«Φρένο» στην προσπάθεια του Σερίφ Δαμάδογλου να επιστρέψει στα καθήκοντά του ως μουφτής Διδυμοτείχου, βάζει το Συμβούλιο της Επικρατείας, με πρόσφατή απόφασή του. Στις 2 Μαρτίου συνεδρίασε η επιτροπή αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας για να αποφασίσει σχετικά με την από 3 Ιανουαρίου 2017 αίτηση του Σερίφ Δαμάδογλου κατά των υπουργού Εσωτερικών και υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων. Με την αίτησή του αυτή ο κος Δαμάδογλου επιδιώκει να ανασταλεί η εκτέλεση της υπ’ αριθ. 707/21.12.2016 αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης και κάθε άλλης σχετικής πράξης ή παράλειψης της Διοίκησης. Η αίτηση αυτή είχε κατατεθεί στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης και παραπέμφθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, λόγω αρμοδιότητας.
Η επιτροπή αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας καταλήγει στο να απορρίψει την αίτηση του Σερίφ Δαμάδογλου. Σημαντικό ρόλο στην απόρριψη της αίτησης, σύμφωνα με την απόφαση που έχει ο «Χ» στα χέρια του, διαδραμάτισε η καταδίκη του πρώην μουφτή Διδυμοτείχου σε ποινή φυλακίσεως τριών μηνών, με τριετή αναστολή, για συνέργεια σε απόπειρα απάτης σε βάρος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕ
Με την ΕΠ 197/1.10.1986 απόφαση του Νομάρχη Έβρου διορίσθηκε ο αιτών ως Τοποτηρητής της Μουφτείας Διδυμοτείχου, με καθήκοντα προσωρινής διαχειρίσεως των υποθέσεών της, μέχρι τον διορισμό Μουφτή. Περαιτέρω με την 104/2013 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρουπόλεως, που εκδόθηκε επί εφέσεως του αιτούντος κατά της 73/2012 καταδικαστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Αλεξανδρουπόλεως, ο αιτών καταδικάσθηκε τελεσιδίκως σε ποινή φυλακίσεως τριών (3) μηνών, με τριετή αναστολή, για το ποινικό αδίκημα της απλής συνέργειας σε απόπειρα απάτης σε βάρος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατ’ εξακολούθηση, η απόφαση δε αυτή κατέστη αμετάκλητη, λόγω παρελεύσεως άπρακτης της νόμιμης προθεσμίας για την άσκηση κατ’ αυτής αιτήσεως αναιρέσεως (βλ. την μνημονευόμενη στην προσβαλλόμενη απόφαση από 7.12.2016 βεβαίωση του Ποινικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Αλεξανδρουπόλεως, καθώς και την 86/17/14.2.2017 υπηρεσιακή βεβαίωση του Ποινικού Τμήματος της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου και την από 13.2.2017 υπηρεσιακή βεβαίωση του Ποινικού Τμήματος του Πρωτοδικείου Αλεξανδρουπόλεως). Ακολούθως κατ’ επίκληση, μεταξύ άλλων, των διατάξεων του Ν. 1920/1991 (Α’΄11) – και δη του άρθρου 3 παράγραφος 2 σε συνδυασμό με το άρθρο 2 παράγραφος 1 εδάφιο α’ – των άρθρων 149 και 8 του κώδικα κατάστασης δημοσίων πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων και υπαλλήλων ν.π.δ.δ. που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3528/2007, καθώς και της προαναφερθείσας αμετάκλητης καταδικαστικής αποφάσεως για αδίκημα που εμπίπτει την παράγραφο 1 του άρθρου 8 του προαναφερθέντος κώδικα που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 3528/2007, εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση.
Επειδή με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι η αίτηση ακυρώσεως δεν είναι προδήλως απαράδεκτη ή αβάσιμη και πιθανολογείται ότι θα γίνει δεκτή. Επίσης, προβάλλεται ότι κατά την έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως δεν λήφθηκε υπ’ όψιν από την Διοίκηση το γεγονός ότι ο αιτών κατά την διάρκεια της θητείας του εκτέλεσε τα καθήκοντά του με την δέουσα αρετή, το ήθος και το κύρος που άρμοζε στο λειτούργημά του, πάντα σε συνεργασία με το ελληνικό κράτος, με αποτέλεσμα να κριθεί ως ανεπιθύμητο πρόσωπο στην Τουρκία, καθώς και ότι η επίμαχη καταδίκη του οφείλεται στον ζήλο που επεδείκνυε για την υποστήριξη των συμφερόντων της βακουφικής περιουσίας και όχι σε προσωπικό όφελος. Προβάλλεται ακόμα ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως θα του προκαλέσει ανεπανόρθωτη ηθική βλάβη, καθώς πλήττει το κύρος του και θίγει την μέχρι σήμερα προσφορά του στην μουσουλμανική μειονότητα της Μουφτείας Διδυμοτείχου και στην αρμονική συνύπαρξη των κατοίκων της περιοχής. Περαιτέρω, κατά τον αιτούντα, η χορήγηση της αιτούμενης αναστολής δεν αντίκειται στο δημόσιο ή γενικότερο συμφέρον ούτε δημιουργεί κάποια βλάβη στην διοίκηση, καθώς δεν προκύπτει κανένας λόγος που να επιβάλλει την άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως. Εξ άλλου, με το 10715, 10685, 10676/22.2.2017 έγγραφο του ασκούντος καθήκοντα Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοικήσεως Μακεδονίας – Θράκης προβάλλεται ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως επιβάλλεται από λόγο δημοσίου συμφέροντος, συνιστάμενο στην ανάγκη ομαλής λειτουργίας της Μουφτείας Διδυμοτείχου.
Επειδή σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, η επίδικη παύση έλαβε χώραν λόγω της αναφερθείσης αμετάκλητης καταδίκης του αιτούντος για το μνημονευθέν ποινικό αδίκημα. Η άμεση όμως εκτέλεση της προσβαλλόμενης αποφάσεως που αφορά την υπηρεσιακή κατάσταση του Μουφτή, ως εκ των καθηκόντων του, επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος ένεκα της ανάγκης διαφυλάξεως της ομαλής λειτουργίας της Μουφτείας Διδυμοτείχου, εν όψει μάλιστα της ανάγκης να μην ασκεί καθήκοντα Μουφτή πρόσωπο που καταδικάσθηκε αμετακλήτως για ποινικό αδίκημα, και μάλιστα για απλή συνέργεια σε απόπειρα απάτης.
Ως εκ τούτου, η Επιτροπή, μετά από συνεκτίμηση της ηθικής βλάβης που επικαλείται ο αιτών, η οποία, άλλωστε, αποκαθίσταται πλήρως στην περίπτωση που ευδοκιμήσει η αίτηση ακυρώσεως (πρβλ. ΕΑ 111, 278, 392/2016 κ.ά.), καθώς και της οικογενειακής και οικονομικής καταστάσεώς του, κρίνει ότι, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στην 3η σκέψη, δεν πρέπει να χορηγηθεί η ζητούμενη αναστολή εκτελέσεως, δοθέντος και ότι οι προβαλλόμενοι λόγοι ακυρώσεως (παράβαση του δικαιώματος προηγούμενης ακροάσεως, πλημμελής αιτιολογία και παράβαση των αρχών της αναλογικότητας της ισότητας και της αξιοκρατίας) δεν είναι, πάντως, προδήλως βάσιμοι, εάν ήθελε θεωρηθεί ότι προβάλλεται σχετικός λόγος ανατολής. Συνεπώς η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της. Δια ταύτα, απορρίπτει την αίτηση».
Η συνέχεια της υπόθεσης αναμένεται σε επόμενη κίνηση του πρώην μουφτή Διδυμοτείχου. Μέχρι τότε ο Χαμζά Οσμάν θα συνεχίσει να ασκεί τα καθήκοντά του στη Μουφτεία Διδυμοτείχου ως τοποτηρητής.
