-Παρατηρείται το φαινόμενο, ειδικότητες που ανήκουν στο ίδιο «επάγγελμα» να αποτελούν διακριτούς κλάδους στους Οργανισμούς των δημοσίων υπηρεσιών, με αποτέλεσμα να παγιώνεται μια λογική κατάτμησης και πολυδιάσπασης. Μάλιστα, εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι σε μερικές περιπτώσεις, εντοπίστηκε η τάση δημιουργίας μεμονωμένων κλάδων με βάση το τυπικό προσόν (τίτλο σπουδών) του κατέχοντος τη θέση κατά τη διαδικασία πρόσληψης/μετάταξης, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι βασικές αρχές του.
-Σε κάποιες περιπτώσεις δεν λαμβάνονται υπόψη οι εξελίξεις που συντελούνται στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας, όπως έχει αναφερθεί στην υπ’αριθμ. ΔΙΠΑΑΔ/ΠΡΟΣ/73/40111/4.3.2016 εγκύκλιο της Υπηρεσίας μας σχετικά με την απασχόληση ΠΕ Κοινωνικών Λειτουργών στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
επαγγελματικά δικαιώματα”. Συγκεκριμένα:
-Σύμφωνα με το άρθρα 4, 13 και 18 του «Προσοντολογίου», η ονομασία των διοικητικών/οικονομικών κλάδων είναι συγκεκριμένη. Οποιαδήποτε παρέκκλιση (π.χ. υπάλληλοι γραφείου, διοικητικοί υπάλληλοι) από τους θεσμοθετημένους τίτλους (ΠΕ Διοικητικού ή/και Οικονομικού, ΤΕ Διοικητικού Λογιστικού) και, ιδίως, ο κλάδος ΔΕ Διοικητικών Γραμματέων που συναντάται ως κλάδος ΔΕ Διοικητικού κ.λπ., ενδέχεται να προκαλεί σύγχυση ως προς τα εκτελούμενα καθήκοντα και ως προς τα προσόντα που διαθέτουν οι υπηρετούντες στις διοικητικές/οικονομικές θέσεις. Το γεγονός ότι δίνεται η δυνατότητα, σε όλους τους φορείς, με την προκήρυξη πλήρωσης θέσεων να εξειδικεύουν, ανάλογα με τις υπηρεσιακές ανάγκες, τον κλάδο σε αμιγώς διοικητικό ή αμιγώς οικονομικό, επιλύει, κατά την άποψη μας, αναφέρεται στην εγκύκλιο, οποιοδήποτε ζήτημα προσδιορισμού των ειδικότερων καθηκόντων.
-Η λογική της απλούστευσης, πάνω στην οποία στηρίζονται οι προσπάθειες διοικητικής μεταρρύθμισης, υπαγορεύει την ανάγκη δημιουργίας γενικότερων κλάδων που μπορούν να λειτουργήσουν ως «δεξαμενές» ειδικοτήτων. Προτείνεται, ενδεικτικά, για το προσωπικό κατηγορίας υποχρεωτικής εκπαίδευσης(επιμελητές/επιστάτες, κλητήρες, θυρωροί εργάτες, προσωπικό καθαριότητας, κηπουροί, αποθηκάριοι κ.λπ) που παρέχει υποστηρικτικές υπηρεσίες, στους δημόσιους οργανισμούς, να εντάσσεται στον ευρύτερο κλάδο ΥΕ Βοηθητικού προσωπικού. Στη συνέχεια, ενδεχόμενες τεχνικές ειδικεύσεις μπορεί να αποτυπώνονται στα ειδικά περιγράμματα θέσεων για τα οποία το Υπουργείο μας έχει ενημερώσει με τις υπ’αριθμ.ΔΙΠΑΑΔ/ΠΡΟΣ/127/οικ.26931/18.10.2016 και ΔΙΠΑΑΔ/Α.Π: ΔΙΠΑΑΔ/ΠΡΟΣ/139/οικ.30155/23.11.2016 εγκυκλίους καθώς και στις σχετικές προκηρύξεις πλήρωσης θέσεων με διορισμούς/προσλήψεις.
-Ανάλογη λογική θα πρέπει να εφαρμοστεί και στον κλάδο ΔΕ Τεχνικού. Η ύπαρξη, στον συγκεκριμένο κλάδο, ποικίλων ειδικοτήτων για τις οποίες, όμως, το άρθρο 20 του «Προσοντολογίου» παρέχει επαρκή κατηγοριοποίηση, έχει οδηγήσει στο παράδοξο, σε αρκετές υπηρεσίες, να δημιουργούνται διακριτοί κλάδοι για καθεμία ειδικότητα τεχνικού προσωπικού. Επίσης, κατά την άποψή μας, κρίνεται αδόκιμη η πρακτική της ονοματοθεσίας του τεχνικού κλάδου βάσει του απολυτηρίου τίτλου σπουδών των ήδη υπηρετούντων υπαλλήλων (π.χ. ΔΕ Τεχνικών πτυχιούχων ανώτερων ή μέσων τεχνικών επαγγελματικών σχολών).
“Τέλος, όπως διαπιστώθηκε παραπάνω, η αναντιστοιχία κλάδων/ειδικοτήτων μεταξύ μόνιμου προσωπικού και προσωπικού ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δημιουργεί εννοιολογική σύγχυση και εμφανώς εμποδίζει την επικείμενη εφαρμογή του ενιαίου συστήματος κινητικότητας. Ενδεικτικά παραδείγματα για τον τρόπο αντιστοίχισης δίδονται στην υπ’αριθμ.ΔΙΠΙΔΔ/Β25/82/οικ./12473/16.6.2011 (ΑΔΑ:4Α3ΥΚ-Υ) εγκύκλιο της Υπηρεσίας μας. Όπως γίνεται σαφές από τα παραπάνω εκτεθέντα, ο εξορθολογισμός των κλάδων από την υπερβολική εξειδίκευση στην γενίκευσή τους θα είναι το πρώτο βήμα για την εισαγωγή ενιαίων και οµοιόµορφων κανόνων για το σύνολο των υπαλλήλων που υπηρετούν σε δηµόσιες υπηρεσίες, Ν.Π.Δ.Δ., ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθµού και Ν.Π.Ι.Δ. που ανήκουν στη Γενική Κυβέρνηση και την αρµονική σύζευξη της ικανοποίησης των υπηρεσιακών αναγκών µε το δικαίωµα του υπαλλήλου να έχει ενεργητικό ρόλο στη διαμόρφωση της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του”, καταληγει η εγκύκλιος.
