Πέντε βασικές προκλήσεις θα κληθούν να αντιμετωπίσουν οι ηγέτες της ΕΕ, μεταξύ των οποίων και το ελληνικό ζήτημα.
Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το Bloomberg, οι διαπραγματεύσεις για την γ΄ αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος αναμένεται να ξεκινήσουν αργότερα φέτος, με την ελπίδα να ολοκληρωθούν και να διανεμηθούν νέα δάνεια τον Ιανουάριο.
Ενώ οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται δεν είναι τόσο επίμαχες όσο στις προηγούμενες αξιολογήσεις, οι διαπραγματεύσεις πιθανότατα θα “τραβήξουν”, ιδιαίτερα σε θέματα όπως η μεταρρύθμιση του ενεργειακού τομέα και οι κυβερνητικές δαπάνες για τις κοινωνικές παροχές.
Μετά από τις γερμανικές εκλογές το Σεπτέμβριο, πιθανότατα θα προκύψουν ερωτήματα για τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Ενώ το Ταμείο έχει συμφωνήσει κατ΄αρχήν να επεκτείνει τα δάνεια προς την Αθήνα, έχει δηλώσει πως δεν θα το κάνει μέχρι η χώρα να λάβει μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους από τους πιστωτές της ευρωζώνης -ένα βήμα στο οποίο η Γερμανία αντιστέκεται μέχρι στιγμής.
Στο μεταξύ, άλλο ένα ζήτημα που πρέπει να προσέξουμε είναι εάν οι ελληνικές τράπεζες θα κληθούν να περάσουν άλλη μία αξιολόγηση της ποιότητας των asset και stress test, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες πριν από τη λήξη του προγράμματος -ένα βήμα που απαιτεί το ΔΝτ.
Έχοντας διανύσει περισσότερο από τα δύο τρίτα της διαδρομής στο τριετές πρόγραμμα διάσωσης, η Ελλάδα ελπίζει ότι θα είναι σε θέση να αποχωρήσει επιτυχώς από το πρόγραμμα διάσωσης τον επόμενο χρόνο.
Αυτό σημαίνει ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι για να ανοίξουν το δρόμο σε μια πιθανή έξοδο και στο να καθορίσουν τι θα ακολουθήσει για η χώρα.
Οι υπόλοιπες πέντε προκλήσεις έχουν να κάνουν με τις διαπραγματεύσεις για το Brexit, την κατάσταση του κράτους δικαίου σε ορισμένες ανατολικοευρωπαϊκές χώρες (όπως η Πολωνία) όπου η Κομισιόν έχει διαπιστώσει υπερβολική πολιτική επιρροή στο νομικό σύστημα της Πολωνίας, την μεταρρύθμιση της ευρωζώνης (συζήτηση για υπουργό Οικονομικών της περιοχής των 19 του ευρώ και για δικό της προϋπολογισμό ή περιφερειακό Νομισματικό Ταμείο), και τον έλεγχο των επενδύσεων από τρίτες χώρες στην ΕΕ.
