Παραθέτοντας μια σειρά από αρχαία μνημεία που κοσμούν το μουσείο του Βερολίνου και αυτό του Λονδίνου, συμπεριλαμβανομένων και των μαρμάρων του Παρθενώνα, ο Βρετανός δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ διερωτάται αν οι δυτικοί πρέπει να «προσέχουν» τα αρχαία μνημεία
Με τόσο ντόρο που έχει προκληθεί, με τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που βρίσκονται «φυλακισμένα» εδώ και χρόνια στο Βρετανικό Μουσείο, θα έλεγε κανείς, ότι οι Βρετανοί, θα προσπαθούσαν, να κάνουν την «πάπια» και να μην προκαλέσουν, για το γεγονός πως στο συγκεκριμένο μουσείο, δεν βρίσκονται μόνο ελληνικά, αλλά και άλλα ιστορικά μνημεία, από διάφορες περιοχές. Τουναντίον, με ένα άρθρο του στον Independent, ο γνωστότερος Βρετανός ανταποκριτής στη Μέση Ανατολή διερωτάται αν θα πρέπει οι «Δυτικοί» να αναλαμβάνουν τη φύλαξη των ιστορικών μνημείων του πλανήτη!
Ο Ρόμπερτ Φισκ, ανταποκριτής του Independent στη Μέση Ανατολή τα τελευταία 30 χρόνια θέτει το ερώτημα «μήπως το Χαλέπι αποδεικνύει ότι οι δυτικοί πρέπει να αναλάβουν τη φύλαξη των αρχαίων μνημείων όλου του κόσμου;».
Στο άρθρο του, ο Φισκ, επικαλείται το «Δωμάτιο του Χαλεπίου». Αποτελεί πιθανώς το παλαιότερο, σωζόμενο, ζωγραφισμένο δωμάτιο, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που… σώθηκε, καθώς βρίσκεται πλέον στο Μουσείο Περγάμου στο Βερολίνο. Ο επιφανέστερος Βρετανός ανταποκριτής, διερωτάται, αν θα είχε διασωθεί, από τα πυρά του πολέμου, που μαστίζει εδώ και χρόνια τη Συρία, αν δεν υπήρχε ο Γερμανός Κάιζερ, το 1912 να το αγοράσει από την οικογένεια Ουακίλ και να το μεταφέρει στην πρωτεύουσα του Ράιχ.
Το δωμάτιο του Χαλεπίου
Στη συνέχεια, ο Φισκ, αναφέρεται επίσης σε ένα άλλο μεγάλο μνημείο που κοσμεί το μουσείο του Βερολίνου. Την πύλη της Ιστάρ. Η ανοικοδόμηση της Πύλης της βαβυλωνιακής θεάς και της Οδού της Λιτανείας έγινε στο Μουσείο της Περγάμου από υλικό που ανασκάφηκε από τον Ρόμπερτ Κόλντεβαϊ και τελείωσε το 1930. Περιλαμβάνει την πλάκα επιγραφής. Στέκεται 14 μέτρα υψηλή και 30 μέτρα πλάτος. Η ανασκαφή διήρκεσε από το 1902 έως το 1914, και, κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, 13 μέτρα των θεμελίων της πύλης αποκαλύφθηκαν. Το «αφιέρωμα» στην πύλη της Ιστάρ κλείνει, με το ίδιο ερώτημα: Θα είχε διατηρηθεί αν βρισκόταν στο Ιράκ και αν δεν είχαν συμβάλλει οι Γερμανοί αρχαιολόγοι;
Η πύλη της Ιστάρ
Κάποιος θα πει ότι ο Βρετανός δημοσιογράφος, αφήνει την… ουρά των Βρετανών απ’ έξω. Κι όμως όχι. Ο Φισκ, σχολιάζει το γεγονός, πως ο λόρδος Έλγιν, «άρπαξε τα μάρμαρα του Παρθενώνα με την ανοχή και την άδεια των Οθωμανών και οι Βρετανοί δεν τα επέστρεψαν επειδή οι Έλληνες δεν είχαν πού να τα βάλουν. Και όταν οι Έλληνες έχτισαν ένα μουσείο, πάλι δεν επεστράφησαν» σχολιάζει ο Φισκ, χωρίς βέβαια να τονίζει ότι η Ελλάδα δεν βομβαρδίζεται από κανέναν και αποτελεί εξίσου δυτική χώρα όπως η Βρετανία.
Αλλά και οι Γάλλοι έχουν την τιμητική τους, με την πέτρα της Ροζέτας, την οποία πήραν από τους Αιγύπτιους, με το πρόσχημα ότι ήταν Γάλλος αυτός που αποκρυπτογράφησε τα όσα γράφονται πάνω της.
Η πέτρα της Ροζέτας
Στη συνέχεια, επισημαίνεται στο άρθρο, ότι και αρκετά μνημεία που βρίσκονταν στο μουσείο της Περγάμου, έπρεπε να ξαναφτιαχτούν, από την αρχή, μία και δύο φορές, μετά το βομβαρδισμό της πόλης, από τη Βασιλική αεροπορία της Βρετανίας κατά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μόνο και μόνο και μόνο για να οδηγηθεί στην κατακλείδα, ότι οι «πολιτισμένοι δυτικοί» που κρατούν τα μνημεία των άλλων λαών, το κάνουν, μέχρις ότου πάρουν τις αποδείξεις που θέλουν, ότι η Συρία και το Ιράκ (ίσως και η Ελλάδα;) είναι έτοιμες να ξαναέχουν τα μνημεία τους πίσω, δείχνοντας ότι θα τα προσέχουν, όπως οι τωρινοί τους κάτοχοι.
«Ας κρατήσουμε προς το παρόν αυτά που έχουμε κι ας αφήσουμε το θέμα της μελλοντικής τους ιδιοκτησίας ανοιχτό» σχολιάζει ο Φισκ αφήνοντας για το μέλλον και το ερώτημα που αφορά στο ποιοι πόλεμοι κατέστρεψαν τα περισσότερα μνημεία.
