Με την υπ’αρ. 4244/2016 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 24Αο Τριμελές) απορρίφθηκε αγωγή του ενάγοντος, συνταξιούχου Αναπληρωτή Καθηγητή, με την οποία ζητούσε να υποχρεωθεί το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο να του καταβάλει νομιμοτόκως, από την άσκηση
της αγωγής, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 105 ΕισΝΑΚ, 932 Α.Κ. και 23 του ν. 2472/1997, το ποσό των 100.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, την οποία υπέστη από την παράνομη, κατά τους ισχυρισμούς του, επεξεργασία και στη συνέχεια διαβίβαση σε τρίτους των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, που τον αφορούσαν, η οποία έγινε από τα αναφερόμενα στην αγωγή όργανα του Δημοσίου κατά την ενάσκηση της ανατεθείσης σε αυτά δημόσιας εξουσίας.
Αφού ελήφθη υπόψη, μεταξύ άλλων, ότι: α) η χορήγηση από το ΓΕΝ στοιχείων του υπηρεσιακού βίου του ενάγοντος για λόγους προσφυγής στη δικαιοσύνη δεν κωλυόταν από τις διατάξεις του ν. 2472/1997, σύμφωνα με απόφαση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και συνεπώς, νομίμως το ΓΕΝ προχώρησε στη χορήγηση των σχετικών στοιχείων, β) τα στοιχεία που περιέχονταν σε επιστολή του ΓΕΝ αφορούσαν εκ νέου σε στοιχεία του υπηρεσιακού βίου του ενάγοντος, για τα οποία είχε ήδη κριθεί από την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα ότι δεν υπήρχε κώλυμα χορήγησής τους από το ν. 2472/1997, σε κάθε δε περίπτωση δεν αποτελούσαν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ενάγοντος κατά τη διάταξη του άρθρου 2 περ. β΄ του ν. 2472/1997, στην οποία γίνεται περιοριστική απαρίθμησή τους, για τη χορήγηση των οποίων θα απαιτούνταν προηγούμενη άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, γ) τα στοιχεία που περιέχονταν σε επιστολή του ΝΝΑ αφορούσαν και αυτά στον υπηρεσιακό βίο του ενάγοντος, μη δυνάμενα να χαρακτηρισθούν ως ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα, για την επεξεργασία των οποίων θα απαιτούνταν προηγούμενη άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, δ) όλα τα στοιχεία που γνωστοποιήθηκαν και με τα τρία ως άνω έγγραφα από όργανα του εναγόμενου στους αιτήσαντες αυτά αποτελούσαν απλά στοιχεία, για τη διαβίβαση των οποίων δεν απαιτείτο ούτε η συγκατάθεση του ενάγοντος, λόγω του ότι πληρούνταν, εν προκειμένω, οι προϋποθέσεις της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 2 περ. ε΄ του ν. 2472/1997, ήτοι η επεξεργασία τους ήταν απολύτως αναγκαία ενόψει του δικαιολογημένου εννόμου συμφέροντος των έτερων συνυποψηφίων του ενάγοντος για τη θέση του Διευθυντή της Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου μετά τις καταγγελίες Καθηγητή, ο οποίος αμφισβήτησε την αξιοπιστία του περιεχομένου τριών δημοσιεύσεων της ερευνητικής ομάδας του ενάγοντος σε διεθνή περιοδικά καθώς και την ακρίβεια εν γένει των στοιχείων του βιογραφικού του και ε) τα ανωτέρω έγγραφα χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά και μόνο στα πλαίσια των εκ του νόμου επιβεβλημένων διοικητικών ενεργειών, στις οποίες έπρεπε να προβούν οι αρμόδιοι φορείς, χωρίς να υπάρξει οιαδήποτε δημοσιοποίησή τους, η οποία θα μπορούσε να θίξει την αξιοπρέπεια του ενάγοντος, το Δικαστήριο έκρινε ότι στην ένδικη περίπτωση δεν έλαβε χώρα παράνομη πράξη ή παράλειψη των οργάνων του εναγομένου, προϋπόθεση απαραίτητη, προκειμένου να στοιχειοθετηθεί ευθύνη του κατά το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ. (adjustice.gr)
