Α2693/2024
Τμήμα: 11ο Μονομελές
Δικαστής: Ν. Ζιώμας, Πρωτοδίκης Δ.Δ.
Αγωγή αποζημίωσης – Αίτημα στελέχους Λιμενικού Σώματος για μετάθεση ή απόσπαση στην αλλοδαπή λόγω συνυπηρέτησης με τον σύζυγό της, στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων – Το άρθρο 27 παρ. 6 του ν. 4504/2017 ρυθμίζει κατά τρόπο αποκλειστικό τις περιπτώσεις συνυπηρέτησης στο εξωτερικό στελεχών του Λιμενικού Σώματος – Δεν αντίκειται στο Σύνταγμα η ρύθμιση αυτή
Αγωγή κατ’ άρθρο 105 ΕισΝΑΚ – Η ενάγουσα, στέλεχος του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής (ΛΣ – ΕΛΑΚΤ) ζητεί αποζημίωση για την αποκατάσταση περιουσιακής ζημίας που υπέστη, όπως ισχυρίζεται, από την παράνομη απόρριψη αιτήματός της για μετάθεση ή απόσπαση στην αλλοδαπή λόγω συνυπηρέτησης με τον σύζυγό της, στέλεχος τον Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) – Με το άρθρο 27 παρ. 6 του ν. 4504/2017 ρυθμίζονται κατά τρόπο αποκλειστικό οι περιπτώσεις συνυπηρέτησης στο εξωτερικό για τα στελέχη του ΛΣ – ΕΛΑΚΤ. Απαιτείται ο σύζυγος του ενδιαφερόμενου να είναι επίσης στέλεχος του ΛΣ – ΕΛΑΚΤ, προϋπόθεση που δεν συνέτρεχε στην περίπτωση της ενάγουσας. Η μη πρόβλεψη δυνατότητας μετάθεσης ή απόσπασης στελέχους του ΛΣ – ΕΛΑΚΤ προς συνυπηρέτηση με στέλεχος των ΕΔ που υπηρετεί στο εξωτερικό δεν αποτελεί νομοθετικό κενό, όπως ισχυρίζεται η ενάγουσα, αλλά επιλογή του νομοθέτη, συναρτώμενη με την οργάνωση και λειτουργία των υπηρεσιών του ΛΣ – ΕΛΑΚΤ, η οποία ανήκει στην ευρεία διακριτική του ευχέρεια (βλ. ΔΕφΠειρ 230/2024). Η επιλογή αυτή δεν αντίκειται στην αρχή της ισότητας, στο μέτρο που διακρίνει τα στελέχη του ΛΣ – ΕΛΑΚΤ με σύζυγο στέλεχος του ίδιου σώματος έναντι εκείνων με σύζυγο που υπηρετεί σε άλλο ένοπλο σώμα, δεδομένου ότι η πρώτη αποτελεί ιδιαίτερη κατηγορία υπαλλήλων, τελούσα υπό διαφορετικές συνθήκες, για την οποία δικαιολογείται αντικειμενικώς η διαφορετική μεταχείριση στο ζήτημα αυτό για λόγους δημοσίου συμφέροντος, που σχετίζονται με την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της υπηρεσίας (βλ. ΔΕφΠειρ 230/2024). Η εν λόγω νομοθετική επιλογή δεν αντίκειται ούτε στο άρθρο 21 παρ. 1 του Συντάγματος, που θέτει την οικογένεια και την παιδική ηλικία υπό την προστασία του Κράτους, δεδομένου ότι η συνταγματική αυτή διάταξη θεσπίζει μεν κοινωνικό δικαίωμα, που εξειδικεύεται με θεσμικές παρεμβάσεις και υλικές παροχές, δεν υποχρεώνει όμως το Κράτος να εγγυηθεί το δικαίωμα επιλογής του καταλληλότερου τόπου για την ανάπτυξη της οικογενειακής ζωής (πρβλ. ΔΕφΘεσ 437/2023) – Δεν συντρέχει στην ένδικη περίπτωση η κατ’ άρθρο 105 του Εισ.Ν.Α.Κ. προϋπόθεση της παρανομίας των οργάνων του εναγομένου Δημοσίου. Σε κάθε περίπτωση, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δεν υφίσταται ούτε ο απαιτούμενος πρόσφορος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ της προβαλλόμενης με την αγωγή παρανομίας και του ζημιογόνου αποτελέσματος της απώλειας των αποδοχών, καθότι το συγκεκριμένο ζημιογόνο αποτέλεσμα ήταν συνέπεια, αποκλειστικά, της άδειας άνευ αποδοχών, η οποία χορηγήθηκε στην ενάγουσα κατόπιν δικής της επιλογής και υποβολής της οικείας αίτησής της (πρβλ. ΔΕφΚομ 215/2020) – Δεν στοιχειοθετείται ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου προς αποζημίωση, σύμφωνα με το άρθρο 105 ΕισΝΑΚ – Απορρίπτει την αγωγή.
