«Κόφτη» προσαυξήσεων, προστίμων και υπέρογκων φόρων, επικυρώνει εμμέσως το Συμβούλιο Επικρατείας αν επιβεβαιωθεί και από τη μείζονα σύνθεσή του, η
απόφαση τμήματος με την οποία ουσιαστικά δίνεται η δυνατότητα αναδρομικής εφαρμογής επιεικέστερων φορολογικών ρυθμίσεων και κυρώσεων για υποθέσεις του παρελθόντος.
Όπως αναφέρει σε σχετικό ρεπορτάζ του επικαλούμενο πληροφορίες το capital.gr η παραπάνω άποψη αποτέλεσε το βασικό σκεπτικό απόφασης σύμφωνα με την οποία επιβλήθηκε σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης πρόσθετος φόρος 181% εξαιτίας ανακριβούς δήλωσης.
Συγκεκριμένα στην ΕΠΕ επιβλήθηκε επιπρόσθετος φόρος €334.494, με αποτέλεσμα η εταιρεία να καλείται να πληρώσει συνολικά €602.090. Το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε αίτημά της για αναδρομική εφαρμογή μεταγενέστερων επιεικέστερων νόμων (μείωσαν σταδιακά πρόσθετους φόρους από 300%, σε 200%, σε 120% και πρόστιμα σε 10-50% της διαφοράς φόρου), αλλά το ΣτΕ έκρινε εφικτή την αναδρομική εφαρμογή και το «κούρεμα», εφόσον υπήρξε νεότερος νόμος που αντιμετωπίζει ηπιότερα τη σχετική παράβαση, αξιολογώντας διαφορετικά τη βαρύτητά της. Λόγω σπουδαιότητας, η υπόθεση παραπέμφθηκε σε μείζονα σύνθεση.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις νομικών αυτό πρακτικά –εφόσον επιβεβαιωθεί και πάλι από το ΣτΕ- σημαίνει πως ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για αναδρομικό «κούρεμα» υπέρογκων πρόσθετων φόρων και προσαυξήσεων, αναγνωρίζοντας ότι έχει συνταγματική βάση και στήριγμα η αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης ρύθμισης κατά την επιβολή και φορολογικών κυρώσεων. Έτσι όμως θα οδηγηθούμε σε «κούρεμα» υπέρογκων φορολογικών επιβαρύνσεων που έχουν μπει και αφορούν χιλιάδες δικαστικά εκκρεμείς υποθέσεις, με προσαυξήσεις, πρόσθετους φόρους ή επιτόκια εξαιρετικά υψηλά.
Δηλαδή το δικαστήριο δέχεται, ότι όταν οι φορολογικές κυρώσεις γίνονται ηπιότερες, μολονότι οι νέες επιεικέστερες ρυθμίσεις εφαρμόζονται για παραβάσεις που γίνονται μετά την έναρξη ισχύος του ευμενέστερου νόμου, μπορεί να εφαρμοστούν και αναδρομικά σε παλαιότερες εκκρεμείς υποθέσεις.
Κατά το ΣτΕ, όταν ο νομοθέτης, μεταβάλλοντας αντιλήψεις, κρίνει ότι ο σκοπός της ταχείας και ακριβούς συμμόρφωσης στις επιβαλλόμενες φορολογικές υποχρεώσεις μπορεί να επιτευχθεί με ηπιότερα μέσα και κυρώσεις, τότε ελέγχεται ως άσκοπη, αδικαιολόγητη αλλά και αντίθετη προς τη νεότερη νομοθετική βούληση η επιβολή των παλιότερων αυστηρότερων κυρώσεων, καθώς υπερβάλλουν το μέτρο που θεωρεί πλέον αναγκαίο ο νεότερος επιεικέστερος νόμος.
Η Άποψη
