- Αγνοείται 1,5 εκ. ευρώ που δήθεν πλήρωσε ο Δήμος Ρόδου για το 10% της εταιρίας
- Το ένα δάνειο μετά το άλλο το «Αιολικό Πάρκο Ρόδου ΑΕ» παρά το ότι ήταν ζημιογόνο
- Κρυμμένο πίσω από το νόμο «Καποδίστριας» το πονηρό κόλπο κάποιων επιτήδειων
- Δυσλειτουργικές ανεμογεννήτριες πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος
Προ ημερών το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης παρουσίασε έκθεση σχετικά με το ποσοστό παραβατικότητας στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες τη διετία 2015-16. Η έρευνα αυτή δε σημαίνει πως πριν από το 2015 όλα ήταν… ρόδινα. Το κάθε άλλο. Το ποσοστό ήταν πάντα υψηλό, άλλωστε συχνές εκθέσεις της Κομισιόν έχουν αναδείξει την Ελλάδα πρωταθλήτρια στον τομέα αυτό.
Το eReportaz, ώρες μετά την ανάδειξη της έκθεσης, φέρνει στο φως μία υπόθεση που ξεκίνησε το 2012 στη Ρόδο και πέντε χρόνια αργότερα παραμένει εν ενεργεία και έωλη!
Τον Οκτώβρη του συγκεκριμένου έτους, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ρόδου συνεδρίασε προκειμένου να ορίσει εκπροσώπους στην εταιρία «Αιολικό Πάρκο Ρόδου ΑΕ», με τον τότε δήμαρχο Ευστάθιο Κουσουρνά να προτείνει τον αντιδήμαρχο Νικόλαο Τσουκαλά.
Η διαδικασία φαντάζει φυσιολογική, καθώς είναι νομικά επιβεβλημένο να υπάρχει συμμετοχή της εκάστοτε δημοτικής αρχής στις μεγάλες τοπικές επιχειρησιακές δραστηριότητες, ωστόσο ο αρχηγός της παράταξης «Η Ρόδος Μπροστά», Γεώργιος Χατζημάρκος, εξέφρασε εκείνη τη μέρα την απορία του σχετικά με τη μη καταγεγραμμένη συμμετοχή του Δήμου στο μετοχολόγιο της εταιρίας, με ένα τεράστιο μάλιστα ποσό της τάξης του 1,5 εκ. ευρώ!
Το eReportaz σας παραθέτει τα πρακτικά της συνεδρίασης και τις απορίες του κ. Χατζημάρκου.
Προφανώς, λόγω της πλειοψηφίας, ο ορισμός του τότε αντιδημάρχου επί των Οικονομικών εγκρίθηκε κανονικά! Η παρατυπία ήταν έντονη, όμως, και η αντιπολιτευόμενη πλευρά του Δήμου συνέχισε να ερευνά την υπόθεση, προσπαθώντας να διαγνώσει πότε ακριβώς έγινε η μεταβίβαση του ποσοστού, γιατί αυτή δεν καταγράφτηκε και φυσικά αν ήταν νόμιμη.
Δύο χρόνια αργότερα κι αφού οι έρευνες αποδείχθηκαν άκαρπες, κάποια επίμονα στελέχη του Δήμου ζήτησαν να γίνει κοινοβουλευτικός έλεγχος και το «λαβράκι» βγήκε στην επιφάνεια. Το ποσοστό 10% άνηκε στο Δήμο από τότε που συστάθηκε η εταιρία (πριν από μία 20ετία). Ποιο ήταν όμως το στοιχείο που μπέρδευε την υπόθεση; Μα το ότι πριν από το Νόμο «Καποδίστριας», η συγκεκριμένη εταιρία δεν είχε έδρα το Δήμο Ρόδου, αλλά τον Δήμο Αταβύρου, που πλέον υφίσταται μόνο ως ανάμνηση.
Το στοιχείο που εξακολουθούσε να απουσιάζει ήταν οι οικονομικές αποδείξεις της συμμετοχής, διότι χωρίς αυτά είχαμε – και έχουμε – να κάνουμε με μία καραμπινάτη υπόθεση εικονικής συναλλαγής.
Νύξη για τη συγκεκριμένη υπόθεσή είχε κάνει με ερώτησή της στη Βουλή το 2014 η Ραχήλ Μακρή, η οποία έκανε κι άλλες αποκαλύψεις σχετικά με τα δάνεια που έπαιρνε η συγκεκριμένη εταιρία, παρά το ότι για πολλά χρόνια μετά τη σύστασή της ήταν ανενεργή! Όταν, μάλιστα, έγινε… ενεργή, οι ζημιές ήταν τεράστιες και δεν δικαιολογούσαν τόσο εύκολες δανειοληψίες.
Η υπόθεση είναι γεμάτη αναπάντητα ερωτηματικά και ο ρόλος του Αιολικού Πάρκου μάλλον σκοτεινός. Η δε Πράσινη Ενέργεια που τόσο διαφημίζεται στην Ελλάδα, είναι μία παραπλανητική κατάσταση, με τους Έλληνες πολίτες να πληρώνουν εδώ και χρόνια ΕΤΜΕΑΡ μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, Ειδικά Τέλη Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων δηλαδή, χωρίς ωστόσο να έχουν αντιληφθεί οι περισσότεροι το συγκεκριμένο «χαράτσι».
Τι ακριβώς αφορά; Στην πραγματικότητα, αποτελεί την εισφορά των πολιτών στις ανεμογεννήτριες που έχουν κατακλύσει τα ελληνικά βουνά. Ανεμογεννήτριες που έρχονται μεταχειρισμένες ενώ αγοράζονται ως καινούριες. Ανεμογεννήτριες που έρχονται από τις θάλασσες των Κάτω Χωρών και είναι ειδικά διαμορφωμένες για νερό και όχι βουνό.
Ανεμογεννήτριες που για να τοποθετούν, κατακρεουργούνται και τσιμεντοποιούνται τα βουνά μας, σκοτώνονται σπάνια είδη πουλιών και όταν χαλάνε, παραμένουν στη θέση τους, δίχως την παραμικρή πρόνοια απόσυρσης.
Ανεμογεννήτριες που δυσλειτουργούν και δεν περιορίζουν την κατανάλωση λιγνίτη της ΔΕΗ που είναι και το ζητούμενο…
