Σύμφωνα με το άρθρο 496 του Αστικού Κώδικα, «Η παροχή σε κάποιον ενός περιουσιακού αντικειμένου αποτελεί δωρεά, αν γίνεται κατά τη συμφωνία των μερών χωρίς αντάλλαγμα».
Για τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς έχουμε μιλήσει εκτενώς σε ποικίλα άρθρα μας. Σε έναν κοινό τραπεζικό λογαριασμό κάθε συνδικαιούχος έχει δικαίωμα να χρησιμοποιήσει ολόκληρο το διαθέσιμο ποσό ελεύθερα κατά την δική του κρίση έχοντας δικαίωμα ανάληψης σε ολόκληρο το ποσό ανεξάρτητα του ποιος ήταν ο καταθέτης αυτού.
Στα μάτια της φορολογικής διοίκησης, κάθε συνδικαιούχος έχει τη δυνατότητα να αναλάβει όποιο ποσό επιθυμεί από έναν κοινό τραπεζικό λογαριασμό και να το μεταφέρει σε άλλον λογαριασμό της επιλογής του. Το αν η πράξη αυτή μπορεί να κριθεί ως δωρεά εξαρτάται από το αν η φορολογική αρχή γνωρίζει πως τα μεταφερόμενα χρήματα δεν προέρχονται από τα παρελθόντα εισοδήματα του μεταβιβάζοντος συνδικαιούχου.
Π.χ. αν ο κοινός τραπεζικό λογαριασμός των Α και Β περιέχει 100.000 ευρώ εκ των οποίων ο Α έχει καταθέσει τις 70.000 τις οποίες και δικαιολογεί με βάση τα φορολογηθέντα/απαλλαγέντα εισοδήματά του, τότε σε περίπτωση μεταφοράς 80.000 ευρώ από τον κοινό λογαριασμό σε ένα λογαριασμό του Α, θα επιβληθεί φόρος δωρεάς για τις 10.000 ευρώ που δεν καλύπτει με τα φορολογηθέντα ή νομίμως απαλλαγέντα εκ του φόρου εισοδήματά του ο Α.
