Ο επεκτατισμός των Σλάβων των Σκοπίων είναι ένα φαινόμενο αρκετών δεκαετιών, τα τελευταία χρόνια, όμως, άρχισαν να διαδίδονται οι επεκτατικές ιδέες των Αλβανών, μετά τη μεγάλη μετανάστευση, όπου εκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένοι Αλβανοί κατέφυγαν, κυρίως, σε Ελλάδα και Ιταλία.
Μόλις πέρασε το κύμα της μεγάλης φυγής και ξεκίνησαν να καταφθάνουν τα εμβάσματα από το εξωτερικό, άρχισε να διαδίδεται η εθνικιστική ιδεολογία στα αλβανικά ‘καφενεία’.
Σχετική η σημερινή αναφορά από αλβανική (ές) ιστοσελίδες, ότι γειτονικά κράτη καταπάτησαν …αλβανικά εδάφη στους απελευθερωτικούς πολέμους στις αρχές του 20ου αιώνα!
Γράφει το δημοσίευμα:
«Η διαίρεση της Αλβανίας ήταν μια διαδικασία χωρισμού των αλβανικών εδαφών από το Συνέδριο του Βερολίνου μέχρι τη διάσκεψη των Πρεσβευτών του Λονδίνου το 1913. Οι συμφωνίες αυτές είχαν σοβαρές συνέπειες για το αλβανικό έθνος, ήταν η μεγαλύτερη εθνική τραγωδία μέχρι σήμερα. Οι συνέπειες εξακολουθούν να επιδεινώνουν την κατάσταση του αλβανικού έθνους, που σήμερα συρρικνώθηκε με αποτέλεσμα αυτού του κατακερματισμού», σημειώνεται χαρακτηριστικά.
“Επί Οθωμανών τέσσερα ήταν τα αλβανικά βιλαέτια, της Σκόδρας, του Κοσσυφοπεδίου, του Μοναστηρίου και των Ιωαννίνων, τα οποία ήταν υποψήφια για αυτονομία από την Κοινωνία της Πρίζρεν”.
Ο ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878 έπληξε σοβαρά τις οθωμανικές κτήσεις στη Βαλκανική Χερσόνησο, αφήνοντας περιοχές στην αυτοκρατορία σε επισφαλείς θέσεις, κυρίως αυτές που κατοικούνταν από τους Αλβανούς. Δόθηκε έτσι η δυνατότητα σε ορθόδοξους λαούς να δημιουργήσουν κράτη τα οποία χρησιμοποιούσαν ως όπλο ενάντια στα άλλα έθνη (τα μουσουλμανικά Τούρκους και Αλβανούς).
Το κείμενο συνεχίζει χωρίς να παραθέτει, βέβαια, κάποιες πηγές, αφού στόχος είναι η προπαγάνδα.
«Οι Αλβανοί τότε ζούσαν σε τέσσερα βιλαέτια, όπως αναφέρθηκε. Σε αυτά εκτιμάται ότι ζούσαν 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι από τους οποίους τα 2 εκατομμύρια ήταν Αλβανοί και οι υπόλοιποι Βλάχοι, Σλάβοι, Έλληνες και Ρομά. Οι Αλβανοί είχαν απόλυτη πλειοψηφία».
Συνεχίζει:
Η Σερβία, η Βουλγαρία, το Μαυροβούνιο και η Ελλάδα, έκαναν μια πολιτική και στρατιωτική συμμαχία και τον Οκτώβριο του 1912 κήρυξαν τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία- ήταν η αρχή του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου.
Οι Αλβανοί κατείχαν «ουδέτερη θέση» σε αυτόν τον πόλεμο, αλλά ανησύχησαν όταν είδαν ότι οι βαλκανικές χώρες νίκησαν και άρχισαν να διαιρούν τα …αλβανικά εδάφη,όπως σημειώνεται ενώ είναι γνωστό ότι οι Αλβανοί ήταν ενταγμένοι στον οθωμανικό στρατό.
Στις 17 Δεκεμβρίου του 1912, στο Λονδίνο οι Μεγάλες Δυνάμεις συζήτησαν την τύχη της Αλβανίας. Στις 29 Ιουλίου 1913, αποφασίσθηκε η Αλβανία να κηρυχθεί αυτόνομη ηγεμονία, υπό την προστασία και εγγύηση των Μεγάλων Δυνάμεων. Ενώ έξω από τα αλβανικά εδάφη παρέμειναν το Κοσσυφοπέδιο και η τσαμουριά.
Μετά τον κατακερματισμό των αλβανικών εδαφών πολλοί πατριώτες προσπάθησαν για την επανένωση του αλβανικού έθνους. Αυτό γέννησε την αλβανική εθνική υπόθεση για την επανένωση όλων των αλβανικών εδαφών που κατακερματίσθηκαν το 1913, σημειώνει μεταξύ άλλων το δημοσίευμα.
