ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αίτηση ακύρωσης κατά απόρριψης αιτήματος χορήγησης άδειας διαμονής απευθείας ανιόντος οικογένειας Έλληνα πολίτη κατ’ αρθρ. 82 ν. 4251/2014 – Στην έννοια των μελών της οικογένειας της κατ’ αρθρ. 1 παρ.1 περ. λε υποπερ. δ ν. 4251/2014 εμπίπτουν οι συντηρούμενοι γονείς μόνο των ενηλίκων Ελλήνων πολιτών ή των συζύγων ή συντρόφων τους, διότι δεν νοείται συντήρηση, ήτοι υλική στήριξη ενηλίκου από ανήλικο, ενώ για τους γονείς ανηλίκου ημεδαπού προβλέπονται ειδικές άδειες, με συνέπεια ο παππούς ανηλίκου ημεδαπού να μην καταλαμβάνεται από τη ρύθμιση – Δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης δεν αποκτά καταρχήν ο συντηρούμενος απευθείας ανιών πολίτη τρίτης χώρας, που διαμένει νόμιμα στην Ελλάδα με άλλο τίτλο διαμονής, πλην αυτό του συζύγου/συντρόφου Έλληνα πολίτη, ακόμη και εάν ο/η τελευταίος/α έχει συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης με τον Έλληνα ή έχει την ιδιότητα γονέα ημεδαπού ανηλίκου – Η Διοίκηση όφειλε, πριν την απόρριψη του αιτήματος, να ερευνήσει, με βάση τα άρθρα 9 και 21 Συντάγματος, εάν υφίσταται πραγματική συμβίωση και οικογενειακή ζωή μεταξύ της κόρης του αιτούντος, του Έλληνα πολίτη συζύγου της και των ανηλίκων τέκνων τους και σε τέτοια περίπτωση να προβεί στην εξέταση της αίτησης έκδοσης άδειας διαμονής που υπέβαλε ο αιτών επικαλούμενος ότι ήταν απευθείας ανιών συντρόφου Έλληνα πολίτη με βάση τη δυνατότητα συντήρησης από τους πόρους της κόρης του και του συντρόφου της Έλληνα πολίτη, χωρίς να κωλύεται από το γεγονός ότι η κόρη του αιτούντος αντλούσε δικαίωμα διαμονής από τα ανήλικα ημεδαπά τέκνα της – Μη νομίμως αιτιολογούμενης της απορριπτικής απόφασης γίνεται δεκτή η αίτηση ακύρωσης και αναπέμπεται η υπόθεση στη Διοίκηση για νέα κρίση
Αριθμός απόφασης: ΑΔ 467/2024
ΤΟ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΤΜΗΜΑ Β΄ – ΤΡΙΜΕΛΕΣ
(ΑΚΥΡΩΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ)
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του, στις 9 Σεπτεμβρίου 2024, με την εξής σύνθεση: Βασιλική Βακούλα, Πρόεδρος Πρωτοδικών Δ.Δ., Στυλιανός Παπαδόπουλος και Κασσιανή Μανωλάκογλου, Πρωτοδίκες Δ.Δ. Ως γραμματέας συμμετείχε η Χρυσούλα Δήμου, δικαστική υπάλληλος,
για να δικάσει την αίτηση ακύρωσης με ημερομηνία κατάθεσης και αριθμό καταχώρησης ΑΚΥ81/9.4.2024,
του K… O… του E…, πολίτη Γεωργίας, κατοίκου Θεσσαλονίκης (…), για τον οποίον παρέστη ο δικηγόρος Θεόδωρος Τσιάτσιος, που διορίστηκε με προφορική δήλωση του αιτούντος στο ακροατήριο,
κατά του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, για τον οποίο παρέστη η εξουσιοδοτημένη υπάλληλος της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης Ελένη Γιαννουλάκη.
Με την αίτηση αυτή επιδιώκεται η ακύρωση: 1.της 2024/…/….2024 απόφασης του Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, που υπογράφεται κατ΄εντολή του από τον Προϊστάμενο του Τμήματος Αδειών Διαμονής Β’ της Διεύθυνσης Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Θεσσαλονίκης και 2.της απόφασης που θα εκδοθεί επί της …/14.3.2024 ασκηθείσας αίτησης θεραπείας κατά της ανωτέρω απόφασης
Η εκδίκαση της υπόθεσης άρχισε με αναφορά στην έκθεση της εισηγήτριας Κασσιανής Μανωλάκογλου. Κατόπιν το Δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αιτούντος, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικώς τους προβαλλόμενους λόγους ακύρωσης και ζήτησε να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση. Η εκπρόσωπος του Υπουργού δήλωσε ότι δεν θα αναπτύξει. Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε σύμφωνα με το Νόμο.
1.Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αίτησης καταβλήθηκε το νόμιμο παράβολο ύψους 150 ευρώ (βλ. το ηλεκτρονικό παράβολο με κωδικό 589541778953 1204 0029).
2.Επειδή, με την αίτηση αυτή επιδιώκεται η ακύρωση: 1. της 2024/…/….2024 απόφασης του Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης (ΑΔΜΘ), που υπογράφεται κατ΄εντολή του από τον Προϊστάμενο του Τμήματος Αδειών Διαμονής Β’ της Διεύθυνσης Αλλοδαπών και Μετανάστευσης Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση χορήγησης άδειας διαμονής ανιόντος Έλληνα πολίτη, που υπέβαλε ο αιτών και 2.της απόφασης που θα εκδοθεί επί της …/14.3.2024 ασκηθείσας κατά της ανωτέρω απόφασης αίτησης θεραπείας και ήδη της 2024/…/….2024 απόφασης του Γραμματέα της ΑΔΜΘ, που υπογράφεται από τον αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή Εσωτερικής Λειτουργίας, με την οποία απορρίφθηκε η ανωτέρω αίτηση θεραπείας, με την αιτιολογία ότι η συντηρούσα τον αιτούντα θυγατέρα του, T… O…, εξακολουθούσε κατά τον χρόνο υποβολής της επίμαχης αίτησης να έλκει δικαίωμα διαμονής από το ανήλικο τέκνο της και όχι από τον Έλληνα πολίτη, με τον οποίο είχε συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, το δε ανήλικο δεν είχε την δυνατότητα συντήρησης ενήλικου ατόμου.
3.Επειδή, μόνη εκτελεστή και παραδεκτώς προσβαλλόμενη με την αίτηση ακύρωσης πράξη είναι η 2024/…/….2024 απόφαση που εκδόθηκε επί της αίτησης θεραπείας που άσκησε ο αιτών, διότι με αυτήν ο Γραμματέας της ΑΔΜΘ προέβη σε νέα ουσιαστική έρευνα της υπόθεσης (πρβλ. ΣτΕ 1093/2016,1210/2018, 537/2017, 4130/2015, 2386/2015) και απέρριψε την αίτηση χορήγησης άδειας διαμονής με συμπληρωματική, ήτοι εν μέρει διαφορετική αιτιολογία (πρβλ ΣτΕ 1721/2019, 2017/2017, 3635/1986, 804/1984). Συνεπώς, η αίτηση ακύρωσης, ασκούμενη και κατά τα λοιπά παραδεκτώς κατά της τελευταίας αυτής απόφασης, στην οποία ενσωματώθηκε και η αρχική 2024/…/….2024 απορριπτική απόφαση του ίδιου Γραμματέα, είναι κατά το μέρος αυτό περαιτέρω εξεταστέα.
4.Επειδή, στο άρθρο 9 του Συντάγματος ορίζεται «1… H ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη…» και στο άρθρο 21 ότι «1. Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους…». Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 3 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ν.2101/1992-Α΄92) ορίζεται ότι «1.Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά, είτε αυτές λαμβάνονται από δημόσιους ή ιδιωτικούς οργανισμούς κοινωνικής προστασίας, είτε από τα δικαστήρια, τις διοικητικές αρχές ή από τα νομοθετικά όργανα, πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού…». Στο άρθρο 7 της Σύμβασης ορίζεται ότι 1. Το παιδί εγγράφεται στο ληξιαρχείο αμέσως μετά τη γέννηση του και έχει από εκείνη τη στιγμή … στο μέτρο του δυνατού, το δικαίωμα να γνωρίζει τους γονείς του και να ανατραφεί από αυτούς…» και στο άρθρο 9 ότι «1. Τα Συμβαλλόμενα Κράτη μεριμνούν ώστε το παιδί να μην αποχωρίζεται από τους γονείς του, παρά τη θέλησή τους …».
5.Επειδή, στο ν.4251/2014 « Κώδικας Μετανάστευσης και Κοινωνικής Ένταξης και λοιπές διατάξεις» (Α΄ 80) ορίζονται τα ακόλουθα: στο άρθρο 1 ότι «1.Για την εφαρμογή των διατάξεων του Κώδικα αυτού: λε) Μέλος οικογένειας Έλληνα πολίτη: (α) ο/η σύζυγος, (β) ο/η σύντροφος με τον/την οποίο/α ο/η Έλληνας πολίτης έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης … (δ) ανεξαρτήτως ιθαγένειας, οι συντηρούμενοι απευθείας ανιόντες, καθώς και εκείνοι του/της συζύγου ή του/της συντρόφου, όπως ορίζεται στην περίπτωση β1… (ε) κάθε άλλο μέλος της οικογένειας Έλληνα πολίτη ή του ετέρου των συζύγων ή συντρόφων, ανεξαρτήτως ιθαγένειας, το οποίο δεν εμπίπτει στα αναφερόμενα στις ανωτέρω περιπτώσεις πρόσωπα, εφόσον το μέλος τούτο συντηρείται από Έλληνα πολίτη ή τον έτερο των συζύγων ή των συντρόφων και σοβαροί λόγοι υγείας καθιστούν απολύτως αναγκαία την προσωπική φροντίδα του εν λόγω μέλους της οικογένειας από τον Έλληνα πολίτη …», στο άρθρο 82, όπως η παρ. 3 του άρθρου αντικαταστάθηκε από 23.8.2018, δυνάμει των άρθρων 31 παρ.10 και 40 του ν.4540/2018-Α΄91, ότι «1.Σε πολίτες τρίτων χωρών που είναι μέλη οικογένειας Έλληνα και εισέρχονται στην Ελλάδα, με ομοιόμορφη θεώρηση εισόδου ή θεώρηση εισόδου περιορισμένης εδαφικής ισχύος, όπου αυτή απαιτείται σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο άρθρο 1.1 του Κανονισμού (ΕΚ) 539/2001 του Συμβουλίου … χορηγείται «Δελτίο Διαμονής μέλους οικογένειας Έλληνα, υπό την προϋπόθεση σταθερής διαμονής τους στη χώρα. 2. Το Δελτίο Διαμονής είναι ατομικό και χορηγείται στα μέλη της οικογένειας της επόμενης παραγράφου με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της οικείας Αποκεντρωμένης Διοίκησης, υπό την επιφύλαξη … συνδρομής των προϋποθέσεων της παραγράφου 3 του άρθρου αυτού … 3. Το μέλος της οικογένειας Έλληνα πολίτη, που επιθυμεί τη χορήγηση Δελτίου Διαμονής, κατά την παράγραφο 1, οφείλει να καταθέσει αίτηση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 8 στις υπηρεσίες των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων της Χώρας, σε διάστημα τριών (3) μηνών, από την ημερομηνία εισόδου στη Χώρα ή εντός δύο (2) μηνών από την ημερομηνία σύναψης του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης που καταρτίστηκε στην Ελλάδα… Η αίτηση συνοδεύεται από τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, με τα οποία: α. Αποδεικνύει εγγράφως την οικογενειακή του σχέση με τον Έλληνα πολίτη, β. αποδεικνύει στις υποπεριπτώσεις γ` και δ` της περίπτωσης λε` της παραγράφου 1 του άρθρου 1 ότι συντρέχει η προϋπόθεση του συντηρούμενου μέλους, δηλαδή ότι υποστηρίζεται υλικά από τον Έλληνα πολίτη ή τον έτερο των συζύγων ή των συντρόφων που είναι πολίτης τρίτης Χώρας, γ. αποδεικνύει στην υποπερίπτωση ε ` της περίπτωσης λε` της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του παρόντος ότι συντρέχει η προϋπόθεση του συντηρούμενου μέλους και της συνδρομής σοβαρών λόγων υγείας που καθιστούν απολύτως αναγκαία την προσωπική φροντίδα του εν λόγω μέλους της οικογένειας από τον Έλληνα πολίτη… 5. Το Δελτίο Διαμονής έχει διάρκεια πέντε έτη. …» και στο άρθρο 83 ότι «1.Τα μέλη οικογένειας Έλληνα τα οποία διαμένουν νομίμως στη Χώρα με τον Έλληνα για συνεχές χρονικό διάστημα πέντε ετών, έχουν δικαίωμα μόνιμης διαμονής στη Χώρα …», στο άρθρο 85, όπως η παρ. 2 αντικαταστάθηκε από 23.8.2018 από το άρθρο 31 παρ.13 και 40 του ν.4540/2018 (Α΄91), ότι: «…Ο/η σύζυγος/σύντροφος ανεξαρτήτως ιθαγένειας και οι κατιόντες, συγγενείς εξ αίματος σε ευθεία γραμμή, των συζύγων/συντρόφων, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 2 του άρθρου 82, που κατέχουν Δελτίο Διαμονής έχουν πρόσβαση σε εξαρτημένη εργασία, παροχή υπηρεσιών ή έργου και επαγγελματική δραστηριότητα. 3.Οι κάτοχοι Δελτίου Μόνιμης Διαμονής και Προσωποπαγούς Δικαιώματος Διαμονής έχουν πρόσβαση σε εξαρτημένη εργασία-παροχή υπηρεσιών ή έργου και επαγγελματική δραστηριότητα. 4.Με την επιφύλαξη των παραγράφων 2 και 3 του παρόντος άρθρου, οι πολίτες τρίτων χωρών μέλη οικογένειας Έλληνα απολαύουν ίσης μεταχείρισης με τους πολίτες της Ένωσης, εφόσον έχουν δικαίωμα διαμονής ή μόνιμης διαμονής». Εξάλλου, με την διάταξη του άρθρου 87 του ν.4251/2014 ρυθμίστηκε ειδικώς το δικαίωμα διαμονής γονέων και ανηλίκων αδελφών ημεδαπών, ήτοι συγγενών που δεν έχουν την ιδιότητα των μελών οικογένειας Έλληνα, σύμφωνα με την περ. λε της παρ. 1 του άρθρου 1 του ανωτέρω νόμου και προβλέφθηκε ότι «Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης χορηγείται το Δελτίο Διαμονής της παραγράφου 1 του άρθρου 82 σε γονείς ανήλικων ημεδαπών που διαμένουν στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως του τρόπου κτήσης εκ μέρους των τέκνων τους της ελληνικής ιθαγένειας… Ως προς τη διαδικασία και τους λοιπούς όρους χορήγησης και ανανέωσης του Δελτίου Διαμονής γονέα … ημεδαπού εφαρμόζονται οι ρυθμίσεις των άρθρων 82 έως 86». Τέλος, σύμφωνα με το άρθρο 24 του ν.4251/2014, στο οποίο παραπέμπει η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 86 «1. Η άδεια διαμονής δε χορηγείται ή ανακαλείται ή δεν ανανεώνεται, εφόσον: α. Δεν πληρούνται ή δεν πληρούνται πλέον, οι προϋποθέσεις του Κώδικα αυτού…». Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του ν.4251/2014 «…αυτόµατο δικαίωµα διαµονής χορηγείται στο/στη σύζυγο του Έλληνα και στους ανήλικους κατιόντες τους, καθώς και στους ανήλικους κατιόντες του ετέρου των συζύγων, ενώ το δικαίωµα διαµονής για τα συντηρούµενα µέλη της οικογένειας (ανιόντες και ενήλικοι, άνω του 21ου έτους της ηλικίας, κατιόντες) υπόκειται σε έλεγχο, προκειµένου να διαπιστωθεί ότι ο ενδιαφερόµενος υποστηρίζεται υλικά από τον Έλληνα ή τον έτερο των συζύγων που είναι πολίτης τρίτης χώρας και ότι συντηρούνταν ή ζούσε υπό τη στέγη του ετέρου των συζύγων που είναι πολίτης τρίτης χώρας στη χώρα καταγωγής ή ότι υπάρχουν σοβαροί λόγοι υγείας που καθιστούν απολύτως αναγκαία την προσωπική φροντίδα του µέλους της οικογένειας από τον Έλληνα…».
6.Επειδή, κατ΄επίκληση, μεταξύ άλλων, της εξουσιοδοτικής διάταξης της παρ. 1 του άρθρου 136 του ν.4251/2014, εκδόθηκε η 30825/4.6.2014 κοινή υπουργική απόφαση «Καθορισμός απαιτούμενων δικαιολογητικών για τη χορήγηση εθνικών θεωρήσεων εισόδου και για την χορήγηση και ανανέωση τίτλου διαμονής σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4251/2014» (Β΄ 1528), όπως τροποποιήθηκε από την 31399/18.9.18 (Β΄ 4366) όμοια απόφαση, στην οποία ορίζεται «Καθορίζουμε τα απαιτούμενα για κάθε περίπτωση δικαιολογητικά, που οφείλει να υποβάλει ο πολίτης τρίτης χώρας για τη χορήγηση θεώρησης εισόδου μακράς διάρκειας (Visa – τύπου D), για την αρχική χορήγηση και την ανανέωση της άδειας διαμονής του στην ελληνική επικράτεια, για έναν από τους λόγους του ν. 4251/2014, ως κατωτέρω: Άρθρο 1 … ΣΤ2. 3 Αρχική χορήγηση Δελτίου Διαμονής σε απευθείας ανιόντες Έλληνα ή του ετέρου των συζύγων ή των συντρόφων – Δεν παρέχεται πρόσβαση στην αγορά εργασίας • Αντίγραφο ενός εκ των ακόλουθων εγγράφων που πιστοποιούν νόμιμη διαμονή στην Ελλάδα… • Ακριβές αντίγραφο του αστυνομικού δελτίου ταυτότητας του Έλληνα, • Αντίγραφο της ληξιαρχικής πράξης γάμου • Ληξιαρχική πράξη γέννησης του Έλληνα ή του ετέρου των συζύγων ή των συντρόφων ή άλλο επίσημο έγγραφο από το οποίο να προκύπτει ο συγγενικός δεσμός. • Τεκμηριωμένες αποδείξεις υλικής εξάρτησης από τον Έλληνα ή τον έτερο των συζύγων ή των συντρόφων στην Ελλάδα ή στην αλλοδαπή και υπεύθυνη δήλωση του συντηρούντος ότι εξακολουθούν να συντηρούνται. Η απόδειξη μπορεί να έχει τη μορφή εγγράφου χορηγηθέντος από αρμόδια αρχή της χώρας καταγωγής ή συνήθους διαμονής, το οποίο πιστοποιεί ότι το εν λόγω μέλος της οικογένειας συντηρείται από τον Έλληνα πολίτη ή τον έτερο των συζύγων ή των συντρόφων ή συμβίωνε κάτω από τη στέγη του στην εν λόγω χώρα ή ότι υφίστανται σοβαροί λόγοι υγείας, που καθιστούν απολύτως αναγκαία την προσωπική τους φροντίδα από τον Έλληνα ή τον έτερο των συζύγων ή των συντρόφων…».
7.Επειδή, εξάλλου, σύμφωνα με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) ενώ το βασικό αντικείμενο του άρθρου 8 της σύμβασης της Ρώμης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (ΕΣΔΑ), που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 (Α΄ 256), είναι η προστασία του ατόμου από αυθαίρετες ενέργειες των δημόσιων αρχών, μπορεί επιπλέον να υπάρχουν θετικές υποχρεώσεις που είναι συνυφασμένες με τον ουσιαστικό σεβασμό της οικογενειακής ζωής. Το άρθρο 8 της Σύμβασης δεν συνεπάγεται, πάντως, μία γενική υποχρέωση του συμβαλλόμενου κράτους να σέβεται την επιλογή της χώρας διαμονής των μεταναστών και να επιτρέπει την οικογενειακή επανένωση στο έδαφός του. Σε μια υπόθεση που αφορά την οικογενειακή ζωή καθώς και τη μετανάστευση, η έκταση των υποχρεώσεων ενός κράτους να δέχεται στο έδαφός του συγγενείς προσώπων που διαμένουν εκεί θα ποικίλλει ανάλογα με τις ιδιαίτερες περιστάσεις των εμπλεκομένων προσώπων και το γενικό συμφέρον (βλέπε Gül κατά Ελβετίας, 19 Φεβρουαρίου 1996, και Rodrigues da Silva και Hoogkamer, Ajayi κατά Ηνωμένου Βασιλείου, αριθ. 27663/95, 22 Ιουνίου 1999). Τα όρια μεταξύ των θετικών και των αρνητικών υποχρεώσεων του κράτους βάσει της ανωτέρω διάταξης δεν επιδέχονται ακριβή ορισμό. Οι εφαρμοστέες αρχές είναι, ωστόσο, παρόμοιες, ενώ και στα δύο πλαίσια πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η δίκαιη ισορροπία που πρέπει να επιτευχθεί μεταξύ των ανταγωνιστικών συμφερόντων του ατόμου και της κοινότητας στο σύνολό της- και στα δύο πλαίσια το κράτος απολαμβάνει ένα ορισμένο περιθώριο εκτίμησης (βλέπε Konstatinov κατά Κάτω Χωρών, αριθ. 16351/03, § 46, 26 Απριλίου 2007- Tuquabo-Tekle και άλλοι κατά Κάτω Χωρών, αριθ. 60665/00, § 42, 1 Δεκεμβρίου 2005- Ahmut κατά Κάτω Χωρών, 28 Νοεμβρίου 1996, § 63, Gül κατά Ελβετίας, 19 Φεβρουαρίου 1996, § 63, – Powell και Rayner κατά Ηνωμένου Βασιλείου, 21 Φεβρουαρίου 1990, § 41). Το ΕΔΔΑ πάντως έχει κάνει δεκτό ότι η πραγματική και νομική κατάσταση ενός εγκατεστημένου μετανάστη και εκείνη ενός αλλοδαπού που επιδιώκει την εισδοχή σε μια χώρα υποδοχής – ακόμη και μετά από πολλά χρόνια πραγματικής διαμονής στην χώρα αυτή- δεν είναι η ίδια, με αποτέλεσμα τα κριτήρια που αναπτύχθηκαν στη νομολογία του Δικαστηρίου για την αξιολόγηση του κατά πόσον η ανάκληση της άδειας διαμονής ενός εγκατεστημένου μετανάστη είναι συμβατή με το άρθρο 8 της Σύμβασης να μην μπορούν να μεταφερθούν αυτομάτως στην κατάσταση ενός αλλοδαπού στον οποίο δεν έχει χορηγηθεί επίσημα δικαίωμα διαμονής. Στην τελευταία περίπτωση, το ζήτημα που πρέπει να προσδιοριστεί είναι κατά πόσον το εν λόγω άρθρο 8 επιβάλλει θετική υποχρέωση στο εναγόμενο κράτος να επιτρέψει στον αιτούντα να ασκήσει την ιδιωτική ή οικογενειακή του ζωή στο έδαφός του (απόφαση της 3.10.2014 Jeunesse κατά Κάτω Χωρών, της 30.6.2015, A.S. κατά Ελβετίας αρ. πρ. 39350/2013). Παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο αυτό είναι, μεταξύ άλλων, ο βαθμός στον οποίο η οικογενειακή ζωή έχει ουσιαστικά διαρραγεί, η έκταση των δεσμών στο συμβαλλόμενο κράτος και το κατά πόσον υπάρχουν παράγοντες ελέγχου της μετανάστευσης (για παράδειγμα, ιστορικό παραβιάσεων της νομοθεσίας περί μετανάστευσης) ή λόγοι δημόσιας τάξης που συνηγορούν υπέρ του αποκλεισμού (βλ. Rodrigues da Silva ό.π. – Solomon κατά Κάτω Χωρών, αριθ. 44328/98, 5 Σεπτεμβρίου 2000). Πάντως, όπως έχει παγίως κριθεί (αποφάσεις της 13.3.2008 Emonet κλπ κατά Ελβετίας, αρ. προσφ.39051/03, της 3.10.2012 Samsonnikov κατά Εσθονίας, αρ.προσφ.52178/2010 και της 23.3.2015 Senchishak κατά Φινλανδίας, αρ.προσφ. 5049/2012, της 21 Μαρτίου 2017 Sapondzhyan κατά Ρωσσίας, αρ. προσφ. 32986/08), στην έννοια της προστατευόμενης οικογενειακής ζωής δεν εμπίπτουν καταρχήν οι σχέσεις μεταξύ ενηλίκων μελών της οικογένειας, εκτός εάν αποδεικνύεται ότι μεταξύ τους, λόγω συγκεκριμένων περιστάσεων, υφίστανται δεσμοί εξάρτησης, οι οποίοι υπερβαίνουν τους συνήθεις συναισθηματικούς δεσμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα στα πρόσωπα αυτά.
8.Επειδή, από τις διατάξεις που παρατίθενται στις σκέψεις 4 και 5, ερμηνευόμενες σε συνδυασμό μεταξύ τους αλλά και υπό το φως της νομολογίας του ΕΔΔΑ για το άρθρο 8 της Σύμβασης, τα άρθρα 9 και 21 του Συντάγματος, τα άρθρα 3 παρ. 1, 7 παρ. 1 και 9 παρ. 1 της Διεθνούς Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού αλλά και από όσα αναφέρονται στην συνοδευτική έκθεση του ανωτέρω ν. 4251/2014 συνάγονται τα ακόλουθα. Άμεσος φορέας του δικαιώματος της οικογενειακής επανένωσης που κατοχυρώνεται στα άρθρα 82 έως και 87 του ν.4251/2014 είναι καταρχήν ο Έλληνας πολίτης, στην ενότητα της οικογένειας του οποίου απέβλεψε ο νομοθέτης και ενόψει των υποχρεώσεών του που απορρέουν από τα άρθρα 9 και 21 του Συντάγματος. Τα μέλη της οικογένειας Ελλήνων πολιτών, όπως αυτά ορίζονται καταρχήν στην περ. λε της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν.4251/2014, έχουν παράγωγο δικαίωμα, το οποίο αντλούν από την σχέση τους με τους Έλληνες πολίτες, υπό τις ειδικότερες προϋποθέσεις που τίθενται στα άρθρα 82 έως και 86 του ν.4251/2014. Ωστόσο, το παράγωγο αυτό δικαίωμα χορηγείται, ανανεώνεται ή ανακαλείται εντός του προστατευτικού πλαισίου που τίθεται για τα άτομα αυτά από το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ. Μέλη οικογένειας Έλληνα πολίτη, τα οποία εμπίπτουν στις διατάξεις των άρθρων 82 έως και 86 του ν.4251/2014 είναι, όπως προελέχθη, όσα ορίζονται στην περ. λε της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν.4251/2014 ήτοι ο/η σύζυγος, ο/η σύντροφος, οι κατιόντες ηλικίας έως 21 ετών οποιουδήποτε εκ των συζύγων/συντρόφων καθώς και τα υιοθετημένα τέκνα τους και, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, οι συντηρούμενοι απευθείας ανιόντες του Έλληνα πολίτη ή του/της συζύγου ή συντρόφου του/της και τέλος άλλα συγγενικά πρόσωπα του Έλληνα πολίτη ή του/της συζύγου ή συντρόφου του/της, που συντηρούνται από τους τελευταίους και για σοβαρούς λόγους υγείας εξαρτώνται από αυτούς. Σύμφωνα δε με την ειδική διάταξη της υποπερ. δ της περ. λε της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν.4251/2014 απευθείας ανιών Έλληνα πολίτη είναι ο γονέας του ή ο γονέας του/της συζύγου ή συντρόφου του/της (για την έννοια του απευθείας ανιόντος ως προς αυτήν του απώτερου ανιόντος πρβλ ΣτΕ 1631/2022), ο οποίος αποκτά δικαίωμα διαμονής εφόσον συντηρείται από τους τελευταίους. Η έννοια της συντήρησης προϋποθέτει ότι ο Έλληνας πολίτης από τον οποίο αντλεί το δικαίωμα διαμονής ο απευθείας ανιών πολίτης τρίτης χώρας πρέπει να είναι ενήλικος, καθώς δεν νοείται καταρχήν συντήρηση, ήτοι υλική στήριξη ενηλίκου από ανήλικο. Η ερμηνεία αυτή, ότι στην έννοια δηλαδή των μελών της οικογένειας της υποπερ. δ της περ. λε της παρ. 1 του άρθρου 1 του ν.4251/2014 εμπίπτουν οι συντηρούμενοι γονείς μόνο των ενηλίκων Ελλήνων πολιτών ή των συζύγων ή συντρόφων τους ενισχύεται και από το γεγονός ότι για τους γονείς ανηλίκων ημεδαπών ο νομοθέτης εισήγαγε ειδικές διατάξεις ήτοι αυτές του άρθρου 19 και 87 του ν.4251/2014 με τις οποίες προβλέπεται η χορήγηση άδειας διαμονής για εξαιρετικούς λόγους και μέλους οικογένειας Έλληνα πολίτη στα πρόσωπα αυτά, με γνώμονα το βέλτιστον συμφέρον των ανηλίκων να συμβιώνουν με αμφότερους τους γονείς τους στην Ελλάδα. Συνεπώς, ο παππούς ανηλίκου ημεδαπού δεν έχει δικαίωμα διαμονής ως μέλος της οικογένειας του τελευταίου, αφενός διότι δεν είναι απευθείας ανιών του ανηλίκου αφετέρου διότι δεν νοείται η συντήρησή του από τον τελευταίο. Περαιτέρω, όταν γίνεται επίκληση του δικαιώματος οικογενειακής επανένωσης εκ μέρους του γονέα αλλοδαπού/ης συζύγου ή συντρόφου Έλληνα πολίτη, κατ΄επίκληση της ανωτέρω διάταξης της υποπερ. δ, ο/η σύζυγος ή σύντροφος του Έλληνα, πρέπει επίσης να έλκει το δικαίωμα διαμονής του από τον/την σύζυγό/σύντροφό του/της Έλληνα πολίτη, διότι μόνο τότε εξασφαλίζεται η ύπαρξη πραγματικής σύνδεσης του αιτούντος την άδεια πολίτη τρίτης χώρας με τον Έλληνα πολίτη, υπέρ της ενότητας της οικογένειας του οποίου έχει τεθεί το δικαίωμα οικογενειακής επανένωσης, καθώς μόνο σε αυτήν την περίπτωση έχει προηγηθεί η διαπίστωση της ύπαρξης πραγματικής συμβίωσης μεταξύ των συντρόφων ή συζύγων, μέσω της οποίας ο αιτών αποκτά την κρίσιμη για την εφαρμογή των ανωτέρω διατάξεων ιδιότητα του μέλους οικογένειας Έλληνα πολίτη. Ως εκ τούτου, τέτοιο δικαίωμα καταρχήν δεν αποκτά ο συντηρούμενος απευθείας ανιών, πολίτη τρίτης χώρας, που διαμένει νόμιμα στην Ελλάδα με άλλο τίτλο διαμονής, πλην αυτό του συζύγου/συντρόφου Έλληνα πολίτη, ακόμη και εάν ο/η τελευταίος/α έχει συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης με τον Έλληνα ή έχει την ιδιότητα γονέα ημεδαπού ανηλίκου. Η ερμηνεία αυτή εξάλλου, δεν προσκρούει στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, από το οποίο δεν απορρέει καταρχήν υποχρέωση των συμβαλλόμενων κρατών να επιτρέπουν την είσοδο και διαμονή στο έδαφός τους ενηλίκων πολιτών τρίτης χώρας, μελών των οικογενειών ενηλίκων εγκατεστημένων μεταναστών, παρά σε εξαιρετικές περιστάσεις. Τέτοια δε εξαιρετική περίσταση δεν αποτελεί, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, μόνη η υλική εξάρτηση του αλλοδαπού από τα ενήλικα μέλη της οικογένειάς του, ιδίως όταν ο τελευταίος είναι ικανός να διαμένει στην χώρα καταγωγής του μόνος του, λαμβάνοντας μόνο οικονομική στήριξη για την επιβίωσή του. Ωστόσο, ενόψει των άρθρων 9 και 21 του Συντάγματος, η Διοίκηση, πριν να απορρίψει αίτημα οικογενειακής επανένωσης που υποβάλλεται από συντηρούμενο απευθείας ανιόντα νομίμως διαμένοντα στην Ελλάδα πολίτη τρίτης χώρας, ο οποίος έχει συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης στην Ελλάδα με Έλληνα πολίτη και έχει δικαίωμα μόνιμης διαμονής ως γονέας του ημεδαπού ανηλίκου που απέκτησε με τον Έλληνα σύζυγο ή σύντροφό του, οφείλει να ερευνά αν υφίσταται πραγματική συμβίωση των μελών της πυρηνικής οικογένειας και σε τέτοια περίπτωση να επιτρέπει την οικογενειακή επανένωση του αλλοδαπού/ής συζύγου ή συντρόφου Έλληνα πολίτη, με τον απευθείας ανιόντα γονέα του, εφόσον πληρούνται κατά τα λοιπά οι νόμιμες προϋποθέσεις.
9.Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου προκύπτουν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο αιτών, πολίτης Γεωργίας, γεννημένος στις ….1966, ήταν κάτοχος αδειών διαμονής για εξαρτημένη εργασία και για ανεξάρτητες υπηρεσίες ή έργο τουλάχιστον από 20.7.2001 έως 18.1.2014, ωστόσο η τελευταία απόφαση ανανέωσης της άδειάς του, για το χρονικό διάστημα από 19.1.2012 έως 18.1.2014, παρέμεινε ανεπίδοτη. Στις 15.1.2024 ο αιτών εισήλθε στην χώρα από τον αερολιμένα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Θεσσαλονίκης (βλ. την σχετική σφραγίδα εισόδου στην σελίδα 04 του αντιγράφου του … διαβατηρίου του αιτούντος) και στις 19.1.2024 υπέβαλε ηλεκτρονική αίτηση για να λάβει άδεια διαμονής ως μέλος (απευθείας ανιών) οικογένειας Έλληνα πολίτη. Με την αίτηση αυτή συνυπέβαλε: 1.την από 16.1.2024 δήλωση του Έλληνα πολίτη Γ… K…, κατοίκου Θεσσαλονίκης (οδός … στην Καλαμαριά) ότι θα αναλάβει την συντήρηση και την φιλοξενία του, 2.πιστοποιητικό οικογενειακής του Γ… Κ… , εκδόσεως του Δημάρχου Φλώρινας με τα στοιχεία της συμβίας του T… O… του K… και των τέκνων τους Α… και Γ… Κ…, γεννημένους στις …..2014 και στις ……2022 στην Θεσσαλονίκη, 3.απόσπασμα ληξιαρχικής πράξης συμφώνου συμβίωσης συναφθέντος στην Θεσσαλονίκη, στις ….2020, μεταξύ του Γ… Κ… και της T… Ο…, 4.πιστοποιητικό γεννήσεως της T… O… με στοιχεία γονέα K… O… (επίσημο αντίγραφο και μετάφραση), 5.το … δελτίο αστυνομικής ταυτότητας του Γ… Κ… και το … δελτίο μόνιμη διαμονής μέλους οικογένειας Έλληνα της T… O…, ισχύος έως ….2030, 6.δήλωση φορολογίας εισοδήματος και πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022 της T… Ο… με δηλωθέντα εισοδήματα από μισθωτή εργασία ύψους 155,80 ευρώ και προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών ύψους 2.844,20 ευρώ και πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2022 του Γ… Κ… με αυτοτελώς φορολογούμενο ποσό ύψους 3.909,74 ευρώ και προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών ύψους 5.105,26 ευρώ, 7.αντίγραφο της από 13.12.2021 υποβληθείσας δήλωσης πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης κατοικίας επί της οδού …, με μισθωτή τον Γ… Κ… και συμβατική διάρκεια από 1.12.2021 έως 28.2.2025 και 8.τα από 28.2.2023, 22.3.2023, 7.4.2024, 11.5.2023, 20.6.2023, 18.7.2023, 25.8.2023, 21.9.2023, 23.10.2023, 21.11.2023 και 27.12.2023 αποδεικτικά μεταφοράς χρηματικών ποσών ύψους από την T… O… προς τον αιτούντα. Με την 2024/…/….2024 απόφαση του Γραμματέα της ΑΔΜΘ, η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι συντηρούσα του αιτούντος είναι η θυγατέρα του T… O…, κάτοχος δελτίου μόνιμης διαμονής μέλους οικογένειας Έλληνα πολίτη, ο Έλληνας, όμως, από τον οποίο η τελευταία έλκει δικαίωμα διαμονής είναι το ανήλικο τέκνο της και ως εκ τούτου δεν δύνανται να προσκομισθούν τα απαιτούμενα εκ του νόμου έγγραφα, καθώς δεν δύναται να στηρίζεται η συντήρηση ανιόντος σε ανήλικο τέκνο. Κατά της απόφασης αυτής ο αιτών άσκησε την …/14.3.2024 αίτηση θεραπείας, με την οποία προέβαλε ότι από την διάταξη του άρθρου 82 του ν.4251/2014 δεν μπορεί να συναχθεί ότι η κόρη του θα έπρεπε να αντλεί δικαίωμα διαμονής από τον Έλληνα σύντροφό της και όχι από το τέκνο της, εφόσον πάντως δεν αμφισβητείται το πραγματικό γεγονός της συμβίωσής της με τον σύντροφό της. Περαιτέρω, ο αιτών επισήμανε ότι η θυγατέρα του είχε λάβει άδεια διαμονής ως γονέας ανηλίκου ημεδαπού, διότι κατά το χρονικό σημείο της υποβολής της αίτησής της για να λάβει άδεια διαμονής δεν είχε ακόμη συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με τον Έλληνα σύντροφό της. Ο Γραμματέας της ΑΔΜΘ, αφού έλαβε υπόψιν του τα έγγραφα που προσκομίσθηκαν, απεφάνθη ότι από τα στοιχεία που προσκόμισε ο αιτών προέκυπτε ότι τόσο προ της εισόδου του στην Ελλάδα, όσο και μετά από αυτήν, τον συντηρούσε και θα εξακολουθούσε να τον συντηρεί η θυγατέρα του. Στην τελευταία, όμως, είχε χορηγηθεί άδεια διαμονής γονέα ανηλίκου ημεδαπού, για το χρονικό διάστημα από 21.10.2015 έως 20.10.2020, την οποία ανανέωσε για δέκα έτη με δελτίο μόνιμης διαμονής, ισχύος από 21.10.2020 έως 20.10.2030, χωρίς να δηλώσει το σύμφωνο συμβίωσης που συνήψε με τον Έλληνα πολίτη, το οποίο υπογράφηκε στις 3.12.2020. Επομένως, κατά την κρίση του Γενικού Γραμματέα, η θυγατέρα του εξακολουθούσε να έλκει τα δικαιώματά της από το ανήλικο ημεδαπό τέκνο της και όχι από τον Έλληνα σύντροφό της, πλην, όμως, το ανήλικο αυτό δεν είχε τη δυνατότητα συντήρησης ενήλικου ατόμου. Με αυτό το σκεπτικό, με την προσβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε και αίτηση θεραπείας που άσκησε ο αιτών.
10.Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, ο αιτών εκθέτει ότι συντηρείται από την θυγατέρα του T… O… και τον σύζυγό της Έλληνα πολίτη Γ… Κ…, οι οποίοι έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης. Ο ίδιος διαμένει στην οικία τους μαζί και με τα ανήλικα εγγόνια του, τέκνα των ανωτέρω. Στην Ελλάδα διαμένει επίσης νομίμως ο γιος του. Όπως υποστηρίζει, είναι πλήρως ενταγμένος στην ελληνική κοινωνία και έχει δημιουργήσει αδιάρρηκτους οικογενειακούς δεσμούς, με αποτέλεσμα η απομάκρυνσή του από την χώρα να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη, τόσο στον ίδιο όσο και στα μέλη της οικογένειάς του. Ως προς την προσβαλλόμενη απόφαση προβάλλει ότι στερείται νόμιμης αιτιολογίας και αντίκειται στο άρθρο 82 του ν.4251/2014, για τους λόγους που εξέθεσε και με την αίτηση θεραπείας του. Επικαλούμενος δε τους βιοτικούς του δεσμούς και την οικογενειακή του κατάσταση υποστηρίζει ότι η ίδια απόφαση αντίκειται στο άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, την αρχή της αναλογικότητας, το άρθρο 74 παρ. 4 του ν.4251/2014, τα άρθρα 20 και 26 παρ. 3 του ν.3907/2011 και εκδόθηκε κατά παράβαση του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης.
11.Επειδή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του διοικητικού φακέλου και το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, η θυγατέρα του αιτούντος T… O… είχε συνάψει στις 3.12.2020 στην Θεσσαλονίκη σύμφωνο συμβίωσης με τον Έλληνα πολίτη Γ… Κ…, με τον οποίο έχει αποκτήσει δύο τέκνα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα το έτος 2014 και το έτος 2022 και ήταν κατά τον χρόνο έκδοσης της ανωτέρω απόφασης ανήλικα. Επιπροσθέτως, στην T… O… έχει χορηγηθεί δικαίωμα μόνιμης διαμονής στην Ελλάδα, υπό την ιδιότητά της ως γονέα ημεδαπών ανηλίκων. Με αυτά τα δεδομένα και σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά στην σκέψη 8 της παρούσας, η Διοίκηση όφειλε, εν προκειμένω, να ερευνήσει εάν υφίσταται πραγματική συμβίωση και οικογενειακή ζωή μεταξύ της T… O…, του Έλληνα πολίτη Γ… Κ… και των ανηλίκων τέκνων τους και σε τέτοια περίπτωση να προβεί στην εξέταση της αίτησης έκδοσης άδειας διαμονής που επέβαλε ο αιτών, κατ΄επίκληση της υποπερ. δ της περ. λε της παρ. 1 του άρθρου 1 και του άρθρου 82 του ν.4251/2014, ήτοι επικαλούμενος ότι ήταν απευθείας ανιών συντρόφου Έλληνα πολίτη, χωρίς να κωλύεται από το γεγονός ότι η θυγατέρα του και σύντροφος του Έλληνα πολίτη αντλούσε δικαίωμα διαμονής όχι από τον σύντροφό της Γ… Κ… αλλά από τα ανήλικα τέκνα τους. Κατά την εξέταση της αίτησης αυτής άλλωστε, η Διοίκηση θα λάμβανε υπόψιν της ως προς την συνδρομή της προϋπόθεσης της συντήρησης του αιτούντος, τους πόρους του Γ… Κ… και της συντρόφου του και όχι των ανηλίκων τέκνων των τελευταίων, όπως εσφαλμένως υπολαμβάνει στην προσβαλλόμενη απόφαση. Κατόπιν τούτου, η προσβαλλόμενη απόφαση δεν αιτιολογείται νομίμως, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα και τυγχάνει ακυρωτέα.
12.Eπειδή, κατ΄ακολουθία, η αίτηση αυτή πρέπει να γίνει δεκτή, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση του Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας Θράκης, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση θεραπείας που ασκήθηκε από τον αιτούντα κατά της 2024/…/….2024 αρχικής απορριπτικής του απόφασης και η υπόθεση να αναπεμφθεί στην Διοίκηση προς νέα νομίμως αιτιολογημένη κρίση, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην προηγούμενη σκέψη. Τέλος, το καταβληθέν παράβολο πρέπει να επιστραφεί στον αιτούντα (άρθρο 36 παρ. 4 εδ. α΄ του πδ 18/1989-Α΄8), ενώ, κατ΄ εκτίμηση των περιστάσεων, ο καθ΄ ου Υπουργός πρέπει να απαλλαγεί από τη δικαστική δαπάνη του αντιδίκου του (άρθρο 275 παρ. 1εδ. τελευταίο του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 – Α΄ 97, το οποίο εφαρμόζεται εν προκειμένω σύμφωνα με το άρθρο 15 παρ. 5 του ν. 3068/2002 – Α΄ 274, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο 57 παρ.1 του ν. 4689/2020-Α΄ 103, σε συνδυασμό με το άρθρο 4 παρ. 1 περ. στ΄ του ν. 702/1977 – Α΄ 268, όπως η περίπτωση αυτή προστέθηκε με το άρθρο 50 του ν. 3659/2008 – Α΄ 77).
Διά ταύτα
Δέχεται την αίτηση ακύρωσης.
Ακυρώνει την 2024/…/….2024 απόφαση του Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας -Θράκης, στην οποία ενσωματώθηκε και η 2024/…/….2024 απόφαση του ίδιου οργάνου και αναπέμπει την υπόθεση στην Διοίκηση προς νέα νόμιμη κρίση, σύμφωνα με όσα ορίζονται στην σκέψη 11 της παρούσας.
Διατάσσει την απόδοση του καταβληθέντος παραβόλου στον αιτούντα.
Απαλλάσσει τον καθ΄ου Υπουργό από την δικαστική δαπάνη του αντιδίκου του.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 10.10.2024, στις 7.11.2024 και στις 5.12.2024 και δημοσιεύθηκε στον ίδιο τόπο σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση του Δικαστηρίου, στις 30.12.2024.
Η Πρόεδρος Η Εισηγήτρια
Η Γραμματέας
