ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ε.Τ.Α.Α. – Εισφορές Δικηγόρων. Εφαρμοστέες διατάξεις περί παραγραφής της αξίωσης του ασφαλιστικού οργανισμού έναντι των ασφαλισμένων του για την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, προσθέτων τελών και τόκων υπερημερίας. Οι υπόχρεοι σε τήρηση ασφαλιστικού βιβλιαρίου δικηγόροι της λοιπής -πλην Αθηνών- Επικράτειας, είχαν υποχρέωση να παραδώσουν τα ασφαλιστικά τους βιβλιάρια κάθε έτους στο Ταμείο Νομικών το αργότερο μέχρι το τέλος Μαΐου του επόμενου έτους από αυτό στο οποίο αφορούσε η ασφαλιστική τους υποχρέωση. Η παραγραφή της αξίωσης του Ταμείου Νομικών για την είσπραξη των εισφορών των ασφαλισμένων του υπόκειται στην κατά το άρθρο 249 Α.Κ. εικοσαετή παραγραφή, η οποία ξεκινά, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 251 του ίδιου Κώδικα, από τότε που γεννήθηκε η αξίωση αυτή και ήταν δυνατή η δικαστική της επιδίωξη – εν προκειμένω την 1η Ιουνίου του επόμενου έτους από αυτό στο οποίο αφορούσε η ασφαλιστική τους υποχρέωση. Δεκτή η προσφυγή.
Αριθμός απόφασης 1741/2024
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Γ’ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 6 Φεβρουαρίου 2023, με δικαστή την Ανδριανή Μπατσομήτρου, Πρωτοδίκη Διοικητικών Δικαστηρίων και γραμματέα τη δικαστική υπάλληλο Κυριακή Αμπατζή,
γ ι α να δικάσει την προσφυγή με ημερομηνία κατάθεσης 18.3.2019 (αρ. καταχ. ΠΡ…/2019),
της … … του …, κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός … αρ. …), η οποία παραστάθηκε δια του πληρεξουσίου δικηγόρου της Ιωάννη Μίχου, ο οποίος κατέθεσε, στις 3.2.2023, στη Γραμματεία του Γ’ Τμήματος του Δικαστηρίου, έγγραφη δήλωση σύμφωνα με το άρθρο 133 παρ. 2 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, όπως ισχύει,
κ α τ ά του νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου (ν.π.δ.δ.) με την επωνυμία «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (Ε.Φ.Κ.Α.) και, ήδη, του ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (e-Ε.Φ.Κ.Α.), όπως μετονομάσθηκε από 1.3.2020 ο Ε.Φ.Κ.Α. (βλ. άρθρο 1 του ν. 4670/2020, Α’ 43, με το οποίο προστέθηκε άρθρο 51Α στον ν. 4387/2016, Α’ 85), που εδρεύει στην Αθήνα, εκπροσωπείται νόμιμα από τον Διοικητή του και δεν παραστάθηκε.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το Δικαστήριο μελέτησε τη δικογραφία
και σκέφθηκε κατά το Νόμο.
Η κρίση του είναι η εξής:
1. Επειδή, με την υπό κρίση προσφυγή, για την άσκηση της οποίας καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο (βλ. το με κωδικό …/9.1.2023 e-παράβολο) και η οποία νομίμως επαναφέρεται προς συζήτηση μετά τη δημοσίευση της 3693/2022 αναβλητικής απόφασης του Ι’ Τμήματος του Δικαστηρίου, επιδιώκεται η ακύρωση της …/5.12.2018 πράξης βεβαίωσης οφειλής του Περιφερειακού Τμήματος Υγείας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης, με την οποία καταλογίστηκε σε βάρος της προσφεύγουσας το συνολικό ποσό των 1.006,09 ευρώ, ως οφειλόμενο ποσό ασφαλιστικών εισφορών έτους 1997, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται πρόσθετα τέλη και τόκοι. Εξάλλου, το Δικαστήριο νομίμως προχώρησε στη συζήτηση της υπόθεσης, παρά την απουσία του καθ’ ου η προσφυγή ν.π.δ.δ., η κλήτευση του οποίου για να παρασταθεί κατά την παρούσα δικάσιμο νομίμως παραλείφθηκε (βλ. σχετ. τα πρακτικά της δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου στις 11.1.2023 με αρ. πιν. …, σε συνδυασμό με το από 2.12.2022 αποδεικτικό επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Νικολάου Τσιριγώτη, με σύντμηση της προθεσμίας κλήτευσης σε 15 ημέρες, τα οποία περιλαμβάνονται στη δικογραφία).
2. Επειδή, μετά την ένταξη του Ταμείου Νομικών, δυνάμει του άρθρου 25 του ν. 3655/2008 (Α’ 58), στο (συσταθέν με το ως άνω άρθρο 25) Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (Ε.Τ.Α.Α.), ως Τομέα Ασφάλισης Νομικών (Τ.Α.Ν.), με πλήρη λογιστική και οικονομική αυτοτέλεια, ο «Ενιαίος Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (Ε.Φ.Κ.Α.) κατέστη, από 1.1.2017, οιονεί καθολικός διάδοχος του Ε.Τ.Α.Α. και των Τομέων του, σύμφωνα με τα άρθρα 51, 53 παρ. 1 περ. Γα υποπ. γγ’ και Γβ υπ. εε’ και 70 παρ. 9 του ν. 4387/2016 (Α’ 85) (βλ. ΣτΕ 313/2019, 1380/2018, 776/2018). Ακολούθως, δυνάμει του άρθρου 51Α του ν. 4387/2016, που προστέθηκε με το άρθρο 1 του ν. 4670/2020 (Α’ 43), με έναρξη ισχύος από 1.3.2020, σύμφωνα με το άρθρο 108 του τελευταίου αυτού νόμου, ο Ε.Φ.Κ.Α. μετονομάσθηκε σε «Ηλεκτρονικός Εθνικός Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης» (e-Ε.Φ.Κ.Α.), ο οποίος νομίμως παρίσταται ως διάδικος κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και συνεχίζει την παρούσα δίκη.
3. Επειδή, το ν.δ. 4114/1960 «Περί του Κώδικος “περί Ταμείου Νομικών”» (Α’ 164), ορίζει στο άρθρο 7, όπως το εδ. α’ της παρ. 1 αντικαταστάθηκε από το άρθρο 13 παρ. 1 του ν. 4507/1966 (Α’ 71), ότι: «1. Εις το Ταμείον ασφαλίζονται υποχρεωτικώς οι κάτωθι: Α’ Άμισθοι α) Οι δικηγόροι, οι κεκτημένοι νομίμως το δικαίωμα προς άσκησιν του λειτουργήματος κατά τας διατάξεις του Κώδικος περί Δικηγόρων, από της εις τα Μητρώα του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου εγγραφής των μέχρι της διαγραφής των εκ τούτων ή μέχρι της κατά το άρθρον 80 του Κώδικος περί Δικηγόρων αυτοδικαίας αποβολής της ιδιότητος του δικηγόρου. β) …», στο άρθρο 9, όπως οι παρ. 4 και 5 προστέθηκαν με το άρθρο 13 παρ. 3 του ν. 4507/1966 (Α’ 71), ότι: «1. α) Χρόνος ασφαλίσεως είναι το χρονικόν διάστημα, καθ’ ό ο ησφαλισμένος μετέχει νομίμως της ασφαλίσεως του Ταμείου. β) … γ) … 3. …», στο άρθρο 10 ότι: «Οι πόροι του Ταμείου αποτελούνται: α. … β. … γ. 1) Εκ μηνιαίας εισφοράς των δικηγόρων .., εισπραττομένης δια του ασφαλιστικού βιβλιαρίου δι’ επικολλήσεως εν αυτώ των αποκομμάτων εξ ενσήμων του Ταμείου, … 2) … 3) … 4) … 5) Εάν το σύνολο των αποκομμάτων ενσήμων που επικολλήθηκαν με τον πιο πάνω τρόπο δεν καλύπτει στο ολόκληρο το παραπάνω ελάχιστο όριο εισφοράς, οι υπόχρεοι οφείλουν να συμπληρώνουν το υπόλοιπο ποσό, με επικόλληση αποκομμάτων ολοκλήρων των ενσήμων που απαιτούνται ή με εφάπαξ καταβολή σε χρήμα (όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 18 παρ. 1 του ν. 1759/1988, Α’ 50). 6) Εις τήρησιν ασφαλιστικού βιβλιαρίου υποχρεούνται πάντες οι άμισθοι ησφαλισμένοι του Ταμείου από της υπαγωγής των εις την ασφάλισιν, εξαιρέσει … Δι’ ασφαλιστικών βιβλιαρίων εφοδιάζονται οι υπόχρεοι προς τήρησιν εντός των δύο πρώτων μηνών εκάστου ημερολογιακού έτους επί τη συγχρόνω υπό τούτων παραδόσει του ασφαλιστικού βιβλιαρίου του προηγουμένου έτους. 7) … 9) Το ασφαλιστικό βιβλιάριο, που προβλέπεται από τις περιπτώσεις 1 και 6 του εδαφίου αυτού, θα παραδίδεται από … τους δικηγόρους της λοιπής Επικράτειας στους οικείους δικηγορικούς συλλόγους, σύμφωνα με τη διαδικασία που ορίζεται ειδικότερα στην προαναφερόμενη περίπτωση 6 του παρόντος. Οι τελευταίοι αυτοί φορείς έχουν την υποχρέωση, το αργότερο μέχρι το τέλος Μαΐου κάθε χρόνου, να παραδίδουν στο Ταμείο τα ασφαλιστικά βιβλιάρια που παρέλαβαν από τα μέλη τους … (όπως η περίπτωση αυτή προστέθηκε με το άρθρο 18 παρ. 2 του ν. 1759/1988) δ) …» και στο άρθρο 29 ότι: «1. Σε περίπτωση καθυστέρησης απόδοσης απαιτήσεών του το Ταμείο δικαιούται να απαιτήσει τον τόκο υπερημερίας που προβλέπεται κάθε φορά, εκτός αν πρόκειται για οφειλές ασφαλισμένων ή συνταξιούχων, για τις οποίες ορίζεται προσαύξηση από τις κείμενες διατάξεις, το ποσοστό της οποίας μπορεί να ανακαθορίζεται με τη διαδικασία που ορίζει το άρθρο 3 του Ν. 1090/1980 (ΦΕΚ 263) (όπως η παρ. αυτή αντικαταστάθηκε δια του άρθρου 12 παρ. 4 του ν. 1512/1985, ΦΕΚ Α’ 4). … 8. α. Σε περίπτωση που οι ασφαλισμένοι δεν τηρούν το ασφαλιστικό τους βιβλιάριο, σύμφωνα με τη διάταξη του εδαφίου γ’ της παραγράφου 10 του παρόντος, όπως αντικαταστάθηκε από τη διάταξη του άρθρου 1 του ν. 1090/1980 ή το τηρούν ελλιπώς, έχουν την υποχρέωση να εξοφλήσουν την οφειλή τους, σύμφωνα με τις διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 21 του ν. 1976/1991. Ο υπολογισμός των πρόσθετων τελών αρχίζει από τη λήξη της δίμηνης προθεσμίας παράδοσης του ασφαλιστικού βιβλιαρίου. … β. … γ. … [όπως η παρ. 8 είχε αντικατασταθεί αρχικά από το άρθρο 16 του ν. 730/1977 (Α’ 309) και, στη συνέχεια από το άρθρο 5 παρ.1 του ν. 2042/1992 (Α’ 75)]. 9. …». Από τις παραπάνω διατάξεις παρέπεται ότι η ιδιότητα του ασφαλισμένου στο Ταμείο Νομικών συνάπτεται με την τυπική κτήση της ιδιότητας του δικηγόρου και διαρκεί για όσο χρόνο αυτός είναι εγγεγραμμένος στα μητρώα του οικείου δικηγορικού συλλόγου, κατά τη διάρκεια του οποίου ο δικηγόρος υπόκειται στις έναντι του Ταμείου Νομικών υποχρεώσεις του ασφαλισμένου, στις οποίες περιλαμβάνεται και η υποχρέωση καταβολής εισφορών.
4. Επειδή, περαιτέρω, η νομοθεσία του Ταμείου Νομικών δεν περιέχει διάταξη περί παραγραφής της αξίωσης του ασφαλιστικού αυτού οργανισμού έναντι των ασφαλισμένων του για την καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, ενώ δεν είναι εφαρμοστέες οι περί παραγραφής διατάξεις των αξιώσεων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου του ν.δ/τος 496/1974 (Α’ 204), διότι, με το άρθρο μόνο του π.δ/τος. 437/1977 (Α’ 134, το οποίο εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση της διάταξης του άρθρου 56 παρ. 2 του ν.δ/τος 496/1974, όπως η παρ. αυτή αντικαταστάθηκε διαδοχικώς από το άρθρο 15 του ν. 369/1976 [Α’ 164] και το άρθρο 2 του ν. 578/1977 [Α’ 106]), οι ασφαλιστικοί οργανισμοί που τελούν υπό την εποπτεία του (τότε) Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, όπως είναι και το Ταμείο Νομικών – το οποίο, εποπτευόμενο αρχικώς από τον Υπουργό Δικαιοσύνης (άρθρο 2 παρ. 1 του ν.δ/τος 4114/1960), υπήχθη στην εποπτεία του Υπουργείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων με το άρθρο 36 παρ. 7 του ν.δ/τος 1/1968 (Α’ 270) – ρητώς εξαιρέθηκαν εν όλω από την εφαρμογή του πιο πάνω νομοθετικού διατάγματος. Επομένως, εν προκειμένω, η αξίωση αυτή υπόκειται στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 του Αστικού Κώδικα (ΑΚ, π.δ. 456/1984, Α’ 164), στο οποίο ορίζεται ότι: «Εφόσον δεν ορίζεται διαφορετικά, οι αξιώσεις παραγράφονται σε είκοσι χρόνια» (βλ. ΣτΕ 1973/2011, 1765/2009, πρβλ. ΣτΕ 2483/2020). Η παραγραφή αυτή αρχίζει, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 251 του ΑΚ, από τότε που γεννήθηκε η αξίωση και είναι δυνατή η δικαστική επιδίωξή της (πρβλ. ΣτΕ 1765/2009, 3138/2002), ενώ, γενικά εφαρμοστέες είναι, ως προς τα ζητήματα αυτά, οι λοιπές διατάξεις του Αστικού Κώδικα και δη του άρθρου 260, σύμφωνα με το οποίο: «Η παραγραφή διακόπτεται, όταν ο υπόχρεος αναγνωρίσει την αξίωση με οποιονδήποτε τρόπο».
5. Επειδή, περαιτέρω, από τον συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 20 παρ. 10 του ν. 2556/1997 (Α’ 270), 21 παρ. 8 του ν. 1976/1991 (Α’ 184), 27 παρ. 1 του αν.ν. 1846/1951 (Α’ 179) και άρθρου πρώτου παρ. ΙΑ, υποπ. ΙΑ.2 περ. 11 του ν. 4152/2013 (Α’ 107), όπως η περίπτωση αυτή αντικαταστάθηκε από την παράγραφο 4 του δεύτερου άρθρου του ν. 4158/2013 (Α’ 126), συνάγεται ότι το καθ’ ου η προσφυγή ν.π.δ.δ. προβαίνει στην επιβολή προσθέτων τελών επί των οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών σε περίπτωση καθυστέρησης πέραν από τη λήξη της προθεσμίας καταβολής τους, ενώ, από 1.1.2013, οι καθυστερούμενες οφειλές επιβαρύνθηκαν με το επιτόκιο αναχρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), συν ένα περιθώριο 800 μονάδων βάσης. Τέλος, από τις διατάξεις του άρθρου 29 του ως άνω ν.δ/τος 4114/1960, όπως αντικαταστάθηκαν η παράγραφος 1 αυτού από το άρθρο 12 παρ. 4 του ν. 1512/1985 και η παράγραφος 3 από το άρθρο 15 του ν. 730/1977, όπου ορίζεται ότι σε περίπτωση καθυστέρησης απόδοσης απαιτήσεών του το Ταμείο δικαιούται να απαιτήσει τον τόκο υπερημερίας που προβλέπεται κάθε φορά, συνάγεται ότι, ως προς τις απαιτήσεις από τόκους υπερημερίας, στη νομοθεσία του Ταμείου Νομικών (βλ. και άρθρο 3 του β.δ/τος 798/1961) δεν υπάρχει διάταξη που να ρυθμίζει άλλως την παραγραφή της αξίωσης προς επιβολή τόκων, ενώ, κατά τα προλεχθέντα, δεν είναι εφαρμοστέες, για το συγκεκριμένο Ταμείο, οι περί παραγραφής διατάξεις του ν.δ/τος 496/1974, με συνέπεια, να είναι εφαρμοστέα, ως προς τον χρόνο της παραγραφής, η διάταξη του άρθρου 250 του Αστικού Κώδικα, η οποία ορίζει ότι οι αξιώσεις, μεταξύ άλλων, περί των τόκων παραγράφονται σε πέντε χρόνια (περ. 15), ως προς δε την έναρξη της παραγραφής, εκείνη του άρθρου 253 του ίδιου Κώδικα, κατά την οποία «η παραγραφή των αξιώσεων που αναφέρονται στο άρθρο 250 αρχίζει μόλις λήξει το έτος μέσα στο οποίο συμπίπτει η έναρξη της παραγραφής που ορίζεται στα δύο προηγούμενα άρθρα», σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 251 αυτού (πρβλ. ΣτΕ 3138/2002, ΑΠ 592/2009), δηλαδή η παραγραφή αυτή αρχίζει από το τέλος του έτους εντός του οποίου γεννήθηκε η αξίωση και ήταν δυνατή η δικαστική της επιδίωξη.
6. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, προκύπτουν τα εξής: Η προσφεύγουσα, ασφαλισμένη στο (τότε) Ταμείο Υγείας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης, διέκοψε την ασφάλισή της στις 25.10.1997, λόγω διορισμού της στο Δημόσιο. Ακολούθως, με την προσβαλλόμενη …/5.12.2018 πράξη βεβαίωσης οφειλής του Περιφερειακού Τμήματος Υγείας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης καταλογίστηκε, σε βάρος της προσφεύγουσας, το συνολικό ποσό των 1.006,09 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε ποσό ασφαλιστικών εισφορών έτους 1997 (από 1.1.1997 έως 25.10.1997) ύψους 492,65 ευρώ, πρόσθετα τέλη έως τις 31.12.2012 ποσού 280,25 ευρώ και σε τόκους ποσού 233,19 ευρώ.
7. Επειδή, ήδη με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητά την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης, προβάλλοντας ότι η ένδικη αξίωση του καθ’ ου, ήδη e-Ε.Φ.Κ.Α, έχει παραγραφεί, καθώς έχει συμπληρωθεί εικοσαετία από το τέλος του έτους κατά το οποίο δημιουργήθηκε η σχετική υποχρέωσή της. Αντίθετα, το καθ’ ου, με την από 23.1.2023 έκθεση των απόψεων της Διεύθυνσης Γ’ Απονομής Συντάξεων – Τμήμα Ασφαλιστικού Ιστορικού κλάδων Υγείας και Σύνταξης Αυτοτελώς Απασχολούμενων (τ. Ε.Τ.Α.Α.) και Ασφαλισμένων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (τ. Ε.Τ.Α.Π.-Μ.Μ.Ε.) – αντιτείνει ότι, εφόσον η ασφαλιστική εισφορά όλων των δικηγόρων υπέρ του τ. Τ.Π.Δ.Θ. ήταν ετήσια, πληρωνόταν εφάπαξ και η σχετική υποχρέωση καταβολής της γεννιόταν μετά τη λήξη του ασφαλιστικού έτους στο οποίο αφορούσε αυτή, νομίμως εκδόθηκε η προσβαλλόμενη πράξη βεβαίωσης οφειλής και η υπό κρίση προσφυγή πρέπει να απορριφθεί.
8. Επειδή, υπό τα ως άνω δεδομένα και σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην τέταρτη σκέψη, λαμβάνεται, ιδίως, υπ’ όψιν, αφ’ ενός, ότι η παραγραφή της αξίωσης του Ταμείου Νομικών για την είσπραξη των εισφορών των ασφαλισμένων του υπόκειται στην κατά το άρθρο 249 του Αστικού Κώδικα, εικοσαετή παραγραφή, η οποία ξεκινά, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 251 του ίδιου Κώδικα, από τότε που γεννήθηκε η αξίωση αυτή και ήταν δυνατή η δικαστική της επιδίωξη, αφ’ ετέρου, ότι, κατά τις προαναφερόμενες διατάξεις του άρθρου 10 παρ. 1 του ν. 4114/1960 (περ. 6 και 9), οι υπόχρεοι σε τήρηση ασφαλιστικού βιβλιαρίου δικηγόροι της λοιπής -πλην Αθηνών- Επικράτειας, είχαν υποχρέωση να παραδώσουν, μέσω του οικείου δικηγορικού συλλόγου, τα ασφαλιστικά τους βιβλιάρια κάθε έτους στο Ταμείο Νομικών, το αργότερο μέχρι το τέλος Μαΐου του επόμενου έτους από αυτό στο οποίο αφορούσε η ασφαλιστική τους υποχρέωση. Κατόπιν τούτων, το Δικαστήριο κρίνει ότι η παραγραφή της ένδικης αξίωσης του καθ’ ου για τον καταλογισμό, σε βάρος της προσφεύγουσας, των ασφαλιστικών εισφορών (μετά των προσθέτων τελών και τόκων) έτους 1997, η οποία ξεκίνησε την 1η Ιουνίου του 1998, είχε, κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης …/5.12.2018 πράξης βεβαίωσης οφειλής, υποπέσει στην προβλεπόμενη από το άρθρο 249 του ΑΚ εικοσαετή παραγραφή, κατ’ αποδοχή ως βάσιμου του σχετικώς προβαλλόμενου με την υπό κρίση προσφυγή ισχυρισμού, δοθέντος άλλωστε ότι από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει νόμιμος λόγος διακοπής της παραγραφής αυτής.
9. Επειδή, κατ’ ακολουθία, η υπό κρίση προσφυγή πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη …/5.12.2018 πράξη βεβαίωσης οφειλής του Περιφερειακού Τμήματος Υγείας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης. Περαιτέρω, πρέπει το καταβληθέν παράβολο να αποδοθεί στην προσφεύγουσα (άρθρο 277 παρ. 9 εδ. α’ του Κ.Διοικ.Δικ.), ενώ, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, να απαλλαγεί το καθ’ ου ν.π.δ.δ. από τα δικαστικά έξοδα αυτής (άρθρο 275 παρ. 1 εδ. ε’ του ίδιου Κώδικα).
Διά ταύτα
Δέχεται την προσφυγή.
Ακυρώνει την …/5.12.2018 πράξη βεβαίωσης οφειλής του Περιφερειακού Τμήματος Υγείας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης.
Διατάσσει την απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στην προσφεύγουσα.
Απαλλάσσει το καθ’ ου από τα δικαστικά έξοδα της προσφεύγουσας.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, στις 19.4.2024.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
