Το δικαίωμα της καταχώρησης ιδιωτικών ποινικών διώξεων αναγνωρίζεται εδώ και χρόνια στο δικαστικό μας σύστημα, πλην όμως, η κατάχρηση του δικαιώματος έχει συνέπειες. Μια τέτοια περίπτωση ήχθη ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας και το αποτέλεσμα ήταν ο παραπονούμενος στην ποινική υπόθεση να κληθεί να καταβάλει αποζημιώσεις στα άτομα τα οποία κατηγόρησε άδικα. Οι ενάγοντες, ένα ζευγάρι, άσκησαν αγωγή για κακόβουλη δίωξη. Αυτό έγινε μετά την αθώωσή τους στο πλαίσιο της ποινικής υπόθεσης που καταχώρησε ο εναγόμενος αποδίδοντάς τους διάπραξη αδικημάτων, διάρρηξης και κλοπής.
Από το περιεχόμενο της απόφασης προκύπτει ότι οι ενάγοντες, ενοικίαζαν ένα κατάστημα σε εταιρεία του εναγόμενου. Ο εναγόμενος ενημέρωσε ότι θα ξενοικίαζε το υποστατικό και θα αποχωρούσε σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Δεν το έπραξε όμως, και εν συνεχεία υποστήριξε ότι το ζευγάρι εισήλθε παράνομα στο κατάστημα, του οποίου η γυναίκα είναι ιδιοκτήτρια και του έκλεψαν μια ταμειακή μηχανή. Στο ποινικό δικαστήριο η υπόθεση κατέρρευσε από το στάδιο του εκ πρώτης όψεως, αφού δεν υπήρχε ίχνος μαρτυρίας εναντίον των κατηγορουμένων.
Από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του, το Δικαστήριο έκρινε ότι «προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο εναγόμενος κατά το χρόνο που προέβη στην καταχώρηση της επίδικης ποινικής υπόθεσης, δεν είχε στη κατοχή του οποιαδήποτε στοιχεία που να δημιουργούν την πεποίθηση ότι η δίωξη των εναγόντων για τα αδικήματα στηρίζετο σε εύλογη και πιθανή αιτία, αφού δεν είχε καμία απολύτως εύλογη βάση για να καταχωρήσει και μάλιστα προσωπικά την ποινική υπόθεση εναντίον των εναγόντων. Αντίθετα μάλιστα, από γεγονότα που ήταν στην προσωπική του γνώση ως άμεσα εμπλεκόμενου με το υποστατικό και τους ενάγοντες, προέκυπτε σαφέστατα ότι δεν υπήρχε καμία βάση για την καταχώρηση της υπό αναφορά ποινικής υπόθεσης».
Σε ό,τι αφορά στις αποζημιώσεις, η Δικαστής που επιλήφθηκε της υπόθεσης έκρινε ότι υπό τις περιστάσεις ποσό ύψους 3.500 ευρώ για έναν έκαστο των εναγόντων, δηλαδή συνολικά 7.000 ευρώ, αποτελούσε εύλογη και δίκαιη αποζημίωση. Για τον καθορισμό της αποζημίωσης λήφθηκε υπόψη η κοινωνική θέση και η φήμη των εναγόντων, η ταλαιπωρία που υπέστησαν, ο κίνδυνος που διέτρεξαν για καταδίκη μαζί με το συνεπακόλουθο άγχος και αγωνία που τους προκάλεσε η καταχώρηση της εναντίον τους ποινικής δίωξης. Πέραν από τις αποζημιώσεις, ο εναγόμενος θα καταβάλει και τα δικαστικά έξοδα.
