Mε ταχύτερο ρυθμό από την παγκόσμια κρίση του 2008-2009 συρρικνώνεται η βρετανική οικονομία βαδίζοντας ολοταχώς προς μια νέα ύφεση.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η εταιρεία ερευνών
Markit, η δραστηριότητα στον τομέα -κλειδί για την οικονομία- των υπηρεσιών βυθίστηκε τον Ιούλιο.
Ο σχετικός Δείκτης Υπεύθυνων Προμηθειών (PMI) της Markit υποχώρησε συγκεκριμένα στις 47,3 μονάδες από 52,3 μονάδες τον Ιούνιο, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη πτώση από τον Μάρτιο του 2009.
Η βουτιά του δείκτη έρχεται σε συνέχεια ανάλογων των αντίστοιχων δεικτών ΡΜΙ στους τομείς της βρετανικής μεταποίησης και των κατασκευών προμηνύοντας χειρότερες μέρες για τη βρετανική οικονομία.
Για την ακρίβεια, όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Markit, Κρις Ουίλιαμσον «σ’ αυτά τα επίπεδα τα στοιχεία υποδηλώνουν συρρίκνωση του βρετανικού ΑΕΠ κατά 0,4% στο γ’ τρίμηνο του έτους».
Ποσοστό, που η Βρετανία έχει να δει από τις αρχές του 2009, λίγους μήνες μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers.
Προς αλλαγές στο κόστος δανεισμού
Η αγορά εκτιμά ότι η μεγάλη πτώση της οικονομικής δραστηριότητας στο τρέχον τρίμηνο θα οδηγήσει την Κεντρική Τράπεζα της Βρετανίας (ΒοΕ) στην πρώτη μείωση των βασικών επιτοκίων της έπειτα από επτά και πλέον χρόνια.
Πιο συγκεκριμένα, από το σημερινό ιστορικό χαμηλό επίπεδο του 0,5% στο ακόμη χαμηλότερο 0,25%.
Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι αν αυτό το ακόμη φτηνότερο κόστος δανεισμού είναι αρκετό για να βγάλει τη βρετανική οικονομία από το τέλμα.
Το κόστος δανεισμού των επιχειρήσεων στη Βρετανία είναι ήδη χαμηλό, όμως αυτές δεν επενδύουν αφού η ζήτηση για τις υπηρεσίες και τα προϊόντα τους είναι ισχνή.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οι βρετανικές επιχειρήσεις, που φοβούνταν ή δεν ήθελαν να επενδύσουν στην προ Brexit περίοδο, θα το πράξουν τώρα επειδή τα επιτόκια είναι λίγο χαμηλότερα.
Το πρόβλημα της οικονομίας της Βρετανίας, όπως και του υπόλοιπου κόσμου, δεν έχει να κάνει με την προσφορά αλλά με τη ζήτηση.
Η αρνητική ή υποτονική ζήτηση είναι αυτή που αποτρέπει τις επιχειρήσεις να επενδύσουν και να προσλάβουν και η συνεχής βύθισή της είναι το τίμημα της μεγέθυνσης των οικονομικών ανισοτήτων.
Τη διόρθωση αυτών μέσω αναδιανομής του πλούτου δεν μπορεί φυσικά να την αναλάβει ο ιδιωτικός τομέας. Μόνο ο δημόσιος τομέας μπορεί, αλλά στην παρούσα φάση ελέγχεται απόλυτα από συγκεκριμένες κοντόθωρες ελίτ.
