Τριμ.Εφ.Θεσ. 3269/2015: Μη καταβολή χρεών στο Δημόσιο. Η πτώχευση του οφειλέτη ασκεί έννομη επιρροή επί της ποινικής ευθύνης του υπόχρεου εφόσον η κήρυξη της πτώχευσης έλαβε χώρα πριν από τη βεβαίωση του χρέους και πριν καταστεί αυτό ληξιπρόθεσμο. «Η πτώχευση του οφειλέτη ασκεί έννομη επιρροή επί της ποινικής ευθύνης του υπόχρεου υπό την προϋπόθεση ότι η κήρυξη της πτωχεύσεως έλαβε χώρα πριν από τη βεβαίωση του χρέους ή το ληξιπρόθεσμο αυτού, ενόψει του ότι το μεν κατ’’ άρθρο 2 του α.ν. 635/1937 ο πτωχεύσας στερείται αυτοδικαίως της
διοικήσεως της πτωχευτικής περιουσίας και είναι άκυρη ως προς την ομάδα των πιστωτών κάθε δικαιοπραξία αυτού που αφορά την πτωχευτική περιουσία, το δε κατ’ άρθρο 679 αριθ. 4 του ΕμπΝ καθιερώνεται ποινική ευθύνη του πτωχού στην περίπτωση πληρωμής των πιστωτών του μετά την ημέρα παύσης των πληρωμών (ΑΠ 659/2011, ΑΠ 565/2007 δημ. ΝΟΜΟΣ).
Στην προκείμενη περίπτωση, από την ανάγνωση των πρακτικών της πρωτοβάθμιας δίκης καθώς και των εγγράφων που αναφέρονται στα πρακτικά της δίκης αυτής, την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας, την απολογία του κατηγορουμένου στο ακροατήριο και την όλη αποδεικτική διαδικασία, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Κατά το χρονικό διάστημα από 1.12.2006 έως και 1.5.2011, ο κατηγορούμενος με την ιδιότητα του προέδρου του διοικητικού συμβουλίου και διευθύνοντος συμβούλου της εδρεύουσας στην Θεσσαλονίκη ανωνύμου εταιρίας με την επωνυμία…, καθυστέρησε να καταβάλει χρέη προς το Δημόσιο, που βεβαιώθηκαν το έτος 2010 στη Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ Θεσσαλονίκης, συνολικού ποσού 247.689,18 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των κάθε είδους τόκων και προσαυξήσεων, μέχρι και τις 18.8.2011, ημερομηνία σύνταξης του πίνακα χρεών, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τεσσάρων μηνών, από τη λήξη του χρόνου καταβολής τους, σύμφωνα με το συνημμένο πίνακα χρεών (με αριθμούς 2-5).
Αποδείχθηκε, όμως, ότι η ως άνω εταιρία με την υπ’ αριθμ. 33.527/1999 αμετάκλητη απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, κηρύχθηκε σε κατάσταση πτωχεύσεως με ημερομηνία παύσεως πληρωμών την 12.11.1999. Δηλαδή η πτώχευση έλαβε χώρα πριν από τη βεβαίωση των επιδίκων χρεών και πριν αυτά καταστούν ληξιπρόθεσμα και, συνεπώς, ο κατηγορούμενος δεν ήταν δυνατό να καταβάλει τα οφειλόμενα χρέη προς το Δημόσιο, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας. Επομένως, ελλείπει το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου και πρέπει να κηρυχθεί αθώος ο κατηγορούμενος. (dsanet.gr)
LegalNews24.gr
