). Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι, ειδικώς, η επίδοση της αγωγής με την οποία διώκεται η ακύρωση, λόγω πλάνης, της πλασματικής αποδοχής της κληρονομίας, η οποία επήλθε στο πρόσωπό του κληρονόμου, με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας αποποίησης, και η αναγνώριση της εγκυρότητας της γενομένης, εκ των υστέρων, δήλωσης αποποίησης της κληρονομίας, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1711, 1846 1847, 1848, 1849, 1850, 1851, 1856, 1857 ΑΚ και 70 ΚΠολΔ, με την οποία επιδιώκεται η οριοθέτηση του κληρονομικού δικαιώματος του διάδικου – κληρονόμου και το καταληκτικό της δίκης πόρισμα έχει ως συνέπειες, μεταξύ άλλων, και την απάλειψη της ιδιότητας του οφειλέτη του Δημοσίου από το πρόσωπο του διάδικου ως κληρονόμου, ανεξάρτητα αν ο διάδικος έλαβε γνώση της ιδιότητάς του ως κληρονόμου με αφορμή την είσπραξη της απαίτησης από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. του Δημοσίου, γίνεται είτε στον Υπουργό Οικονομικών (άρθρ. 5 του Κώδικα των νόμων περί Δικών του Δημοσίου (Διάταγμα 26.6/10.7.1944) είτε στον Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, σύμφωνα με τα άρθρα 1 παρ. 1 και 4, 17 παρ. 1, 36 παρ. 1. 41 παρ. 1, 43 του ν. 4389/2016, 85 του ν.δ. 356/1974, άρθρα 2 παρ. 2 περ. γ υποπερ. ιι, 69 παρ. 2 περ. Γ, 80 π.δ. 111/2014. (ΑΠ 1497/2023 ό.π.).
Στην προκείμενη περίπτωση, οι ενάγοντες ήτοι οι νυν καθ΄ών οι κλήσεις – εφεσίβλητοι – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης (πρώτος, τρίτος και τέταρτος των αρχικών εναγόντων – εφεσίβλητων) και ο δεύτερος των αρχικών εναγόντων – εφεσίβλητων, ήδη αποβιώσας, ………, εξέθεταν στην ως άνω από 30-5-2017 (με Γ.Α.Κ./Ε.Α.Κ ………./2017) αγωγή τους, που άσκησαν κατά του εναγόμενου, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ότι, στις 6-5-2015 απεβίωσε, χωρίς να αφήσει διαθήκη, ο αδερφός τους ………… Ότι, η μοναδική εξ αδιαθέτου κληρονόμος αυτού – θυγατέρα του, ……………., προέβη σε νομότυπη και εμπρόθεσμη αποποίηση της κληρονομίας του εν λόγω κληρονομούμενου στις 13-7-2015, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή, διότι, όπως εκ των υστέρων πληροφορήθηκαν, υφίσταντο ληξιπρόθεσμες οφειλές αυτού, ύψους 31.925,91 ευρώ. Ότι, κατόπιν τούτου, κλήθηκαν οι ενάγοντες, αμφιθαλή αδέρφια του κληρονομούμενου, ως κληρονόμοι της δεύτερης τάξης της εξ αδιαθέτου διαδοχής, κατά τους κανόνες αυτής. Ότι, για πρώτη φορά πληροφορήθηκαν το γεγονός της αποποίησης της κληρονομίας του ως άνω αποβιώσαντος αδελφού τους από τη θυγατέρα του, αλλά και την ύπαρξη οφειλής του αποβιώσαντος προς το Ελληνικό Δημόσιο, την οποία καλούνταν να καταβάλουν οι ενάγοντες, ως κληρονόμοι του, με την επιστολή του Δικαστικού Τμήματος της Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας στις 7-12-2016. Περαιτέρω, οι ενάγοντες εξέθεταν στην αγωγή τους ότι, όταν πληροφορήθηκαν τα παραπάνω γεγονότα, προέβησαν εντός της νόμιμης 4µηνης προθεσµίας στις αναφερόμενες στην αγωγή δηλώσεις αποποίησης κληρονοµίας με σύνταξη σχετικής έκθεσης. Ζητούσαν δε ακολούθως, κατ΄ εκτίμηση του αγωγικού δικογράφου, να αναγνωριστεί ότι δεν είναι κληρονόµοι του ως άνω αποβιώσαντος αδερφού τους, διότι οι δηλώσεις αποποίησής τους υποβλήθηκαν από αυτούς εµπρόθεσµα, ήτοι εντός 4µηνου από τη γνώση του λόγου και του χρόνου της επαγωγής και, επικουρικά, να ακυρωθεί η πλασµατική αποδοχή της κληρονοµίας του αδερφού τους λόγω παρέλευσης άπρακτης της προθεσµίας αποποίησης, οφειλόµενης σε πλάνη των εναγόντων, προκειµένου να αναγνωρισθεί ότι ουδέποτε υπεισήλθαν ως κληρονόµοι στην κληρονοµιαία περιουσία του αδερφού τους.
Το ως άνω Δικαστήριο εξέδωσε την υπ’αρ. 2634/2018 οριστική απόφαση (εκκαλουμένη), με την οποία, αφού έκρινε την αγωγή παραδεκτή, ορισμένη, και νόμιμη, εν συνεχεία την έκανε δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη ως προς το κύριο αίτημά της αναφορικά με τους πρώτο, τρίτο και τέταρτο των εναγόντων και ως προς το επικουρικό αίτημά της ως προς τον δεύτερο των εναγόντων και συγκεκριμένα, ακύρωσε, λόγω ουσιώδους πλάνης του δεύτερου ενάγοντος, τη, συναγόμενη εκ της παραμέλησης της προθεσμίας για αποποίηση, αποδοχή της επαχθείσας σε αυτόν κληρονομίας του …………….., κατοίκου εν ζωή Πειραιά, που απεβίωσε στον Πειραιά στις 6-5-2015 και αναγνώρισε ότι οι λοιποί ενάγοντες δεν έχουν καταστεί κληρονόμοι του εν λόγω αποβιώσαντος.
Ήδη κατά της ανωτέρω οριστικής απόφασης, παραπονείται το εναγόμενο – εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο με την κρινόμενη έφεσή του, για τους λόγους που εκθέτει σ΄ αυτήν και τους πρόσθετους λόγους της, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε την εξαφάνισή της, ώστε να απορριφθεί η ως άνω αγωγή των αντιδίκων του και να καταδικαστούν, οι τελευταίοι, στη δικαστική του δαπάνη.
Η ως άνω έφεση και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής, όπως αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας, προσδιορίστηκαν αρχικά προς εκδίκαση για τη δικάσιμο της 20-5-2021 και κατόπιν αναβολών για τις 3-11-2022, οπότε δηλώθηκε, ενώπιον του ακροατηρίου του Δικαστηρίου τούτου, από την πληρεξούσια δικηγόρο του δεύτερου ενάγοντος – εφεσίβλητου – καθ΄ού οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, ………., ο θάνατος αυτού, που έλαβε χώρα στις 26-5-2021 στο …………. Θεσπρωτίας, όπου και κατοικούσε όσο ζούσε. Κατόπιν τούτου, διατάχθηκε η βίαιη διακοπή της δίκης ως προς αυτόν και αναβλήθηκε η συζήτηση της υπόθεσης ως προς τους λοιπούς ενάγοντες – απλούς ομοδίκους του για τις 2-11-2023, οπότε αναβλήθηκε εκ νέου για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, ενώ ως προς τον δεύτερο θανόντα ενάγοντα, επήλθε αναγκαστική συνέχιση της δίκης εκ μέρους του αντιδίκου του Ελληνικού Δημοσίου (εναγόμενου – εκκαλούντος) με τους κληρονόμους του – λοιπούς ενάγοντες (αδέρφια του θανόντος), όπως προεκτέθηκε, δυνάμει των ως άνω αιτήσεων/κλήσεων, με τις οποίες επαναφέρθηκαν προς συζήτηση, ως προς αυτούς, επίσης για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, η ένδικη έφεση και οι πρόσθετοι λόγοι της.
Με τον πρώτο πρόσθετο λόγο της έφεσής του, το εκκαλούν υποστηρίζει ότι, κατ΄εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δεν έκρινε την ένδικη αγωγή ως μη ασκηθείσα, καθώς οι αντίδικοί του – ενάγοντες δεν κοινοποίησαν, ως όφειλαν, αντίγραφο της αγωγής τους στον Διοικητή της Α.Α.Δ.Ε., ο οποίος εκπροσωπεί το Ελληνικό Δημόσιο στις δίκες τις σχετικές με τις έννομες σχέσεις που την αφορούν, όπως η ένδικη, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στον ως άνω πρόσθετο λόγο. Ο πρόσθετος λόγος αυτός, όμως, της έφεσης, είναι απορριπτέος ως μη νόμιμος, διότι, όπως αναφέρθηκε στην οικεία υπό στοιχείο ΙΙ μείζονα σκέψη, ειδικά η επίδοση της αγωγής, όπως η ένδικη, με την οποία διώκεται η ακύρωση, λόγω πλάνης, της πλασματικής αποδοχής της κληρονομίας, η οποία επήλθε στο πρόσωπό του κληρονόμου, με την πάροδο άπρακτης της προθεσμίας αποποίησης, και η αναγνώριση της εγκυρότητας της γενομένης, εκ των υστέρων, δήλωσης αποποίησης της κληρονομίας, γίνεται είτε στον Υπουργό Οικονομικών (άρθρ. 5 του Κώδικα των νόμων περί Δικών του Δημοσίου (Διάταγμα 26.6/10.7.1944) είτε στον Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων. Απορριπτέος τυγχάνει, ως προς το δεύτερο σκέλος του, και ο πρώτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο επαναλαμβάνεται και η πρωτοδίκως προβληθείσα εκ μέρους του εκκαλούντος – εναγόμενου, ένσταση αοριστίας της αγωγής, διότι, παρά τους αβάσιμους, περί του αντιθέτου, ισχυρισμούς του τελευταίου, περιέχονται στο δικόγραφο της αγωγής όλα τα απαιτούμενα από το νόμο στοιχεία για τη θεμελίωσή της. Συνάγεται δε σαφώς από τα αναφερόμενα στην αγωγή, τόσο ο χρόνος της πλασματικής αποδοχής εκ μέρους των εναγόντων της κληρονομίας του αποβιώσαντος αδερφού τους, αφού αυτή συμπίπτει με το τέλος της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης, που αφετηριάζεται από τον χρόνο αποποίησης της κληρονομίας αυτού από την θυγατέρα του, ο οποίος και αναφέρεται στην αγωγή, όσο και το γεγονός ότι κληρονόμησαν ισομερώς τον αμφιθαλή αδερφό τους, καλούμενοι ως συγγενείς δεύτερης τάξης της εξ αδιαθέτου κληρονομικής διαδοχής, παρά τα όσα αντίθετα επίσης υποστηρίζει το εκκαλούν στον ως άνω λόγο της έφεσης. Περαιτέρω, με το πρώτο σκέλος του ως άνω (πρώτου) λόγου της έφεσης, το εκκαλούν παραπονείται ότι έπρεπε να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμη η αγωγή ως προς το κύριο αίτημά της, διότι η αποποίηση που γίνεται ενώ έχει επέλθει πλασματική αποδοχή κληρονομίας λόγω πλάνης, δεν ανατρέπει από μόνη της τις έννομες συνέπειές της πλασματικής αποδοχής, η ακύρωση της οποίας μόνο με αγωγή, κατά τη διάταξη του άρθρου 1857 παρ.2 ΑΚ, μπορεί να γίνει. Κι αυτός, όμως, ο λόγος της έφεσης είναι αβάσιμος, διότι, από την εκτίμηση των αναφερομένων στην αγωγή, σε συνδυασμό με όσα εκτέθηκαν στην υπό στοιχείο Ι μείζονα σκέψη, εμπεριέχεται στο κύριο αίτημά της -ώστε ακολούθως, να αναγνωριστεί η εγκυρότητα των αποποιήσεων της κληρονομίας του ως άνω αποβιώσαντος αδερφού τους, στις οποίες προέβησαν οι ενάγοντες, όταν έλαβαν γνώση την επαγωγή της κληρονομίας σε αυτούς- η προαπαιτούμενη ακύρωση, λόγω ουσιώδους πλάνης ως προς τον λόγο και τον χρόνο της επαγωγής, της προηγηθείσας εκ μέρους τους πλασματικής αποδοχής της κληρονομίας.
Από την εκτίμηση όλων των εγγράφων, που νόμιμα επικαλείται και προσκομίζει το αιτούν/καλούν – εκκαλούν – ασκούν τους πρόσθετους λόγους της έφεσης – εναγόμενο, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά παρακάτω, χωρίς, ωστόσο, να έχει παραλειφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς, καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, που λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη από το Δικαστήριο (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 6-5-2015 απεβίωσε, χωρίς να αφήσει διαθήκη, στον Πειραιά Αττικής ο …………, κάτοικος εν εν ζωή Πειραιά, αδερφός των εναγόντων …………….. Ο ως άνω θανών άφησε μοναδική εξ αδιαθέτου κληρονόμο του την θυγατέρα του ……….., που είχε αποκτήσει από τον δεύτερο γάμο του με την ………, με την οποία είχε διαζευχθεί στις 7-4-2014, ενώ δεν είχε αποκτήσει άλλο τέκνο με την τέως σύζυγό του από τον πρώτο του γάμο …………, με την οποία είχε διαζευχθεί στις 21-10-1991. Η ανωτέρω κληρονόμος, αποποιήθηκε την κληρονομία του πατέρα της δυνάμει της υπ’αρ. ………/13-7-2015 δήλωσης αποποίησης κληρονομίας που υπέβαλε στο Ειρηνοδικείο Πειραιά στις 13-7-2015, καθώς αυτή (κληρονομία) ήταν επιβαρυμένη με χρέη προς το Δημόσιο και ειδικότερα προς τη Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας. Κατόπιν αυτού, κλήθηκαν ως κληρονόμοι δεύτερης τάξης της εξ αδιαθέτου κληρονομικής διαδοχής οι ενάγοντες, αμφιθαλείς αδερφοί του αποβιώσαντος (άρθρα 1710, 1711, 1814, 1819 και 1854 του ΑΚ). Το ως άνω γεγονός, όμως, της επαγωγής της εν λόγω κληρονομίας σε αυτούς, οι ενάγοντες δεν τον γνώριζαν, διότι εύλογα πίστευαν ότι ο θανών αδερφός τους κληρονομήθηκε από τη μοναδική θυγατέρα του, ενώ δεν πληροφορήθηκαν από την τελευταία ότι προέβη σε αποποίηση της κληρονομίας. Για πρώτη φορά οι ενάγοντες πληροφορήθηκαν ότι η κληρονομία του αποβιώσαντος αδερφού τους είχε επαχθεί σε αυτούς και ότι είχε χρέη, στις 7-12-2016, όταν τους εστάλη η υπ΄αρ. ………../7-12-2016 επιστολή του δικαστικού τμήματος της Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας, με την οποία τους ενημέρωνε ότι οι οφειλές του αδελφού τους προς το Ελληνικό Δημόσιο ανέρχονταν στο ποσό των 31.925,91 ευρώ και ότι η θυγατέρα του (αδερφού τους) είχε προβεί σε αποποίηση κληρονομίας. Τότε, απευθύνθηκαν σε δικηγόρο, ώστε να πληροφορηθούν τόσο για τις εφαρμοστέες, κληρονομικού δικαίου, διατάξεις όσο για τις ενέργειες στις οποίες έπρεπε να προβούν. Μετά δε από έρευνα της πληρεξούσιας δικηγόρου τους, σε συνδυασμό με την υπ΄αρ. πρωτ. ……./30-1-2017 ατομική ειδοποίηση καταβολής υπερημερίας της Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας, απευθυνόμενη στον δεύτερο ενάγοντα, κατέστη γνωστό στους ενάγοντες ότι τα ληξιπρόθεσμα χρέη του αποβιώσαντος αδερφού τους ανέρχονταν στα εξής ποσά: α) στο ποσό των 33,50 ευρώ από ποινικά πλέον ποσού προσαυξήσεων 62,27 ευρώ β) στο ποσό των 648,60 Ευρώ από ποινικά πλέον ποσού προσαυξήσεων 1.011,17 Ευρώ γ) στο ποσό των 12.488,40 ευρώ από περαίωση εισοδήματος Ιουλίου 2004 πλέον ποσού προσαυξήσεων 16.796,90 ευρώ δ) στο ποσό των 34,53 ευρώ από έξοδα διοικητικής εκτέλεσης Ε.Δ.Ε. πλέον ποσού προσαυξήσεων 46,62 ευρώ, ε) στο ποσό των 171,95 ευρώ για έξοδα διοικητικής εκτέλεσης πλέον ποσού προσαυξήσεων 125,52 Ευρώ στ) στο ποσό των 456,47 ευρώ για έξοδα διοικητικής εκτέλεσης πλέον ποσού προσαυξήσεων 18.092,46 ευρώ, ήτοι συνολικού ποσού 13.833,45 ευρώ, το οποίο λόγω των προσαυξήσεων συνολικού ύφους 18.092,46 ευρώ, ανήλθε στο συνολικό ποσό των 31.925,91 ευρώ. Επίσης, πληροφορήθηκαν ότι ευθύνεται έκαστος εξ αυτών ως κληρονόμος κατά το ποσοστό της κληρονομικής του μερίδας, διότι η ως άνω θυγατέρα του αποβιώσαντος αδελφού τους είχε εμπρόθεσμα αποποιηθεί την κληρονομία με την προαναφερθείσα δήλωση αποποίησης. Κατόπιν τούτου, μόλις δηλαδή οι ενάγοντες πληροφορήθηκαν το γεγονός της επαγωγής της ως άνω, βεβαρημένης με χρέη, κληρονομίας του αποβιώσαντος αδερφού τους, σε αυτούς, προέβησαν σε δηλώσεις αποποίησης της εν λόγω κληρονομίας, όπως προκύπτει από τις υπ΄αρ. ……/16-12-2016, …/2-1-2017, …/14-2-2017 συνταχθείσες Εκθέσεις δήλωσης αποποίησης κληρονομίας του πρώτου καθώς και του τρίτου και τέταρτου των εναγόντων (νόμιμα εκπροσωπούμενων από τον πρώτο εξ αυτών), αντίστοιχα, ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, ενώ ο δεύτερος ενάγων υπέβαλε δήλωση αποποίησης κληρονομίας ενώπιον του Ειρηνοδικείου Ηγουμενίτσας, όπως προκύπτει από την υπ΄αρ. ………/8-2-2017 Έκθεση δήλωσης αποποίησης κληρονομίας. Οι ενάγοντες, ωστόσο, δεν αποποιήθηκαν την κληρονομία του ανωτέρω θανόντος αδερφού τους, εντός της τετράμηνης προθεσμίας από την έκπτωση της κληρονόμου της πρώτης τάξης προαναφερθείσας θυγατέρας του, μετά την, εκ μέρους της τελευταίας, ως άνω αποποίησης, οπότε θεωρείται κατ΄αρχήν, κατά πλάσμα δικαίου, ότι την αποδέχθηκαν. Εντούτοις, οι ενάγοντες δεν προέβησαν νωρίτερα στην αποποίηση της επίδικης κληρονομίας, λόγω ουσιώδους πλάνης περί τα πράγματα. Η πλάνη αυτή συνίσταται στην άγνοιά τους σχετικά με την αποποίηση της ως άνω κληρονόμου εξ αδιαθέτου της πρώτης τάξης του κληρονομούμενου, και της, συνεπεία αυτής, επαγωγής της κληρονομίας του σε αυτούς, κατά τα προεκτεθέντα, ως εξ αδιαθέτου κληρονόμους της δεύτερης τάξης. Ειδικότερα, η θυγατέρα του θανόντος, με την οποία δεν διατηρούσαν οι ενάγοντες συχνή επικοινωνία, ούτε άλλωστε και με τον κληρονομούμενο αδερφό τους όσο αυτός ζούσε, λόγω και του ότι διέμεναν σε διαφορετικούς τόπους (ο θανών ήταν κάτοικος εν ζωή …… Θεσπρωτίας, ενώ ο πρώτος ενάγων κατοικεί στον Πειραιά και οι λοιποί, από πολλών ετών, στο …. Γερμανίας), δεν τους ενημέρωσε ότι προέβη σε αποποίηση της κληρονομίας του πατέρα της, λόγω των χρεών που αυτή είχε. Έτσι, οι ενάγοντες βάσιμα και εύλογα, πίστευαν ότι ο κληρονόμος του ως άνω κληρονομούμενου ήταν η θυγατέρα του κι αγνοούσαν την, εξαιτίας την εκ μέρους της αποποίησης, επαγωγή της κληρονομίας στους ίδιους, καθώς και τον χρόνο αυτής, κατά τα προαναφερθέντα. Το εναγόμενο – εκκαλούν, υποστηρίζει με τον δεύτερο λόγο της έφεσής του και τον δεύτερο πρόσθετο λόγο αυτής, ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατ΄ εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, κατέληξε στην κρίση ότι δεν είχαν επικοινωνία με τη θυγατέρα του αδερφού τους, και ότι δεν είχαν λάβει γνώση, πριν τις 7-12-2016, της γενόμενης στις 13-7-2015 αποποίησης, εκ μέρους της, της κληρονομίας του θανόντος πατέρα της, ούτε γνώριζαν τις κληρονομικές διατάξεις του ΑΚ, καθώς κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από τα προσκομιζόμενα (έγγραφα), αποδεικτικά στοιχεία. Ωστόσο, οι αιτιάσεις αυτές τυγχάνουν απορριπτέες ως αβάσιμες, διότι το Δικαστήριο τούτο, όπως και το πρωτοβάθμιο, κατέληξε στην κρίση του αυτή, από τον συνδυασμό των προσκομιζόμενων εγγράφων, λαμβάνοντας υπόψη και τα διδάγματα της κοινής πείρας. Εξάλλου, αν οι ενάγοντες – αδέρφια του κληρονομούμενου, διατηρούσαν σχέσεις με τον τελευταίο και τη θυγατέρα του, και έτσι λάμβαναν γνώση της αποποίησης από την τελευταία της κληρονομίας αυτού, κατά τους κανόνες της κοινής λογικής, δεν θα παρέλειπαν να προβούν σε αποποίηση της κληρονομίας, η οποία ήταν κατάχρεη, πράγμα άλλωστε που έπραξαν αμέσως μόλις πληροφορήθηκαν την επαγωγή της κληρονομίας στους ίδιους. Η πιο πάνω πλάνη των εναγόντων αναφορικά με τον λόγο και τον χρόνο της επαγωγής της κληρονομίας σε αυτούς, καθιστά τη συναγόμενη πλασματική αποδοχή της κληρονομίας, άκυρη, με αποτέλεσμα τη μη έναρξη της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης του άρθρου 1847 ΑΚ πριν τις 7-12-2016, οπότε κατά τα προεκτεθέντα, έμαθαν την εν λόγω επαγωγή. Συνεπώς, όλες οι ως άνω δηλώσεις περί αποποίησης της κληρονομίας του αποβιώσαντος ως άνω αδελφού τους, που έγιναν από τον πρώτο, τον τρίτο και τον τέταρτο των εναγόντων είναι έγκυρες, καθώς έγιναν νομότυπα και εντός τετραμήνου από την έναρξη του χρόνου γνώσης της επαγωγής και του λόγου αυτής, ήτοι από τις 7-12-2016, οπότε πρέπει να αναγνωρισθεί ότι οι ως άνω ενάγοντες δεν κατέστησαν κληρονόμοι του εν λόγω αποβιώσαντος αδερφού τους, γενομένου δεκτού και ως ουσιαστικά βάσιμου του κύριου αιτήματος της αγωγής ως προς αυτούς. Όσον αφορά, όμως, στον δεύτερο ενάγοντα – δεύτερο εφεσίβλητο (ο οποίος κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, απεβίωσε στις 26-5-2021, και ως προς αυτόν συνεχίζεται αναγκαστικά η δίκη, από το αντίδικό του, με τους κληρονόμους του – λοιπούς ενάγοντες – εφεσίβλητους) η προαναφερθείσα δήλωση αποποίησης της επίμαχης κληρονομίας εκ μέρους του, κατατέθηκε ενώπιον της Γραμματείας του Δικαστηρίου της διαμονής του (ήτοι του του Ειρηνοδικείου Ηγουμενίτσας) και όχι αυτού της κληρονομίας, ήτοι του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, που είναι το αρμόδιο Δικαστήριο (άρθρο 30 του ΚΠολΔ). Ως εκ τούτου η ανωτέρω αποποίηση είναι ανίσχυρη, σύμφωνα με το άρθρο 1848 του ΑΚ (βλ. και Β. Βαθρακοκοίλη ΕΡΜΑΚ υπό το άρθρ.1848 παρ. 3 και ΕΡΜΑΚ Γεωργιάδη-Σταθόπουλου, υπό το άρθρ 1848, παρ. 25). Συνεπώς, ως προς το δεύτερο ενάγοντα δεν συντρέχει περίπτωση έγκυρης αποποίησης κληρονομίας κατά τις ως άνω διατάξεις των άρθρων 1847-1848 του Α.Κ., απορριπτομένης της υπό κρίση αγωγής, ως προς την κύρια βάση της. Η αγωγή, ωστόσο, πρέπει να γίνει δεκτή και ως προς τον δεύτερο ενάγοντα, ως προς την επικουρική της βάση, διότι αφενός μεν αποδείχθηκε, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ότι και αυτός, όπως και οι λοιποί ενάγοντες τελούσε σε ουσιώδη πλάνη περί τα πράγματα και ειδικότερα σχετικά με την επαγωγή της κληρονομίας του ως άνω αδερφού του σε αυτόν και τους λοιπούς ενάγοντες, καθώς δεν γνώριζε ότι η θυγατέρα του αποβιώσαντος, που ήταν η μοναδική εξ αδιαθέτου κληρονόμος του, είχε αποποιηθεί την κληρονομία και πότε συνέβη αυτό, αφετέρου δε, όταν το πληροφορήθηκε στις 8-2-2017, με την επίδοση σε αυτόν της προαναφερθείσας ατομικής ειδοποίησης της Δ.Ο.Υ. Καλλιθέας, προέβη σε αποποίηση της κληρονομίας αυτής, με δήλωση, όμως, σε αναρμόδιο δικαστήριο, κατά τα προεκτεθέντα, με συνέπεια αυτή να είναι ανίσχυρη. Η ενέργεια, εντούτοις, αυτή του δεύτερου ενάγοντος, ο οποίος ήταν απόφοιτος δημοτικού, όπως άλλωστε και οι λοιποί ενάγοντες, και δεν είχε νομικές γνώσεις, οφείλετο σε νομική πλάνη ως προς την κατά τόπο αρμοδιότητα του δικαστηρίου, στο οποίο έπρεπε να γίνει η σχετική δήλωση, την οποία έκανε στο Ειρηνοδικείο του τόπου κατοικίας του, αντί του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, που ήταν το αρμόδιο δικαστήριο της κληρονομίας. Επομένως και σύµφωνα µε όσα προεκτέθηκαν στη σχετική μείζονα σκέψη, δεδομένου ότι ο δεύτερος ενάγων βρισκόταν τόσο σε πραγματική όσο και σε νοµική πλάνη, δηλαδή αγνοούσε τον λόγο και το χρόνο της επαγωγής της κληρονομίας σε αυτόν, καθώς και τις σχετικές διατάξεις του ΑΚ για την αποδοχή και αποποίηση της κληρονοµίας, η οποία (πλάνη) ήταν ουσιώδης, διότι αναφέρεται σε σηµείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονοµίας, ώστε, αν αυτός γνώριζε την αληθινή κατάσταση, ως προς το σημείο αυτό, δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η σχετική προθεσμία για την αποποίησή της, πρέπει η αποδοχή της κληρονομίας, η οποία κατά πλάσμα του νόμου θεωρήθηκε ότι έγινε από τον δεύτερο ενάγοντα με την παρέλευση άπρακτης της τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης, να ακυρωθεί.
Κατόπιν των ανωτέρω, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που, με την εκκαλουμένη απόφασή του, κατέληξε στην ίδια κρίση με το παρόν, έστω και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, την οποία το παρόν Δικαστήριο παραδεκτά συμπληρώνει και αντικαθιστά, (άρθρο 534 ΚΠολΔ), έκανε δε δεκτή την αγωγή κι ως ουσιαστικά βάσιμη (ως προς τον δεύτερο ενάγοντα κατά την επικουρική βάση της και ως προς τους λοιπούς ενάγοντες κατά την κύρια βάση της), σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, δεν έσφαλε και ορθώς εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις. Συνεπώς, η κρινόμενη έφεση, καθώς και οι πρόσθετοι λόγοι αυτής, πρέπει ν΄ απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι, καθώς επίσης να ορισθεί το σχετικό παράβολο για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας από τους εφεσίβλητους (άρθρα 501, 502 παρ.1, 505 παρ.2 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, δεν θα περιληφθεί στο διατακτικό της παρούσας απόφασης, διάταξη περί επιβολής των δικαστικών εξόδων, εις βάρος του ηττηθέντος και στην εκκλητή δίκη εκκαλούντος και υπέρ των καθ΄ών οι αιτήσεις/κλήσεις – εφεσίβλητων – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, καθώς αυτοί δεν παραστάθηκαν κατά τον παρόντα δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, οπότε δεν υποβλήθηκαν σε έξοδα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει, ερήμην των καθ΄ών οι αιτήσεις/κλήσεις – εφεσίβλητων – καθ΄ών οι πρόσθετοι λόγοι της έφεσης, την από 13-6-2019 έφεση και τους από 5-4-2021 πρόσθετους λόγους αυτής κατά της υπ΄αρ. 2634/2018 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία).
Ορίζει το παράβολο ανακοπής ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Δέχεται τυπικά την έφεση και τους πρόσθετους λόγους.
Απορρίπτει την έφεση και τους πρόσθετους λόγους στην ουσία.
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε σε μυστική διάσκεψη, στις 7 Νοεμβρίου 2024 και ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά στις 16 Δεκεμβρίου 2024, απόντων των διαδίκων και της δικαστικής πληρεξούσιας του Ν.Σ.Κ.
Η ΠPOEΔPOΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
