Απόφαση του ΔΕΕ της 8ης Δεκεμβρίου 2016 στην υπόθεση C‑127/15, με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Oberster Gerichtshof (Ανώτατο Δικαστήριο, Αυστρία) Verein für Konsumenteninformation κατά INKO, Inkasso GmbH: «Η αίτηση
προδικαστικής αποφάσεως αφορά την ερμηνεία του άρθρου 2, στοιχείο ιʹ, και του άρθρου 3, στοιχείο στʹ, της οδηγίας 2008/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2008, για τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου (EE 2008, L 133, σ. 66, και διορθωτικά EE 2009, L 207, σ. 14, ΕΕ 2010, L 199, σ. 40, και ΕΕ 2011, L 234, σ. 46).
Η αίτηση αυτή υποβλήθηκε στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς μεταξύ της Verein für Konsumenteninformation (ενώσεως πληροφορήσεως των καταναλωτών, στο εξής: ένωση) και της INKO, Inkasso GmbH (στο εξής: Inko) με αντικείμενο την πρακτική της δεύτερης να συνάπτει με καταναλωτές συμφωνίες περί τμηματικών και προθεσμιακών καταβολών των οφειλών, χωρίς να τους έχει παράσχει πληροφορίες πριν από τη σύναψη των συμβάσεων.
Εν προκειμένω, από την απόφαση περί παραπομπής προκύπτει ότι οι συμφωνίες περί τμηματικών καταβολών της πιστώσεως, τις οποίες προτείνει η Inko στους καταναλωτές κατόπιν υπερημερίας τους, προβλέπουν ότι οι καταναλωτές δεσμεύονται να καταβάλουν την οφειλή τους με μηνιαίες τμηματικές καταβολές, οι δε πραγματοποιούμενες καταβολές καταλογίζονται πρώτα στην προμήθεια της Inko και στη συνέχεια στο υπολειπόμενο κεφάλαιο και στους τόκους.
Μια τέτοια συμφωνία που προβλέπει την υποχρέωση του καταναλωτή να καταβάλει την προμήθεια ενός γραφείου εισπράξεως οφειλών, εν προκειμένω της Inko, η οποία δεν προβλεπόταν στην αρχική σύμβαση πιστώσεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι αφορά προθεσμιακή εξόφληση «χωρίς επιβαρύνσεις», κατά την έννοια του άρθρου 2, παράγραφος 2, στοιχείο ιʹ, της οδηγίας 2008/48.
Λαμβανομένου υπόψη του σκοπού που εκτίθεται στη σκέψη 27 της παρούσας αποφάσεως να διασφαλιστεί υψηλού επιπέδου προστασία των συμφερόντων όλων των καταναλωτών, η διαπίστωση αυτή δεν μπορεί να αναιρεθεί από το σύνολο των τόκων και εξόδων που προβλέπει η εν λόγω συμφωνία, ακόμη και αν τα ποσά αυτά δεν υπερβαίνουν τα ποσά που θα ήταν απαιτητά λόγω υπερημερίας πληρωμής βάσει της ισχύουσας εθνικής νομοθεσίας, εάν δεν υφίστατο συμφωνία μεταξύ των μερών.
Υπό τις συνθήκες αυτές… το άρθρο 2, παράγραφος 2, στοιχείο ιʹ, της οδηγίας 2008/48 έχει την έννοια ότι συμφωνία περί τμηματικών καταβολών πιστώσεως συναπτόμενη κατόπιν υπερημερίας του καταναλωτή μεταξύ αυτού και του πιστωτικού φορέα, με τη διαμεσολάβηση γραφείου εισπράξεως οφειλών, δεν είναι «χωρίς επιβαρύνσεις», κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, όταν, με την εν λόγω συμφωνία, ο καταναλωτής δεσμεύεται να εξοφλήσει το συνολικό ποσό της συγκεκριμένης πιστώσεως και να καταβάλει τόκους και έξοδα που δεν προβλέπονταν στην αρχική σύμβαση βάσει της οποίας χορηγήθηκε η εν λόγω πίστωση….
Το άρθρο 3, στοιχείο στʹ, και το άρθρο 7 της οδηγίας 2008/48 έχουν την έννοια ότι γραφείο εισπράξεως οφειλών που συνάπτει επ’ ονόματι πιστωτικού φορέα συμφωνία περί τμηματικών καταβολών ληξιπρόθεσμης πιστώσεως, αλλά ενεργεί ως μεσίτης πιστώσεων μόνο στο πλαίσιο συμπληρωματικής δραστηριότητας, γεγονός το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει, πρέπει να θεωρείται «μεσίτης πιστώσεων», κατά την έννοια του εν λόγω άρθρου 3, στοιχείο στʹ, και δεν υπέχει υποχρέωση παροχής πληροφοριών στον καταναλωτή πριν από τη σύναψη της συμβάσεως, δυνάμει των άρθρων 5 και 6 της οδηγίας αυτής.
LegalNews24.gr
