Η μεταβατική διάταξη, που ορίζει ότι ο περιορισμός της την ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στο
ποσό των 6.000 ευρώ για κάθε δικαιούχο, όσο και εκείνη που θεσπίζει επιτόκιο 6% ετησίως, καταλαμβάνουν και τις ήδη γεγεννημένες ενοχικές αξιώσεις κατά του Επικουρικού Κεφαλαίου, δηλαδή αυτές που είχαν γεννηθεί ήδη πριν από την έναρξη ισχύος του Ν. 4092/2012, (8.11.2012), είναι ανίσχυρη και ανεφάρμοστη, σύμφωνα με το άρθρο 93 παρ. 4 του Συντάγματος, αφού το περιεχόμενό της αντίκειται προς το άρθρο 17 του Συντάγματος. Επιπλέον, είναι ανίσχυρη, αφού αντίκειται και προς το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ ), που προστατεύουν την περιουσία, στην έννοια της οποίας περιλαμβάνονται και οι απλώς γεγεννημένες κατά το εθνικό δίκαιο περιουσιακού χαρακτήρα ενοχικές αξιώσεις, εφόσον υπάρχει νόμιμη προσδοκία δικαστικής ικανοποιήσεώς τους, βάσει του ισχύοντος πριν απ’την προσφυγή στα δικαστήρια νομοθετικού καθεστώτος, όπως συμβαίνει εν προκειμένω, ενώ παράλληλα δεν συντρέχουν οι απαιτούμενοι λόγοι δημοσίου συμφέροντος ή ωφέλειας που να δικαιολογούν την παραπάνω αναδρομική κατάργηση.
Ανά 50.000 ευρώ για τον θάνατο ενός εκάστου τέκνου στον πατέρα (50.000 Χ 2 = 100.000 ευρώ).
Ανά 40.000 ευρώ στον αμφιθαλή ανήλικο αδελφό για τον θάνατο μιας εκάστης αδελφής, επιδικαζόμενα στον έχοντα την γονική μέριμνα πατέρα (40.000 Χ 2 = 80.000 ευρώ).
Ανά 40.000 ευρώ στη αμφιθαλή αδελφή για τον θάνατο μιας εκάστης αδελφής, (40.000 Χ 2 = 80.000 ευρώ).
Ανά 30.000 ευρώ στην ετεροθαλή αδελφή για τον θάνατο μιας εκάστης αδελφής, (30.000 Χ 2 = 60.000ευρώ).
Ανά 30.000 ευρώ στον ετεροθαλή αδελφό για τον θάνατο μιας εκάστης αδελφής, (30.000 Χ 2 = 60.000ευρώ