Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του ενοικιαστή περί τοποθέτησης αυτόνομου συστήματος θέρμανσης και μη χρήσης του κεντρικού συστήματος.
Χρωστούσε κοινόχρηστα άνω των 1.330 ευρώ, αλλά όταν ο διαχειριστής της πολυκατοικίας εξέδωσε διαταγή πληρωμής, η ενοικιάστρια ισχυρίστηκε πως δεν χρησιμοποιούσε την κοινόχρηστη θέρμανση, αλλά είχε τοποθετήσει αυτόνομο σύστημα μέσω air-condition.
Άσκησε έφεση κατά της διαταγής πληρωμής, η οποία αν και αρχικώς έγινε δεκτή, ήρθε τελικά το Μονομελές Πρωτοδικείο Πατρών να επικυρώσει τη διαταγή κρίνοντας πως η οποιαδήποτε ενέργειά της «ουδεμία έννομη επιρροή ασκεί στη γένεση της επίδικης οφειλής της εφεσίβλητης, ούτε δύναται να καταστήσει καταχρηστική εκ μέρους του διαχειριστή της πολυκατοικίας τη δικαστική επιδίωξη είσπραξης της εν λόγω απαίτησης σε βάρος της εφεσίβλητης».
Η μισθώτρια επιδιώκοντας την ακύρωση της διαταγής πληρωμής, ισχυρίσθηκε ότι «ο ως άνω εκκαλών καταχρηστικώς προέβη σε διεκδίκηση της ικανοποίησης της ανωτέρω απαίτησης, καθώς τούτη ουδέποτε χρησιμοποίησε την θέρμανση, δοθέντος ότι εντός του καταστήματος δεν υφίσταντο από την αρχή της μίσθωσης θερμαντικά σώματα συνδεδεμένα με την κεντρική θέρμανση της πολυκατοικίας, σε συμφωνία δε με την ιδιοκτήτρια του καταστήματος, τούτη εγκατέστησε αυτόνομες μονάδες θέρμανσης (air condition) με δικές της δαπάνες και ως εκ τούτου ουδόλως οφείλει οποιοδήποτε ποσό αναφορικά με τις κοινόχρηστες δαπάνες θέρμανσης».
Οι όροι της σύμβασης μίσθωσης για καταβολή δαπανών
Ωστόσο, αποδείχθηκε σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση του Πρωτοδικείου ότι «η εφεσίβλητη μίσθωσε το ανωτέρω ισόγειο κατάστημα από την . χήρα . το γένος . δυνάμει της από 20-11-2015 έγγραφης σύμβασης μίσθωσης. Μεταξύ των όρων της επίμαχης σύμβασης, περιλαμβανόταν ο όρος 8 που προέβλεπε ότι «η μισθώτρια είχε την ευθύνη και έφερε την υποχρέωση καταβολής των δαπανών κατά τα οριζόμενα στον Κανονισμό της πολυκατοικίας ποσοστά που αναλογούσαν στο επίδικο ακίνητο και των αναλογούντων κοινοχρήστων μεταξύ άλλων και εκείνων που αφορούν στη θέρμανση».
Επισημαίνεται επίσης ότι «η μη ύπαρξη θερμαντικών σωμάτων εντός του καταστήματος καθώς και η τοποθέτηση ανεξάρτητων μονάδων ψύξης /θέρμανσης δεν οδηγεί σε αυτοδίκαιο αποκλεισμό από τη συμμετοχή στις δαπάνες λειτουργίας της κεντρικής θέρμανσης, γεγονός που και η ίδια η εφεσίβλητη γνώριζε και αποδεχόταν, καθώς κατά την έναρξη της σύμβασης μίσθωσης και για χρονικό διάστημα ενός περίπου έτους, τούτη προέβαινε στην πλήρη εξόφληση των εν λόγω δαπανών, μολονότι εντός του μίσθιου καταστήματος, ουδέποτε λειτούργησαν θερμαντικά σώματα συνδεδεμένα με την κεντρική θέρμανση της πολυκατοικίας».
Γνωστοποίηση διαγραφής χρεώσεων δεν απαλλάσσει από κοινόχρηστες δαπάνες
Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση «ναι μεν η εφεσίβλητη υπέβαλε την από 22-03-2017 αίτησή της προς τον εκκαλούντα υπό την ιδιότητά του ως διαχειριστή της πολυκατοικίας, με την οποία τούτη ζητούσε τη διαγραφή των χρεώσεων που έγιναν σε βάρος της από την έναρξη της μισθωτικής σχέσης έως τον ανωτέρω χρόνο και αφορούσαν στην αναλογία δαπανών θέρμανσης, πλην όμως, η ανωτέρω γνωστοποίηση δεν αρκεί για την απαλλαγή της από τη συμμετοχή στις επίδικες κοινόχρηστες δαπάνες».
Και όπως προστίθεται: «Τούτο δε διότι, δεν αποδείχθηκε εν προκειμένω ότι τηρήθηκαν όλες οι εκ του νόμου προβλεπόμενες προϋποθέσεις περί πλήρους απαλλαγής του ιδιοκτήτη και κατ’ επέκταση και του μισθωτή από τη συμμετοχή στις δαπάνες θέρμανσης, καθώς δεν αποδείχθηκε ότι είχε λάβει χώρα η πλήρης αποσύνδεση της ιδιοκτησίας από την κεντρική θέρμανση, η μόνωση των σωληνώσεων, καθώς μόνο η μη ύπαρξη θερμαντικών σωμάτων δεν συνιστά πλήρη αποσύνδεση του μίσθιου ακινήτου με το σύστημα κεντρικής θέρμανσης, και ότι με το εγκατεστημένο αυτόνομο σύστημα θέρμανσης της ιδιοκτησίας αυτής, ήτοι τις τρεις μονάδες ψύξης-θέρμανσης (air condition), βελτιωνόταν πράγματι η ενεργειακή αποδοτικότητα του κτιρίου».
Αναφέρεται εξάλλου ότι «η προρρηθείσα αίτηση της εφεσίβλητης προς τον διαχειριστή της πολυκατοικίας ουδόλως πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου αναφορικά με την υποβολή αιτήματος αυτονόμησης του συστήματος θέρμανσης του μίσθιου ακινήτου, καθώς με την επίμαχη αίτηση, η εφεσίβλητη περιορίσθηκε στην ενημέρωση σχετικά με την εγκατάσταση αυτόνομου τρόπου θέρμανσης του μίσθιου ακινήτου και συνεπεία αυτού αιτήθηκε την απαλλαγή της από τις δαπάνες θέρμανσης, χωρίς ουδέν περαιτέρω αίτημα περί νόμιμης σύγκλησης της γενικής συνέλευσης των συνιδιοκτητών και τη λήψη σχετικής απόφασης ούτε και πλήρους ενημέρωσης αναφορικά με την ενεργειακή αποδοτικότητα του αυτόνομου τρόπου θέρμανσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού Ενεργειακής Απόδοσης Κτιρίων (Κ.Ε.Ν.Α.Κ.). Εξάλλου, ακόμα και εάν είχε τηρηθεί η ως άνω διαδικασία, η εφεσίβλητη θα απαλλασσόταν μεν από τις δαπάνες κατανάλωσης καυσίμου του συστήματος κεντρικής θέρμανσης, θα υποχρεούτο ωστόσο να συμμετέχει στις κοινές δαπάνες προληπτικής συντήρησής του και στις έκτακτες δαπάνες».
