Η φορολογία του προσωπικού συνολικού εισοδήματος εισάγεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα το έτος 1909 και από τότε έχουμε τον φόρο εκτάκτων κερδών. Δεν μπορούμε όμως να πούμε ότι υπάρχει μέχρι τότε στην Ελλάδα σχετική νομοθεσία για την φορολογία εισοδήματος.
Μετά το 1919 και με το νόμο 1640 περί φορολογίας καθαρών προσόδων έχουμε
για πρώτη φορά φορολογία όλων γενικά των εισοδημάτων, ύστερα από φορολογική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου (9 Νοεμβρίου του 1919).
Έτσι με το νόμο 1640 καθιερώνεται ο μικτός τύπος φορολογίας εισοδήματος. Έχουμε σταθερό συντελεστή φόρων π.χ. για καθαρό εισόδημα από οικοδομές 16% και για τις εκμισθωμένες γαίες 18%.
Ο νόμος 1640/19 θεωρείται από τους κυριότερους φορολογικούς νόμους και χαρακτηρίζεται για τον δίκαιο και εύστοχο φορολογικό του χαρακτήρα.
Το 1955 άλλαξε το μέχρι τότε ισχύον φορολογικό καθεστώς με την θέσπιση του νομοθετικού διατάγματος του 3323/55 που αφορά την φορολογία των φυσικών προσώπων με το οποίο καθιερώνεται ο προσωπικός και προοδευτικός φόρος στο συνολικό καθαρό εισόδημα ο καλούμενος ενιαίος φόρος.
Το νομοθετικό διάταγμα 3843/58 αφορά την φορολογία εισοδήματος νομικών προσώπων και έτσι συμπληρώθηκε η όλη νομοθεσία.
Σήμερα τα εισοδήματα τους φορολογούνται όλα μαζί.
Τα Ν.Δ. 3323/55 και 3843/58 αποτελούν σήμερα τον κορμό του φορολογικού συστήματος και μαζί με τις διάφορες κατά καιρούς τροποποιήσεις και συμπληρώσεις τους συντέλεσαν στην δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών. Ο νόμος 3323/55 τροποποιήθηκε ή συμπληρώθηκε από τους νόμους 820/78,1828/89,1882/90,1914/90.
Με την φορολόγηση του εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων το κράτος εισπράττει σήμερα την κυριότερη πηγή των εσόδων του.
ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
