Σύμφωνα με την πρόσφατη νομολογία, όταν ο εναγόμενος είναι πρόσωπο αγνώστου διαμονής και επομένως δεν είναι εφικτή η ουσιαστική επικοινωνία και συμμετοχή όλων των μερών στη διαδικασία, δεν υφίσταται υποχρέωση διενέργειας ΥΑΣΔ ως όρος του παραδεκτού της συζήτησης της αγωγής.
Τι ισχύει για την επίλυση ιδιωτικών διαφορών μέσω ΥΑΣΔ όταν η δυνατότητα ουσιαστικής επικοινωνίας και συμμετοχής όλων των μερών δεν είναι εφικτή, επειδή ο αντίδικος είναι αγνώστου διαμονής;
Μια σημαντική διευκρίνιση στον τρόπο εφαρμογής της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας διαμεσολάβησης (ΥΑΣΔ), όπως αυτή προβλέπεται από τον Νόμο 4640/2019, προκύπτει μέσα από τη πρόσφατη νομολογιακή πρακτική των πολιτικών δικαστηρίων. Συγκεκριμένα, όταν ο εναγόμενος είναι πρόσωπο αγνώστου διαμονής και επομένως δεν είναι δυνατή η ουσιαστική επικοινωνία ή συμμετοχή του στη διαδικασία, δεν απαιτείται η διεξαγωγή ΥΑΣΔ ως προϋπόθεση για το παραδεκτό της συζήτησης της αγωγής.
Παρότι ο νόμος δεν προβλέπει ρητά την εξαίρεση αυτή, η ερμηνευτική προσέγγιση που πλέον κυριαρχεί στη νομολογία υποστηρίζει ότι, υπό τις συνθήκες απουσίας ουσιαστικής δυνατότητας επικοινωνίας με τον αντίδικο, η ΥΑΣΔ καθίσταται ανεφάρμοστη και τελικά δεν επιβάλλεται.Αυτό επιβεβαιώνεται και από σειρά πρόσφατων αποφάσεων (ΜΠρΘεσ 1796/2023, ΜΠρΡοδ 8/2023, ΜΠρΗλείας 103/2023), που υιοθετούν τόσο γραμματική όσο και τελολογική ερμηνεία του άρθρου 7 του Ν. 4640/2019.
Ειδικότερα:
Η ΜΠρΗλείας 103/2023 τόνισε ότι από τη διάταξη του άρθρου 7 του Ν. 4640/2019, προκύπτει ότι ο ίδιος ο νομοθέτης θέλησε να αποκλείσει την εφαρμογή του νόμου αυτού σε πρόσωπα αγνώστου διαμονής, ορίζοντας μόνο δύο τρόπους γνωστοποίησης της ημερομηνίας και του τόπου της Υποχρεωτικής Αρχικής Συνεδρίας, ήτοι τη συστημένη επιστολή ή την ηλεκτρονική αποστολή, και αποκλείοντας κατά τον τρόπο αυτό τις επιδόσεις με δικαστικό επιμελητή και τις δημοσιεύσεις κατά τις διατάξεις του ΚΠολΔ.
Σε περίπτωση διαδίκου αγνώστου διαμονής, δημιουργείται η λεγόμενη εκ των πραγμάτων ασυμφωνία και συνεπώς η θέσπιση της διαδικασίας ΥΑΣΔ δεν μπορεί να καταστεί εμπόδιο στον προσφεύγοντα προς παροχή δικαστικής προστασίας.
Έτσι, ο όρος του παραδεκτού της συζήτησης της αγωγής πρέπει να γίνει δεκτό ότι εκπληρώνεται ακόμα και αν δεν έχει γίνει γνωστοποίηση στο αντίδικο μέρος μέσω επιδόσεως ή υπάρχει τεχνική αταξία αυτής, με σχετική μνεία στο πρακτικό διεξαγωγής της ΥΑΣΔ.
Η ΜΠρΡοδ 8/2023 δέχθηκε ότι η υποχρέωση για ΥΑΣΔ δεν καταλαμβάνει περιπτώσεις αγνώστου διαμονής.
Ομοίως, η ΜΠρΘεσ 1796/2023 έκρινε ότι η συμμετοχή σε ΥΑΣΔ προϋποθέτει ενεργό δυνατότητα των μερών προς υπαγωγή σε αυτήν, προϋπόθεση που δεν μπορεί να πληρωθεί όταν η διαμονή του ενός είναι άγνωστη.
Δείτε αναλυτικά τις σχετικές αποφάσεις στην Qualex.
