Υπερχρεωμένα Νοικοκυριά, ένταξη δημοσίων υποχρεώσεων προς Οργανισμούς Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Έλεγχος συνταγματικότητας από τον φυσικό δικαστή.

Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Αθηνά Εμμανουηλίδου

Αφού λάβαμε υπόψη:

1.-Τη με αριθμ. …/22.1.2016 αίτηση της …
(ΑΦΜ …)
για υπαγωγή στις ρυθμίσεις του Ν.
3869/2010 όπως ισχύει, στην οποία αίτηση περιέχεται αίτημα εκδόσεως προσωρινής διαταγής διατήρησης της νομικής και πραγματικής κατάστασης της περιουσίας της, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης, κατόπιν συζητήσεως την
1.12.2016, όπως προσδιορίσθηκε κατά την κατάθεση, της συζήτησης ενδεχομένου επικυρώσεως συμβιβασμού και προσωρινής διαταγής προσδιορισθείσης κατά τη σημερινή συνεδρίαση.

2.- Τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 2 και 8 παρ. 2 του ν. 3869/2010, όπως ισχύει και αυτές του άρθρου
781 του ΚΠολΔ.

3.-Τα επικαιροποιημένα έγγραφα (α2, κεφάλαιο Α, Υποπαράγραφος Α.4, παράγραφος Α, α.2 ν. 4336/2015) που προσκόμισε η εκπροσωπήσασα την αιτούσα πληρεξούσια δικηγόρος της Στελιανή Σαμαρά (ΔΣΘ AM
5498) και όσα ανέπτυξε κατά τη συζήτηση.

4.- Το γεγονός ότι οι παρασταθέντες μετέχοντες πιστωτές με όσα ανέπτυξαν οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, αντιτάχθηκαν στο σχέδιο της αιτούσας και συνεπώς, δε συντρέχει περίπτωση συμβιβασμού και καθώς δεν προκύπτει να υπάρχουν άλλοι πιστωτές ή εγγυητές των οφειλών της, πλην του δημοσίου φορέα κοινωνικής ασφάλισης που αναφέρεται παρακάτω.

5.- Το γεγονός ότι, η ένταξη, δημοσίων υποχρεώσεων προς τους Οργανισμούς Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μεταξύ των οποίων
περιλαμβάνονται και οι οφειλές προς το δεύτερο μετέχοντα πιστωτή, ελέγχεται ως ευθέως αντισυνταγματική. Το Σύνταγμα, με το άρθρο
22§5, κατοχυρώνει το θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως των εργαζομένων και ανάγει τη μέριμνα για την
προαγωγή του σε σκοπό του Κράτους, εξ ού και η ανάθεση της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφαλίσεως αποτελεί εγγύηση έναντι των υπόχρεων σε καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, καθώς η κρατική μέριμνα για την υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση (κύρια και επικουρική) περιλαμβάνει και τη μέριμνα για την
προστασία του ασφαλιστικού κεφαλαίου των Ο.Κ.Α.,
δηλαδή για τη βιωσιμότητα τους χάριν και των επομένων γενεών, μέριμνα η οποία εκδηλώνεται, μεταξύ άλλων, με τη θέσπιση ρυθμίσεων για την
προστασία και την αξιοποίηση της
περιουσίας τους και την επωφελή διαχείριση των αποθεματικών τους, με την
πρόβλεψη κοινωνικών πόρων. Ηείσπραξη των εισφορών, όπως έχουν νομοθετικά θεσπιστεί
–και από της θεσπίσεως τους-παράγουν κοινωνικό δικαίωμα ασφαλιστικών παροχών (παρότι δεν κατοχυρώνεται συνταγματικώς στην κοινωνική ασφάλιση η ευθεία αναλογία –αμιγής ανταποδοτικότητα– μεταξύ εισφορών και
παροχών, ορ. ΟλΣτΕ3487/2008)
και λόγοι δημοσίου συμφέροντος αποκλείουν την «εισφοροδοτική αμνηστία» των κακοπληρωτών, καθώς αυτή αντίκειται ευθέως στην ισότιμη μεταχείριση των συνεπών ασφαλισμένων, ενώ η συνεπαγόμενη «χρεωκοπία των ασφαλιστικών ταμείων» θίγει το συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, τη χορήγηση δηλαδή στον ασφαλισμένο παροχών τέτοιων που να του επιτρέπουν να διαβιώνει με αξιοπρέπεια. Θέσπιση μέτρων, που υπερβαίνουν τα ως άνω συνταγματικά όρια αντίκεινται προφανώς στις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη, αποτελεί κρατική παρέμβαση που εκφεύγει της συνταγματικής εξουσιοδότησης του άρθρου 106§1. Εξάλλου, σε ότι αφορά τα χρέη επαγγελματιών προς το Δημόσιο και Φ.Κ.Α.,
οι οποίοι ταυτόχρονα οφείλουν σε χρηματοδοτικούς φορείς, προηγήθηκε της μεταρρύθμισης του Ν.
3869/2010 με το Ν.
4336/2016, ειδικός νόμος γενναίας περικοπής
(άρθρο 10 του Ν.
4374/2016 (ΦΕΚ Α
50/1-4-2016), που περιλαμβάνει στο άρθρο
8 τις επερχόμενες στον Κώδικα φορολογίας Εισοδήματος μεταβολές, παρατάθηκε η
προθεσμία του άρθρου 60§2 εδ.
γ‘ του Ν.
4307/2014, με τον οποίο θεσπίζονται έκτακτα προσωρινά μέτρα για την ελάφρυνση του ιδιωτικού χρέους, ειδικότερα οφειλών βιώσιμων μικρών επιχειρήσεων και επαγγελματιών προς χρηματοδοτικούς φορείς, το Δημόσιο και φορείς κοινωνικής ασφάλισης (ΦΚΑ), καθώς και έκτακτες διαδικασίες για την εξυγίανση ή εκκαθάριση εν λειτουργία υπερχρεωμένων αλλά βιώσιμων επιχειρήσεων.

6.- Το γεγονός ότι πιθανολογείται, η μη πλήρωση εκ μέρους της αιτούσας των προϋποθέσεων του άρθρου 1 §§1,2 του ν. 3869/2010, αναφορικά με την πρώτη μετέχουσα πιστώτρια, δεδομένου ότι, όπως η τελευταία ενίσταται, η αιτούσα έχει την εμπορική ιδιότητα και, συνακόλουθα, πτωχευτική ικανότητα, αφού εγγυήθηκε εμπορικές οφειλές τρίτου – της μητέρας της, για τη διευκόλυνση της επιχείρησης της (εμπόριο λευκών ειδών), από την οποία η αιτούσα προσδοκούσε προσωπικό όφελος, καθόσον συμμετείχε σε αυτήν, όπως και ο αδελφός της.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ

Εκδόθηκε, καθαρογραμμένη σε πρωτότυπη ηλεκτρονική μορφή από την Ειρηνοδίκη στη Θεσσαλονίκη την 31.5.2016.

             Η ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ

                             ΑΘΗΝΑ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΟΥ