Ο εν λόγω φέρεται ότι το 2014 μαζί με άλλους 10 που συμμετείχαν ως φυσική ή ηθική αυτουργοί, διέπραξε ανθρωποκτονία κατά την διάρκεια συμπλοκής για περιουσιακά στοιχεία
Ο Άρειος Πάγος ερμηνεύοντας τη διεθνή και Ελληνική νομοθεσία δεν ενέκρινε την παράδοση Πακιστανού στην χώρα του η οποία τον εκζητούσε προκειμένου να δικαστεί για ανθρωποκτονία, καθώς για τα αδίκημα αυτό ο Πακιστανικός Ποινικός Κώδικας προβλέπει θανατική ποινή, η οποία στη χώρα μας έχει καταργηθεί από το 1993.
Ειδικότερα, οι εισαγγελικές αρχές του Πακιστάν εκζητούσαν Πακιστανό προκειμένου να δικαστεί στη χώρα καταγωγής του. Ο εν λόγω Πακιστανός φέρεται ότι το 2014 μαζί με άλλους 10 που συμμετείχαν ως φυσική ή ηθική αυτουργοί, διέπραξε ανθρωποκτονία κατά την διάρκεια συμπλοκής για περιουσιακά στοιχεία.
Αρχικά το Συμβούλιο Εφετών Ναυπλίου τάχθηκε υπέρ της έκδοσης του Πακιστανού. Όμως, ο Πακιστανός άσκησε έφεση στον Άρειο Πάγο κατά της εφετειακής απόφασης. Το Ποινικό Τμήμα του Ανωτάτου Ποινικού Δικαστηρίου της χώρας έκανε δεκτή την έφεσή του, κρίνοντας εσφαλμένη την εφετειακή απόφαση και παράλληλα την εξαφάνισε (εφετειακή απόφαση).
Οι αρεοπαγίτες επισημαίνουν, κατ΄ αρχάς, ότι στο Πακιστάν η πράξη της ανθρωποκτονίας τιμωρείται με την ποινή του θανάτου ή της ισόβιας κάθειρξής και ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή όχι ενδείξεων ενοχής του εκζητουμένου, δεν μπορεί να εκδοθεί, αφού ο Πακιστανικός Ποινικός Κώδικας προβλέπει θανατική ποινή.
Σύμφωνα με το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, ο σεβασμός και η προστασία της ζωής αποτελεί θεμελιώδες δικαίωμα και η έκδοσή του εκζητουμένου αντιβαίνει σε κανόνες της διεθνούς και εσωτερικής έννομης τάξης, αφού στην Ελλάδα καταργήθηκε η θανατική ποινή με το νόμο 2172/1993 και η συγκεκριμένη πράξη που αποδίδεται στον Πακιστανό δεν υπάγεται στις εξαιρέσεις των εγκλημάτων στρατιωτικού χαρακτήρα σε καιρό ειρήνης.
